Bestel maar...

Ik liet jullie zondag de guirlande zien die ik voor mijn ouders maakte. Inspiratie opgedaan in de supermarkt en toen aan de slag. Nog even weten hoe ie er ook alweer uit zag? Nou zo:

Ze vonden hem heel erg leuk. En ik vond het ook erg leuk om zoiets te maken. Zo leuk dat ik bedacht om in het laatste zinnetje van het berichtje duidelijk te maken dat ik best nog in herhaling wilde. En daar kreeg ik reactie op! Dus ging ik nogmaals aan de slag. 2 guirlandes maakte ik. Die leken veel op de guirlande hierboven, alleen het potje met pindakaas maakte ik dit keer anders vast. Liggend erbovenop. Ideetje nadat Trijnie mij vroeg hoe de vogels hier toch bij moesten komen. Ja zo zie je maar wat een beetje feed-back van lezers al niet voor je kan doen : )

Ook maakte ik 2 kransen op bestelling. Wel 2 verschillende, het is immers leuker, zo een beetje afwisseling tijdens het maken. Op eentje verdeelde ik het vogelvoer, deze kan daardoor ook liggend gebruikt worden, op een tuintafel bijvoorbeeld:

En eentje waarbij ik het voer een beetje meer onderin schikte, ook leuk. Kijk maar:

En toen... toen had ik er nog geen genoeg van. En leek het me wel leuk zelf ook zo'n krans aan de luiken voor het huis te maken. De vogeltjes van voer waren helaas op, maar ik had nog wel ergens, ver verstopt in de knutselkast, een houten vogeltje liggen. Fröbelde fröbel dus en dit is het resultaat:

Hij hangt er nu een dag en er wordt volop van gegeten. Zelfs van de pindakaas, leuk toch? Enneh oh ja, mag je nu toch zelf ook nog zin aan zo'n decoratie hebben, ik heb er nog steeds niet genoeg van hoor. De kosten? Nou, zoals ik jullie al vertelde, 8 euro voor de spulletjes, en zelf ben ik er zo'n drie kwartier mee bezig. Dus 15 euro per stuk (krans of guirlande) lijkt mij geen onredelijke prijs. Ik hoor het wel als ik weer aan de slag moet ; )

Gratis schoenen.

Ik ben van de niet-te-dure schoenen. Ook laarzen kocht ik het liefst zo in de prijsklasse van tot de 50 euro, alleen Jan was daar minder blij mee. Vooral als ik ze 's avonds, na een dagje erop gelopen te hebben, uit deed, als je snapt wat ik bedoel. Nou, laat ik het er maar op houden dat het dan geen kwaad kon dat er een dekentje over die voeten ging :o

Leren laarzen moesten het dus worden deze keer. In september ging ik op jacht en ik meende de goeie te hebben zien staan. Flink afgeprijsd, dacht ik. Ik sleepte Jan mee naar de winkel en enthousiast paste ik het paar nog eens. Mooie leerkleurige laarzen met een flinke hoge maar ook stevige hak. Precies wat ik zocht. Net zo enthousiast liep ik ermee naar de kassa. En daar... daar kwam ik er tot mijn grote schrik achter dat deze nou net niet afgeprijsd waren. (Een aantal andere wel, vandaar...).

Pfff... 110 euro. Nou, het was goed dat Jan erbij was, ik weet zeker dat ik ze anders niet mee naar huis genomen had. Maar wat was ik er blij mee. Vanaf dat ik ze kocht tot vandaag aan toe heb ik ze gedragen. Zo goed als dagelijks. Met heel veel plezier. Zo veel dat ik er zelfs over gedacht heb een paar reserve te kopen. Helemaal toen ik vorige week zag dat dezelfde laarzen voor de helft van de prijs in de winkel stonden.

Maar natuurlijk vond Jan dat onzin. Jaaa, ik ook wel, maar stel je nu voor dat deze het zouden begeven... "Hoezo?" riep Jan nog. "Er mankeert toch helemaal niets aan??" En daar had ie ook gelijk aan. Tot vanochtend. Vanochtend namen we Tukker maar weer eens aan de lange lijn om met hem een flink stuk te gaan wandelen. En doe ik anders altijd andere laarzen aan op zo'n moment, deze keer bedacht ik me dat dat waarschijnlijk niet zo nodig was.

