Jan is, zoals jullie weten, momenteel werkeloos. Gelukkig zijn er nog een aantal sollicitaties gaande, maar het vinden van een nieuwe passende baan voor hem is tot nu toe nog niet gelukt. Natuurlijk hopen we dat dat niet erg lang meer duurt. Intussen proberen we er hier samen thuis maar het beste van te maken.
Dat lukt wel hoor. Jan knapte de overloop op, deze is nog net niet helemaal klaar. Nog een paar lampen aan de muur en dan zal ik eens rond gaan met het fototoestel om jullie mee te laten genieten van het resultaat. Nu is Jan met een terras achterin de tuin bezig. Dat bezig zijn moet ook, zo blijf je in de running.
En ik, ik ga mijn eigen gang. Maar ik pas me wel aan. Als Jan 's ochtends in het hoofd krijgt om ergens heen te gaan en ik heb tijd, dan ga ik mee. Nu kan het nog, straks is er minder tijd, denk ik dan maar. Want of er nog een ploegenbaan in zit, we hopen het wel, maar dat weet je natuurlijk nooit. Als dat niet zo is, wordt het door de weeks werken, op zaterdag sporten en dan houden we alleen zondag over voor ons samen.
Bij een baan in de ploegen is dat anders. Wij vonden dat allebei heel fijn. Zo heeft Jan altijd veel van de kinderen mee gekregen tijdens hun opgroeien. Soms bracht ie ze naar school, soms haalde hij ze op en we hadden, als zij op school waren, soms zomaar een ochtendje de tijd om een lange wandeling te maken. Of Jan kon 3 dagen achter elkaar door werken thuis, tijdens de verbouwing. Ook fijn. Om maar niet te spreken van wat extra verdiensten die vast zaten aan zo'n 5-ploegendienst...
Maar, om even terug te komen op de ruimte voor mezelf, die is er toch iets minder. Ik ben een mens die de rust soms nodig heeft, en ga ook wel eens bewust niet mee als Jan dat voorstelt. Geen punt voor hem hoor, hij laat me daar heel vrij in. Maar over het algemeen vind ik het dan een beetje kinderachtig van mezelf, en hup, daar gaat Pino dan weer met ons erin ; )
Vorige week zaterdag gingen we samen met een volle Pino naar de rommelmarkt. In Pino zaten spullen die al een tijdje stonden te wachten in huis en schuur totdat het zover was. We stalden alles uit in de manege hier een plaatsje verderop, kijk, zo zag dat er uit:
 |
| Wel handig hoor, zo'n bus. Je klapt je luifeltje uit, een paar tafeltjes eronder en je hebt een kraam! |
Het was een gezellige dag. Lol met de mensen die langs kwamen, heerlijk zo een beetje onderhandelen over de prijs, voor ons allebei wel weggelegd. Maar we genoten ook van dit soort dingen:
 |
| Een jochie dat heel relaxed een donald duckje las bij onze kraam, lief toch? |
Dat ziet er gezellig uit! Geen last van het weer en fijn om zo van je spullen af te komen. En hopen op een goede baan dan!
BeantwoordenVerwijderenBalen dat ie werkeloos is geworden, hopelijk gauw weer een fijne baan terug! En ondertussen vermaken jullie je dus ook wel? Maar ik herken het, als de man hier eens een gewone dag thuis is, gaan we ook heel de tijd leuke dingen doen, in plaats van nuttige dingen :)
BeantwoordenVerwijderenIk herken dit wel. Soms moet je gewoon even alleen zijn om tot jezelf te komen. En schrijven is toch ook iets wat vanuit jezelf moet komen. Er tijd en rust nodig om bij die bron te komen.
BeantwoordenVerwijderenHoi Trudy,
BeantwoordenVerwijderenIk merk ook dat wanneer Ben op het eiland is, dat ik mijn dagen geheel naar eigen inzicht invul en wanneer hij weer thuis is, dat ik dan toch steeds rekening houd met hem en wat hij doet of wil doen... Zo zitten we denk ik gewoon in elkaar.
Jullie hebben een goeie slag geslagen met die rommelmarkt.. lekker van de spullen af... lekker nieuwe ruimte in huis (en in je hoofd)...
Ik wens je een heerlijke nieuwe week,
Lieve groet,
Mirjam
Mijn vader is een tijd werkeloos geweest. Mijn moeder werkte toen al in de Bijenkorf, en mijn vader is het huishouden gaan doen. Hij draait zijn hand niet om om te koken, wassen, strijken... Uiteraard bleef-ie wel solliciteren en heeft gelukkig nog werk gevonden. Het is toch het fijnst als alles gewoon gaat zoals je gewend bent..
BeantwoordenVerwijderenIk herken mezelf in je, dat je veel tijd (en ruimte) voor jezelf nodig hebt, maar je ook schikt in de activiteiten van je man. Samen komen jullie er wel weer uit. Dan wens ik jullie in ieder geval van harte toe!
liefs Kakel
Heel herkenbaar. Husband is nu ook alweer een tijd thuis en dan is het toch anders. Je hebt minder 'ruimte' voor jezelf. Onbedoeld, maar toch.....
BeantwoordenVerwijderenEn als je die ruimte wilt, voel je je weer schuldig. Je moet er een weg in vinden en dat kost tijd.
Liefs Frederique
Ik heb ook rust en (veel) tijd voor mezelf nodig. Momenteel, met 2/3 van de jongens thuis is dat wat minder, het is gezellig druk! Mijn tijd komt wel weer :-) Mijn broer zit momenteel ook zonder werk, hij heeft zijn draai nog niet gevonden. Ik hoop dat hij en alle anderen die een baan zoeken er snel een zullen vinden die bij hun past!
BeantwoordenVerwijderenJah echt schattig die laatste foto :-)
BeantwoordenVerwijderenEn hopelijk vind je man snel weer een leuke job. Het is niet gemakkelijk in deze tijden. En ik snap het ook wel dat je dan minder aan/met je eigen dingetjes toe komt :-)