Alweer weekend!

Dank jullie wel voor alle felicitaties! Jan moet nog even het een en ander aan formaliteiten afhandelen en dan... dan is het een kwestie van lekker genieten van de resterende vrije tijd en straks vol goede moed aan de slag.

Vanochtend vierden we stiekem al een beetje vakantie. Ik maakte een ontbijtje klaar voor op bed en dat lieten we ons goed smaken...

Toen dat op was kwamen we langzaam in beweging en we reden naar het bos. Met Tukker, hij is gelukkig alweer helemaal de oude!

Ja, hij overdrijft vaak schromelijk als het gaat om het formaat van de takken : )


En nu? Nu haal ik zo de stofzuiger nog even door de benedenverdieping en dan stort ik me op een boek. "De dochter van de mangroven" van Sarah Lark. Een prachtig verhaal. Het boek bevat 511 bladzijden. Ik had dat niet in de gaten toen ik 'm reserveerde bij de bieb, en zag er ook wel een beetje tegenaan toen ik het daar ophaalde, maar het verhaal is zo meeslepend dat ik met veel gemak al op de helft ben beland. Een echte aanrader dus!

Daarna komen de meisjes nog thuis vandaag. Zo leuk om weer eens een vol nest te hebben, ik verheug me er al erg op.

Maar eerst? Eerst lezen! Dus als jullie me even willen excuseren? Fijne dag allemaal verder!

Yes!!

Yes!! Jan heeft vanochtend te horen gekregen dat hij weer werk heeft!

Deze week werkt hij nog voor een uitzendbureau, zelfs zondag nog, dan moet hij overwerken. Van 1 december tot 8 december is ie nog een weekje vrij en dan...

Dan mag hij weer aan de slag. Bij een bedrijf in brandbeveiliging.

Deze mensen namen contact op met het UWV werkbureau. Of zij nog mensen in het bestand hadden die gewerkt hebben bij NXP, Jan's vorige werkgever. Vervolgens kreeg Jan een telefoontje of hij zijn C.V.  wou opsturen, zodat het UWV hem voor kon stellen aan de nieuwe werkgever.

Afgelopen maandag, om 9.15 had Jan een gesprek. Inclusief rondleiding. En vandaag... vandaag kwam het verlossende woord.

Jan mag maandag over een week aan de slag. Zo zie je maar:

Plaatje via Pinterest.

Wij zijn blij!

Bloemetjesthee.

Ja, ik ben op dreef met schrijven... nog maar een creatief ideetje erachter aan dan...

Ik zag een tijdje geleden op Pinterest een ideetje. En ik rommelde wat in de servieskast en de hobbykast en kocht een bosje roosjes van 3 euro. Ook ging ik met de snoeischaar rond in de tuin.

Na een half uurtje stonden deze op de tafels:

De bovenste is een melkkannetje, een schoteltje en een brocante bordje van de markt in Frankrijk. Beetje mos er tussen, wat steekschuim in het kannetje en schikken maar. De foto eronder? Daar deed ik dit kunstje nog eens, maar nu met de theepot van hetzelfde servies. Eronder een ontbijtbordje en schoteltje.

Strikje erom en klaar! Ook een ideetje voor jou??

Zo ziek als een hond...

Ja, dat was eigenlijk de reden dat er zo'n tijd tussen het 2 na laatste berichtje en het 1 na laatste berichtje zat. Een behoorlijk zieke hond.

Tukker begon te klungelen. Regelmatig kwam de inhoud van zijn maag weer tevoorschijn nadat ie eerst met smaak zijn brokken had opgegeten. Eerst denk je nog dat het misschien een beetje met zijn leeftijd te maken heeft. Meneer is 10, en tsja... we hebben allemaal wel eens wat als je wat ouder wordt.

Daar kwam bij dat ik 2 weekenden geleden met mijn vriendin een weekendje weg ging. Wij vierden hiermee dat we allebei de mooie leeftijd van 50 bereikten dit jaar.

We gingen naar Amersfoort. We gingen uit eten, deden een workshop bonbonnetjes maken, hier, we gingen naar de bioscoop en we shopten. Veel. Nee, ik heb niet heel erg veel gekocht, maar wel ontzettend genoten van het neuzen in boekwinkels, kookwinkels en de hele leuke boetiekjes. We overnachtten tussendoor in het NH hotel aldaar, en ook dat beviel heel goed. Oh, die heerlijke dingetjes die ze daar hebben met het ontbijt... alleen dat is daar al de moeite waard!