Het had gevroren. En het was dus een beetje glad. We liepen van het pad af om langs een beekje verder te gaan. Mezelf nog druk makend over het feit dat Tukker misschien wel een duik zou willen nemen schoot ik weg met mijn voet. Ik keek naar mijn hak en toen... toen lag ie er bijna af!

Oei. "Zou dat nog gemaakt kunnen worden denk je?" was mijn eerste logische vraag aan Jan. Ja, logisch, want hij is een zoon van een schoenmaker en zodoende kan hij daar vaak wel een zinnig antwoord op geven. "Zou je daar niet gewoon mee terug gaan naar de winkel?" was zijn antwoord. Zo gezegd zo gedaan.

Naar huis gestrompeld, bon opgezocht, groene autootje ijsvrij gemaakt en daar gingen we. Bij de winkel aangekomen liet ik de schade aan de winkeljuffrouw zien. "Oh, in september al gekocht" was haar reactie. Ja, daar was ik al bang voor... Dus ik probeerde de situatie nog te redden door te vertellen dat ik er best heel zuinig op geweest was. Na inspectie, ook van de andere hak, kwam ze zelf ook tot die conclusie.

"U mag nieuwe uitzoeken" was het verlossende antwoord. Ik liep de winkel in en ja hoor, dezelfde stonden er nog! Binnen een minuutje was ik weer bij de kassa. "Mooi dat ze er waren, ze zijn alleen wel afgeprijsd. U krijgt voor de andere 55 euro een tegoedbon. Of wilt U nog even verder kijken nu?"

Nou, dat liet ik me geen 2 keer zeggen! Ik zocht nog 2 paar pumps uit en met bijbetaling van 5 euro mocht ik de winkel verlaten. Een paar zwarte (altijd handig) en een paar lichte voorjaarspumps. Die blijven staan tot het weer zich ervoor leent. Goh... heerlijk zeg. Zo komt mevr. Splinter door de winter ;))

Mijn nieuwe aanwinsten, gefotografeerd van de kant waar ik ze altijd het eerst bekijk ik de winkel. Want een goed hak, da's mijn belangrijkste voorwaarde : )

Zielig.

Toch best wel gek... we hebben het hier thuis momenteel heel erg naar ons zin.

Als ik eens ergens langs kom krijg ik met een medelijdende blik vaak de vraag:" Gaat het een beetje met jullie?" Alsof verwacht wordt van ons dat we helemaal in zak en as zitten. Nu is dat natuurlijk niet zo vreemd, deze vraag, maar helaas... ik moet de mensen dan vaak "teleur stellen".

Het gaat eigenlijk heel lekker, ondanks het feit dat Jan zijn baan kwijt is. Ja natuurlijk... hij kijkt uit naar nieuw werk. Want dat is wat we toch wel graag zouden willen. Gewoon weer een regelmaat, en daar hoort werk ook bij. Maar voor nu... voor nu vermaken wij ons prima!

plaatje van www.

Jan is een kast voor Jan Junior aan het maken. Of eigenlijk... vermaken. We haalden ooit een boekenkast op via zo'n gratis af te halen site op het grote www. Die kast stond een tijd in Junior's kamer, maar mooi... nee dat was ie eigenlijk niet.

Laatst, toen Jan, Jan en ondergetekende aan het avondeten zaten, brainstormden we een beetje over de mogelijkheden met de kast. Ik opperde om de planken eruit te halen en die onder elkaar aan de muur te maken. Jan Senior bedacht zich dat het misschien wel handig was om er een soort kist voor onder zoonlief's bed van te maken. En zoonlief zelf... die zei eigenlijk niet zoveel.

