vrijdag 4 juli 2014

Na arbeid is het goed rusten.

Er was een tijd dat ik zei: "Ja!", met volle overtuiging, als ik zo'n spreekwoord las. Nu is dat anders...

Ik ben een beetje zo opgevoed, denk ik. Op zaterdagmiddag, als het werk klaar was, en iedereen onder de douche was geweest, was het rust. De t.v. werd aangezet voor "Stuif es in" en we doken op de bank om het te kijken.

Mijn moeder zat er dan ook bij. Met de rollers in het haar, die had mijn vader er net ingedraaid. Zo was het elke zaterdag. En het was ook goed. De rust straalde van het plaatje af en het was genieten. Maar de tijd werd anders. Sneller, gehaaster. Er lijkt wel steeds meer te moeten.

En er was ook een tijd in mijn leven dat dat zo was. Ik kreeg 3 kinderen in 4 jaar, en dat was niet niets. Ook nog toen bleek dat er eentje met een zorgvraag was. En het huis  stond hier regelmatig op zijn kop. Ik presteerde het om het ondanks de verbouwing leefbaar en gezellig te houden. Jan werkte in de ploegen, dat had zijn voor en nadelen. Voordeel dat ie soms zomaar een paar dagen in de week thuis was, nadeel dat ik een hoop dingen zelf moest uitzoeken in het weekend en tijdens de spitsuren hier thuis. Maar ik buffelde door en daardoor waren ook tijden dat ik het eventjes helemaal niet trok. Een paar keer in die tijd had ik een burn-out, en die kwam niet zomaar aanwaaien...

Er moest een verandering komen. Meer naar mezelf kijken. Dat betekent in de praktijk dat ik soms eens een keertje "nee" zeg als iemand me wat vraagt. Of dat ik eens een feestje oversla. 't Is me vaak veel te druk, ik trek het niet met zoveel mensen om me heen. Ook probeer ik het aantal extra verplichtingen, buiten de vanzelfsprekende verplichtingen om, te beperken. En...

Ik neem tegenwoordig vooraf rust. Zoals vanochtend. Het eerste wat ik deed na het ontbijt was Tukker in mijn autootje stoppen en naar het bos rijden. Heerlijk! Tukker huppelde lekker door het bos en nam ook nog even een frisse duik:




Ik genoot intussen van de stilte en het zonnetje in mijn rug. Zo laad je je eerst op en lukken de dingen overdag beter. Ook neem ik steevast een uurtje voor mezelf tussen de middag. Ja, ik weet het, ik zit in de luxe-positie dat dat kan. Deel mijn eigen tijd in en zorg er zo voor dat de agenda niet te vol staat.

Maar... ik heb me in tijden niet zo goed gevoeld. En dat is mij het allemaal waard. Want, ik heb het al vaker hier geschreven, alleen als je fles vol is, kan je eruit schenken. En als dat betekent dat er soms een klusje een dagje moet wachten, of in tweeën moet worden gesplitst (morgen is er echt weer een dag!!) dan is dat zo. Want niets is zo fijn als behoorlijk relaxed door het leven te gaan. De tijd te nemen voor de dingen (en dat zijn vaak letterlijk geen "dingen") die belangrijk zijn.

Weet je wat ik denk als ik dit schrijf? Ik denk dat meer mensen dit zouden moeten doen... Dan zou de wereld een stuk vreedzamer zijn!

7 opmerkingen:

  1. Je hebt helemaal gelijk.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hoi Trudy,
    Je hebt o zo gelijk!! Maar ik vind het nog steeds heel moeilijk om nee te zeggen. Dan wordt er gevraagd; Jij werkt nu niet meer, dan heb je vast wel tijd om even... En ja, als dat maar vaak genoeg wordt gevraagd dan zitten je dagen zomaar helemaal vol. Dan kom ik nog niet toe aan dat rustige ritme waar mijn lichaam zo om riep... Ik moet het dus nog leren.
    Maar dat gaat ook goed komen hoor... Dan denk ik gewoon aan Trudy en zeg; Nee, nu een keertje niet...
    Liefs,
    Mirjam

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Jij hebt helemaal gelijk, ik krijg nu ook veel meer rust. Het hoeft allemaal niet meer zo snel, en dat doet mij erg goed. Ik heb soms moeite met mensen die dan zeggen , ja maar ik moet dit of ik moet dat ...tegenwoordig lijkt het wel alsof je leven er alleen maar toe doet als het op een achtbaan lijkt..

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Volgens mij komt het ook door de leeftijd. Dat je leert van eerder opgedane ervaringen, dat je niet meer zoveel energie hebt als vroeger of als je zou willen. Je hebt helemaal gelijk! Ik heb net als jij verschillende keren mijn hoofd gestoten. Nu ik het chronisch vermoeidheidssyndroom heb, realiseer ik me pas wat ik vroeger allemaal deed en alles heel gewoon vond. 's Ochtends naar de veiling, werken, mijn kind uit school halen, leesmoeder, even snel een rondje van 80 km fietsen. In het weekend lange ritten van 200 km. Nu zou ik dat zonde van mijn energie vinden, maar ja, te laat...
    Het is ook de tijdgeest. Mensen realiseren zich dat ze zo niet verder door kunnen gaan. Ik heb nog nooit zoveel boeken gezien die over het fenomeen "Tijd" gaan en hoe haar wel te besteden.
    Liefs en nog een fijne zondag,
    Kakel

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Wat een mooie post! Ik verlang ook naar meer rust. Maar ik vind dat de buitenwereld steeds veel eist. Vooral school.

    Huisvlijt

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ik ben het helemaal met je eens!
    Ik kan ook niet tegen te veel drukte en van alles op mijn bordje wat gedaan moet worden.
    Tijd voor jezelf is heel belangrijk, juist om door te kunnen gaan!
    Liefs Petr@

    BeantwoordenVerwijderen

Hé leuk, een reactie! Ben zó benieuwd wat je gaat schrijven...