Mee- en toeval.

En dan is er zomaar weer bijna een week om, en dan schreef ik niets... en dat komt niet doordat het hier zo saai is, nee, integendeel. Maar om alles wat er deze week langs kwam nu in 1 blogje te gaan opsommen, dat wordt denk ik wel een beetje erg veel. Dus dat doe ik wel in stukjes, lijkt me handiger... Wel wil ik jullie nu onze nieuwste aanwinsten even laten zien:

Zie je de laptop op tafel? Daar zit ik nu op te rammelen, precies op dezelfde plek : )

We kochten 4 stoelen bij de tafel die Jan laatst al maakte. Nee, niet nieuw, tweedehands. Via Marktplaats. 

Dat was nog best even een klusje. Goed de site in de gaten houden en meteen reageren. Die hardhouten stoelen zijn erg geliefd merkten we wel. Ik denk dat er een hoop mensen op lounge-sets over gaan. Ieder zijn meug hoor, maar ik zweer toch bij zo'n stoel die je, als je een boek aan het lezen bent en in het zonnetje zit, en je ogen dreigen dicht te vallen, gewoon een standje achterover kan zetten.
Of twee ; )

Zoals ik al zei, we zochten er al even naar. Maar ach, haast hebben we niet echt op zo'n moment, en toen kwamen ze toch nog sneller in beeld dan verwacht. Op woensdagochtend, toen Junior net naar school was, zette ik mijn laptopje aan en ontdekte ik de stoelen. Ik rende de trap op en maakte Jan wakker met de heugelijke mededeling dat onze stoelen op Marktplaats stonden. Zo'n half uurtje later, na Jan's ontbijt, belde Jan  richting verkoper en maakten ze samen een zeer schappelijk prijsje rond. 

In Overijssel waren de stoelen te koop. We pakten de laptop er nog eens bij om te kijken of er misschien ook een mooie wandelroute in de buurt was. En ja... dus Tukker werd de bus ingeladen en daar ging Pino!

De stoelen werden als eerste opgehaald. Daarna was het tijd voor de wandeling. En het toeval wilde, dat ik net een dag van tevoren  met de moeder van mijn vriendin gesproken had over een tuincentrum in Denekamp. Dat dat een zo leuke winkel was, waar de prijzen heel erg mee vielen. Toen was ik nog in de veronderstelling dat het wel heel erg toevallig zou zijn, wilden we daar eens in de buurt komen. Zo zie je maar...

Want de kussens, die bij het tuinset hoorden, waren niet zo onze smaak. Dus de bus werd op de parkeerplaats van het tuincentrum gestald en nog geen half uur later waren we de eigenaar van kussens met deze print:

Ik weet niet of ik het jullie nog uit moet leggen, maar wij houden nu eenmaal niet van "strak" ; )

Ik ben er helemaal blij mee! Een (in mijn ogen) superleuk tuinstel en een heerlijk dagje uit was het resultaat, wat kan een mens nog meer willen???

I 'm in the garden...

Ik had het me zo voorgenomen. Het hoorde ook een beetje bij mijn bezuinigingsplannen, en ach... ik vind het ook wel errug leuk om te doen. Vorig jaar maakte ik al een beginnetje en kreeg ik van de kinderen een boek over dit onderwerp. Welk onderwerp? Nou, het zelf groenten telen in de moestuin!

Ik ben echt een leek op dat gebied. Ik doe maar wat. Nou ja, sinds het boek probeer ik me wel een beetje aan de regeltjes te houden, maar soms doe ik dat gewoon lekker niet. Zo zaaide ik alvast komkommer en courgettes voor. Die waren volgens het zakje bedoelt voor "outdoor" maar ach, ik dacht, ik doe het lekker toch!

Ook gingen er zaadjes voor tomaten in een kistje, voor boontjes en voor bietjes. En ik laat aardappels voorkiemen in een eierdoos. Als er uitlopers aan komen kunnen ze de grond in. Dat lukte vorig jaar ook, dus dat doe we nog een keer...

