Licht op de fiets.

Ik kan het toch niet laten. Als Junior een keertje in het donker op de fiets ergens heen moet, dan herinner ik 'm er graag even aan dat licht aan op de fiets echt moet. Dat je dan zichtbaar bent voor de andere weggebruikers. Dat dat veilig is, en dat ik daar pas echt achter kwam hoe veilig toen ik zelf mijn rijbewijs haalde. Op 22 jarige leeftijd.

Enneh oh ja, als ie dan toch eens vergeten was zo'n lampje aan z'n fiets te hangen, hij de boete die daarop eventueel volgde zelf moet betalen. "Jahaaa" krijg ik dan geërgerd terug.

Plaatje van www.

Voor studenten zijn die lampjes die je aan je fiets bevestigd ook heel normaal. Daar kwam ik achter toen Fleur en Mirte hun vleugels uit gingen slaan in de grote stad. Bij de H.ema kochten ze die dingen, of bij de A.ction of bij... Ach ja, je koopt die dingen schijnbaar nog wel eens. Of je raakt ze kwijt, of ze worden, als je ze aan de fiets laat hangen eraf gejat.

Gisteren brachten we Fleur, nadat ze een nachtje thuis had geslapen i.v.m. een feestje van een vriendin hier in de buurt, weer richting Nijmegen. Met de bus. De Golf is bijna klaar om te rijden, dan krijgt Pino rust. Maar dat terzijde.

Toen we Nijmegen binnen reden over de brug, kwam Fleur ineens tot het besef dat haar fiets nog bij het station stond. Het plensde, zoals jullie vast ook hebben meegekregen, en dus reed Pino even via het station. De goud met groen en paars en... nou ja, de fiets van Fleur werd in de bus gehesen en ik bekeek het ding eens kritisch vanaf de achterbank.

"Zo zeg, daar zitten veel lampjes aan" merkte ik op. Zo'n stuk of 4 lampjes sierden de fiets. "Tsja", zei Fleur, "klopt." "Maar de meeste doen het niet hoor." "Maar ach, ik laat ze er toch maar aan zitten. In de hoop, dat als er eentje gepikt wordt, het een kapotte is!" Haha... studenten logica!

Zo ook laatst bij Mirte. Mirte gaf haar verjaardag, en haar huisgenootje was op zoek naar een fiets. Wij hebben dat ene mannetje, dat in fietsen handelt, achter ons wonen en het verzoek kwam een paar dagen voor het feest of Jan daar voor weinig een fiets kon scoren. Huisgenootje schrok zich helemaal rot als ze hoorde wat "men" tegenwoordig durft te vragen voor een fiets, en Mirte's laatste aankoop bij de buurman was maar 40 euro.

40 euro voor een best redelijke fiets. Beetje lappen, dat kan Jan zelf, en Mirte fietst vrolijk door Utrecht. Gelukkig lukte het deze keer ook. Voor 40 euro had huisgenootje een mooie witte fiets. Met terugtraprem, op verzoek, kan minder aan kapot gaan, en... met een lamp! Die het gewoon doet als je de dynamo op het wiel zet en fietst!

"Oeh, da's pas handig", sprak Mirte. "Hoef je nooit meer lampjes te kopen!" Tsja...

Van dagelijkse dingetjes...

Ik zit hier op de bank even lekker uit te puffen. Maakte net de bovenverdieping schoon, de toiletten, de badkamer en de vloeren. Van de week waren de kamers en de keuken al aan de beurt geweest. En gisteren haalde ik weer een lading boodschappen binnen.

Hihi... nee, viel best mee hoor, dat bedrag. 'k Haal alles bij de L.idl, en dat scheelt toch...

Ik ben zo'n beetje rond dus. Ja, ik zou nog in de tuin bezig kunnen. En ach, er is altijd wel een kast die een opruimbeurt kan gebruiken. Maar ik doe 't niet... Tenminste, niet vandaag...

Zo dadelijk rijdt mijn groene autootje even richting dorpje vlakbij. Daar zit een A.ction, en ik wil graag de kleur-postkaarten die daar te koop zouden zijn in huis halen. En ik ga daar dan meteen even richting bieb.

Best leuk, eens een andere bieb van binnen te zien. En het abonnement dat ik heb laat het toe ook daar te lenen. Weer eens even wat onbekende titels. En ze hebben daar een uitgebreide afdeling voor de tijdschriften. Oeh, heerlijk zo voor het weekend!

