Overvloed.

Zoals de lezers van het eerste uur wel weten, wij hebben een appelboom in de tuin. Een oud ras, Bram's Seedley heet het. Dat zijn appels die vergelijkbaar zijn met de Goudrenet. Een echte keukenappel dus.

Appeltaart, appel crumble, appelmoes en appelcake, van alles is er al van gemaakt. Ook dit jaar weer. We hebben ze onder het afdak staan.

Een kruiwagen vol. Jan plukte ze zondag. Dat moest ook wel, want ze vielen anders spontaan naar beneden. En da's zonde, want met die plekken houd je ze niet lang goed.

Eerst stonden er ook nog 2 kratjes bij, maar die zijn inmiddels al verdeelt. Aan mensen die er ook weer appelmoes en appeltaart van maakten. Leuk! Zelfs op Jan's werk worden ze uitgedeeld. Een collega van Jan bood aan een appeltaart voor daar bij de koffie te maken. Leuk toch?

En dan heb ik het nog maar niet gehad over de draadmand die in het tuinhuis staat. Daar zitten de val appels in. Dus als ik dan weer eens wat appels wil verwerken, ga ik ze daar eerst pakken.

Overvloed dus. Fijn hoor, daar niet van, maar wat moet je er toch allemaal mee? Jan gaf nog aan dat het misschien een idee zou zijn de potjes appelmoes voor een eurootje te verkopen. Maar weet je wel hoeveel werk je hebt met zo'n potje te vullen? Nee, dat zie ik niet zo zitten. Ik heb nog genoeg andere dingen waar ik mijn energie in kwijt kan.

Misschien zet ik ze wel "te geef" aan de weg. Heb ik vaker gedaan. Maar ik geniet er nu zelf ook echt van. De aanblik van het overvloedige en de geur van de appels... heerlijk! Het brengt mij onmiddellijk weer terug in de bongerd van mijn oom en tante. Daar plukten wij met de hele familie de appels eens per jaar. Om een zaterdag erop te gaan sorteren. Ik was nog te klein voor het plukken, dus mocht ik de val appels rapen. En natuurlijk aan het eind van de dag bij mijn grote neef op de tractor, alle kisten vol heerlijkheid verzamelen.

Maar nu... nu heb ik nu nog een vraagje aan jullie... Ik vraag me af hoe ik de appels zou kunnen gebruiken bij de warme maaltijd. In een ovenschotel of stoofpot misschien? Heb je recepten voor mij? En zou je die willen delen??

En dan nog een vraag, het ligt natuurlijk voor de hand.... Woon je in de buurt van Zutphen en wil je wat mee van mijn appels? Schrijf een mailtje. En als je me al persoonlijk kent (er lezen ook de nodige bekenden mee) kom langs! Dan zijn er twee mensen blij. Ik omdat de appels niet verpieteren en jij omdat het gewoon hele lekkere appels zijn! Alvast eet smakelijk!!

Nog eventjes over de zomervakantie...

Ik schreef al eerder dat we samen met onze busvrienden naar Engeland waren geweest. Maar wat ik nog niet had laten zien waren de foto's van onze vakantie in de twee weken die vooraf gingen aan het busfest.

Wij vertrokken dus al een paar weekjes eerder. Als we dan toch die overtocht zouden maken, dan maar meteen voor vakantie ook.

Op een zaterdag, 's morgens redelijk vroeg, vertrokken we. Richting Duinkerken, en daar overnachtten we op een camping. Er was die avond zelfs tijd voor een strandwandeling, zie hier het bewijs:

De volgende dag vertrokken we naar de boot. Dat was toen nog maar zo'n twintig minuutjes rijden. De boot op, de bus op slot en op naar het dek. Bij het vertrek was het weer nog goed, maar helaas... toen we aankwamen in Engeland regende het.

Eerst gingen we van Dover naar Canterbury. We kozen daar een camping uit, maar toen we aankwamen, was er niemand om ons te verwelkomen. Na eerst een poosje gewacht te hebben kwam er een andere campinggast op ons af. Die vertelde ons dat we gewoon mochten staan waar we wilden, morgenochtend komt de boer langs het geld innen, zo vertelde hij ons.

