Even meegenieten?

En dan waren we dit weekend samen met Pino op een meeting. Jan neemt deel aan een forum op het grote www, een forum met mensen die ook behept zijn met het T3 virus. Niet erg hoor, ze bekijken het van de positieve kant. En daarbij hoort dan dat ze elkaar graag ontmoeten. Dit keer in Warmenhuizen, Noord-Holland.

Vrijdag, zo na het avondeten, vertrokken we. De route is voor Jan gesneden koek, hij komt uit Winkel, Noord-Holland, en heeft dus vanaf zijn jeugd heel vaak dezelfde weg afgelegd. Op naar de dijk dus (Lelystad-Enkhuizen), hier draaien we er op:

Het werd al een beetje donker toen we aankwamen, en het regende. Jammer. We waren de laatsten, en mochten het rondje op de weide sluiten. Jan schoof de luifel uit en meteen werd er gepast. Jaaa.... er konden wel 10 mannen met pilsjes onder ;)) De dames hielden zich op in een busvoortent bij een andere bus. Ook daar was het gezellig!

De volgende ochtend was het licht genoeg om foto's te maken. Zo stonden we daar op het veldje:

Het werd tijd voor de rit. André zette een prachtige rit uit over en langs de Westfriese omringdijk. We hebben er echt van genoten!

Wat is het toch mooi op de weg met al die campers :)

's Avonds hebben we de BBQ aangezet. En later werd het tijd voor een vuurtje. Het was tot in de late uurtjes gezellig, vernam ik van Jan. Voor mij was het al iets vroeger tijd om terug te trekken met een goed boek :o

De volgende ochtend werden er eieren met spek gegeten. Forumontbijtje, traditie in deze groep. Voor een keertje wel lekker hoor, maar ik heb toch ook wel graag een gewoon broodje kaas zo 's morgens. Na het ontbijt zaten we nog even gezellig in het zonnetje bij elkaar, en veel te vroeg werd het alweer tijd om op te stappen. Nog een rit van zo'n 2 en een half uur voor de boeg, vandaar. 

Onderweg lunchten we nog even op een geweldige plek, kijk maar:

Midden op de dijk Enkhuizen- Lelystad is een parkeerplaats. Loop eventjes de dijk over en je hebt al een echt vakantiegevoel... 

En toen... toen kwamen we thuis. Waar we werden getrakteerd op koffie en later op een heerlijk avondeten. De meisjes hadden dit alles piekfijn voor elkaar! Al met al was het een heel geslaagd weekend. Zeker voor herhaling vatbaar!

Normaal???

Wat bezielde mij in vredesnaam? Toen ik dat laatste stukje schreef in het vorige logje? Up to normal??? Nou, daar klopt helemaal niets van.

Het is maar wat je normaal vindt...

Het feit dat Junior gisteren zijn diploma ging ophalen? Na 8 jaar speciaal onderwijs is dat niet iets wat heel vanzelfsprekend is. Het heeft de nodige "strijd" gekost. Strijd die wij samen aan zijn gegaan. Wij, zijn ouders, zussen, maar zeker ook de scholen waar Jan op heeft gezeten.

Door Jan heel veel structuur aan te bieden heeft hij ervaren dat hij zeker in staat was successen te behalen. En dit succes, het halen van zijn T.L. diploma is de kers op de taart. Kijk en geniet met ons mee:

Foto gemaakt in de hal van de school. Jan voor de kijker rechts met zijn 2 beste vrienden. 

Na het ondertekenen van het diploma op naar de klas...

Persoonlijk praatje van de lerares. Wat is dat in vredesnaam voor foto ;))

Oke, we proberen te poseren voor een groepsfoto. ..

Jan's rotsen in de branding op deze school. Nee, het is geen stelletje. De leraar had Jan in de 1ste en 2de klas, de lerares in de 3de en 4de. Wat een geluk hadden we met hen!!! 

De 3de rots in de branding. Fleur, die hem heel erg geholpen heeft met plannen. Nu tijd voor een dolletje...

Hadden we ook nog het geluk dat Jan senior vlak voor we op school waren (we stonden te wachten bij het station op Fleur) op zijn mail las dat ook hij geslaagd is voor zijn P.L.C. cursus! Dubbel feest dus! Of nee, eigenlijk driedubbel! Ook Fleur had gehoord dat zij weer haar propedeuse heeft gehaald! Mooi toch?

