Ze is weer thuis!

Dat stond er boven de foto die Fleur op Facebook plaatste vorige week dinsdag. Deze foto, ik vond 'm als moeder natuurlijk super aandoenlijk!

Fleur heeft haar zusje gemist, en da's ook heel begrijpelijk. Want ondanks dat ze nu al een aantal jaren in verschillende steden wonen, blijven ze heel erg close. Fijn!

Maar natuurlijk waren we allemaal blij dat Mirte weer in ons kikkerlandje is. Jan, Jan Junior, ondergetekende, maar ook drie van Mirte's vriendinnen waren erbij op Schiphol. Best speciaal de vriendinnen ook, als je nagaat dat ze hun best moesten doen achteraf om de laatste trein naar Utrecht nog te halen...

Mirte bleef 2 dagen bij ons. Woensdag sliep ze een gat in de dag, dat wel. De reis die ze de vorige dag maakte was er dan ook eentje van een uurtje of 19... dat doe je ook niet elke dag.

Woensdagavond kwamen de grootouders gezellig even langs. Mirte toonde toen prachtige foto's en ze vertelde ook het een en ander. Maar natuurlijk nog lang niet alles, voorlopig is ze nog niet uitvertelt denk ik zomaar.

Donderdag tussen de middag gingen de meisjes weer hun eigen weg. Fleur had een lunchafspraak met een vriendin en nadien vertrok zij naar Nijmegen, Mirte zette ik na de lunch op de trein richting Utrecht. Waar ze inmiddels al weer helemaal ingeburgerd is.

Een avondje uit, eten met huisgenootjes en ook moesten haar roeikindjes roeien in Groningen dit weekend. Ook in Nederland is voor deze globetrotter genoeg te beleven.

En ik? Ik ben blij. Blij dat ze heelhuids en met een schat aan ervaringen weer thuis is. Wat wil een moeder nog meer??

Bijna...

Het is alweer 8 februari. Gelukkig maar! Want dat betekent dat we morgenavond op Schiphol onze dochter alweer op kunnen halen. Die drie maanden zij echt voorbij gevlogen!!

Morgenochtend om kwart over vijf vertrekt ze uit Bangkok. Om dan na een overstap in Istanbul om vijf over half elf  's avonds op Schiphol aan te komen. Waar we haar heel ongeduldig op zullen staan te wachten.

Ik kijk altijd graag het programma "Hello Goodbye". Maar nu keek ik het met een heel ander onderbuik-gevoel. Want straks... straks staan wij daar ook zo.

Mirte had een halve week geleden nog wat gemengde gevoelens over het teruggaan. Ze like-de op facebook dit gedichtje, zo mooi!

Later belt net aan,
maar ik heb de deur
niet open gedaan.
Later wacht buiten
maar even, ik ben
hier nog niet
klaar met leven.

Ik kan me het helemaal voorstellen dat ze op dat moment er nog even zo over dacht.

Inmiddels is ze weer in Bangkok. Ze vertelde me net via de what's app dat ze al online had ingecheckt. Ze is klaar voor de lange reis.

Nou wij zijn er ook helemaal klaar voor. Ondanks de foto's die langskwamen en waar je op kon zien hoe goed ze het na haar zin had,

kan de tijd me nu eventjes niet snel genoeg gaan :)

Over een muts en brak zijn...

Ik ben nog een beetje brak. Nee, ik drink bijna geen alcohol, dus daar ligt het niet aan. Ik ben nog een beetje brak van het weekend. Een heel leuk weekend, dat wel.

Maar tijdens dit weekend had ik zoals vaak weer eens last van migraine. Gelukkig zette die niet door, dankzij mijn medicijnen daarvoor. De pijn was er dus niet, maar het slome gevoel wel, jammer genoeg.

Zaterdag deden we lekker rustig aan. Een beetje boodschappen doen, nog eventjes met Tukker naar het bos, een beetje was wegwerken en dat was het eigenlijk wel. Maar gisteren was dat rustige eventjes niet in the picture...

We hadden een nieuwjaarsbijeenkomst met de busvrienden. In Tiel, bij de pankoekhoek. 1 van de vrienden had geregeld dat we daar met z'n allen konden zijn. Met een drankje en wat lekkere (pannekoek) hapjes vermaakten we ons weer prima.

Lekker bijkletsen, natuurlijk ook over de bussen. Die momenteel al dan niet geschorst voor de belasting in de stalling staan. Waar er vaak fanatiek aan gewerkt wordt. Onze bus staat momenteel op 2 wielen. Jan heeft de originele wielen eraf gehaald, de velgen zijn in een mooie grijze tint gespoten. Nu liggen de velgen in de schuur uit te harden.

Als die wielen er weer onder zitten, ga ik die bus eens in. Eventjes kijken of er nog wat gepoetst moet worden, en opgeruimd. Onze bus is niet geschorst, en je moet er toch niet aan denken dat ie niet mee kan als het per ongeluk dit jaar wat vroeger voorjaar wordt ;)

Jeannie, een busvriendin die ook nog eens goed kan breien, maakte voor Jan een prachtige VW muts. Ook Yvonne kreeg er 1. Wat waren ze er blij mee, kijk maar!

Prachtig toch?

Na een gezellige middag gingen we voldaan weer richting huis. Maar niet voordat er stiekem plannen werden gemaakt voor nog even een meeting tussendoor. Er staat er voor half april weer eentje gepland, maar of we daar zolang op kunnen wachten :o