Pino is back!!

Na veel geknutsel en gesleutel en evenveel frustratie, want het wilde ook nog eens niet mee zitten, is Pino weer op de weg.

Tot donderdagavond heeft Jan door gesleuteld. En op vrijdagochtend om een uur of zeven stond ik Pino schoon te maken. Maar het resultaat (tot zover) mag er wezen:

Om acht uur stond Jan met Pino alweer bij de garage voor herkeuring en afmelding, en om kwart over negen konden we 'm gekeurd en al ophalen. Gelukkig is de keuring geldig voor twee jaar. Hij is ouder dan 30 jaar, vandaar.

Ondertussen hadden Jan en ik alles wat we mee wilden nemen voor een weekend naar Zwartemeer alvast bij elkaar gepakt. Toen was het nog een kwestie van inpakken en goed nadenken wat we nu weer vergeten waren (er is altijd wel iets,bleek nu achteraf ook weer eens) en de reis kon beginnen.

Pino bij ons voor de deur. Fleur vond het beeld van mijn hakken voor de bus op straat hilarisch. Ik eigenlijk ook wel :0

Wat een goed gevoel toen we om een uur of elf wegreden! Nog even via de L.IDL om wat broodjes voor tussen de middag te halen de reis kon echt beginnen. Jan had de navigatie op "toeristische route" gezet en dat was een heel goed plan. We genoten van de omgeving.

Toen we aankwamen waren er al wat vrienden van onze club gearriveerd. Zij hadden ervoor gezorgd dat er op de best al volle camping toch nog een plekje of vijf vrij waren. En zo kwam het dat we gezellig als vanouds bij elkaar konden staan:

Toen we eenmaal geïnstalleerd waren kon het grote genieten beginnen.

Een heerlijk plekje aan een meer. Ook op het strand aan de andere kant van het meer stonden nog busjes. De opkomst was heel goed, en dat was begrijpelijk. Gezelligheid en prima weer, wat wil je nog meer?


We dronken koffie, en soms ook wat anders, we barbecueden, deden een nieuw dobbelspel en 's ochtends aten we eieren met spek, da's traditie. En natuurlijk liepen we het terrein over, op zoek naar leuke spullen, ideeën en oude bekenden. Maar ook nieuwe bekenden kwam Jan tegen. Met die mensen had ie al een leuk contact via FB maar ze nog nooit ontmoet. Zo kwam het dat er een voor mij totaal onbekende dame bij onze bus stond en aan mij vroeg of Jan er ook was :)


Natuurlijk kreeg Tukker ook alle aandacht. Hij werd door veel mensen geknuffeld, speelde met Diesel, een andere bruine labrador, en ging heerlijk wandelen en zwemmen. Ook pikte ie het botje van Diesel af, hij weigerde 'm eerst terug te geven...

Let op Tukker's snoet, om je te bescheuren!

Bekaf was ie soms, maar wel heel erg voldaan.

En toen... toen was het zomaar zondagmiddag. En vertrokken we weer richting huis. Wel op ons gemakje hoor, de dag was nog lang niet om. We lunchten in Ommen aan het water:

En voor de thee zochten we een mooi plekje op in het bos. Het was een super geslaagd weekend.


Natuurlijk is Pino nog niet helemaal klaar, dat kon Jan echt niet redden. Maar de druk is eraf, Jan maakt een lijstje en het voornemen is er elke dag eventjes aan te werken. Het moet wel leuk blijven allemaal, 't is tenslotte een hobby. Maar wel een hele leuke hobby hoor, het hebben van zo'n campertje!!

De belofte.

Ik ben net eventjes met het fototoestel door de tuin gelopen. Da's altijd genieten in de lente, het belooft wat.

Ook dit jaar belooft het weer appels.  De boom staat al een beetje in de bloei, deze foto maakte ik daarvan:

Ik vind de kleur van de bloesem echt prachtig...

Maar als je dan even door loopt naar achter, staat daar nog een perenboom. Volop in de bloei. 't Is een Juttepeer:

Ook hebben we een framboos in de tuin. En een druif. En aardbeienplantjes. Die overigens op totaal de verkeerde plek zijn geplant vorig jaar zomer, niet genoeg zon. Maar ze kunnen eruit en in potten. Om die dan weer in de zon te zetten...

In de voortuin hebben we een pruimenboompje staan. De bloei daarvan is al geweest. Ondanks dat het nog maar een kleintje is zat ie bomvol met bloemetjes. Belofte weer dus.

Ik kan niet wachten. Maar eerst moet ik nog zaaien in de moestuin. Ik zie daar een beetje tegenop. Nog een beetje last van de nek-hernia die ik afgelopen winter had en nu een tennisarm aan mijn rechterarm. Waarschijnlijk door overbelasting. Links kon ik eerst niets hebben. Zucht...

Maar de plannen zitten in mijn hoofd. En als ik alles nu eens met mini-stapjes doe... Elke ochtend een half uurtje en elke middag... dan moet het goed komen lijkt mij!!

Oh ja, ik maakte ook nog een foto van ons tuinhuis:

Daar staat ook alles alweer klaar voor als het echt warm wordt. Nog even het een en ander schoonmaken en het serviesgoed door de afwasmachine halen en dan... dan is het weer volop genieten thuis :)