Vraagje van Marleen...

Op het vorige blogje kreeg ik een reactie van Marleen. Hoe het met Pino is. Ik had het woordje "beantwoorden" al aangeklikt en de eerste woorden al geschreven toen ik me realiseerde dat op deze vraag geen kort antwoord te geven is. Dan maar in een blogje.

Even voor de duidelijkheid, dit is Pino.

Met Pino gaat het naar omstandigheden goed. Na een winter onder dak gestaan te hebben mocht hij weer naar buiten. Toen kwam de opmerking van Jan:" Het raampje boven het keukentje lekt, daar moet een nieuw rubber in."

Goed. Raampje eruit dus. Om dat raampje eruit te krijgen moest ook het keukentje eruit. Toen kwam Jan weer aan met het volgende:"Het keukentje is rot". Dus moest het keukentje vervangen worden. Bij het bouwen van dat nieuwe keukentje kregen we, heel lief, hulp van busvrienden uit Noord-Holland. En uit Zeeland. Zomaar spontaan kwamen die op een mooie zaterdag in maart ons helpen. Gezellig was dat! Soep gemaakt met balletjes en we aten 's avonds ook nog friet met pulled pork. Lekker trouwens, het recept komt nog wel een keer hier langs. Om half negen 's avonds vertrokken de vrienden weer.

Ik dwaal af. Het keukentje was uit Pino, en toen bleek dat er op de bodem waar het keukentje zat een gat te zitten. Jan ging met Pino naar een las-expert en die vond nog een gat. Dat veel erger was.

De busvrienden uit zeeland boden aan Jan aan om langs te komen met Pino. En in 1 weekendje waren de gaten netjes gelast. Wij waren heel blij en dankbaar.

Toen moest Jan weer verder met het interieur. Maar eerst moest Pino even afgespoeld worden, het stof van het slijpen zat er nog op. Toen Jan terug reed van de wasstraat, begaf de versnellingsbak het. Bah. Jan had gelukkig nog een versnellingsbak liggen dus die ging eronder. Nog even getwijfeld of dat slim was want dat ding kraakte een beetje. Geen punt volgens een andere busvriend. (Wij zitten met een hele groep bus-maniakken op de what's app, vandaar.)

Versnellingsbak eronder. In 1 dag gedaan. Toch knap. Maar toen Jan op weg was voor een proefritje ging de telefoon. Jan. Hij werd zo naar huis gesleept. De bus kon nu helemaal niet meer voor of achteruit... (geen verwijt naar busvriend hoor, 't was Jan's eigen keus.)

Gelukkig kwam Jan via een bus-forum een man in de buurt tegen wiens zoon versnellingsbakken reviseert. En die zorgde ervoor dat de bak in 1 week klaar was om onder de bus gezet te worden. Een vriend uit een dorpje nabij, ook met een T3, sleepte Pino naar de garage en in 1 avond zetten Jan en vriend de bak terug onder de bus. Deze foto maakte vriend onderweg naar de garage:

De versnellingsbak doet het inmiddels weer prima. Jan is nu weer verder aan het klussen aan het interieur. Want dat interieur had hij er compleet uitgesloopt toen er gelast moest worden... Nieuwe wanden, nieuwe keuken, nieuwe bedrading, nieuw plakplasticje achter de keuken, het wordt allemaal prachtig.

Tussendoor zijn we nog naar een meeting geweest. Nee, niet met Pino, met de Golf waar Jan dagelijks mee naar zijn werk rijdt. Volgende week hebben we weer een meeting. Jan is dus hard aan de slag, tussen het gewone werk door, de bus klaar te krijgen. Helaas moet Jan dagelijks overwerken deze week. Maar aankomend weekend heeft ie nog de tijd.

Maar.. maandag moet Pino voor de keuring. Oh help, wat zou het een afknapper zijn als er nou nog veel aan zou moeten gebeuren. Jan heeft zo het idee van niet. En voor onze bankrekening zou dat ook niet erg zijn... Helpen jullie duimen? alsjeblieft???

Maandagavond update: 't lijkt alles mee te vallen. Vier niet al te moeilijke punten die Jan nog moet fixen, terwijl ik dit typ is ie al goed op weg. Twee zijn er al afgevinkt, nog twee te gaan dus. En onderdelen heeft ie nauwelijks hoeven kopen, enkel een lampje voor een mistlamp :)

Nee.

Nee, ik ga  me niet alweer verontschuldigen voor het feit dat ik een tijd afwezig ben geweest. Jullie zien me aankomen.

Het was nu eenmaal zo dat de laptop even niet op deze pagina stond, en daar was niet een aanwijsbare reden voor. Alles gaat prima hier. Met Jan, met de kinderen, zelfs met Tukker en ook met mij gaat het goed.

Aan wie ik wel mijn verontschuldigingen aan wil bieden is mijn vader. De beste man werd 80 op 20 maart j.l. En vanaf dat ik dit blog heb, heb ik hem toegesproken op zijn verjaardag. Uitgerekend deze mijlpaal sla ik over. Foei Trudy!

Maar er zat nog een staartje aan zijn verjaardag. Op de dag zelf hebben we een feestje gevierd met familie, vrienden en buurtjes. Heel gezellig, compleet met warm en koud buffet. De jarige zelf vond het ook erg geslaagd.

Natuurlijk hoorden daar ook cadeautjes bij. Ervaringscadeautjes deze keer. Met mijn zus en mijn ouders gingen we op 5 april richting de dierentuin. Om na die tijd nog een lekkere pannenkoek te verslinden bij opa's favoriete pannenkoekrestaurant. Heel geslaagd allemaal. En ook uniek om nog eens echt met het gezin weg te gaan. Pappa, mamma, grote zus en ik. Zo voelde het zomaar weer eventjes!

Gisteren gingen Fleur, Mirte en Jan met opa en oma op pad. Opa had ook aangegeven nog eens naar het Airborne museum te willen. Klik hier, dan lees je meer over dit museum. Dus dat verzoek werd ingewilligd. Op naar Oosterbeek!

En daar hebben ze het prima naar de zin gehad. Eerst het museum uitgebreid bekeken. Oma en opa vulden aan met hun (ervarings) verhalen, en ook Junior weet altijd veel te vertellen over dit onderwerp. Daarna was er nog koffie, thee en gebak in het restaurant ernaast. Vanuit daar kreeg ik deze foto binnen:

V.l.n.r. Fleur, opa, Mirte, oma en Jan Junior.

Voor mij een superfoto! Met zowel mijn ouders erop, 80 jaar allebei en in goede gezondheid, en nog eens onze drie kinderen.

Nadien kwamen mijn ouders nog mee naar ons huis. Ik had twee pannen soep klaargemaakt, een preisoep en een tomatensoep. Ook was er nog Quiche en ik bakte een bloembrood met Italiaanse kruiden. De soep ging er goed in met dit koude weer.

Na het eten gingen Fleur en Mirte weer richting hun eigen stek. Mirte had vanochtend een toelatingsgesprek voor haar Master. Om 10 uur vanochtend. Ze is aangenomen! En Fleur moest vandaag weer met frisse moed aan haar scriptie verder.

Mijn ouders bleven nog even voor de koffie. Om daarna moe maar ik geloof zeker heel voldaan richting huis te gaan. 't Was een geslaagde dag!!