Maar ik dwaal af... het had nog gekund dat het feit dat hondlief slecht at dat weekend met heimwee naar mij te maken had. Was dat maar zo geweest...

Vorige week woensdagavond kwam ik thuis na een afspraak. Tukker was eventjes alleen geweest, Jan was een uurtje ervoor richting volleybaltraining gegaan. Tuk wachtte me bij de deur op...

En wat ik binnen aantrof... nou ja... laat ik het zo zeggen: ik moest flink ruimen en dweilen met een heel lekker ruikend sopje om de boel weer leefbaar te maken. Snap je 'm?

Eerst belde ik de dierenarts. Daarna liet ik Jan uit de training halen. En om 22.00 zaten wij met z'n drietjes bij de dierenarts. Daar volgden een lichamelijk onderzoekje (vond Tuk niet leuk, maar gelukkig is het een goeierd, hij laat alles toe. Hij wilde alleen steeds richting deur,zo zielig!) een bloedonderzoek en een paar röntgenfoto's.

Oei. Dat vond ik spannend. Tuk was zo ziek dat Jan en ik al in de auto hadden besproken wat te doen als hij een verlossend spuitje moest hebben. Maar gelukkig, het viel mee...

Ze dachten aan een flinke maag-darm ontsteking. Tukker kreeg een aantal spuiten en een flinke verzameling pillen mee naar huis. En oh ja, ook nog een paar blikken licht verteerbaar voer. Maar de eerste dag mocht ie nog niet veel eten. En hij was al 2 kilo afgevallen! Voor een hond die normaal precies op gewicht is, i.v.m. zijn h.d., niet de bedoeling. Die moesten er weer bij!

Gelukkig knapte Tukker snel weer op. Hij huppelt momenteel alweer vrolijk rond. Restte ons alleen nog de vraag hoe hij toch aan de ontsteking is gekomen. Een hond die alleen maar medicinale brokken voor zijn gewrichten krijgt en niets meer...

We zijn er waarschijnlijk toch uit. Tuk eet ,als hij de kans krijgt, graag gras. Nee, niet dat korte, maar vooral dat lange gras wat langs de berm enz. groeit. Een beetje obsessief ook nog.

Ik dacht altijd dat dat niet zoveel kwaad kon. Ja, hij spuugde het wel eens uit, maar ach... een hond is een hond, dacht ik dan maar. En ik ruimde het dan maar weer "vrolijk" op. Maar volgens de dierenarts kan dat gras wel kwaad. Het is te scherp voor de ingewanden, vooral als de hond het veel eet!

Dan maar een tak in zijn bek... de oplossing?

Dus... vanochtend wandelden we nog even een stuk met de hond. En riepen we regelmatig tegen hem dat hij niet mocht snoepen van dat lekkere groen. Ook haalde Jan nog wel eens een struikje weg uit zijn bek. Want hoe je het ook wendt of keert... Tukker is een hond en geen koe. En het is ook nog eens een hond waar ik stapel op ben!

Welk brood??

Ik ben fan. Sinds mij vorige week iemand op "www.welke.nl" attendeerde ben ik om. Wat een leuk en inspirerend gebeuren!

Allemaal super-ideetjes kom ik er tegen. En nu wil het geval dat ik voor aankomende kerst al een verzoekje heb gekregen om brood te bakken. Laat daar nou ook een leuk recept voor op staan!

Dus aan de slag. Ciabatta-broodbakmix van de L.idl in de bakmachine, 290 ml. water, een beetje olijfolie, een zakje vanillesuiker en wat kaneel erin en dan op stand "kneden".

120 minuten later... een mooi deeg wat al flink gerezen is komt eruit. Wat bloem op het aanrecht (wat inmiddels weer leeg is ; )) en het deeg uitrollen tot een langwerpige lap. Flink bestrooien met donkere basterdsuiker en kaneel. Dan oprollen en de rol in de lengte doormidden snijden. Vervolgens rol je de 2 repen losjes om elkaar heen en vorm je er op het bakblik een soort krans van.

