Op.

Op. Nog een dagje en dan is dit jaar op. Een mooi jaar voor ons, als is achteraf zo terug kijk.

Het begon met de verhuizing van Mirte. Zij ging naar een klein kamertje in Utrecht, waar ze nog steeds met heel veel plezier woont. Haar studie gaat fantastisch. Ze is nog steeds heel erg gemotiveerd.

En toen haar zusje eenmaal gesetteld was, kwam Fleur met de mededeling dat ze wel iets groter wilde wonen. Die wens werd heel erg snel waarheid. Ze woont nu in een huis met 9 andere studenten, die toch min of meer familie van haar werden. Ook zij zit helemaal op haar plek, ook wat betreft haar studie.

En dan Junior. Met glans kwam hij door zijn examens heen en ook hij zit op zijn plek op de opleiding Mediavormgever Interactief. Helemaal zijn ding. Zijn creativiteit wordt aangesproken, en hij kan zich uitleven als het gaat om het ontwerpen van dingen en het in elkaar zetten van films en mooie reclameplaten op de computer. De klas waarin hij zit is super. Hij wordt geaccepteerd voor wie hij is, hoe belangrijk is dat op 17 jarige leeftijd?!

Ook voor ons gebeurde er veel moois. Een rustig jaar thuis, waarin ik mijn ei echt kwijt kon, als het ging om creativiteit en mij kon uitleven achter het fornuis en met bakken. Voor Jan was het klussen aan de bus een fijne afleiding. Hij is in zijn element als ie dat kan doen. Ben je 'm kwijt? Kijk dan even in- of onder Pino. Meestal is dat raak!

Met dezelfde Pino ontdekten we Engeland. Wat een mooi buurland hebben wij! Ik hoop dat de mogelijkheid zich voor doet dat we snel nog eens terug kunnen gaan.

Maar ook de vijftigste verjaardag van Jan was een gouden dag. Zijn busvrienden, familie en vrienden en ook de volleybalmaten kwamen achter elkaar langs om het met hem te vieren. Mooi!

En nu? Nu is het op. Jaaa, nog een dag dan. Een dag die voor Jan nog niet makkelijk is. Vanmiddag neemt ie afscheid op zijn werk. Nog 2 uurtjes wordt hij daar verwacht, van 2 tot 4 uur vanmiddag. Best confronterend, hoewel we dit al 2 jaar zagen aankomen. Maar vanavond we sluiten het jaar positief af.

Vanavond gaan we de tijd verdelen op 3 feestjes. We werden op drie verschillende plekken uitgenodigd, en we maken graag gebruik hiervan. We vieren dit jaar, want daar heeft het recht op.

Maar ook als het om het nieuwe jaar gaat, wij gaan niet bij de pakken neer zitten. Natuurlijk moet Jan zijn draai even vinden, en daar wil ik hem alle ruimte toe geven. Ik hoop dat onze omgeving dat ook doet. Wij willen graag vrienden met de tijd worden. De tijd, die ons, zo denk ik zeker, nog veel moois gaat geven. Zoveel moois, dat ik volgend jaar op deze dag net zo'n positief blog als vandaag kan schrijven. Wij gaan ervoor!!!

Oliebol.

We moesten het even plannen dit jaar... oliebollen bakken. Jan heeft vandaag nog vrij, morgen begint ie aan de vier laatste dagen op z'n werk, voordat de boel gesloten wordt. Dus we planden het bakken vandaag maar in.

De bollen bakken, da's Jan's klusje. Ik ga morgen voor de kniepertjes. Ieder zo zijn ding. Maar dat wil nog niet zeggen dat ik niet even hielp vandaag. Bijvoorbeeld met het beslag maken. 

Dat beslag, daar heb ik leuke jeugdherinneringen aan. Mijn moeder bakte jaren voor de hele familie. En staat er bij ons een afwasbak vol beslag te rijzen, vroeger thuis was dat een emmer vol. Voor de kachel, met een theedoek erover. En natuurlijk moest je daar als kind rekening mee houden...

Niet stampen in de kamer. En niet onder de theedoek kijken, ook niet stiekem (ahum... ik weet nog goed hoe dat er eronder uit zag ;) Enneh oh ja "Deur dicht!!!" Zowel tijdens het rijzen van het deeg, als bij het bakken in de keuken. "Anders stinkt het hele huis ernaar!" (Deed het toch wel, maar dat terzijde :))

Hier thuis gaat het iets anders. Jaaa, het beslag staat ook wel warm, maar dan voor de radiator in de badkamer, want daar hebben we ook nog eens vloerverwarming:

En het bakken? Nou, als het er weer voor geweest was, hadden we dat onder het afdak gedaan. Maar nu toch maar even in Jan's schuur. Spullen aan de kant schuiven, zonnebloemolie in de frituurpan en bakken maar:

Oh ja, en natuurlijk ook even proeven, dan weet je waar je mee bezig bent, toch?