Sjoelbak tevoorschijn gehaald... ja, zelfs die doet mee met mijn zaaiplan. Dat ding zette ik op de kop op ons ligbad. De badkamer is, zoals ik vorig jaar al ontdekte, een prima zaaikas. Lekker vochtig, lekker warm zo na het douchen en zo 's middags staat er een heerlijk zonnetje op de ramen. Nou, dat hebben de zaadjes geweten! Volgens mij is het nu tijd voor uitplanten, kijk maar:

Dus haalde ik (nou ja, Jan, mijn armen waren te kort ; )) de potjes die ik een jaar lang heb opgespaard uit de schuur. Potjes van viooltjes en ook van de eenjarigen van vorig jaar.  Die staan nu te wachten op de buitenkeuken, die nu even dienst doet als poottafel.

Dus mensen, ik ben er vandaag even niet. I 'm in the garden!!

Kan nog net...

Oei... daar was ik al bijna te laat. Pap, ben je vandaag jarig en dan heb ik nog niet eens even een berichtje geschreven...

Hoe dat zo kwam? Nou, het was zulk mooi weer dat we weer eens de wandel-kriebels kregen. Pino erbij gepakt en op naar Staphorst. Ik had gelezen in een boekje van de ANWB dat daar een mooi losloopgebied voor honden was.

Nou, dat was niet zo. Jaaa, 't was wel een prachtig gebied, maar Tukker moest er helaas wel aan de riem. Gelukkig maar dat ook Tukker een dagje ouder wordt, dat maakt dat ie niet meer zo trekt aan de riem. En ach, als er een vennetje in de buurt kwam, dan lieten we 'm even zwemmen, heerlijk vond ie dat weer, kijk maar:

Nadien lunchten we nog in het bos, bij de bus en Tukker lag toen alweer lekker te slapen in de bench. Dus konden we, vonden we, ook nog wel even naar een paar kringloopwinkels. In Staphorst en in Deventer, daar kwamen we op de terugweg toch langs. Leuke dingetjes gescoord. Ik wil nog een krans maken als cadeautje voor iemand, en in die winkels kwam ik nog spulletjes tegen die ik daarvoor goed gebruiken kan.

Tuk ligt nu luid te snurken en wij zijn bijna zover om naar jou te gaan, pap. Handig toch dat jullie een straatje verder wonen, zo staan we altijd snel op de stoep bij elkaar. Het maakt wel, dat ik niet zo op vaste tijden langskom, maar meer zomaar spontaan. Daar ben ik nu eenmaal meer van..

Voor volgende week staat er al wel weer een afspraak gepland. Dan moeten de haren weer in orde gemaakt worden van jou en mam en dat doe ik altijd nog met plezier hoor! Want ook al wordt je een dagje ouder, het blijft bij jou ook: "Als je haar maar goed zit!" Waar zou ik dat toch van hebben ; ))

Nou pap, alvast van harte gefeliciteerd met je 78ste verjaardag (!) en tot zo!!

Creatief of gestoord??

Wij hebben soms zo onze ideetjes. Jan senior en ik dan. Zoals laatst. Toen zagen we op M.P. een oude naaimachine staan. Zo eentje met een mooi onderstel. En ik bedacht me dat het misschien leuk zo zijn dat onderstel voor een tuintafel te gebruiken. "Ja" zei senior. "Met steigerplanken erop." Maar naar mijn idee was dat toch wel een beetje grof. "Heb je niet toevallig nog een oude deur in de schuur staan?" was mijn wedervraag.

Is niet zo'n gekke vraag bij ons hoor, want na jaren verbouwing en moeilijk dingen weg kunnen gooien zou dat zomaar kunnen. En ja hoor, de deur stond er nog. Ooit bij de buurman uit de container gered. Zo'n mooie met kraalschrootjes, wie gooit zoiets nu weg ; )

Van de deur werd het tafelblad gemaakt, maar dan wel zo, dat het nog duidelijk blijft dat het een deur was. Daar houden wij van. Zo niet Jan Junior.

"Wat is pap nu weer aan het doen?" vroeg ie toen hij 's middags uit school kwam. Na mijn uitleg bleef hij sceptisch. Ik, met mijn enthousiasme gooide er nog een schepje bovenop. "Da's toch heel erg creatief?" probeerde ik nog. Maar hij vond van niet. "Het is vooral gestoord. Wie gebruikt er nu een naaimachine en een deur als tafel??" Hmmm... en toch vind ik het best leuk geworden. En jullie??

Jan ijverig aan de knutsel.