Eerst mag het dan nog na-rijzen in de oven. Die was nog warm van 's ochtends, toen bakten we er croissantjes in. Dan gaat die oven aan.35 minuutjes op 180 graden, en dit is dan het resultaat:

Ja, ik weet het... het strikje is een beetje l..... , maar ach... met de kerst komt er een pracht van een kerststrik aan ...

 Nog een paar close-ups? Komt ie!

Zie je die gekarameliseerde suiker? Mmm :)

Close-up van de binnenzijde...

Was een goed plan van welke.nl! En ik heb nog meer ideetjes van ze opgeslagen. Maar die laat ik hier nog even niet zien, want de familie leest mee. En er moet nog wel wat te raden over blijven, toch?

Beste minister...

Eigenlijk had U wel gelijk... Dat vaatdoekje bij ons in de keuken kon ook best wel wat vaker verschoond worden. We hebben er een regelmaat in gevonden. 's Avonds, nadat we de pannen afgewassen hebben (deze gaan hier niet in de afwasmachine) dan gooi ik het doekje in de was en pak ik een nieuwe uit de kast.

Maar... dan nog verschijnt er zomaar iets op mijn aanrecht. Het leeft en neemt het grootste deel in beslag. En het houdt me ook nog eens van mijn werk met gezellig geklets...

Wat denkt U minister... kan dit ook kwaad? Of moet ik het maar gewoon door de vingers zien ; )

Hee Nienke!

Voor de mee-lezers... wie Nienke is? Nou, zij is de vrouw van Menno en zij zijn de eigenaren van een net zo mooie (of misschien wel mooier, vooruit dan...) T3 bus als wij hebben.

Menno heeft een hobby, en dat is filmen. Als we een weekend uitgaan met de bussen, gaat de camera mee. En dan is het zo dat Menno filmt en Nienke achter het stuur zit van hun bus.

En dat... dat is nu iets wat ik niet durf. Rijden in Pino. Het gekke is dat ik in het verleden er mijn hand niet voor om draaide. Ik stapte zomaar achter het stuur van onze T1 en ook toen we een T4 reden was dat geen probleem. Maar dat is een jaar of 7 geleden. En bij mij is het zo... lang niet gedaan is een beetje verleerd. Denk ik dan...

Nienke drong er al eventjes op aan. Elke keer als we elkaar zagen op een bus-meeting zei ze:" En?" "Heb je al gereden?" Waarna ze toch redelijk teleurgesteld was als ik dan weer ontkennend antwoordde.

Zelfs Fleur had ik het al beloofd. "Als jij rijlessen krijgt, ga ik in Pino rijden." Een soort stok achter de deur. Inmiddels is Fleur al weken aan het lessen en zelfs haar theorie heeft ze al gehaald en nog... nog niet... Tot nu. Want ik heb Nienke wat te vertellen!

Hee Nienke... I did it!! Ik kreeg vanochtend zomaar een ingeving. Jan had nog een paar uurtjes voor hij weer richting werk moest en vroeg of ik koffie wilde. En ik zei:" Ja, bij de IJssel. Ik rijd er heen in de bus, we lopen er even met Tukker en nadien drinken we een kopje in de zon." Ik hoef je niet te vertellen dat Jan dat een heel goed idee vond!

Bewijs? Ik kan me wel voorstellen dat je dat wilt hebben. Nou, komt ie hoor:

Ja, echt, dat ben ik. Achter het stuur van Pino. Wat ik er van vond? Nou ja, eerlijk gezegd heel vertrouwd, gek toch hè... Jan heeft trouwens nog wat foto's geschoten toen we aan de waterkant waren:

Eerst een wandelingetje en voor Tukker een plons in het water...

En toen... toen was er koffie!

Voor de volgende rit ga ik oefenen Nienke. Ik beloof je hier plechtig... ik rijd de volgende keer ook een stuk : )

Wie laat wie hier uit??

Mini-weekend.

't Was toch weer eventjes gezellig... ondanks dat Jan vanmiddag en vanavond weer volop aan de slag moest, hebben we eventjes weekend gevierd. En Fleur was daar ook bij!

Zij werkt in een bejaardenhuis in een plaatsje tussen Nijmegen en ons dorp in. Aangezien ze vanmiddag toch werken moest, combineerde ze dat met een bezoekje aan huis.

