Een goed begin!

Zoals jullie misschien wel weten, wij hebben een Volkswagenbusje. Een T3 uit 1981. Groot, een beetje lomp, maar wel een schattig ding om te zien. 't Eerste woord dat ik eruit kon brengen toen ik hem voor de eerste keer zag was:"Ahhhhh"...

We hebben 'm Pino genoemd. Door de redenen die ik in de vorige alinea omschreef. In Amerika heet Pino Big Bird, en is ie knalgeel. Net als ons busje.

Jan ging op een forum, op het grote www. Hij ontmoette daar vele mede liefhebbers, en die liefhebbers hadden ook de gewoonte elkaar te ontmoeten. Tijdens heel gezellige weekendjes. Dan wordt er ook vaak een rit georganiseerd, en tuffen we met allerlei kleurtjes T3's vrolijk achter elkaar aan in het Nederlandse landschap. Daar krijg je leuke reacties door. Mensen die met open mond staan te kijken, kinderen die achterste voren in hun fietszitje zitten, zo leuk! Wij zwaaien er dan vrolijk op los, ik voel me soms net Sinterklaas ;)

Maar er is nog een leuke bijkomstigheid, je leert er mensen door kennen. En die mensen vormen na een tijdje een vriendenclub. Die ontstond toen we vorig jaar naar Engeland vertrokken voor een mega-grote busmeeting. Busfest heet dat daar. En gezellig dat dat was!

We zitten ook met deze mensen in een groeps-whatsapp. Daar worden serieuze Volkswagendingen besproken, maar ook hebben we de grootste lol daar. En soms laten we zien aan de anderen wat ons bezig houdt in het dagelijks leven. Net Blogland ;)

Op nieuwjaarsdag kwamen er een paar foto's voorbij van mensen die op het strand liepen. "Goed plan!" reageerde ik. Onmiddellijk kreeg Jan een privé-berichtje binnen van een vriend die aan de kust woont, in Noord-Holland.

En zo kwam het, dat wij eergisteren Pino weer uit zijn winterhok haalden, Tukker erin laadden en richting Tuitjenhorn reden. Daar werden we hartelijk ontvangen door onze vrienden en na een kop koffie ging het richting Petten. Heerlijk uitwaaien:

Zelfs het zonnetje piepte er nog even door! Na de wandeling gingen we nog even mee terug en werden we getrakteerd op lekker warme soep met broodjes. Helemaal bijgetankt ging daarna de reis weer richting Gelderland.

Onderweg zag ik op facebook een reactie van vriend. "Was heel gezellig, moeten we vaker doen!" Dat was mijn idee ook al, we hebben momenteel door heel Nederland mensen wonen waar we bijzonder goed mee overweg kunnen. En de heren (en soms ook dames) hebben altijd een onderwerp van gesprek: Hun geliefde busjes!

Toen kwam er een reactie uit een ander deel van het land:" De volgende keer, zakken jullie dan af naar Zeeland?" Nou, met genoegen hoor, lieve vriendin! Gaan we echt snel realiseren!!