Jan werkt over morgen. 't Is druk bij zijn nieuwe werkgever, en aangezien hij heel blij is nieuw werk te hebben en dat ook graag zo wil houden werkt hij ten volste mee als hij een overwerk-verzoekje krijgt.

Op sommige dagen kan je je draai totaal niet vinden, en op sommige loopt alles heerlijk soepel. Vandaag is het laatste van toepassing, dus ik geniet er nog maar even lekker van. Allemaal een fijne dag!!

Mooi weertje!

"Mam, die motregen waar jij het over hebt, daar word je wel zeiknat van." zegt Junior vanochtend aan het ontbijt. En dan heeft ie me al te pakken... een minuutje of wat later rijdt het groene autootje richting station. Jaaa.... ik weet 't ik weet 't, ik heb soms veel te veel compassie met 'm. Maar ja, ik denk dan ook maar zo dat ik het ook niet fijn zou vinden als ik nat de dag zou beginnen. En m'n autootje moet soms ook nog in beweging komen.... en ach, ik heb wel even de tijd, duzzzz....

Als ik in de auto zit bedenk ik me dat Tukker er nog uit moet. Bah... dat wordt parapluwerk. En da's nog niet zo erg, maar wel onhandig als je in dezelfde hand nog een schep vast hebt. Ik wil namelijk niet dat andere mensen last hebben van de uitwerpselen van mijn hond. Dat wordt dus weer stuntelen :(

Maar... ik kan natuurlijk ook even richting bos rijden. Daar hoeft Tukker niet aan de riem en zijn behoefte doet ie netjes in de struiken. Kan ik met plu lekker meegenieten van de wandeling, waarom ook niet??

We komen aan bij het los-loopgebied in het bos en Tuk springt het autootje uit. Er lopen al verschillende mensen met honden en ik besluit tegen de richting in te lopen. Zo komt Tukker zijn soortgenoten tegen, vinden ze vast leuk. En vindt de desbetreffende hond er niet zoveel aan, dan is Tuk sociaal genoeg om 'm verder te negeren. Makkelijk toch?

Na een heerlijk wandelingetje van een half uurtje springt Tukker weer achterin mijn karretje. Ik doe nadien nog even een boodschapje in het dorp en zo zijn we allebei weer tevreden.

Plaatje van www.

Slecht weer buiten? Nee hoor, valt best mee! 't Ruikt heerlijk fris en koud is het niet!!

Onze Hollandse bodem.

Ik ontdekte twee weken geleden een nieuw programma op t.v.: Van Hollandse bodem. Een programma, uitgezonden op donderdagavond. Op NPO 1 om 20.30. Leuk!

Best leerzaam, dit programma. Mensen die een moestuin aangelegd hebben, zo'n 16 weken voor de uitzending, en die de strijd aangaan met elkaar wie de mooiste en vooral de lekkerste groenten hebben gekweekt.

Ik ben een leek op dit gebied. Ja, ik heb vorig jaar wel het één en ander uit mijn eigen tuin op mijn bordje gehad, maar vergeleken bij de moestuinen die je op t.v. ziet was het nog niet zoals het wezen moest.

Te vroeg begonnen met het opkweken van de zaden, dat was één van de fouten die ik maakte. Ik begon vorig jaar begin maart. Met als resultaat doorgeschoten bonenplantjes en tomatenplantjes. Dit jaar heb ik het anders aangepakt.

Ik ben eens goed gaan lezen achterop de zakjes met zaad. En daarna heb ik dit al wel voorgezaaid:

Op het bad in onze badkamer legde ik de sjoelbak op de kop en daarop kwamen kistjes, een bak en een dekschaal te staan met kerstomaatjes, courgette, boontjes, sla, basilicum en ik had nog zaadjes van Appie. Dit is dille en aubergine. Ook staan er eierdoosjes met krieltjes erin op de vensterbanken. Die laat ik uitlopen en dan gaan ze de grond in. Dat ging vorig jaar zo goed, dat doen we nog een keer! (Wel op een ander plekje in de tuin, zo leerde ik ook...).

