Dat geld hoef ik niet!

Elke week krijgt Jan Junior zakgeld. Ik leg zijn 5 euro dan klaar op het plankje van de kast in de tussenkamer. Vaak krijgt ie het in de vorm van een briefje. Hij geeft weinig uit, en als het dan in briefjes-vorm is, gaat het meteen zijn spaarpot in. Geld voor weer een nieuw onderdeel in zijn geliefde computer is altijd welkom. Dus hij spaart naar hartenlust.

Soms heeft ie liever muntjes. Die geeft hij uit op school, als ze een keer in de pauze naar de supermarkt gaan. Als na een aantal weken het muntjesgehalte in zijn portemonnee weer flink gedaald is, krijg ik een seintje. "Deze keer graag muntjes mam, als het mag." En graag voldoe ik daar aan. Als het mogelijk is.

Hij heeft trouwens wel een hekel aan te kleine muntjes. Daar wordt zijn portemonnee  zo zwaar van, en da's in combinatie met een net-iets-te-ruime-beetje-afzak-broek niet zo handig ; )) Maar soms... soms heb ik het even niet anders...

Zo ook vorige week. Ik legde een keurig stapeltje muntjes afgepast en wel op het plankje. En 's avonds toen ik thuis kwam trof ik dit aan:

"No" in de vorm van de te kleine muntjes! Is dat humor of niet?