Tot een paar dagen later. Junior kwam 's avonds beneden met zijn laptop. Hij had mij verteld dat ze op school een filmpje moesten maken, en tot zijn grote schrik mocht hij de hoofdrol spelen. Hij is net zijn moeder, laten we het er maar op houden dat wij niet zo ijdel zijn dat we er dol op zijn onszelf tegen te komen op foto of film. Maar goed... hij gaf toe en op mijn aandringen mocht ik dan toch het filmpje bekijken. Leuk!

Toen ik het bekeken had ging ik met de laptop richting zijn vader. Ik dacht dat hij ook aan hem het eindresultaat van de filmopdracht ging laten zien maar nee... er kwam wat anders in beeld. Een compleet uitgewerkt ontwerp van de kast! Een kledingkast. Met hang- en leg gedeelte en onderin plaats voor zijn schoenen. In 3D. Hoe leuk was dat!

Dus Jan ging aan de slag en op de poten na is ie af. Nu, as I write, wordt daar hard aan geklust in de schuur.

Ook wandelen wij heel wat af met de hond. Jan heeft zijn mountainbike weer uit de schuur gehaald, ook dat. En hij reed er ook nog een -iets te ver- eind op. Heeft ie trouwens wel spierpijn van nu.. En, zoals ik al schreef, ook mijn groene autootje werd door hem onder handen genomen. Tel daar de sollicitatiecursus die ie gevolgd heeft en de bemiddeling waar hij nu middenin zit bij op en je kan zeggen dat hij zich absoluut niet verveelt.

Ik heb n.a.v. het vorige blogje een bestelling opgekregen van 2 guirlandes en 2 kransen met vogelvoer in dezelfde stijl. De spullen liggen inmiddels klaar om verwerkt te worden, daar zijn we gisteren voor op pad geweest. Heerlijk fröbelen dus weer. Aan mij goed besteed!

Dus nee, wij zijn niet zielig of depressief. Natuurlijk hopen we dat Jan's zoektocht naar nieuw werk snel resultaat heeft, maar tot dan genieten we er maar van. Iemand bezwaar ; )

Kadootje binnen het budget.

Jullie hadden nog iets van mij tegoed. Ik zou nog laten zien wat ik gisteren aan mijn ouders gaf. Nou, dat zit zo:

Mijn ouders zijn echt vogelliefhebbers. Nee, ze houden ze niet zelf, maar hun tuin is een paradijs voor mussen, mezen, merels en duiven. Er wordt veel gevoerd en ze genieten volop van de bezoekers die daar op af komen. Er is zelfs een boekje in huis, waar zo nu en dan eens opgezocht kan worden wie er nu weer in de tuin neergestreken is.

Ik kwam van de week in de plaatselijke supermarkt. En daar, daar zag ik een leuke guirlande. Met vogelvoer. Enthousiast keek ik nog eens goed, en ook op het prijskaartje. Nou, daar schrok ik van. Best duur, en hoewel ik mijn ouders echt wat gun, dat was me momenteel toch te gek. Maar het idee, dat was geboren!

We kochten een strokrans, en Jan maakte daar een guirlande-vorm van. Mos, dat had ik nog op de schuur liggen, bedacht ik me. Maar na een paar dagen drogen, op de vloerverwarming in de badkamer, was het nog kliedernat. Op naar de bloemist dus maar. Gelukkig hadden die mos, en ik kon voor een klein prijsje ook een kleinere hoeveelheid krijgen.

Het mos werd om de vorm gewikkeld met binddraad, en met krammen zette ik zakjes pinda's en vetbolletjes vast. En toen... een paar dennenappels, een vogeltje van voer en een heel klein potje pindakaas deden goed dienst. Jan werkte het af met touw. Hij zette het touw heel stevig vast met behulp van ijzerdraad. Klaar!

De guirlande werd in het ligbad geparkeerd en gisteren ging ie in de achterbak van mijn (inmiddels weer goedgekeurde... jippie!) groene autootje.

Het werd leuk ontvangen. En ik? Ik was ook blij met mijn persoonlijke, maar ruimschoots binnen het budget vallende (zo'n euro of 8 inkoop rekende ik uit) kadootje. Allemaal dus blij! Nog even zien? Nou, kijk, hier!