Maar dat wil niet zeggen dat ik buiten niet aan de slag kon.... Vorige week haalde ik het blad van de tuin af en maakte de grond los. Ik gooide koemestkorrels over de moestuin en spitte de boel om:

En zaterdagochtend haalde Jan compost bij de gemeente. Gratis. Dit ging nog over de borders heen.Ook had ik nog viooltjes staan in de tuin. Tsja, 't was weer ouderwets. Ik haalde die dingen wel in de herfst, maar verder dan ze bovenop de grond zetten in de bakken waar ik ze in wilde poten, kwam ik niet. Dat deed ik nu toch nog maar. En ze slaan alsnog aan. Yes!

Het geeft echt een voldaan gevoel als ik zo door de tuin heen kijk. Alles is weer netjes en stiekem maak ik al plannen over de indeling van de moestuin. Misschien ga ik wel wat meer plekken in de tuin gebruiken voor dit doel.

Maar eerst... eerst moet het april worden. Dan kunnen de zaden van de bietjes, de bosuitjes en die van de worteltjes erin. deze laatste gemengd met die van de radijsjes. De radijsjes zijn eerder te oogsten en als je dat gedaan hebt, hebben de worteltjes alle ruimte om verder te groeien. Dat leerde ik van het programma van vorige week.

Ik zit donderdagavond om half negen weer voor de buis!

Er is er 1 jarig, hoera hoera...

Dat kun je wel zien dat ben jij:

Sorry pap, grapje... deze foto vond Fleur vorige week op een oude harde schijf die bij Mirte in de computer had gezeten.

Ja, ik weet het wel,zo laat jij je liever niet aan het grote publiek zien. Maar zo zien wij jou wel het liefst.

Toen  deze foto gemaakt werd, was je net uitgebreid onder handen genomen door Fleur en Mirte. Zo'n 10 jaar geleden, schat ik zo in. En natuurlijk liet je je gelaten fotograferen, want je houdt wel van een geintje, toch??

Nog steeds worden je haren onder handen genomen. Maar wel door ondergetekende. Van de week gebeurde dat nog. Maandagochtend om 9 uur precies kwam ik bij jullie om dat te doen.

Gezellig. Even knippen allebei, en dan aan de koffie. Tessie, jullie hondje, vindt dat koffie-moment ook altijd leuk, al was het maar omdat bij zijn baasje altijd wat lekkers te halen valt.

79 Word je dit jaar. En mamma over een paar maandjes 80. Als ik de vraag van anderen krijg hoe oud jullie inmiddels zijn, krijg ik altijd verbaasde blikken. "Al tegen de 80? Dat zou je toch ook niet denken!"

Maar dat heeft er ook mee te maken dat jullie nog steeds zelfstandig jullie eigen gang gaan. Op dinsdagmiddag naar de markt in Eerbeek, en als ik op donderdag om een uurtje of 11 het dorp in ga om boodschappen te doen, kom ik jullie meestal  wel tegen. Regelmaat, daar doen jullie het prima op!

Ook de fietsen kwamen alweer uit de schuur dit jaar. Gelukkig zit daar nu trap-ondersteuning op, zo kunnen jullie toch nog doen waar jullie hart naar uit gaat. Fietsen op het fietsenrek, koffie en broodjes mee en dan een mooie route rijden. We wonen prachtig hier, een heel mooie omgeving, dat werkt zeker mee!

Oh, en hoe leuk vonden wij het als kinderen ook dat jullie zo genoten van het dagtochtje naar de musical Soldaat van Oranje! Je was zeer onder de indruk,en dat had ik stiekem ook al wel verwacht toen wij zelf een paar jaar geleden in de zaal zaten!

Nou pap, rest mij nog je hartelijk te feliciteren met je verjaardag. Maar natuurlijk kom ik dat vanavond nog in het echt doen, met een cadeautje.

Gefeliciteerd en tot vanavond!!

Lucht kopen.

Lucht. Da's duur, volgens Jan Junior.

Junior is, zoals de regelmatige bezoekers hier wel weten, een computerfreak. Hij zit veel op z'n kamer achter z'n liefste bezit. Hij speelt games, ontwerpt, kijkt graag nieuws wat over zijn hobby gaat enz. enz.

Er gaat veel geld zitten in deze hobby. Dan wordt er weer een ventilator voor in de computer gekocht, dan een nieuw moederbord, de kast om het geheel is ook al eens vernieuwd, en momenteel is Jan op zoek naar een nieuwe muis. Die had ie ook al gekocht, maar dat ding heeft hij terug gestuurd. Lag niet fijn in de hand, hij gaat toch weer voor dezelfde als de vorige keer.

