We gingen op vakantie. Zonder Tukker, ook al zo vreemd. Maar ondanks dat hebben we wel een fijne vakantie gehad. We reden de Romantische Strasse, en we maakten een bocht richting Thüringer Wald. Om op het laatst uit te komen bij een vriendin die op een huis paste van kennissen in Bielefeld.
De dag voordat we naar Bielefeld vertrokken regende het. En niet zo'n beetje ook. De hele dag leek het wel herfst. We hadden een mooie camping uitgezocht maar helaas hebben we daar weinig van gezien. We bleven in de bus. Klapten het bed uit en picknickten op datzelfde bed:
Op diezelfde dag was het dat Jan opperde om alvast eens te kijken of er leuke hondjes op het grote www stonden. Ik sputterde eerst nog even tegen, maar toen hij met een foto van een wel heel schattige pup aankwam, een kruising Labrador/Heidewachtel, was ik snel overstag. Ach, waarom zou ik nog langer wachten met het aanschaffen van nieuw geluk?
Die meetings die nog gepland stonden, de kleine konden we met pup heen en die grote zijn toch niet zo aan mij besteed... daar kan Jan ook zonder mij zich prima vermaken...
En zo kwam het dat we op de terugweg van onze vakantie een tussenstop in Staphorst maakten. En daar Boris meenamen:
Het grote opvoeden is dus weer begonnen. Boris is een super-actieve pup, en natuurlijk moet hij ook nog veel leren. We voeden hem op met strakke hand. We hebben met Tukker de ervaring dat je daar een fijne hond van krijgt...
Gelukkig slaapt onze nieuwe aanwinst ook nog veel. Gisteren, na een dag met alle kinderen weer eens thuis, was hij helemaal op. Zie hier het bewijs, zo lief!
Natuurlijk zijn we Tukker nog lang niet vergeten. We glimlachen nog regelmatig bij herinneringen die we ophalen. Niet voor niets ziet Boris er anders uit. Wit pootje, wit befje, wit puntje aan zijn staart, en hij wordt ook niet zo groot. Het zou niet eerlijk zijn om Boris aan Tukker te meten, dan heeft hij meteen al een achterstand.
Wij zijn blij. Er is weer een stuk meer leven in huis. Boris is een donder, maar gelukkig ook heel intelligent. Hij snapt nu, op de leeftijd van tien weken, bepaalde commando's al. Blijf, kom maar! en zijn naam, daar reageert hij al goed op. En ook een uurtje in de bench heeft hij geen moeite mee,zo fijn!
Ik hoop dat ik hier nog vaak over Boris mag vertellen. En dat ik dat met net zoveel vertedering mag doen als momenteel!!
