Een maand later... leuk toeval!

Gatver zeg, ik maak er ook echt een potje van tegenwoordig. Schrijf als ik echt vind dat ik er niet onderuit kan, zoals op Fleur's verjaardag, en verder verwaarloos ik de boel ernstig. Nee, ik ga hier niet nog een keer mijn excuses maken, ik blijf aan de gang...

Maar soms gebeuren er van die dingen, dan zeg ik achteraf: "Da's nu echt een blogje waard." En dat maakte dat vanochtend, terwijl ik al achter de laptop zat, na het bekijken van mijn face-book en pinterest-account, ik toch nog maar weer eens een schrijfsel het www ingooi.

Een tijdje geleden begon het verhaal. Ik had de familie van een vroegere schoolvriendin van Mirte geknipt, en zat daar aan een wel verdient  kopje koffie. En toen... toen kwam de -nooit verwachtte- vraag:"Heb jij misschien nog belangstelling voor een bus-tent?"

Een bustent, even voor de duidelijkheid, is een tent die je vast kunt maken aan je busje. Zoiets:

Plaatje ff van www afgehaald.

Jan en ik hadden het al wel eens overwogen om zo'n ding te kopen, maar we vroegen ons af of het iets voor ons zou zijn. Tenslotte is het met zo'n campertje als wij hebben vooral een uitdaging om zo simpel mogelijk op vakantie te gaan. Naar een plekje toe rijden, luifeltje uitklappen, stoeltjes en tafeltje eronder zetten en koffie inschenken. Ja, juist, die dus. En niet, zoals we vroeger altijd moesten, toen we nog met de sleurhut op vakantie gingen, eerst een aantal uurtjes met een voortent bezig zijn :o

Maar goed, het kan natuurlijk altijd een paar daagjes regenen op de plek van de bestemming, en het is eigenlijk ook wel handig als je je spullen niet allemaal in moet pakken als je een boodschap gaat doen, wat is dan nog simpel...

Ik vroeg Jan dus laatst wat zo'n tent moest kosten, en daar zei hij op dat ie dacht zo'n euro of 200. Alleen maar om dus eerst uit te proberen... weet je wat? Laat ook maar...

Maar toen werd me zomaar zo'n ding aangeboden! Voor noppes! Mevrouw was blij met weer wat extra ruimte in hun schuur, zij gebruikten 'm toch niet meer. Na wat gezoek in de schuur naar de juiste stokken erbij reed ik opgetogen in mijn groene autootje richting huis.

Jan was gelukkig ook enthousiast. En zo gebeurde het dat hij afgelopen zondag eens een poging deed om het ding op te zetten in de tuin. Ja, een poging helaas, er klopte niets van de stokken. Maar goed, ik moest gisteren weer naar hetzelfde adres toe, en dus stuurde ik even een apje die kant op. "Hoi Carla, mag Jan vanavond even meekomen, want het klopt toch niet welke stokken bij de tent zitten. Kan ie ff zelf kijken, lijkt me handiger."

En toen... toen realiseerde ik me dat de mevrouw geen Carla heet, maar Erna. Ik ben ook zo'n kneus als het om namen gaat... Dus stuurde ik er een berichtje achteraan. "Sorry, verkeerde naam." Met nog een smiley erachter met van die grote ogen, om duidelijk te maken dat ik het zelf ook wel erg vond, deze vergissing...

Maar nu komt het leuke toeval in dit alles. Die Carla, aan wie ik het verkeerde berichtje stuurde, handelt in caravans. En daar zitten wel eens voortenten bij. Al dan niet met goede of verkeerde stokken. Dus kreeg ik een berichtje terug:

"Berichtje niet voor mij bedoelt? We hebben nog stokken genoeg hoor. Aluminium en staal en verschillende diameters."

Haha, hoe krijg ik het toch weer voor elkaar... ineens had ik een back-up voor als de ruil bij de eerste mevrouw niet lukte...

Maar die lukte gelukkig wel hoor. Jan is met zoonlief de schuur in gedoken en na wat gezoek gingen we blij naar huis met de goede stokken. Eind goed, al goed!!