En wat misschien ook niet zo normaal is als het wel lijkt voor ons inmiddels: we gaan weer eens een weekendje uit dit weekend. Met Pino. Op naar Noord Holland, Jan's geboortegrond. Daar hebben we een meeting met mensen van het T3 forum. Met zaterdag een rondrit door de omgeving.

De kinderen en Tukker blijven thuis dit keer. Toen ik me hardop ging afvragen hoe ik het een en ander zou regelen met het eten boden de meisjes spontaan aan om lekker te koken voor als we zondag thuis komen. Heerlijk toch? wie heeft het hier nog over normaal???

En toen... de foto's...

't Is hier weer stil in huis. Mirte ging gisterenavond alweer naar Utrecht. Zij heeft een weekend o.v., vandaar. Fleur heeft er eentje voor door de week, zij reisde vanochtend af naar Nijmegen. Ze moest nog even boodschappen doen voor de week weer begint en dan ook vanmiddag weer oppassen bij haar vaste adresje.

Jan heeft middagdienst. Hij nam nog wat zware dingen mee voor Fleur. Het werk van Jan zit op 10 minuutjes afstand van Fleur's kamer, en dan is het toch logisch om pap die spullen mee te geven! Junior stofzuigde net even de benedenverdieping voor mij. Heerlijk zo'n joch die dat zonder mopperen even doet.

Ik knalde vanochtend weer eens van de hoofdpijn. Moet altijd even weer in het ritme komen na zoveel "andere" dingen. Dan heb ik daar wel vaker last van. Een medicijn en rustig aan mijn dingetjes doen maakt dat het nu wel weer gaat.

Die "andere" dingetjes waren trouwens wel de moeite waard! We hadden hele leuke dagen in Noordwijk. Geen spatje regen, dat was al een pre. En ook niet overdreven warm door de bewolking, prima dus! Hier een korte foto impressie:

Na een gezellige rit in Pino kwamen we hier terecht. Niet gek toch?

Het voorgerecht van het diner 's avonds in het hotel :)

Het nagerecht. Met bietenmouse. Was errug lekker!

Tussendoor lekker lui doen op de hotelkamer...

De volgende dag, op de fiets richting Noordwijk, zagen we dit tafereeltje. En we vonden het al schattig...

Tot we dit zagen!! 4 Kleine donsjes kwamen onder moeder's vleugels vandaan!

Fietsen door de duinen... wat is ons landje toch mooi.

Best brutaal, die meeuwen!!

Op de terugweg gingen we via Haarlem. Daar kwamen we tijdens het shoppen dit bord tegen, en we waren het er roerend mee eens ;)

Bij dit winkeltje stond het bord. Een heerlijk winkeltje trouwens. Volgens Fleur was het net of  je de Flow binnenstapte ...

Zaterdag was Fleurs verjaardag. Daar schreef ik de vorige blog al over. 's Avonds kwam Fleur met groen haar thuis. Gelukkig ging de kleur er na een stuk of 4 keer wassen uit. Het blond staat haar toch echt leuker... Gisteren vierden we 's ochtends met oma's en opa haar verjaardag. 's Middags was alles weer gewoon. Jan ging weer werken, de meisjes achter de studieboeken en Junior achter de p.c. Ik ruimde nog een en ander op en maakte op Fleur's verzoek een lekkere risotto en een salade uit eigen moestuin klaar.

Geslaagde dagen dus! Maar nu... weer "up to normal!"  Ook niet gek...

Ik weet het niet hoor...

We hadden je misschien toch beter een andere naam kunnen geven, Fleur. Tuurlijk, het past enerzijds ook wel heel goed bij jou. Je bent een vrolijk en kleurig meisje, dat wel. En ik zie ook dat je in je leven fantastisch mooi tot bloei bent gekomen.

Maar toch...

Vlinder, soms had deze naam veel beter bij je gepast. Zo ook vandaag weer. Vandaag is het precies 21 jaar geleden dat je werd geboren. En als je nu dacht dat jij in ons nest zou blijven vandaag om dat met ons te vieren, nou nee. Je bent, zoals je vaker doet momenteel, weer vrolijk uitgevlogen. Op naar de kleurtjes!

