Tukker vertelt... over bussen, honden en heel veel knuffels.

Hee mensen, hier was ik weer eens:

Tukker, dat grote bruine "monster" dat bij Trudy, Jan en Jan Junior woont. En gelukkig soms ook nog bij Mirte en Fleur, als ze bij de roedel zijn tenminste.

Maar dit weekend gingen ik,Trudy en Jan van de rest van de roedel weg. Op naar een andere roedel, zo bleek achteraf. We reden eerst een paar uurtjes, en zo ik begreep van Trudy en Jan was dat al geen straf voor hen. Ikzelf kon helaas niet zoveel zien, ik zat in de bench in de bus. Maar dat vind ik niet erg hoor, als ik maar mee mag ; )

Na die paar uurtjes gingen de schuifdeuren open en toen zag ik het al... we waren weer bij de roedel waar we al vaker deel van uit hadden gemaakt. Met heel veel bussen die een beetje op Pino lijken, en ook met veel leuke vriendjes voor mij. Sommige van die vriendjes waren dol op eten, kijk hier maar:

Jan ging helpen bij het opzetten van een grote tent, in het midden van het terrein. En dat duurde een beetje lang, dus hij nam een pauze met koffie en een broodje tijdens het wachten. Ik keek inmiddels toe:

Ik bleef een beetje in de buurt van Pino, ik moet hem toch een beetje bewaken, niet soms? (En ik mag ook niet in de buurt komen als Trudy en Jan eten, stom toch?)

Maar gelukkig stond de tent snel op z'n plek. En er kwamen steeds meer bussen met gezellige mensen het veld op rijden. En ook met honden, hoe leuk is dat? Ik mocht zomaar los op het veld, en ik speelde de hele dag met de honden en haalde heel erg veel knuffels op bij de mensen!

Het was een heel geslaagd weekend. We reden ook nog een rit met de bussen. Wederom zag ik toen niet veel, maar gelukkig hebben we de foto's nog:

Ook mochten de bussen nog even samen met onze Pino op de foto. Kijk maar:

Dat moet Pino toch ook leuk gevonden hebben, zo tussen z'n vriendjes!

's Avonds werd de bbq aangezet, en na die tijd maakte ik het gras nog even schoon.Er lagen zo hier en daar wat restjes, niet erg hoor. Ik hou er wel van als de mensen een beetje knoeien ; )

De volgende dag was het, na nog even gezellig wat te buurten:

weer tijd om op te breken. Poeh zeg, sommige mensen durven zomaar op hun bus te klimmen:

Maar aan deze man, Menno heet ie, hadden we wel die tent te danken!

Toen iedereen zo'n beetje klaar was, stonden we op het punt naar huis te gaan. En toen... toen startte er een bus niet! Gelukkig waren er genoeg helpende handen:

Ome Henk (met hoed) en Franz hielpen Mireille een handje, en zo kon ook zij weer richting huis. En ik? Ik was wel heel erg moe na zoveel actie om me heen:

Nu zijn we weer thuis zijn bij mijn oorspronkelijke roedel, en ik lig de hele dag te dromen. Van dat hele mooie weekend waarin ik mee mocht. Het was top mensen (en hondenvriendjes)! Dank jullie wel voor de leuke dagen en tot de volgende keer!!!