Of hij het kan maken??

De veiligheidshelm ligt al te wachten in het achterhuis. Ja, Jan heeft weer werk. Helaas, het is wel tijdelijk, maar het is een begin.

Een paar weken gelden reden we met Pino terug naar huis, na een wandeling op de hei met Tukker toen Jan's telefoon ging. Via de radio in de auto luisterde ik mee. Het was een mevrouw van een uitzendbureau die vroeg of Jan nog beschikbaar was."Jazeker!" was Jan's antwoord en vanaf dat telefoontje ging het snel.

Het blijkt dat er in een bedrijf hier in de buurt een heel machinepark moet worden verhuisd. En daar zocht men 18 mensen voor. In ploegen. Voor ongeveer een maand lang.

Eerst werd de datum 5 november genoemd maar nu blijkt Jan toch wat sneller aan de slag te mogen, vanwege zijn ervaring. Vrijdag j.l. belden ze weer. Of Jan ook iemand uit ons dorp kende die ook met het project mee deed. Eerst herkende Jan de naam niet echt, maar na even te hebben laten bezinken bleek het een oud-buurman van ons te zijn.

Gelukkig hielden ze rekening met het feit dat de twee mannen elkaar kennen en dat ze vlakbij elkaar wonen. Met als gevolg dat Jan maandag a.s. hem op gaat halen en ze 's ochtends samen richting werk rijden. Yes!

Jaaaa... ik weet het. Het is maar tijdelijk, dit werk. Maar ik zie het als een mooi begin. Je word even afgeleid van het feit dat werk zoeken vooral doorzetten is en nog meer afwachten. Dat dit als je weer eens een afwijzing krijgt dit soms heel frustrerend is. En natuurlijk staat ook dit werk weer mooi op het c.v..

Ik blijf erin geloven, en Jan gelukkig ook. Want of hij het kan maken??? Nou en of!