Naar Amsterdam ging de reis vandaag. Met 3 van je vriendinnen. Naar het Holi Festival of Colors. Een festival met muziek, maar ook met kleurenpoeder. Dat in de lucht wordt gegooid, zodat je er op het laatst mooi gekleurd bij loopt. Net iets voor jou!! Je zag de aankondiging laatst al op internet. En je hoopte toch zo dat er meer mensen waren die met jou samen hier heen wilden! En dat lukte!

Vanochtend zaten jij en ik samen aan het ontbijt. Je vader moest werken, zus is vandaag ook in de hoofdstad, maar dan om haar roeiprestaties te meten aan andere studenten en aan broer heb je geen plezier zo vroeg op de ochtend, dus die bleef in bed.

Morgen doen we net alsof je dan jarig bent. Hopelijk heb je dan al de kleurtjes weer uit je haar gewassen en heb je net zoveel pret gehad als je had op deze foto, gemaakt in Noordwijk, waar we samen waren deze week:

Want je bent een vrolijke, fladderende meid, da's een feit. En ik hoop dat je die vrolijke onbevangenheid nog heel erg lang mag vasthouden! Je hele leven, als het aan mij ligt. Want of je nu Vlinder heet of toch "gewoon" Fleur, wij genieten van jou. En hopelijk nog heel erg veel jaren hierna!!! Gefeliciteerd meid, en heel erg veel plezier vandaag!

Naar zee!

Een paar maanden geleden hebben we het besloten. Het werd tijd voor Fleur en ondergetekende om eens een paar moeder/dochterdagen te gaan organiseren. Vorig jaar deze tijd hebben Mirte en ik dat ook gedaan. Zo na het examen pakten we voor een dag of 2 een hotelletje in Scheveningen. Was heel erg leuk, hier zie je dat nog.

Maar Fleur heeft meestal haar vrije dagen al volgepland voor je de kans krijgt daar ook deel van uit te maken. Duzzz... begonnen we op tijd met boeken. Dachten we. Scheveningen, daar wilde ik nog wel een keertje heen. Ik ben er zo een van: ach, dat beviel goed, dus waarom zouden we verder zoeken?? Maar die vlieger ging niet op deze keer.

Hotel in Scheveningen had geen plaats meer op de dagen dat wij wilden :( Dus zocht ik verder. En zo kwamen we uit op een hotel in Noordwijkerhout. Er werd geadverteerd met een fiets-arrangement. 2 nachtjes in het hotel, inclusief op de aankomstdag een diner en op de ochtenden kunnen we aanschuiven bij het ontbijtbuffet. Ook zit er nog een dag huur van 2 fietsen inclusief fietsroutes bij in. En dat allemaal voor zo'n schappelijk prijsje, dat konden we niet laten lopen!

Magisch moment, zo de zee weer zien na een lange tijd!

We zouden met de trein die kant op gaan. Maar na een beetje wikken en wegen thuis zijn die plannen verandert. Jan en Jan zijn ook vrij deze dagen, en zij besloten met Pino dezelfde kant op te rijden. Eerst gaan we samen naar zee, en om een uur of 3 's middags zetten zij ons dan af bij het hotel. Om daarna een camping op te zoeken en na een nachtje kamperen weer terug naar huis te rijden.

Eerst zou Tukker met hen mee, maar gezien de temperaturen de komende dagen is dat toch niet zo ideaal. Gelukkig wil de buuf op hem passen. Overdag haalt ze hem op en mag ie lekker met zijn buurmeisje spelen. 's Avonds gaat hij weer terug naar huis, en slaapt ie op zijn eigen plekje. Prima geregeld toch?

Vanaf morgen ben ik dus een paar daagjes niet in beeld. Maar hopelijk kan ik jullie vrijdag, als we weer thuis zijn, mee laten genieten met een fijn verhaal en leuke foto's van een paar mooie dagen uit! Tot dan!!!

Lege agenda...

Mijn agenda was niet echt vol deze week, maar van de mannen hier in huis wel. Zo hebben jullie al vernomen dat Junior best een beetje in spanning zat vanwege zijn examen. Gelukkig heeft het wachten een goed resultaat tot gevolg gehad.