En ja hoor, de volgende dag kwam er een boer op leeftijd met een heuptasje om ons geld halen. Hoe gemoedelijk! Die dag reden we weer verder. Na nog een paar overnachtingen op campings kwamen we aan bij het zuidelijkste puntje van Engeland, Lizard Point. Kijk, zo mooi was het daar:

Tuk is gek op water, maar ik moet er niet aan denken dat ie hier een duik zou nemen...

Daarna reden we door naar Lands End. Ook mooi, maar wel veel commerciëler...

Wat een prachtige panorama's allemaal! De reis verder, richting het noorden, alvast op de route naar 't busfest, was ook prachtig. Je kwam ogen tekort gewoon!

Hier stond Pino... en dit:

Was het uitzicht!

Echt de moeite waard hoor, Cornwall. We overnachtten nog eens een paar keertjes op wat eenvoudige campings onderweg, en op het laatst gingen we door naar de Cotswolds. Daar hadden we drie dagen dezelfde plek op de camping.Dus vanuit daar konden we leuk uitstapjes maken. Het weer was inmiddels ook wat stabieler, wel fijn hoor!

We bekeken leuke plaatsjes met charity shops,  echt aan ons besteed. Jan haalde er een busje weg en wat boeken over... ja, Volkswagens! En ik ging voor een bakboekje, en wat mooie schalen en schoteltjes in bloemvorm.

Ook wandelden we er met Tukker, en we verkenden er de omgeving. Een sprookje hoor, zoals hier, in Broadway (ja, echt!)

Ik ben verkocht. Engeland is echt mijn land, als het om vakantie gaat. De mensen zijn er heel aardig, beleefd en behulpzaam, en het landschap is fantastisch!

En toen... toen was het donderdag. De dag waarop we onze busvrienden zouden ontmoeten in Engeland, om samen naar het weekend busfest te gaan. Ook daar hadden we nog een paar mooie dagen, en helemaal voldaan reden we zondag weer richting ferry. Om de nacht nog een keertje in Duinkerken te overnachten. Op de maandag was het een kwestie van naar huis rijden. Waar Junior ons met open armen (bij wijze van spreke dan..) ontving. Ook met hem was het prima gegaan!!

Over een jarige echtgenoot en pillen.

Vrijdag 21 oktober alweer. En ik heb iets overgeslagen wat ik vanaf het begin van dit blog nog niet gedaan heb. Jan's verjaardag hier vermelden. Een brief of een felicitatie naar hem sturen.

2 dagen geleden was ie jarig. 52 geworden. En ja hoor, we hebben het wel gevierd. Eerst vorige week zaterdagavond. Heel het gezin was weer compleet en we nodigden nog een aantal familieleden en vrienden uit. 't Was gezellig. Gelukkig werd het niet zo heel erg laat, een uurtje of half 1.

Gelukkig zeg ik, want met mijn nek/schouder is het nog steeds ronduit pet. Ik ben vanochtend maar weer eens naar de huisarts gegaan. Ik las op het grote www (ja, je doet wat als je hoorndol word van de pijnscheuten door je arm) dat er ook medicijnen specifiek voor zenuwpijn bestonden.

Gisteren overlegde ik met de fysiotherapeut, en vandaag ging ik richting huisarts. Daar kwam ik erachter dat mijn fysio al gebeld had. Wat is dat fijn zeg, zo'n meedenkend iemand! Met gewijzigde medicatie toog ik naar huis. Opgelucht. 't zal mij benieuwen.

Er zit wel een nadeeltje aan die pillen. Ik mag zelf niet meer achter het stuur van mijn groene autootje. Dus ik heb Jan benoemd tot chauffeur in de avonduren en ik hoop dat de pijn het toestaat dat ik overdag mijn fiets weer gebruik. Het schijnt mooi weer te worden de komende dagen. Pfff.

