Wie laat wie nu uit??

Dat vraag ik me vaak af als ik met Tukker een rondje loop hier in de buurt. Vier keer per dag gebeurt dat door de weeks, en ik neem er daar twee van voor mijn rekening. 's ochtends en 's middags. Jan wandelt vaak 's avonds na het eten met hem, en Junior doet dat 's avonds laat nog een keer.

Ook ga ik nog wel eens met Tukker naar het bos, kan ie lekker rennen. Het tempo van dat rennen is zichtbaar lager geworden, maar dat wil niet zeggen dat ons oude beestje er niet meer van geniet. Hij struint het bos door, zwemt waar ie zwemmen kan en maakt vaak eventjes contact met z'n soortgenoten. Vooral de grotere soorten, en helemaal de Labradors, zijn daarbij favoriet. Grappig toch..

Maar in het weekend is het vaste prik. Tukker kijkt ons beiden verwachtingsvol aan en als het woord "bos" maar gefluisterd wordt is ie door het dolle heen. Mijn groene autootje wordt erbij gepakt, daar kan Tuk nog het makkelijkst in springen vanwege de lagere instap, en daar gaan we dan... Vanochtend richting Rozendaalse hei, een prachtig mooi losloop gebied in Velp, bij Arnhem.

Ik nam ook mijn fototoestel mee. Tuk is momenteel een beetje een hond van alledag. Hij zakt regelmatig door zijn achterpoten heen en ook struikelt ie vaak. Gezien zijn ene heup versleten is en de andere niet goed in de kom zit (dit hebben ze ons 8 jaar geleden al verteld bij de dierenarts) en momenteel de voorpoten lijden onder artrose, is het spannend.

Wanneer komt het moment dat opstaan na het vallen niet meer lukt? Of erger, wat we laatst bij ons buurhondje hebben gezien, scheuren z'n kniebanden onder de druk van zijn lijf?

We doen er alles aan. Tuk krijgt medicinale brokken waarin medicatie voor de gewrichten en pijnstilling zit, en daarnaast nog pijnstillers. Drie per dag. (Hij mag er gezien z'n gewicht vier, maar eentje over hebben voor noodgevallen is handig). We zijn heel erg streng voor hem, er wordt niet gesnoept (is ie ook niet gewend, dat scheelt een hoop) en we hebben hem altijd veel laten zwemmen om z'n spieren in conditie te houden. Dat is gelukt. Dankzij zijn gezonde gewicht en sterke spieren, loopt ie nu nog. Regelmatig krijgen we dan ook complimentjes van de dierenarts, fijn!

Het fototoestel heeft zijn werk vanochtend gedaan. En dat maakt dat ik jullie mee kan laten genieten van Tuk's, en ook ons, uitje. Kijk maar!

En nu? Nu ligt ie heerlijk op zijn kleed te snurken. Een tevreden hond. Heerlijk, wat willen we nog meer??