En zo had zijn vader dinsdag een examen. Het hele weekend ervoor nog even flink geblokt. En dat valt niet meer zo mee als je de vijftig nadert. Beetje slechte concentratie en ook het opnemen van de stof gaat allemaal wat trager. Maar het examen is toch best redelijk gegaan. Denkt hij. 't Is natuurlijk altijd best lastig inschatten... Hopelijk mag hij zichzelf straks eigenaar noemen van een P.L.C. diploma. Kan helpen als hij eind dit jaar zijn baak kwijt is.

Ook had hij deze week het gesprek waarin hem ontslag aangezegd werd. Per 31 december dus. Komt al best dichtbij, vooral als je de papieren zo mee krijgt. Bah.

En vandaag... vandaag had hij nog een medische keuring. En hij blijkt zo gezond als een vis! Yes! Een prachtige hartslag en ook zijn bloeddruk was om naar huis te schrijven bellen. Ook zijn b.m.i. was helemaal netjes binnen de perken. Hij belde toch wel een beetje opgelucht naar huis.

De huisarts ziet Jan nauwelijks. En dat is, zo blijkt nu, ook helemaal niet nodig dus! Maar als je dan eens zo'n keuring krijgt, gaat er toch wel even iets door je hoofd. "Als ik maar niet"... en inderdaad!

Zo de boodschappen nog even in huis halen. Morgenmiddag geven we een feestje voor het slagen van onze jongste telg. Was even puzzelen om tijd vrij te maken, maar het lukte gelukkig. Na eerst de zondagmiddag gepland te hebben, moesten we toch nog schuiven. Er kwam een feestje van mijn vriendin tussen. 25 jaar getrouwd. En dat moet toch zeker ook gevierd worden!

Zo zie je maar. Ook al staat er niet veel in de agenda, er is genoeg om me mee bezig te houden. In mijn hoofd, maar zeker ook praktisch gezien. Even naar school rijden om een handtekening te zetten onder Junior's cijferlijst, boodschappen doen, feestjes vieren, ik hoef me deze week niet te vervelen! Hoezo thuisblijfmoeder ;))

Het wachten waard!!

Zo zeg... moesten we ineens nog veel meer geduld hebben dan dat we al dachten. Gisteren om 5 uur 's middags zou het bekend worden gemaakt of Jan zijn economie over moest maken. "Ach", zei ik, "zo erg zou dat toch ook weer niet zijn?" Maar daar dacht Junior anders over."Het is anders wel knap irritant hoor!" zo verwoordde hij het. En ja, eigenlijk is dat ook wel zo.

Vanochtend om 8 uur was de normering van economie bekend. En dan kon Jan's lerares uitrekenen of men al dan niet geslaagd was in Jan's klas. Een jongen kreeg gisteren al te horen dat ie geslaagd was. De enige zonder economie in zijn pakket.

Ik maakte Jan toch voor de zekerheid maar een half uurtje eerder wakker. Het is ook zo gek als de lerares een slaperige leerling aan de lijn krijgt. Dan reageert ie nog veel droger ben ik bang. Jan was net aan zijn ontbijt bezig toen de eerste what's appjes binnen kwamen. Geslaagd!!! stonden in de meesten. Maar voor hem duurde het verlossende telefoontje toch nog even.

En ja, toen kwam het eindelijk. Ik ging ook iets met mijn oor dichter naar de telefoon en hoorde Orpa (zijn lerares) blij vertellen dat Jan ook bij de geslaagden hoorde. "Jeeej".... was het droge antwoord. Hoe blij hij eigenlijk met de uitslag is kan je op deze foto zien:

Toch wel blij dus...

Meteen vanmiddag al moesten ze op school verschijnen om de voorlopige cijferlijst op te halen. Mijn groene autootje bracht hem en een klasgenoot, die op de route woont, er even heen. We zijn nu net terug. Jan schonk wat frisdrank in en zei dat ie dat boven op ging drinken, bij de computer. "Daar heb ik vandaag nog helemaal niet achter gezeten!" zei Jan. "Tsja, t' is maar goed dat je niet elke dag slaagt..." kreeg hij van mij als antwoord. Maar natuurlijk... natuurlijk ben ik superblij en trots op hem. Dit was zonder meer het wachten waard!