De schanieren blijven, en zo ook het sleutelgat... ik vond het al jammer dat er geen brievenbus in zat ; )

En dit is het uiteindelijke resultaat! Zoals jullie misschien wel zien zijn wel de hoeken wat afgerond. Lijkt het zomaar iets meer op een tafel...

Ik fröbelde deze week ook nog even verder. Met als resultaat deze kransen van leilindentakken. Van eigen bomen.

Ik heb ze meteen maar te koop gezet aan de voorkant van het huis. Mijn haakjes zijn al vol : )

Nog wat detailfoto's? Komen ze!

Zo zie je maar, er is weinig geld voor nodig om het toch prima naar de zin te hebben!

Shoppen en haren knippen.

Fleur en Mirte zijn weer een paar dagen thuis. Vorige week was Fleur er eventjes, alleen op zaterdagochtend. Vrijdag daarvoor waren we bij Mirte in Utrecht, en Fleur kwam vanuit Nijmegen ook om met z'n viertjes de stad in te gaan. Mirte had geld gekregen voor haar verjaardag om te shoppen, en ze vroeg of wij dan mee gingen, leuk!

Gezellig de stad in, nadien samen gegeten en toen was het weer tijd om op weg naar huis te gaan. Fleur richting Nijmegen, en wij richting ons huis. Maar toen we ons dorp in reden, hadden we Fleur aan de telefoon. Of wij haar op konden halen bij ons stationnetje, ze kon met geen mogelijkheid in Nijmegen komen. Storing op het spoor, en de stadsbussen waren zo vol, er was geen doorkomen aan geweest. Dus koos ze voor een nachtje slapen in het ouderlijk huis. Prima idee ; )

Zaterdagochtend maakten we maar meteen even van de gelegenheid gebruik. Fleur's haar was echt aan een knipbeurt toe. Droge punten, en ook haar lagen werden weer te lang. Al met al ging er zo'n centimeter of twee van de onderkant en zo'n drie van de lagen af. Na het vegen van de vloer had ik een vol blik met haar. Nu is dat ook geen kunst, Fleur heeft zo'n beetje de dubbele hoeveelheid haar vergeleken bij de gemiddelde Nederlander...

Fleur op de leeftijd van drie jaar.

Momenteel zitten ze aan de tafel, een poging te doen om zich bezig te houden met hun studie. Er moet nog veel gebeuren als ik dat zo hoor, maar ja, het is ook wel heel erg gezellig zo met zus aan tafel. Ik zit op de bank een beetje door Blogland heen te scrollen en ik hoor ineens Fleur zeggen dat haar haar zo lekker geknipt is. "Alsof het niet gebeurt is qua lengte en toch zit het veel beter!" Kijk, dat vind ik nu een compliment. Ik ben zo'n kapster die niet perse kort hoeft te knippen.

Goed luisteren en dan exact doen wat er van me gevraagd wordt (indien mogelijk natuurlijk ; )) dat is waar ik voor sta. Ik heb in het verleden veel te vaak zelf meegemaakt dat ik weer eens veel te kort geknipt werd en het eerste wat ik me dus voor nam toen ik zelf het vak in ging was dat dat mijn klanten niet zou gebeuren. Heerlijk om dan van zo'n meisje van bijna 22 te horen dat ik met mijn bijna 50 het toch nog prima naar haar zin doe...

Weekend in beeld...

Toch nog even snoepen van de etagere... een vaste klant!

Een krans gemaakt van het snoeiafval van de lei-lindes die we voor het huis hebben staan. Met een zelf opgeschilderd vogelhuisje.

De moestuin bemest met koemestkorrels en omgespit. Klaar voor verdere actie : )

Jan maakte een mooi randje langs de frambozen.

En tussendoor hadden we gelukkig nog tijd genoeg om te genieten. Zie je de stok in de lucht? Tukker ook ; ) Mooie actiefoto toch?

Lente in... Gelderland!

Vanochtend, toen ik wakker werd door het vrolijke gefluit in onze tuin en stiekem langs het gordijn naar buiten keek zag ik... lente! En als ik dat zie dan wil ik naar buiten. Ook Jan en Tukker waren het daar roerend mee eens.

Na het ontbijt maakte ik een thermoskan met heet water klaar, nam ik oploskoffie, thee en wat muesli-repen mee en stopte Jan de bench in Pino, onze Volkswagen-camper. Tukker had het ook snel door. "Dit wordt leuk!", straalt er dan van hem af. Het was ook niet veel later dat we op weg waren naar de Rozendaalse heide, vlakbij Velp, zo'n 15 kilometer van onze woonplaats af.