De computer wordt regelmatig schoon gezogen met de stofzuiger. De eerste keer dat de stofzuiger mee naar boven ging was ik nog in de waan dat meneer vanaf dat moment zelf zijn kamer ging schoonhouden maar helaas... het beperkte zich tot de computer.

Maar sommige gedeelten van de computer zijn wat moeilijker bereikbaar met de stofzuiger. En daar komt wat anders in beeld. Laatst, toen we voor zijn zus richting A.tion gingen voor een cadeautje, kocht Junior lucht. Van die spuitbusjes met een slangetje eraan. 2 Stuks in totaal.

Gisterenavond aan tafel had ie het er nog over. Hoe belachelijk hij het vond dat voor die busjes bijna 3 euro per stuk wordt gevraagd. "En dat alleen maar voor lucht!"

Zijn vader kwam met het idee dat er dan misschien maar een compressor op zijn kamer moest worden neergezet. Maar dat vond ik weer niet zo'n leuk idee. Weet je wel hoe een herrie zo'n ding maakt? De grijns op Senior's gezicht vertelde mij dat ik weer net iets hoger op de kast zat dan ik zelf wilde zitten :o

En toen gebeurde het. Ik ging na het eten de hond uitlaten en toen ik bijna weer bij huis was sprak de buurman mij aan. Da's zo'n mannetje (Tsja, hij is zelfs nog kleiner dan ik...) die regelmatig een fiets aan ons verkoopt. Je kent dat wel. Zo eentje voor het station of voor de meisjes in de grote stad. Zo'n ding die niet veel kost maar bijzonder waardevol is voor een student.

Maar ook heeft meneer wel eens wat anders voor ons in de aanbieding. Zo ook gisteren. "Ik heb iets moois voor je man!" sprak hij. "Een apparaat dat je kunt aansluiten in je camper en waarmee je je banden kunt oppompen!"

En heel erg retro ook ;)

Er ging bij mij meteen al door mijn hoofd dat dit ding misschien ook wel eens voor meerdere doeleinden gebruikt zou kunnen worden. Ik vertelde Jan bij thuiskomst over de aangeboden waar en 's avonds, na het stemmen, gingen de 2 Jannen even bij buum aan.

Zeven en een halve euro vroeg ie ervoor. En dus ging het ding mee naar huis. Nu ligt het te wachten tot Jan tijd heeft om eens even te kijken of het allemaal gaat werken, maar er is een grote kans. Wat een geweldig toeval toch allemaal. Of toch niet ;)

Het 21 diner voor Mirte.

Ja, ik kan achteraf wel zeggen dat het echt een succes was. En gelukkig denkt Mirte er net zo over. Het is toch een gevoel van voldoening als de energie die we erin gestopt hebben het dubbel en dwars waard was.

We hadden best veel boodschappen nodig, ik had ze voor de grap even uitgestald op de tafel toen ik thuis kwam:

Vooral veel tomaten. 6 bakjes roma-tomaten, 3 kleine trostomaatjes , 6 blikjes blokjes, 3 gepelde tomaten, 4 tomatenpuree, de kassajuf zou denken dat ik een Italiaans restaurantje had ;)

Ook Junior heeft zijn steentje nog bijgedragen. Mirte vroeg hem om een menu-kaartje te ontwerpen. En na overleg en wat geknutsel op zijn computer kwam dit eruit:

Nu kunnen jullie meteen zien wat de keuze is van de gerechten die we serveerden.

Hoe het hoofdgerecht eruit zag?  Kijk, daar maakte ik deze foto van:

De 2 schalen met geraspte kaas, dat is de moussaka. En ook daar werd enthousiast op gereageerd:

Deze 2 vriendinnen van Mirte begonnen meteen met het eerlijk verdelen van de buit ;)

Ik maakte trouwens ook nog een foto van de tafel voordat de meisjes eraan zaten:

Geslaagd of niet? Wij waren er best tevreden over.

Bij binnenkomst was er eerst een welkomstdrankje. En er heerste al meteen een hele leuke ongedwongen sfeer:

En na het diner? Toen was het tijd voor een heus kampvuur. Gelukkig had iedereen op aanraden van Mirte warme kleding mee en ook waren er dekens om lekker in weg te kruipen. 1 Meisje had haar gitaar mee. Eerst werd er een speciaal ingestudeerd liedje voor Mirte gezongen en nadien zong de hele club nog even vrolijk verder. En werden er marshmallows geroosterd boven het vuur. Wat een leuke sfeer gaf dat!