Nou, inmiddels weet ik het ook hoor! Hij was heel erg goed bezig! De oogst staat op de kast in de kamer. Straks nog even een bestellinkje wegbrengen naar mijn ouders, en de rest? Nou, daar weten we met z'n vijven best raad mee hoor! Maar als je in de buurt bent, helpen mag altijd...

Loslaten.

En dan leef je voort. Je blog staat even op een laag pitje. Er gebeurt hier zoveel om mij heen, ik heb momenteel even mijn aandacht op andere dingen gericht.

Jan, die zo langzamerhand op zijn werk aan het afscheid nemen is. Met veel foto's op zijn fb. bijvoorbeeld. Alles met een knipoog en een lach, zo lijkt het, maar het is allemaal natuurlijk niet niets. Zomaar afscheid moeten nemen van werk wat je 27 jaar heel graag gedaan hebt. En van de mensen daarom heen. Sommigen werkten er net zo lang als hij. Zijn laatste nachtdienst heeft hij gehad. Nu 4 dagen vrij, dan nog 2 vroege en 2 late. En op 31 december gaat het licht uit op de afdeling. Lastig allemaal. Loslaten voor hem.

Natuurlijk gaat het gewone leven hier thuis gewoon door. Fijn is het dat de meisjes even weer een paar dagen/weekjes in beeld zijn. Zij vieren met ons kerst, de jaarwisseling wordt met vrienden en vriendinnen gevierd. In hun eigen stad. En zo hoort het ook. Loslaten voor mij.

Ik had nog een beetje pech ook. Mijn kies brak af, op 20 december. Mijn tandarts heeft vakantie, zij is de 30ste er pas weer. Dan ga ik snel bellen en hopen dat ze heel snel tijd heeft het weer te maken. Ik heb er totaal geen pijn aan, en mag dat wel zo zijn, dan zijn er altijd nog plaatsvervangers in de buurt die me kunnen helpen. Maar voor nu? Loslaten denk ik dan maar.

Er gebeurde hier ook nog wat leuks. Ik bezuinigde me een slag om de rondte de laatste tijd als het om energieverbruik ging. Lampen uit, de verwarming anderhalf graden lager, petroleumstelletjes in de aanslag en ook de oven werd vervangen voor een kleintje die minuten en soms uren korter aan staat. De was hang ik op, een droger komt er hier niet meer in. Maar in mijn omgeving hoorde ik alleen maar mensen die bij moesten betalen. En ik, pessimist als ik ben wanneer het gaat over financiën, had ook alweer visioenen van veel geld bij te moeten betalen.

Jan opende de mail van de energiemaatschappij en zag een bedrag van meer dan 550 euro staan. "Oh jee" , dacht hij, "hoe vertel ik dit voorzichtig..."
En toen... toen zag ie de woorden "in uw voordeel" en "terugstorten" Yes! We krijgen dit megabedrag terug!! Het is alleen jammer dat ik nu iedereen weer thuis is me weer een bult was, en lichten uit doe, en in mijn Tshirt loop omdat het zo warm is hier in huis... (of ben ik dat met mijn leeftijd ; ) Hier dus ook weer... Loslaten!

Het kan dan ook geen toeval zijn dat we deze week een kerstwens van kennissen kregen, met een boodschap van Nelson Mandela erin.

Foto van www.

Een boodschap over... jawel! Loslaten!! Ik citeer even een alinea voor jullie:

Loslaten is niet anderen tegen zichzelf beschermen,
Het is een ander toestaan de werkelijkheid onder ogen te zien,
Loslaten is niet ontkennen maar accepteren,
Loslaten is niet alles naar mijn hand zetten maar de dag nemen zoals die komt,
En me er zelf gelukkig mee prijzen,
Loslaten is niet anderen kritiseren of reguleren,
Maar te worden wat ik droom te zijn!!

So... die kwam binnen. Wat een mooie tekst voor de kerst, en om het jaar mee te sluiten en het nieuwe jaar mee te beginnen! Ik deel dit graag met jullie allemaal en hoop dat het ook voor jullie werkt. Met de kerst, maar zeker ook in het blanco jaar dat voor ons ligt.