Wij waren niet de enigen die op het idee waren gekomen. Voor Tukker helemaal goed. Hij speelt graag met de honden die hij tegenkomt. Maar ook struinen in z'n eentje vindt ie prima. 't Is echt een genot om te zien hoe hij zich, met zijn bijna 10 jaar, nog zo vermaakt!

Na de wandeling pakten we de stoeltjes er even bij en schonk ik de koffie en thee in. Zo stonden we daar, op de parkeerplaats:

Zo lekker,  even in het zonnetje, je waant je meteen op vakantie! Ook Tukker genoot weer, kijk maar:

Bang als ie is dat hij niet meer mee mag, ligt hij het liefst in de bench : )

Op de terugweg kwamen we langs bezoekerscentrum Veluwezoom, in Rheden. Daar zetten we de bus nog even op de parkeerplaats en togen we richting schaapskooi. Ook daar was het al echt lente:

Lief toch?

Bij het bezoekerscentrum zit ook een brasserie. Daar aten we een broodje gezond en een glas heerlijk versgeperste jus 'd orange. Echt een aanrader...  En zo werd een gewone doordeweekse dag er een met een gouden randje!

Goedemorgen Mirte!

Want een goedemorgen, dat is het zeker! Vandaag is het 2 maart, en dat betekent dat jij jarig bent. 20 jaar mogen we alweer tellen, waar blijft de tijd?

Ik weet het nog als de dag van gisteren. Na een lange dag in het ziekenhuis doorgebracht te hebben kwam jij om half tien 's avonds ter wereld. Wat was je prachtig! Na een blond meisje ter wereld te hebben gebracht, zo'n 20 maanden daarvoor, was het deze keer een donker tintje. Met ook heel donkere haartjes. En heel veel pit!

Want je wist, en weet nog steeds wat je wou/wil. En als je je dat dan zo bedacht hebt, dan ga je er ook helemaal voor. Dat begon al vroeg. Ik weet nog heel goed dat je leerde fietsen. Nee, niet wij leerden je dat aan, dat deed je "selluf". Een klein rood fietsje had je, en daar ging je hoor. Een paar slagen gingen de trappers rond, en als je dan je evenwicht kwijt was liet je je gewoon vallen. Gelukkig was je oefenterrein een grasveldje. Totdat... "Pappa, mamma, kijk!!" En tot onze grote verbazing fietste je zo een eind weg!

Zo ook op school. Je legt de lat hoog. Maar ook dat deed je al vroeg. Met de cito, in groep 6 op de lagere school haalde je de volle aantal punten. Later bleek dat dat ook je doel was. Ik prees mezelf gelukkig dat ik dat niet in de gaten had. Stond ik er toch een stuk relaxter in dan als ik dat wel geweten had ; ) Nu studeer je. Biomedische wetenschappen. Je vindt het razend interessant en bent ook echt van plan met je kennis straks wat te gaan betekenen voor de mensen. Mooi streven.

Het gaat je heel goed momenteel. De cijfers zijn mooi en ook is het je gelukt werk te vinden. Je gaat examentraining geven aan VWO leerlingen in het vak biologie. Helemaal op jouw lijf geschreven. Het is een organisatie waarbij je dat doet, die een heel positieve benadering heeft naar de leerlingen toe. En dat is wat jou enorm aanspreekt.

Het is ook handig dat je bij gaat verdienen, want er zijn reisplannen. Dat is iets wat jouw vader en mij absoluut niet verbaast. Wij hebben altijd al tegen elkaar gezegd dat Mirte eens, met de rugzak op de rug ons gaat vertellen dat ze ervan door gaat. De wijde wereld in. En gelijk heb je!

Nu maak je al kleine uitstapjes, zoals hier, naar Londen met vriendinnen. (Mirte is het meisje met de roze shawl).

Meisje meis, ik wens je alle geluk toe. En en hele fijne dag vandaag, die we samen gaan vieren. Dat je dromen mogen uitkomen, en vooral, dat je blijft wie je bent. Een leuke betrouwbare meid die stevig in het leven staat. Met veel mensen om haar heen die van haar houden, hoe kan het ook anders... Gefeliciteerd Mirte!!