Het was erg veel werk, dat is waar. Maar we zouden dit voor geen goud hebben willen missen. En nu genieten van de rust achteraf. Want dat kan ik nu echt wel gebruiken ;)

Alweer 2 maart!

Elk jaar ben ik weer verrast dat het zo snel 2 maart is. 2 Maart is voor ons gezin een heel speciale dag. Want dat is de verjaardag van Mirte, onze middelste. En vandaag is de verjaardag nog specialer, want ze is 21 geworden!

Fotootje van ons  van 20.5 jaar geleden, maar zo voelt het niet...

Ik weet het nog als de dag van gisteren, de geboortedag van Mirte. Na een redelijk spoedige bevalling werd ze geboren. Na 38 weken zwangerschap kreeg ik een prachtige dochter erbij van bijna 8 pond. Wat was ze mooi zeg!

Een donker meisje dit keer. Ook haar huid had een heel licht tintje. Na een nacht en dag in het ziekenhuis mochten we naar huis. En daar begon de lente.

Prachtig weer was het toen voor de tijd van het jaar. Ik herinner me nog de eerste wandeling als gezin. Lentezonnetje in de lucht, een kinderwagen met een heel kostbare inhoud en een keuvelende peuter ernaast. Hoe rijk kun je je als ouders voelen?

Vandaag komt Mirte niet thuis. Ze heeft een tentamen en dat heeft toch voorrang. Logisch. Maar we vieren het aankomend weekend nog wel hoor. Ik schreef al over het diner zaterdag, dat komt helemaal goed!

Mirte, want natuurlijk lees je nu even mee, een hele fijne dag vandaag toegewenst en heel veel succes met je tentamen!

Nieuwe maand, maar toch nog een foto.

Ik had zulke goede voornemens. Elke dag in de maand februari een foto plaatsen. Ik begon vol goede moed, maar helaas. Ik hield het niet helemaal vol. Oftewel, de klad kwam erin.

Om het een en ander toch nog goed af te sluiten, vandaag een laatste foto. Een foto die misschien de boel een beetje verklaart...

Stomme foto eigenlijk... want wie maakt er nu een foto van de schone inhoud van haar vaatwasser? Nou, ik, zoals je ziet. Want dit soort werk, da's precies waar ik de afgelopen week druk mee was.

Ik mestte de servieskasten uit, en gooide meteen de inhoud in de vaatwasser. Zo'n stuk of 5 extra afwassen heb ik gedraaid. Maar het had wel resultaat. Of, zoals Junior opmerkte toen ie een glas voor zijn cola pakte:"Poeh zeg, dat blinkt hier in de kast!"

Ook snoeide ik de tuin, harkte de bladeren op buiten en ruimde de schuur op. Ook pakte ik nog wat andere hoeken met rommel aan in huis. En dat allemaal... allemaal voor..

Mirte! Of eigenlijk, het feest dat komende zaterdag hier in huis plaatsvindt. Het 21-diner. Als er een feest in de planning staat, en helemaal eentje waar mensen komen die hier thuis nog nooit geweest zijn, ga ik het huis ineens met andere ogen bekijken.

Goed, aan het behang in de voorkamer, dat wat aangetast is door het vocht, daar kan ik persoonlijk niets aan doen. En aan de gang, die nog niet af is, er moet nog best veel aan gebeuren, ook niet. Dat zijn dingen waar ik normaal best langs heen kan kijken, maar nu vind ik het toch wat lastiger.

Dus stort ik me maar op de dingen die ik wel in de hand heb. Een gezellig gedekte tafel, en een mooi versiert tuinhuis. Want na het diner gaat daar de vuurkorf aan, en met warme kleding aan en terrasverwarmers en zijkanten die de wind weghouden, zal het daar best aangenaam worden voor de dames.

Ik maakte net nog even een schema voor de bezigheden deze week. Vrijdag komt Mirte thuis, zij heeft de leiding over het menu. Ik kreeg dat doorgestuurd over de what's app, en het wordt vast heel erg lekker.

Dus duiken we de keuken in zaterdag en dan moet het vast allemaal lukken. En als er dan nog iets is wat niet helemaal volgens plan loopt, ach. Dan hebben we er in ieder geval alles voor gedaan!!