Maar goed, ik dwaal weer eens leuk af. Wou het over Jan hebben, maar mijn nek/schouder schreeuwde er weer overheen. Is dus ongeveer wat er hier dagelijks gebeurt. Stttt!

Jan was dus jarig. We hebben maandag een heerlijk dagje S.anadome gehad om dat te vieren. Lekker lui in de bubbelbaden, languit in de stoel met een mooi tijdschrift, lunchen met z'n tweetjes en 's avonds samen met Jan Junior chinees eten. Dat wel gewoon thuis, op de bank is voor mij momenteel het fijnst. Sttt!

Er is dus zomaar weer een jaar voorbij gegaan. Was het vorig jaar nog allemaal onzeker wat het ons zou brengen, nu weten we dat we alweer geluk hadden. Jan kreeg een vast contract bij een leuke werkgever, we hadden een heerlijk bus-seizoen, compleet met vakantie naar Engeland en daar een meeting met zo'n 8000 busjes. Samen met nog 10 andere bussen en hun eigenaren uit Nederland en België.

Foto van het veldje waar we stonden met de busvrienden.

Het busseizoen is nog net niet voorbij. Eind november komen er een aantal bussers nog richting ons dorp voor een koffie-klets. Dan worden de bussen ergens geparkeerd en onder het genot van een kop koffie uitgebreid besproken. Als klap op de vuurpijl gaan de mensen dan nog naar "The Gallery" Een bedrijf in oldtimers in ons dorp. Leuk!

En ook met onze kids gaat alles voorspoedig. Fleur doet momenteel haar master-stage, Mirte gaat binnenkort haar droomreis maken en Junior is aan het stagelopen bij Best4you, een bedrijf die websites maakt. Wat willen we nog meer wensen, toch?

Toch wel handig om je te focussen op de mooie dingen in je leven. En het te delen met jullie, de mensen die zo blij reageerden dat ik er weer was. Dankjewel hoor!!

Mag ik me eventjes voorstellen?

Mag ik me eventjes voorstellen? Trudy heet ik, en ik ben inmiddels 51 jaar en een paar maanden. En in die laatste paar maanden heb ik nauwelijks meer hier geschreven. 1 schrijfsel, welgeteld. Niet dat ik niet wat te vertellen had hoor, maar 't kwam er even niet van. Mijn energie was even ergens anders voor nodig.

We gingen eind augustus op vakantie en daarna gebeurde het. Ik kreeg een nek-hernia. Bah, wat een pijnlijk gebeuren is dat zeg. Ook al slikte ik 3 pijnstillers door elkaar, wel op doktersrecept hoor, het hielp voor geen meter.

Ik ging naar de manueel therapeut, en die kon ook niet zoveel doen, zei ie. Hij masseerde heel voorzichtig wat pijnlijke spieren los in mijn schouder, compleet verkrampt door de verkeerde houding die ik al in een week aangenomen had, en hij gaf de tip dat ik m'n kin iets ingetrokken moest houden. Errug charmant bij mij, ik heb al niet zo'n scherpe kaaklijn :o

Maar dat maakt eigenlijk geen b.. uit momenteel, want dat helpt. Toch! Er zijn in ieder geval wat dagen dat de pilletjes helpen, en oh wat is dat fijn. Ik krijg zomaar weer zin om een stukje te rammelen op mijn laptop! Dus eindelijk, hier ben ik weer. Hopende erop dat de zin in schrijven nu echt eens terug is gekomen.

Wat ik nu alvast ook even vertellen wil, Mirte haalde haar diploma. Ze mag zich nu officieel Bachelor of Science  noemen, Ze studeerde Biomedische wetenschappen op de universiteit in Utrecht.

Een stralende dochter, en terecht. Wat zijn we trots!

Ja, je leest het goed, studeerde, want ze is er eventjes een jaartje mee gestopt. Ze is momenteel student-assistent bij de universiteit en ze werkt bij de La Plac.e op Hoogcatharijne. Dat allemaal om voldoende centen te verdienen om te gaan reizen in november a.s. Naar Azië. Voor 3 maanden. Wat een avontuur. Maar hierover komt straks vast nog meer hier te lezen!