Een hele fijne kerst, en een mooi en inspiratievol 2014 wens ik jullie toe.

't Is niet perfect, maar ik ben er wel gelukkig mee!

Deze zin heb ik jullie in een ver blogverleden ook wel eens voorgeschoteld. Ik vond 'm, toen ik hem het eerst las, echt een eye-opener! Want wat kon het mij vroeger pesten zeg, als iets niet helemaal uitviel zoals ik me voorgesteld had.

Maar inmiddels word je ouder, en wijzer ;) en dan word je dus ook wat milder. En dat kan op sommige momenten zo in je voordeel zijn. Zoals met het plaatsen van een kerstboom...

We kopen de kerstboom altijd bij de buurman. Kruiwagen mee en binnen een paar minuten staat er hier een boom achter het huis. En dan. Dan begint het.

Andere jaren gingen we op zo'n moment eens bedenken waar het ding eigenlijk in moest staan. Inmiddels hebben we daar een blijvende oplossing voor. Een mand. In de decembermaand fungeert ie als kerstboommand, de rest van het jaar is het de mand waar wij de rollen pakpapier in bewaren. Momenteel staat er een boodschappentas met rollen op de overloop. Kan ook.

De boom gaat in de mand. Ho... eerst nog even iets eronder, het ding moet soms ook water hebben en er is niets vervelender dan een waterballet in de kamer. Oké, de plankenvloer is in de voorkamer wel aan vervanging toe, maar zolang dat nog niet zover is wil ik het niet armoediger laten lijken dan dat het al is. Afwasbak uit het aanrechtkastje gehaald, dat voldoet wel. Dachten wij.

Niet dus. De eerste keer dat ik de gieter boven de pot van de boom hield, lag er meer water op de vloer dan in de pot. Kan toch niet de bedoeling zijn... En de boom stond een beetje scheef in de bak, dus het liep er ook nog langs. Crisis!

Nee, dit was niet perfect, en ik was er ook niet gelukkig mee. Dus toog Jan naar de plaatselijke bouwmarkt en kocht daar een bouwemmer. "Voor de kerstboom?" vroeg de kassajuffrouw, ze hadden al meer mensen met wateroverlast langs gehad. Grappig.

De boom werd met ballen en al opgebeurd en de emmer werd onder de pot van de boom geschoven. De mand ging daar weer omheen. En nu... nu kan het ding water krijgen en hoop ik dat ie het nog lang uit houdt zonder dat de naalden uitvallen. Jaa, hij staat een beetje scheef, da's waar. Maar ach, om maar even op de titel van dit stukje terug te komen... precies! En kijk eens wat een leuk engeltje erin hangt!

Een aantal jaar geleden bij de kringloop gescoord. In mijn ogen: helemaal perfect : )

Huishouden vervelend?

Nee, ik heb eigenlijk helemaal geen hekel aan het huishouden. Een beetje poetsen zo hier en daar in huis, een wasje draaien, stofzuigen, de tuin netjes houden, het is aan mij allemaal wel besteed. Er zit misschien niet altijd evenveel structuur in, dat niet, maar het is altijd best wel naar mijn zin zo aan het eind van de dag.

Ook koken doe ik graag. Dan weer eens zo'n gerechtje, dan weer eens een ouderwetsche ovenschotel (die staat momenteel alweer in de oven te wachten tot ie vanavond lekker opgewarmd wordt) ik blijf het leuk vinden om elke avond weer wat op tafel te zetten. En dan is het nog fijner als het ook een beetje gewaardeerd wordt. (ach ja, een huisvrouw is ook maar een mens, toch?).

Maar aan 1 ding heb ik een grondige hekel. Bedenken wat er nu weer voor boodschappen moeten komen. Voor de hele week een lijstje maken met "wat eten we zo ongeveer deze week" (is wel zo goed voor het budget om dat vooruit te doen, zelfs Jamie zegt dat in z'n laatste boek) en dan de kasten langs kijken wat op is. Bleh...

Gelukkig gaan Jan en Pino zo even mee naar de winkel. Best makkelijk, zo'n ruime bus met koelkast ;) Ook met het parkeren vind ik het fijn. Er zijn niet zoveel plekken bij mijn favoriete winkel van het moment (die goedkope, die begint met een L...

Ik heb er maar eens een pen en papiertje bij gepakt, en toch maar weer gekeken wat ik nog in huis heb. Daar een lijstje omheen gemaakt met gerechten die nogal divers zijn (is gezond heb ik me laten vertellen) en met veel verse groenten vooral. Nee, pakjes komen niet zoveel meer in zicht in de keuken. Jamie leerde me dat ik met verse ingrediënten minstens zover kom...