Woon je nou dichtbij, en denk je: "Oh, die wil ik ook!" Ik wil met plezier nog een keer voor je aan de slag hoor. Zeg het maar!

Gisteren en eergisteren...

 .Maakte ik stroopwafels, maar daar had ik al over geschreven.

. Ging ik onverwacht naar de film "Soof"... een echte aanrader, 'k heb genoten! Voorproefje? (Onderaan dit berichtje, ik ben nu eenmaal niet handiger op de computer.).

.Maakte ik samen met Jan en Tukker maar weer eens een flinke wandeling in het bos. Heerlijk!

. Maakte ik ook nog wat anders. Een cadeautje voor mijn ouders, die waren gisteren 54 jaar getrouwd. Ze vieren het zaterdag. Wat ik maakte? Tsja... ze lezen hier mee, dus dat laat ik maandag zien, goed?

. Werd mijn autootje gekeurd. Hij kwam er helaas net niet helemaal door. Toch wel handig dat Jan ook auto's kan repareren . Vanmiddag en vanavond ontfermd hij zich over mijn bolide ; )

.Vlogen de dagen voorbij. Kan je soms zo hebben. Veel plannen, maar weinig resultaat. Dus...

Dat was een korte samenvatting van de afgelopen dagen. En vandaag? Vandaag  ga  ik maar eens flink aan de poets. Ik heb er zin in! Maar eerst nog even... Filmpje!

Nog een keer!

Met oud en nieuw bak ik altijd kniepertjes. Hier schreef ik daar een blogje over. Maar nu, zo eind januari, zijn de kniepers weer op en het ijzer is allang weer in de kast verdwenen. Tot vandaag...

Ik zag Rudolf, de bakker van 24 kitchen, deze week stroopwafels bakken. Met het bekende ijzer! Dus de kast ging open en het ijzer kwam weer op het aanrecht te staan. Het recept? Nou, dat zag er zo uit:

Nodig:
500 gr. bloem.
250 gr. gesmolten boter.
150 gr. suiker.
2 zakjes gist. (van ieder 7 gram).
1 ei.
60 ml. lauwe melk.

Dat meng je door elkaar en kneed je tot een soepel deeg. Even rijzen, zo'n 45 minuten onder een vochtige theedoek.

Daar bak je dan de wafels van. Per wafel gaat er een pingpongballetje deeg op het ijzer. (Als je wilt, kun je ze nog mooi rond maken met behulp van een koeksteker/ring. Die van mij had een doorsnede van 9 cm.) Deze wafels kun je doorsnijden, maar dat deed ik niet. Nu had ik al 30 wafels, ander had ik er 60 (!) gehad. Dan maar dubbel, ook niet verkeerd ;) Tussen de wafels ging natuurlijk stroop. Die maak je zo:

Nodig:
250 ml. stroop.
150 gr. bruine basterdsuiker.
1 eetlepel kaneelpoeder.
50 gr. boter.

Het resultaat? Nou, kijk!

Inmiddels hadden we al een wafel bij de koffie. Ook zijn er al wat gereserveerd door de meisjes. Voor Junior staat er een schaaltje snippers op zijn kamer en ach, de rest komt vast wel op. Als je in de buurt woont en een kopje koffie wil komen halen, hou je vooral niet in hoor... want wij... wij zijn eigenlijk aan de lijn :o

Stukje per dag.

Een paar jaar geleden deed ik mee met "Een kastje per dag". Het was voor mij de manier om orde te scheppen aan de chaos die zich hier in huis er langzamerhand ingeslopen was. Nee, ik ga mezelf niet veroordelen hoor, het ging zoals het ging. Jaren van therapieën en gesprekken op school voor Junior, en natuurlijk het leven van alledag met 3 kinderen nog thuis wonend, maakten dat dit soort dingen bleven liggen. En toen "de storm" was gaan liggen, kwam het gevolg in beeld. Rotzooi.

Nu, 2 jaar verder, heb ik nog steeds lol van deze actie. (Wil je de actie nog eens bekijken dan raad ik je aan hier te klikken. Dan kom je op het blog terecht, dat ik speciaal hiervoor aanmaakte.). Voorbeeldje van het gevolg van dit alles? Nou kijk, hier:

Fleur's kamer voor (ze zat wel vlak voor de verhuizing van haar naar kamers...) het opruimen.