Geduld.

Tsja... en dan dacht Junior morgen te horen of hij geslaagd is voor z'n T.L. examen, en dan gaat dat eventjes nog niet door. Hij is een van de leerlingen die economie in zijn pakket heeft, vandaar. Dat economie examen  T.L. is ook een van de gestolen examens... duzzz...

Hopelijk is het gevolg dat ie alleen een dagje moet wachten. Nog best te overzien. Het zou vervelender zijn als ie het over moet doen. Maar die kans is nihil, zeggen "ze". Gelukkig zit Jan niet op de "verkeerde" school. De school waar de examens ontvreemd zijn.

Je zal het hebben zeg! Zo'n schoolgenoot die het verzint om examens te gaan stelen. En dan moet je al je examens over doen. Poeh.

Ja ja... dat zou je denken...

Ik erger me er trouwens groen en geel aan dat er meteen weer een oordeel is over het feit dat het een islamitische school is. Alsof er op een school waar voornamelijk Nederlandse leerlingen zitten nooit wat gebeurt. Of het toeval is, lees ik op internet. En ook Wilders heeft natuurlijk weer een leuk handvaatje. Je zou toch denken dat de mensen wijzer zijn. Bah. Als je een vervelende Nederlandse buurjongen hebt, zegt dat toch ook niets over je eigen gezin, toch? (ik noem maar wat hoor ;))

Junior ging vandaag een dagje met zijn oudste zus op pad. Richting Nijmegen met de trein en dan wat kleding inkopen. Was hoognodig, en wie kan je dan beter adviseren? Nadien gingen ze een patatje eten bij Fleur thuis (Jan had haar kamer nog niet gezien, dus dat werd ook tijd ;) Daarna was het plan dat zus mee terug zou gaan zodat ze er morgen bij zou zijn als hij de uitslag krijgt. Maar dat gaat nu niet door.

Helaas heeft ze donderdag andere plannen (ze viert haar verjaardag alvast voor haar vriendinnen). Mirte is in Utrecht te vinden en ook Jan senior is donderdag niet in beeld. Een gepland werkbezoek en een belangrijk gesprek op het werk maken het onmogelijk thuis te zijn. Jammer. We zijn maar met z'n tweetjes dus.

Maar goed. Junior moet, samen met het grootste deel van zijn klas, nog een dagje geduld hebben. 1 Leerling uit zijn klas had geen economie. Hij krijgt dus helemaal alleen (aggossie) morgen de uitslag. En Jan? Hij hoort morgenvroeg meer van zijn lerares. Zei ze vanmiddag toen ie zekerheid vroeg via de what's app. We wachten het af. Geduld is een schone zaak...

Relax!!!

Het waren 2 heerlijke dagen, gisteren en eergisteren. 't Is zo relaxed, dat op vakantie gaan met een busje! Je pakt thuis de spulletjes rechtstreeks in de kastjes. En ach, zo heel veel is dat eigenlijk niet. Ik heb een standaard uitrusting in de bus liggen. Met een uurtje ben je klaar.

Het was alleen jammer dat we donderdagavond pas laat aan de slag waren. Na het avondeten besloten we Tukker nog even uit te laten in een bos in een dorpje aangrenzend aan die van ons. Daar is een leuk losloopgebied met heldere beekjes. Als Tukker dan toch gaat zwemmen, het liefst in schoon water... vooral als hij de volgende dag achterin de bus zit ;))

We reden naar het bos, maar bij de laatste bocht gebeurde er iets geks. Een heel raar geluid, in de eerste instantie dachten we dat er een kat of zoiets tussen het wiel zat. Snel beslissen en we kwamen tot de volgende conclusie: Jan bracht mij richting bos en hij ging even naar een andere busfanaat, die toevallig heel dicht in de buurt woont.

Hier staat Pino bij zijn soortgenoot.

Na een uurtje gewandeld te hebben haalde Jan ons met de fiets op. Ik kreeg koffie van de vrouw des huises en na een uurtje sleutelen op de stoep met z'n tweetjes was Pino weer helemaal rijklaar. Nogmaals bedankt Jan! (zo heet de andere busfan ook). Toen we thuis kwamen nog snel even wat dingen ingepakt en ach, de volgende dag de laatste dingetjes nog even...