Gisterenmiddag maakten Junior en ik een pan boerenkool klaar. Daar is Fleur dol op, en Junior moet leren koken als voorbereiding op zelfstandigheid (duurt nog wel even, maar op tijd beginnen is alleen maar handig denk ik dan maar...).

Fleur kwam in het begin van de avond aan op het station. Ik haalde haar even op, mijn groene autootje is daar altijd wel voor in ; ) Ze was verrast toen ze zag wat ze voorgeschoteld kreeg. "Lekker!" zei ze. "Dat maak je ook niet voor je eentje klaar." Mooi...

Vanochtend was Jan ook weer in beeld. En samen ontbeten we uitgebreid. Maar eerst zette ik de broodbakmachine aan op "kneden". Wat daarin ging?

Een half pak ciabattamix van de L.idl. Wat Italiaanse kruiden, olijfolie en 290 ml. water. Na 120 minuten kneden en rijzen in de machine had ik een soepel deeg. Dat verdeelde ik in 8 stukken en ik vormde er op de bakplaat een bloembrood van. Daarna smeerde ik de bollen in met eigeel en legde ik uienringen en geraspte kaas erbovenop.

En toen... toen ging het in de (nog een beetje warme, van de broodjes bij het ontbijt) oven. Daar rijsde het nog een paar uurtjes na.

In die tijd gingen wij met Tukker wandelen. En toen we terugkwamen zette ik de oven op 180 graden en bakte ik het brood een half uurtje. Dit was het resultaat:

Dat was lekker! En een mooie afsluiting van dit mini-weekend!

Jan ging na het eten naar z'n werk (oh wat klinkt dat toch fijn, z'n werk ; )) En daarna bracht ik Fleur nog even weg. Ja, ze had ook met de trein naar haar werk kunnen gaan, maar ach... het is ook wel gezellig zo samen in het groene autootje.

Zo zie je maar... zelf de slingers ophangen is toch altijd nog de beste manier. Fijn weekend allemaal!

Zuinigheid met vlijt.

Wij hebben hier in het dorp een regionaal krantje. "Is toch helemaal niet zo bijzonder?" hoor ik je bijna denken en nee, daar heb je eigenlijk ook wel gelijk aan.

Maar wat ik wel bijzonder vind was dat ik vorige week een foto van mijn moeder daarin tegenkwam. Een foto van wel zo'n 60 jaar oud, schat ik zo in. En nog meer bijzonder was dat ook mijn moeder deze foto niet bleek te kennen!

Er is een rubriek in onze regiobode. Retro spectief heet het. Daarin worden oude foto's getoond. Nu ben ik daar al eens vaker familieleden tegengekomen, maar als je dan je eigen moeder op de foto ziet staan is het nog leuker:

Voor de kijker 2de van links, dat is mijn moeder.

Ze had het zelf al wel gezien dat ze in het krantje stond, maar nog niet aan ons verteld. En wat is het dan grappig als je er zelf achter komt. Het is een foto van een naaischool. Nu wist ik wel dat ze daarheen was geweest, maar de plaatsnaam die bij het artikeltje stond leek voor mij niet te kloppen. 'k Dacht dat ze in haar eigen woonplaats was geweest. En toch... toch keek ik even naar de gezichten. En dacht toen: "Dat kan niet missen!" Om er helemaal zeker van te zijn pakte ik de telefoon en vroeg ik het na.

Mijn moeder naaide vroeger altijd onze kleding zelf. Heel wat uren bracht ze door achter de machine. Ik was nogal een ongedurig kind en oh... wat had ik een hekel aan het passen! Doordat ik niet stil kon staan heb ik menig per ongeluk speldenprikje gevoeld.

Mam maakte bijna altijd dezelfde kleding voor ons. Kon ze trouwens erg goed, kijk, hier een voorbeeldje:

Mijn grote zus en ik : )

We liepen er altijd best hip bij. In de jaren 70 had ik zelfs zo'n hotpants aan. En toen de wijde broeken ineens strak moesten zijn, presteerde mijn moeder het om hele broeken uit elkaar te halen en er een strakke van te maken, met succes!

Ook met de kerst was ze altijd druk achter de machine. We gingen altijd uit eten met de familie van vader's kant en dan gingen we in het lang. Uren zat ze dan te naaien en je had het exemplaar nooit lang aan. Ik kan me voorstellen dat ze de machine nauwelijks meer gebruikt tegenwoordig...

