Huisvlijt.

En dan is het zomaar toch weer anderhalve week geleden dat ik het toetsenbord aangeraakt heb. Foei. Ondanks mijn goede voornemens gebeurt dit toch. Zo zie je maar...

Maar dat wil niet zeggen dat we hier thuis stilzitten. Integendeel. Jan is volop bezig met de bouw van het tuinhuis. Foto's? Nou, komt ie dan:

Het bestelde hout kwam binnen. Een hele beur, als ik de heren mag geloven...

Maar als je dan ook deze balken ziet, geloof je dat ook graag!

En een paar dagen later zag het er zo uit. 

Momenteel is dit het beeld. De balken bovenop liggen nog niet vast. En gezien de windstoten die ze voorspellen voor later op deze dag heeft Jan ze maar wel even vastgelegd.

Nu is Jan een cementlaagje tussen de poeren en de staanders aan het aanbrengen. En ik kijk toe. Zorg voor de catering tussendoor en verder vermaak ik me tussen de gewone werkzaamheden door ook prima. Resultaat daarvan?

Vanochtend vroeg draaide ik dit broodje in elkaar. Met Italiaanse kruiden, gedroogde tomaatjes, knoflook, mozzarella, rauwe ham en een pepertje uit eigen tuin. Hij staat nog af te koelen, maar we gaan 'm zo maar eens proberen : )

Gisteren maakte ik nectarine-jam. De nectarines waren supergoedkoop bij de L.idl, en met een pak geleisuiker kwam dit potje op 40 cent. Leuk toch? En lekker, weten we inmiddels!

En dan de onderste 5 foto's... Ik kreeg de kralenkriebels weer eens. De kast in de kamer ging open en er kwam zomaar inspiratie. Daar moet je wat mee doen ; ) Dus dat deed ik dan ook maar...

Dus stilzitten? Nee, dat staat bij ons niet in het woordenboek. Heel soms, maar dat moet ook om eventjes weer op te laden. Verder gaat Jan vandaag nog aan het schrijven bezig van een sollicitatiebrief. Er stond een mooie baan in het plaatselijk krantje. En dat leek 'm wel. Zo'n 7 kilometer van huis, hij zou d'r op zijn fiets heen kunnen. Wel wat anders dan voorheen. Elke dag anderhalf uur in de auto. Helpen jullie hopen dat het dit keer raak is? Want al heeft hij zat te doen thuis, er gaat niets boven de zekerheid van een baan!

Dat geld hoef ik niet!

Elke week krijgt Jan Junior zakgeld. Ik leg zijn 5 euro dan klaar op het plankje van de kast in de tussenkamer. Vaak krijgt ie het in de vorm van een briefje. Hij geeft weinig uit, en als het dan in briefjes-vorm is, gaat het meteen zijn spaarpot in. Geld voor weer een nieuw onderdeel in zijn geliefde computer is altijd welkom. Dus hij spaart naar hartenlust.

Soms heeft ie liever muntjes. Die geeft hij uit op school, als ze een keer in de pauze naar de supermarkt gaan. Als na een aantal weken het muntjesgehalte in zijn portemonnee weer flink gedaald is, krijg ik een seintje. "Deze keer graag muntjes mam, als het mag." En graag voldoe ik daar aan. Als het mogelijk is.

Hij heeft trouwens wel een hekel aan te kleine muntjes. Daar wordt zijn portemonnee  zo zwaar van, en da's in combinatie met een net-iets-te-ruime-beetje-afzak-broek niet zo handig ; )) Maar soms... soms heb ik het even niet anders...

Zo ook vorige week. Ik legde een keurig stapeltje muntjes afgepast en wel op het plankje. En 's avonds toen ik thuis kwam trof ik dit aan:

"No" in de vorm van de te kleine muntjes! Is dat humor of niet?

Na arbeid is het goed rusten.

Er was een tijd dat ik zei: "Ja!", met volle overtuiging, als ik zo'n spreekwoord las. Nu is dat anders...

Ik ben een beetje zo opgevoed, denk ik. Op zaterdagmiddag, als het werk klaar was, en iedereen onder de douche was geweest, was het rust. De t.v. werd aangezet voor "Stuif es in" en we doken op de bank om het te kijken.

Mijn moeder zat er dan ook bij. Met de rollers in het haar, die had mijn vader er net ingedraaid. Zo was het elke zaterdag. En het was ook goed. De rust straalde van het plaatje af en het was genieten. Maar de tijd werd anders. Sneller, gehaaster. Er lijkt wel steeds meer te moeten.