De volgende dag reden we al vroeg weg. Op naar de camping! Hoe het daar was? Nou, even een impressie dan maar:

We werden meteen op een bijzondere manier welkom geheten!

Voor Tuk een beetje lastig, die eendjes zo dichtbij, maar hij luisterde perfect! Knap toch?

Daar bij de waterkant... zo stonden we daar...

De camping was van alle gemakken voorzien, zelfs de bakker kwam langs!

Na 2 heerlijke dagen was het weer tijd om te vertrekken. De volgende mensen stonden alweer klaar om ons plaatsje in te nemen. Maar ook op de terugweg hoeft het vakantiegevoel nog niet over te zijn, kijk maar:

Langs de Waal genieten van het broodje dat ik haalde bij de rijdende bakker.

En nu... nu zijn we weer thuis. Maar we zijn  nog steeds een beetje in de relaxstand. Tukker ook trouwens:

Even vasthouden dan nog maar :))

Keuzes maken.

Vandaag, 23 jaar geleden maakt k een keuze. En achteraf, zo bleek, zo'n beetje de beste keuze van mijn leven. Ik zei "ja" tegen Jan. En gelukkig beantwoordde hij dat met hetzelfde woord.

't Is dus onze trouwdag vandaag. Nu ben ik niet zo van verplichte nummers. Maar heel speciaal is het natuurlijk wel, zo'n lange tijd bij elkaar. Wij vieren onze trouwdag dan ook niet heel uitgebreid, maar dit jaar maken we er een gezellig uitje van.

Pino is er al bijna klaar voor. Zo nog even het huis door scannen voor de laatste spulletjes. Tukker in de bench, die staat ook al klaar in de bus, en daarna nog eventjes naar de supermarkt. En dan...

Dan gaan we voor twee daagjes weg! Het weer is echt te mooi om dat te laten, dus we zijn gezwicht... vandaag en morgen zijn wij ergens in ons landje (waar Pino ons ook maar gaat brengen) op de camping! Tot schrijfs!!

Shoppen in het dorp.

Ik moest vanochtend even langs de A.ldi. Ik besloot vanavond pasta met garnalen, groenten en roomsaus te eten en voor die roomsaus heb ik een kuipje roomkaas nodig. Voor Junior haal ik ook vaste dingetjes bij de A.ldi en ik had nog een tas vol lege frisdrankflessen staan. Die breng ik een keer in de zoveel tijd een keer weg, vandaar.

Ik moest 79 cent afrekenen bij de kassa. Leuk toch, een keertje goedkoop boodschappen doen ;)) In een goede bui stapte ik m'n fiets weer op. Die gebruik ik momenteel erg vaak. Er moeten weer eens wat  pondjes af. Zucht...

Vlakbij de A.ldi zit een tweedehands kledingzaakje. Eventjes aanwippen dan maar. Ik koop nog wel eens een leuke ketting. Haal ik dan uit elkaar en dan maak ik er weer eens wat nieuws van. Die ketting hadden ze:

Nu nog gaan bedenken wat ik ermee doe... Misschien bruin en oranje draad gebruiken (retro?)

Maar toen ik nog even door de rekken met kleding snuffelde kwam ik dit tegen:

De retro ketting voor bij dit topje :)

En dit:

Hele dunne katoenen chino. Beetje oprollen, hakje eronder...

En oh ja, deze ook nog!

En dan dit hemdje erop!

Even passen en ik was om. Blij fietste ik richting huis. Maar op de route zit nog zo'n winkeltje. En je wil niet weten wat andere mensen daar nog heen doen... Kijk! Deze, leuk he?

En natuurlijk nog een ketting:

Beetje raar model. Voor mij te kort, dat wel. Maar het materiaal... daar kan ik wel wat mee!!

So. Ik ben weer wat centjes lichter en wat spulletjes rijker. Hoeveel centjes? 16.90 en 12.90. Dus bij elkaar 29.90! Zo goedkoop red ik het in de stad niet hoor...

Mam... wat doe je nou???