Maar er zijn natuurlijk dagen waarop ik van het lijstje af wijk. Ik heb geen zin of geen tijd dan om rekening ermee te houden. En dan... dan is het handig dat er dochters in het zicht zijn die studeren. En dus ook geen uren de tijd hebben om zich bezig te houden met koken. Maar die wel hele leuke ideeën hebben!! Zoals deze:

net uit de oven...

met de salade erop.

Fleur's idee! Fleur is van de wraps. Zij koopt zo'n pak van die platte dingen en daar gaat dan van alles in. Of op. Zo kwam ze laatst op dit idee: Een wrap dus. Die besmeer je met pesto (ik had nog een restje zelfgemaakte staan, gemaakt van walnoten, kaas, olijfolie en basilicum, maar je kunt het ook gewoon kopen natuurlijk) Dan gaan er plakken tomaat op, en nog wat oregano. Erover heen geraspte kaas (die heb ik standaard in de vriezer momenteel, de restjes van een kilostuk rasp ik en zo bewaar ik dat. Werkt prima!) en dan zo'n minuut of 7 in de oven op 200 graden.

Als het uit de oven komt, doe je er rucola sla overheen, met plakjes peer en stukjes walnoot. En daar eet je dan toch lekker van... probeer maar! Eet smakelijk! (Voor de aanvulling is een kopje zelfgemaakte tomatensoep geen gek idee trouwens ;))

So... en dan ga ik nu eens even kijken of Jan al een beetje wakker is (nachtdienst gehad). Even een kopje thee drinken en dan... op naar de boodschappen! Fijne dag allemaal verder!!

Kerstkrans voor een prikkie!

Ik ben weer op dreef geloof ik ;) Nog maar een berichtje dan. Gisterenavond flanste ik dit nog even in elkaar:

En dat voor een prikkie! Een strokrans voor een paar euro, evenals het hertenkopje (beiden van de Action) en de vulling tussen de noten. Die noten heb ik aan mijn vader te danken. Zij hebben buren die elk jaar weer met grote hoeveelheden het hek binnen komen. En mijn vader weet inmiddels al waar ie ze ook kwijt kan.

Natuurlijk smikkelen we er ook van. Notentaart, salade met appel, peer en noten en dit weekend maakte ik pesto met noten, basilicum en geraspte kaas. Ook heel erg lekker!

Maar goed, ik dwaal weer af... Wat ik dus eigenlijk zeggen wil... een krans is helemaal niet moeilijk te maken en ook niet duur dus. Maar wel heel gezellig, toch? Fijne dag vandaag!

Buiten eten!

Het zal je toch gebeuren... is het december en dan eet je buiten! Of ik mijn verstand verloren heb? Nee hoor. Wij eten vanavond gewoon binnen. Gezellig... tafel dekken, kaarsje aan en genieten wat ik weer klaargemaakt heb. ('k heb nu eigenlijk nog geen idee wat er op tafel komt, maar da's weer van een andere orde:))

Voor de vogels is het heel wat anders nu. Het begint al licht te vriezen 's nachts en dan wordt het toch allemaal wat lastiger. Vandaar dat ik ook maar even voor hen wat klaargemaakt heb. Even de keuken in, wat frituurvet gesmolten en daar een zak vogelzaad doorheen gedaan. Wat kopjes uit de kast getrokken, wat takjes geknipt van het kornoelje in de tuin en na een dagje uitharden hangen deze in de boom:

Kopjes vol heerlijk vogelvoer! Maar daarna had ik nog wat mengsel over. Ik had gelukkig al wat vormpjes van pudding bewaard, en ook heb ik wat aardewerk puddingvormen. Helaas kwam het mengsel niet goed los uit de laatst genoemde. Maar toch had ik nog een mooi gevulde etagère! Kijk maar:

De vogels kunnen zo aanschuiven ;)

Nu moeten de vogeltjes nog even wennen aan de nieuwe dingen om het huis. Maar als ze morgen net zo fanatiek erop reageren als ze op de pindakaas doen, ben ik aan het eind van de week weer in de keuken te vinden ;))

Even delen...

Dit wilde ik toch echt even met jullie delen: Ik had zo'n goed boek te pakken afgelopen weekend! Dit boek:

Wel even waarschuwen: Als je er eenmaal in begonnen bent, is er geen ontkomen meer aan : ) Het is een prachtig relaas over een vrouw die de persoonlijk verzorger van een man met een hoge dwars-laesie wordt. De schrijfster schrijft het heel herkenbaar, maar tegelijk ook heel integer. Nou ja weet je wat? Ervaar het zelf, zou ik zo voorstellen. Veel leesplezier!!