En er was ook een tijd in mijn leven dat dat zo was. Ik kreeg 3 kinderen in 4 jaar, en dat was niet niets. Ook nog toen bleek dat er eentje met een zorgvraag was. En het huis  stond hier regelmatig op zijn kop. Ik presteerde het om het ondanks de verbouwing leefbaar en gezellig te houden. Jan werkte in de ploegen, dat had zijn voor en nadelen. Voordeel dat ie soms zomaar een paar dagen in de week thuis was, nadeel dat ik een hoop dingen zelf moest uitzoeken in het weekend en tijdens de spitsuren hier thuis. Maar ik buffelde door en daardoor waren ook tijden dat ik het eventjes helemaal niet trok. Een paar keer in die tijd had ik een burn-out, en die kwam niet zomaar aanwaaien...

Er moest een verandering komen. Meer naar mezelf kijken. Dat betekent in de praktijk dat ik soms eens een keertje "nee" zeg als iemand me wat vraagt. Of dat ik eens een feestje oversla. 't Is me vaak veel te druk, ik trek het niet met zoveel mensen om me heen. Ook probeer ik het aantal extra verplichtingen, buiten de vanzelfsprekende verplichtingen om, te beperken. En...

Ik neem tegenwoordig vooraf rust. Zoals vanochtend. Het eerste wat ik deed na het ontbijt was Tukker in mijn autootje stoppen en naar het bos rijden. Heerlijk! Tukker huppelde lekker door het bos en nam ook nog even een frisse duik:

Ik genoot intussen van de stilte en het zonnetje in mijn rug. Zo laad je je eerst op en lukken de dingen overdag beter. Ook neem ik steevast een uurtje voor mezelf tussen de middag. Ja, ik weet het, ik zit in de luxe-positie dat dat kan. Deel mijn eigen tijd in en zorg er zo voor dat de agenda niet te vol staat.

Maar... ik heb me in tijden niet zo goed gevoeld. En dat is mij het allemaal waard. Want, ik heb het al vaker hier geschreven, alleen als je fles vol is, kan je eruit schenken. En als dat betekent dat er soms een klusje een dagje moet wachten, of in tweeën moet worden gesplitst (morgen is er echt weer een dag!!) dan is dat zo. Want niets is zo fijn als behoorlijk relaxed door het leven te gaan. De tijd te nemen voor de dingen (en dat zijn vaak letterlijk geen "dingen") die belangrijk zijn.

Weet je wat ik denk als ik dit schrijf? Ik denk dat meer mensen dit zouden moeten doen... Dan zou de wereld een stuk vreedzamer zijn!

Shitzooi.

Half 12, en ik zit even lekker met mijn laptopje op de bank. Haren nog nat, ik kom net onder de douche vandaan. Zo midden op de dag???

Ja. Want vanochtend om half negen vertrok ik weer samen met buuf Els naar de hondenopvang. Dan heeft douchen 's ochtends niet zoveel zin. Want het is in die opvang met recht een Shitzooi.

Overal poep. In de kattenbakken in de kattenafdeling. Alles lekker schoonmaken weer en tussendoor genieten van de jonge kittens die overal met de neus bovenop zitten. Wat een schatjes zijn dat toch!

Evenals de honden. Timi vind ik momenteel de leukste in de opvang. Hier zie je 'm:

Ik was stiekem al een beetje verliefd, maar helaas voor ons kunnen wij er geen hondje bij hebben. Tukker trekt dat niet met zijn heupen. Die heupen zijn slecht (H.D.) en als ie dan de hele dag speelt met een hondje als Timi kan hij 's avonds niet meer goed lopen.

Vanochtend hoorde ik dat Timi vanmiddag naar een nieuw baasje mag. Fijn! Gelukkig zijn er ook nog mensen die een hondje van 2 en een half jaar onder hun hoede nemen, er zitten momenteel veel pups in de opvang, en die krijgen al gauw voorrang.

Ook waren de hokken waar de hondjes 's nachts verblijven weer verre van schoon. Samen met 2 vaste vrijwilligers die elke dag daar de boel schoonmaken (deze mensen verdienen echt een lintje!) gingen Els en ik ook hier aan de poets.

Met een voldaan gevoel gingen we later aan de koffie. Er zijn mensen die er niets van snappen. Die mij vragen of ik het leuk werk vind, dat poep ruimen. Nee, eigenlijk niet. Maar ja, iemand moet het doen, anders kunnen die hondjes niet in een schoon hok slapen. En de voldoening die dit werk met zich mee brengt is heel veel waard. Die snoetjes van de hondjes, daar doe je toch alles voor? Of niet soms???