Al zeg ik het zelf, ik heb mijn huishouden aardig op orde. Zo 1 keer in de een of twee weken wordt alles in huis gesopt, en ook houd ik niet van rommel. Elke avond, als ik naar bed ga, ligt alles weer aardig op z'n plek. Oke, de ramen krijgen niet zo vaak een sopje, er zijn prioriteiten... En die prioriteiten liggen momenteel in de tuin.

Een lap grond om het huis, veel buxussen die een knipbeurt nodig hebben, gras dat 2 keer in de week gemaaid wordt, en binnenkort zijn ook de hagen weer aan de beurt. Nu nog niet, vind ik zielig voor de vogels die er hun nestjes in hebben gemaakt. Ooit, tijdens het knippen zag ik dikke paniek bij een merel, die me niet aan had zien komen. Dus nu hebben we geduld.

Jan houdt niet zo van tuinieren. Ja, hij helpt mij wel met grote klussen hoor, maar da's dan meer aanleggen en zo nu en dan een flink stuk van de heg afknippen. Hier zie je 'm dat vol overgave doen... Waarna ik de boel dan weer onderhoud. Doe ik graag, maar 't kost nu eenmaal tijd. En die tijd, die knabbel ik van de huishoudtijd af. Zo ook met de was...

Ik was, en ik hang op. (Een droger hebben we niet, eigen keuze en dat bevalt uitstekend!)  Meestal elke dag wel een wasje. Soms twee. 't Is een stuk minder geworden, sinds de meisjes hun eigen was verzorgen. 's Morgens, net voor of na het ontbijt, haal ik de was eraf. En vouw ik alles lekker strak op. Nee, een strijkijzer en strijkplank, die komen hier nauwelijks in beeld. Alleen als het echt niet anders kan. Zelfs het beddengoed gaat zo van de lijn het bed weer op. Niets mis mee. Vind ik dan he...

Vorige week haalde Jan nog een zak met witte zomerkleding voor mij van het zolder. En toen moest ik er toch echt even aan geloven. Er zaten nl. katoenen en linnen broeken tussen, duzz... Strijkplank opgezet, ijzer uit de kelder opgediept en aan de strijk dan maar. Ach, ik heb er geen hekel aan hoor, maar om nu werkjes te gaan doen omdat het zo zou horen... nee!

Je hebt er wel weer leuke plaatjes van op het www...

En toen kwam het... Junior komt de kamer binnen en kijkt me met grote ogen aan. "Mam, wat doe je nou?!"  riep ie met een grote grijns op zijn gezicht... ach ja, 't is maar net wat je gewend bent, toch ;))

2 Toppers!!

Mirte zocht voor deze zomervakantie nog een baantje. Nu is het zo dat Fleur al enkele jaren voor T.oprecreatie werkt en dat bevalt haar supergoed. Leuk werk, zo op de camping de kinderen bezighouden. Volgens Fleur krijg je er zelf ook een vakantiegevoel van. Mooi meegenomen!!

Plaatje van www.

Dus zus maakte zus enthousiast en zo kwam het... Mirte stuurde een mailtje en werd tot haar schik uitgenodigd voor een sollicitatieweekend. Met een heleboel jonge mensen op een kluitje. Een heuse "one minute of fame" moest er bedacht worden en ook werd er verder gekeken of ze geschikt is voor het werk.

Belangrijk dat je iets origineels hebt voor die one minute of fame, was Fleur's tip. Mirte verzon het volgende. Tijdens die "one minute of fame" is het de bedoeling dat je je voorstelt, even voor de duidelijkheid. Mirte trok veel lagen kleding over elkaar aan.

Ze kwam op in haar labjas, met mooie gele veiligheidsbril. Ze vertelde in het kort dat dit alles met haar studie biomedische wetenschappen te maken heeft. Jas ging uit, bril af. Toen kwam er een vest van de roeivereniging tevoorschijn. Daar een enthousiast verhaaltje over. En daarna kwamen haar eigen kleren. Ze vertelde over wie ze is en met een ballon en een bellenblaas maakte ze duidelijk dat ze zin in een feestje met kinderen heeft deze zomer. Leuk toch?

's Zondagsmiddags kwam er een enthousiast wat's appje binnen. "Ik ben aangenomen!!" En zo komt het dat ik nu niet moeder van een, maar van twee toppers ben... (want zo worden de mensen die bij T.oprecreatie werken genoemd). Wie had dat ooit gedacht??