The day after...

In mijn geval... the day after de voorstelling van "Soldaat van Oranje". Pff wat was dat een belevenis zeg!

Ik zit nu op de bank na te genieten. De c.d van de musical staat op. Ik kan het niet laten als we naar een musical zijn geweest. De c.d. moet mee. En in de auto gisterenavond, op de terugweg, kwam de musical nog weer eens voorbij. En genoten Jan en ik nogmaals na.

Toen Jan afgelopen oktober 50 werd en ik vroeg wat hij hebben wou voor zijn verjaardag kwam ie hiermee op de proppen. Na eerst even te twijfelen vanwege de kosten, ging ik toch al snel akkoord. En ik heb er geen spijt van, want wat vonden we het prachtig!

Na een bezoekje aan Leiden, we kwamen er toch min of meer langs, waren we al flink op tijd op locatie. Dat maakte dat Pino helemaal het vliegveld over moest rijden. Indrukwekkend hoor, zo tussen de lampjes richting parkeerplaats. Eenmaal binnen was het nog een poosje wachten, dat wel.

Maar op de plek waar dat kon, in de lounge van de hangar, daar keek je je ogen ook uit. Prachtig gedecoreerd, dat alles in de stijl van de jaren 30/40. En zelfs toen ik voor de voorstelling nog even naar het toilet moest, bleek ook daar het thema doorgevoerd te zijn. Ik twijfelde nog of ik er een foto van zou maken, om het jullie even te laten zien, maar dat vond zelfs ik iets te ver gaan ;)

En dan de voorstelling... We zaten op mooie plekken. Zo middenin de zaal, op plekken in het midden. Pal naast de plaats waar de geluid- en beeldtechnici zaten. Ook dat was leuk om even zo te zien, maar al snel hadden we daar weinig belangstelling meer voor.

De zaal bevindt zich op een draaiplateau. Dat plateau draait langs verschillende podia heen. En wat daar allemaal gebeurt... van heel kleine en serene scenes tot een heus vliegtuig kwam er voorbij. Zo zat je op het strand mee te kijken, zo bevond je je voor je gevoel in een gevechtsvliegtuig!

(plaatje van www.) Moeilijk voor te stellen misschien, maar dit is in het "echt" nog mooier!

Toen op het laatst de hoofdrolspeler op zijn motor wegreed na het bekende deuntje van Soldaat van Oranje had je ook werkelijk het gevoel hem buiten na te kijken, en eigenlijk was dat ook een beetje zo. Want de buitendeuren stonden werkelijk gewoon open!

Het staande ovatie was lang en zeker verdient. Zoals jullie al lezen, het is zeker een aanrader, deze musical. Voor ons was het in ieder geval een erg geslaagd dagje uit!

Makkelijk receptje.

Vandaag waren Fleur en Mirte nog thuis. Altijd gezellig weer. Maar helaas... vanmiddag moest ik wel even weg. Ik had een verjaardag van een nicht en ik was dus niet zo vroeg thuis nadien. Omdat in het begin van de avond er weer een trein gehaald moest worden door de dames, moest er dus iets makkelijks op tafel komen. En als het kon ook nog iets gezonds. Dat werd dit:

Pasta met spinazie en zalm. (Oei... helemaal scherp deze foto. Zal wel komen door bibberende vingers van de honger ;)) Hoe ik het maakte? Heel simpel!

Een halve prei en een ui snijden. Dit een poosje zachtjes smoren in de pan, waar ik wat olijfolie in heb gedaan. Als de uitjes glazig zijn, gaan er per persoon zo'n 7 deelblokjes spinazie a la creme in. Beetje Italiaanse kruiden ( ik heb kruiden met zout) erbij strooien. Deksel erop en met het gas op heel zachtjes het laten ontdooien. Dan gaan er 2 stukken zalm bij. Deze laat je zachtjes gaar smoren. Tussendoor de zalm in stukjes trekken met een vork. Daarna nog een paar in partjes gesneden snoeptomaatjes erbij.

In de tussentijd kookte ik pasta gaar. Zo'n 75 gram per persoon. Dat gaat dan door het spinaziemengsel. Eventueel nog wat op smaak brengen met zout en peper en dan... smullen maar!

Een ideaal recept in de drukke decembermaand. In een minuutje of 20 zit je aan tafel. Wat wil je nog meer??