Och...

Och, en dan gebeurt er hier thuis iets wat ik eigenlijk wel aan zag komen, maar wat op mij toch indruk maakte.

Dwarrel, Fleur's konijntje, was eigenlijk de hele zomer al niet goed te pas. En voor de zekerheid hielden we hem dan ook binnen in een hok. Vitrage erover heen, tegen de vliegen. Die hebben namelijk zo vat op een ziek konijntje en dan krijg je gevolgen die niet te overzien zijn.

Dat er door die vitrage bijna niets te zien was, dat was voor Dwarrel geen probleem. Het arme beestje zag namelijk niets meer. De dierenarts gaf aan dat daar helaas niets meer aan te doen was. Staar. Een paar witte oogjes kreeg je te zien als je hem aan keek. Best een beetje eng, dat wel. Maar Dwarrel's leefruimte was beperkt tot ren en hok, en dat maakte het te "overzien".

Ook hoorde ie niets meer. Daar kwam ik achter als ik zijn bakje voor zijn neus zette. Heel blij begon ie dan te snuffelen en fanatiek stortte ie zich op dat lepeltje vol brokjes.

Ja, lepeltje, meer zat er niet in. Gaf ik 'm meer, dan waren we 's avonds weer aan het wassen. Zijn darmpjes konden er niet meer tegen, en hij was heel snel aan de diarree. Dus kreeg ie weinig brokjes maar wel heel veel hooi. Gras of ander groenvoer, dat was ook uit den boze. Gaf hetzelfde effect als de brokjes. Gelukkig vond ie hooi heerlijk.

Maar de laatste week dronk hij heel erg veel. En ging ie eerst nog netjes op zijn bakje om de kleine boodschap te doen, nu liep het eruit waar ie maar was. Oei.

Wij dachten eerst nog dat het misschien wel tijdelijk was. Hielpen hem met het schoonhouden, maar daar was op een gegeven moment geen beginnen meer aan.

Ik ging gisterenmiddag met hem naar de dierenarts. En die constateerde dat Dwarrel "op" was. Dat dacht ik al hoor, ik had 's middags ter voorbereiding Fleur al aan de telefoon gehad. En gelukkig was ze het met mij eens. Als het echt niet meer zou gaan, dan mocht de dierenarts hem een spuitje geven.

Zo geschiedde. En het is nu kaal en stil in het achterhuis. Geen gestamp meer als meneer aandacht wilde, en ik mis ook het even kletsen als ik langs kwam. Hij reageerde nog zo wierig. Kwam met zijn neusje omhoog als ik de klep bovenin het hok open deed.

Ach ja, zul je denken, 't is maar een konijn. Maar ik worstel er toch eventjes mee. Natuurlijk weet je wel dat alles eindig is, maar als je ermee geconfronteerd word is het toch lastig. Ook al was het maar een konijn...

Dwarrel in betere tijden. Met z'n favoriete knuffeltje.