Ook kon ze (en kan ze nog steeds) goed haken. En een tijdje geleden kwam ze met dit jurkje aan:

Gevonden op zolder, al die tijd bewaard! Het is een jurkje dat ik zo'n beetje op mijn zesde jaar heb gedragen, hoe leuk is dat?

Nu hangt het jurkje aan de kast, op de slaapkamer. Want ik vind het doodzonde om weg te doen.

Zo zie je maar. Mijn moeder was er nog echt een van de oude stempel. Zuinigheid met vlijt. En gelukkig maar. Want ik heb al die maaksels altijd met plezier gedragen mam!

2 november...

2 november alweer. Een nieuwe maand. Nog helemaal open. Jaaa, eigenlijk was gisteren de eerste dag, en die hebben we meteen al mooi ingevuld.

Het was prachtig weer, Jan was vrij, dus we moesten er wat mee. De avond ervoor bedachten we dat Tukker weer eens heerlijk moest rennen in het bos, maar ook wilden we graag een stuk fietsen. Ik kocht een tijdje geleden een wat lichtere fiets. Ik heb zoals meerdere mensen in dit land een opoe-fiets met rek en mand voorop.

Loeizwaar zo'n ding. Functioneert prima als boodschappenfiets, maar toen Jan 'm op het fietsenrek moest beuren op Pino werd het toch wat lastiger. En ook ik merkte dat het niet echt een exemplaar is om een flink eind mee te fietsen. Dus kocht ik er een 2de-handsje bij...

Zo'n 10 kilo lichter is dit nieuwe fietsje wat ik er nu bij heb. Een soort city-bike met 21 versnellingen. Heerlijk dus,voor ons allebei!

Op de voorgrond Jan's fiets, de mijne verschuilt zich er helemaal achter : )

Wij zijn in het bezit van punten-kaarten. Ooit bij de Lidl aangeschaft voor een tientje, nou, dat was het echt waard!  Daarop staan alle routes die in Nederland en België zijn uitgezet. Dus wij pakken de kaart van het gebied waar we heen willen die dag en kiezen een route uit. Papiertje erbij en dan schrijf ik de getallen op. Rest ons alleen nog erheen rijden en de bordjes te volgen. En dan zie je de prachtigste plekjes in Nederland!

Gisteren gingen we niet zo ver. We fietsten in de buurt van Lochem. Daar zijn trouwens nog heel veel andere mogelijkheden en 't is lekker dichtbij, dus wij zijn voorlopig nog niet klaar : )

En nu.. nu is het zondagmorgen. Ook vandaag is Jan nog vrij. We hebben besloten niets te moeten vandaag. Heerlijk uit rusten en doen waar we zin in hebben. Morgen moet Jan weer volop aan de slag.

Dinsdag is ie dan nog 1 dagje vrij en vanaf dan werkt ie elke week 6 dagen en is ie tussendoor 1 dag vrij. Dat is hem gevraagd en ach, het is tijdelijk, dus hij is daarmee akkoord gegaan. Kan geen kwaad je van je goede kant te laten zien, toch?

Voor mezelf is het heerlijk hoor, wat meer op mezelf te zijn, maar het vraagt ook een goede manier van dag indelen. Volgende dienst is 6 dagen late dienst, dus ook door het weekend heen, en da's best lang zo. Ik maak dus een planning, pas m'n werkzaamheden voor zover dat kan aan hem aan.

's Ochtends als het kan samen genieten en dan 's middags en 's avonds aan de slag.'k Heb zo al m'n ideeën wat ik ga doen, nu nog even orde in mijn hoofd maken.  Dat doe ik d.m.v. plannen,werkt prima!

De tuin moet b.v. opgeruimd worden. Ja, eigenlijk elke dag weer, de grote bomen erachter hebben besloten in 1 keer al het blad los te laten : o Maar ook een beetje snoeien kan geen kwaad. En de viooltjes moeten nog gepoot, ga ik ook doen!

En verder een beetje creatief zijn met kralen en kransen, daar ben ik ook wel van. En lekker met Tukker wandelen, ook altijd fijn in de herfst... enneh...

Nou ja, je leest het al, ik ga me echt niet vervelen... en natuurlijk houden ook wij contact! Tot schrijfs en een fijne zondag!