En na de grote opruimactie!

Maar van tijd tot tijd moet ik, ook nu nog, weer eens aan de slag. En gezien ik nu veel meer ruimte en tijd heb, gaat het toch met grotere stappen.

Gisteren moest de tuin eraan "geloven". Nee, ik heb niet in 1 dag alles gesnoeid. Maar 'k ben best een flink stuk verder gekomen. Want als ik de snoeischaar eenmaal vast heb, dan zijn de planten niet meer veilig voor mij ;) De druif moest een beurtje hebben, en ook wat vaste planten. De uitgebloeide stukken had ik nog laten staan in de eerste instantie, maar nu ging het me toch ergeren. Schaar erdoor dus. Bezem over het terras en de hark nog maar weer eens over het gras. Wat is dat weer een heerlijk gevoel zeg!

Ik denk dar ik vandaag nog maar even een grasveldje achter aanpak. Als ik er aan toe kom dan hè... Want mijn ouders moeten ook nog een snoeibeurtje hebben (lees: knipbeurt) en het eten moet nog voorbereid worden en... nou ja, je leest het al. Het komt hoe het komt, ik denk dat dat voor mij toch de manier is. Gelukkig komt er morgen ook nog een dag. Of zou het dan gaan regenen? Zal ik dan toch eerst maar even... Oei, best lastig, prioriteiten stellen!

Ritme vinden en strijken.

Hee hallo, jij ook nog eens weer hier? Nou, ik vind het stoer hoor. Vele malen kijken of ze eindelijk weer eens een berichtje geplaatst heeft en steeds kwam je weer voor niets. En nu, nu heeft ze misschien wel weer wat te vertellen...

Ja, we zitten helemaal in het nieuwe ritme. Jan is momenteel bij huis, daar had ik jullie al op voorbereid. Vreemd hoor, en het gaat 'm ook niet in de koude kleren zitten. Op een of andere manier schijnt je baan ook een stuk van je persoonlijkheid te zijn. Nou is dat bij Jan niet anders hoor, maar zo langzamerhand koppelt hij zich daarvan los. Jan is gelukkig meer dan dat.

En nu? Nou, hij zit middenin een sollicitatiecursus. Aangeboden door zijn laatste werkgever nog. Hij krijgt handige tips, en ze hebben samen zijn c.v. eens nageplozen. Die zag er gelukkig al goed uit. Voor morgen moet hij een sollicitatiebrief geschreven hebben. Dus werd gisterenavond maar weer eens internet afgezocht naar een geschikte vacature. Gelukkig gevonden en wie weet... gebruikt hij die brief wel voor het eggie.

Maar tussendoor... tussendoor genieten wij van lange wandelingen met Tukker. En de tijd die we ineens samen hebben. En van maaltijden die ook Jan tegenwoordig op tafel zet. En van zo nu en dan een filmpje op een doordeweekse avond. Voorheen was Jan vaak 's avonds weg, nu is hij er meestal.

Dat meestal, daar moet ik nog wel even aan wennen hoor. Ik ben een mens van t.v. uit, en een goed boek erbij. En alleen zijn, heerlijk!

Maar gelukkig weet Jan dat. En zorgen we er voor dat we ook dingen apart van elkaar doen. Zo houd je ieder je eigen leven en ga je elkaar ook niet in de weg lopen. Of teveel op elkaar letten. Eng.

Jan fröbelt wat in de schuur, en soms in de garage. En ik? ik fröbel ook maar wat raak. Een voorbeeld? Nou, kijk! Ik kwam op pinterest wat patronen met strijkkralen tegen en ik kreeg meteen inspiratie. Er stond hier nog een gigantische pot vol van dat spul in de kast, en voor ik het wist had ik een verzoek van Jan binnen. Hij maakte een patroon van Pino, kijk maar:

En ik ging aan de knutsel. Dit was het resultaat:

En tsja, toen mocht de "echte" Pino toch ook niet ontbreken in deze categorie ;) Dus kwam de bus met kralen er weer bij en weer kwam er maarzo iets uit:

Haakje eraan en dan aan de spiegel, lijkt me zo. Leuk toch?

