Piet en Kees.

Pfff... soms is het toch best een beetje zwaar hoor. Waren we hier in huis eerst met de dames in de meerderheid, nu is dat (in ieder geval door de weeks) andersom.

Mannen dus. En ook nog 2 met ongeveer dezelfde humor. Zou je denken dat dat leuk is, nou... het kan soms ook knap irritant zijn.

Vader heet Jan en zoon ook. Oké, daar hebben we samen besloten destijds, da's waar. Maar toen realiseerde ik me nog niet dat ik hier in huis de enige ben die daar last van heeft. Tenslotte is het pappa voor de meisjes als ze hun vader aanspreken.

Mooie foto met "mijn" mannen!

Zoonlief heeft een tweede naam, Junior. Handig voor de initialen ook. J.J. wordt het dan. En dat maakt dat de post die hier binnenkomt op tijd gescheiden kan worden. Fijn. En ik moet zeggen dat ik de naam Junior ook nog wel eens gebruik thuis (ja, ook hier, da's minder verwarrend voor jullie, da's waar). Maar ik gebruik Junior meer als ik even wat duidelijker wil zijn. En verder...

Verder gebruik ik gewoon de roepnaam. Voor allebei. En vaak weten ze heel goed wie ik bedoel. Alleen de laatste tijd. De laatste tijd vinden de heren het leuk om verwarring te kweken.

Vanmiddag nog weer. Vader Jan was weer eens met z'n hobby bezig geweest vandaag. Pino. Helaas was er weer een defect gevonden. Of moet ik voor hem zeggen gelukkig ;) Dus ik vraag tijdens het eten hoe het vandaag was aan vader. Zoonlief antwoordt met een pokerface: " Goed hoor!" En ik zucht een keer diep. De 2 hebben vreselijk veel lol door mijn reactie...

"Pas op hoor!" roep ik met een glimlach. "Ik ga jullie nog Piet en Kees noemen!" Ze kijken elkaar met een verschrikt gezicht aan. En dan komt vader met de woorden: "Jan,wil jij dan Piet of Kees heten?" Zucht...