Nou ja, daar kun je nog wel gewoon lopen hoor. Als je tenminste het niet erg vindt om naar het lawaai van machines en hun gebruikers te luisteren. En daar ben ik nu eenmaal niet zo van...
Dus we lopen andere routes. Heel erg leuk, eigenlijk! Ik woon een straatje verder dan het buurtje waar ik opgegroeid ben. Mijn ouders wonen er nog. Al meer dan vijftig jaar! Vanochtend maakte ik dus daar maar eens een rondje. Grote weg over en je bent er.
Heerlijk groen en heel herkenbaar voor mij nog steeds. Eerst kom ik dan door de straat waar Jan en ik nog gewoond hebben in het begin van ons trouwen. De kinderen waren 0, 2 en 4 toen we verhuisden. Alleen de oudste kan zich het "oude" huis nog goed herinneren. De andere 2 niet.
Dan de bocht om. De speeltuin komt in zicht. Tegenwoordig een plek waar kinderen zonder gevaar zelf kunnen spelen. Hoe anders was dat vroeger. Toen zat er een flink hek omheen, en de meneer met de sleutel woonde bij ons in de straat. Die moest je dan eerst ophalen voor je lekker kon spelen daar met z'n allen. Er was toen een speeltuinvereniging. Mijn ouders waren daar ook lid van. Als het goed is zijn er nog foto's van mijn vader, die aan het helpen was met onderhoudswerkzaamheden. Vrijwilligerswerk, toen ook al.
Loop ik iets verder, kom ik bij de begraafplaats. Daarlangs een weg met een soort van rotonde (tje) aan het eind. Perfect als rolschaatsbaan! En dat deed ik daar dan ook regelmatig. Als een gek snelheid maken en dan voetje over in de bocht. Leuk! Later heb ik daar ooit 1 motorrijles gehad. Jan had zijn rijbewijs al en ik dacht ook maarzo dat dat wat voor mij zou zijn. Niet dus. Het bleef bij die ene les...
Langs het oude fietsenmakertje op, richting huis. Volgens mij hebben hier al onze kinderen wel een fiets uit zijn winkel gehad. Ik niet, ik had teveel oudere nichten en een oudere zus. Geeft niets hoor, ik was het toch niet waard, een nieuw exemplaar. Veel te roekeloos ben ik bang.
Grote weg weer over, op naar huis. Tuk is moe., kijk maar:
En voldaan. Ik ook trouwens. Kopje koffie erbij en de laptop. Wat is er nu een mooiere manier om de dag te beginnen dan zo?
niks lekkerders dan een voldaan vermoeide hond bij thuiskomst :-) lieve foto van hem.
BeantwoordenVerwijderenHeerlijk een wandeling vol herinneringen.
BeantwoordenVerwijderenEen wandeling in memorylane. Zalig toch?
BeantwoordenVerwijderenWat ligt Tukker daar zalig te slapen,om jaloers te worden ;)
BeantwoordenVerwijderenLeuk! Ik fietste naar een volgend dorp ( eigenlijk om even op de koffie te gaan). Hier zijn ze veel bomen aan het rooien en snoeien. Heb de weg dus in slalom gedaan. Ondereg een bordje aan straat : boterboontjes te koop!
VerwijderenDrie keer raden wat wij vanavond eten.
Fijn he , dat het weer ons nog even zo laat genieten!
groetjes, Franca.
Mooi beschreven Trudy.
BeantwoordenVerwijderenEn Tukker rust lekker uit.
Groetjes Ans
Tukker heeft vast net zo genoten van zijn rondje als jij!
BeantwoordenVerwijderenHoi Trudy,
BeantwoordenVerwijderenWat een leuk herkenbaar verhaal. Ik kan me herinneren dat wij vroeger ook lid waren van zo'n speeltuinvereniging. Ook een groot hek met een poort die op slot was. De man die de sleutel had was daar altijd wanneer de speeltuin geopend was en iedereen noemde hem opa! Leuek herinneringen heb ik daar aan...
Heerlijk zoals Tukker daar lekker ligt te slapen...
Ik wens je een heel fijne dag vandaag, het schijnt nog warmer te worden dan gisteren...
Lieve groet,
Mirjam
Leuk om zo met je mee te lopen. Een fijn begin van de dag inderdaad.
BeantwoordenVerwijderenWat fijn dat die speeltuin zo veel kindvriendelijker is geworden trouwens.
Huisvlijt