Een ster in de familie!

Fleur heeft een bijbaantje bij Top-recreatie. Daar werkt ze alweer een aantal jaar voor, en deze vakantie is ze werkzaam bij Bataviastad in Lelystad. Dat is een outlet-winkelcentrum:

Veel leuke winkeltjes van verschillende merken tref je daar aan. En voor de kinderen die meekomen is er op zon-en feestdagen (en in de vakantie) een soort vossenjacht uitgezet. Fleur had in de kerstvakantie 5 keer werken gepland daar.

Het is best een behoorlijke reis met het openbaar vervoer daarheen. Zo een uur of 2 is ze onderweg. Dat betekent in de praktijk dat ze 's ochtends om kwart voor acht vertrekt en 's avonds tegen deze tijd pas weer terug is.

Omdat wij nog nooit daar geweest waren, en het natuurlijk altijd leuk is je dochter aan het werk te zien, besloten wij vrijdag ook maar eens een kijkje te gaan nemen. Fleur vertrok 's ochtends weer om kwart voor acht, en wij gingen tussen de middag die kant op. Want shoppen ja, leuk hoor, maar niet een volle dag lang ben ik bang. Ook al is mijn wederhelft niet de gemiddelde man. Hij vindt het best gezellig mee te gaan : )

Ook pikten we Mirte op het station op. (Zij kwam vanuit Utrecht). Junior bleef thuis, hij lijkt niet op zijn vader wat shoppen betreft. 't Kan 'm gestolen worden. Maar dat terzijde.

Wat was dat leuk zeg! Veel leuke winkeltjes. 't Is dat wij helemaal geen merkenmensen zijn, de aanbiedingen waren helaas toch nog niet goedkoper dan wij anders zouden betalen voor kleding. Maar toch slaagden we er. Ik voor een horloge, mijn vorige viel letterlijk uit elkaar, en Jan voor een paar schoenen. Nee, Mirte ging zonder buit naar huis helaas.

Natuurlijk zagen we Fleur ook nog aan het werk. Als modefotograaf. En weet je wat leuk was, ze ging samen met zus en vader op de foto. Het resultaat? Nou kijk!

vader ook al allures...

Ook nog even met zus op de foto.

En ik? Ik maakte de foto's ; )

Het was erg leuk Fleur aan het werk te zien met de kinderen. Ze vertelde vanochtend aan het ontbijt nog (vandaag is ze alweer daar te vinden) dat ze het leuk vindt om heel hard te gaan zwaaien als er kinderen haar kant op komen voor een handtekening. Die kinderen gaan dan vaak rennen naar haar toe, waarna ze ze vervolgens de lucht in prijst... "Wow! jij kan hard rennen!!"

Fleur vond het wel zwaar, zo 5 keer in de vakantie zulke lange dagen maken. Maar het werk vond ze helemaal het einde. En ik? Ik ben supertrots op mijn ster!

Een rijk jaar.

Hebben jullie dat ook wel eens? Dan schrijf je me toch een verhaal, en dan bedenk je je dat zoiets eigenlijk totaal niet interessant is voor de lezers van je blog... dus houd je de backspace knop een poosje vast en dan heb je zomaar weer een leeg "velletje" om op te schrijven.

Nog een keer dus maar... ik houd het nu maar wat korter, want ik wil eigenlijk vandaag maar 1 ding met jullie delen en dat is dit:

Vanmiddag was ik bij kennissen even op het toilet en daar hing een tegeltje met deze tekst:

"Je hoeft geen geld te hebben om heel rijk te zijn."

Ik dacht: "Dat is 'm!" Dat wens ik iedereen toe voor dit jaar! Rijk zijn, maar dan wel op deze manier. Als je daar toch de kunst van te pakken hebt, dan heb je de kunst van het leven te pakken, toch?  Dus:

plaatje van www.