Bijna anderhalf jaar later..

Anderhalf jaar. Je zou denken, dat is een hele tijd. Maar die tijd is voorbijgevlogen! Voor mijn gevoel was het 1 keer knipperen met mijn ogen en daar was ik. In het jaar 2019, 12 februari om precies te zijn.

Het nest is hier leeg. Jan Junior heeft het geluk gehad een prachtig plekje in Zutphen te veroveren. Daar woont hij, in een heel oud pand uit 1632, met zijn schoolkameraad Niels in een mooi ruim appartement. En het gaat super. Natuurlijk maak je je eerst even een beetje zorgen als ouder als je jongste kuiken op zichzelf gaat wonen, maar dat was totaal ongegrond. Dat bleek al snel.

Ondanks dat het huis hier inmiddels wat leger is geworden, heb ik nu overdag nog wel gezelschap aan Boris. Hij bleek koppig, eigenwijs, super gevoelig en moeilijk opvoedbaar te zijn. Met heel consequent zijn en veel glimlachen om zijn grappige houding ten opzichte van veel dingen hebben we ook aan hem weer een fijn maatje.

Hier leerden wij Boris door een holle boom te lopen. Het lukte ook nog :)

We wandelen samen wat af. In het weekend met z'n drieën, en door de weeks zijn we met z'n tweetjes  vaak te vinden in losloop-gebieden hier in de buurt. Even mijn groene autootje (ja, ik heb dat ding nog steeds!) starten, Boris achterin en rijden maar. Op naar het bos. Onder veel ongeduldig gejank vanuit de achterbak komen we daar aan. Waar Boris dan helemaal los gaat, zich moe speelt met andere honden en ik de leukste contacten opbouw met hun baasjes ("Mag ik een eindje met je op lopen? Ze spelen zo heerlijk samen").

Ja, het gaat goed met ons. Maar.. ik miste iets. Het schrijven, zo bleek toch. Dus ik trok mijn stoute schoenen aan en ging toch maar weer eens achter de laptop zitten. En hoop zo de verwaarloosde contacten hier weer wat nieuw leven in te blazen :)