Gratis schoenen.

Ik ben van de niet-te-dure schoenen. Ook laarzen kocht ik het liefst zo in de prijsklasse van tot de 50 euro, alleen Jan was daar minder blij mee. Vooral als ik ze 's avonds, na een dagje erop gelopen te hebben, uit deed, als je snapt wat ik bedoel. Nou, laat ik het er maar op houden dat het dan geen kwaad kon dat er een dekentje over die voeten ging :o

Leren laarzen moesten het dus worden deze keer. In september ging ik op jacht en ik meende de goeie te hebben zien staan. Flink afgeprijsd, dacht ik. Ik sleepte Jan mee naar de winkel en enthousiast paste ik het paar nog eens. Mooie leerkleurige laarzen met een flinke hoge maar ook stevige hak. Precies wat ik zocht. Net zo enthousiast liep ik ermee naar de kassa. En daar... daar kwam ik er tot mijn grote schrik achter dat deze nou net niet afgeprijsd waren. (Een aantal andere wel, vandaar...).

Pfff... 110 euro. Nou, het was goed dat Jan erbij was, ik weet zeker dat ik ze anders niet mee naar huis genomen had. Maar wat was ik er blij mee. Vanaf dat ik ze kocht tot vandaag aan toe heb ik ze gedragen. Zo goed als dagelijks. Met heel veel plezier. Zo veel dat ik er zelfs over gedacht heb een paar reserve te kopen. Helemaal toen ik vorige week zag dat dezelfde laarzen voor de helft van de prijs in de winkel stonden.

Maar natuurlijk vond Jan dat onzin. Jaaa, ik ook wel, maar stel je nu voor dat deze het zouden begeven... "Hoezo?" riep Jan nog. "Er mankeert toch helemaal niets aan??" En daar had ie ook gelijk aan. Tot vanochtend. Vanochtend namen we Tukker maar weer eens aan de lange lijn om met hem een flink stuk te gaan wandelen. En doe ik anders altijd andere laarzen aan op zo'n moment, deze keer bedacht ik me dat dat waarschijnlijk niet zo nodig was.

Het had gevroren. En het was dus een beetje glad. We liepen van het pad af om langs een beekje verder te gaan. Mezelf nog druk makend over het feit dat Tukker misschien wel een duik zou willen nemen schoot ik weg met mijn voet. Ik keek naar mijn hak en toen... toen lag ie er bijna af!

Oei. "Zou dat nog gemaakt kunnen worden denk je?" was mijn eerste logische vraag aan Jan. Ja, logisch, want hij is een zoon van een schoenmaker en zodoende kan hij daar vaak wel een zinnig antwoord op geven. "Zou je daar niet gewoon mee terug gaan naar de winkel?" was zijn antwoord. Zo gezegd zo gedaan.

Naar huis gestrompeld, bon opgezocht, groene autootje ijsvrij gemaakt en daar gingen we. Bij de winkel aangekomen liet ik de schade aan de winkeljuffrouw zien. "Oh, in september al gekocht" was haar reactie. Ja, daar was ik al bang voor... Dus ik probeerde de situatie nog te redden door te vertellen dat ik er best heel zuinig op geweest was. Na inspectie, ook van de andere hak, kwam ze zelf ook tot die conclusie.

"U mag nieuwe uitzoeken" was het verlossende antwoord. Ik liep de winkel in en ja hoor, dezelfde stonden er nog! Binnen een minuutje was ik weer bij de kassa. "Mooi dat ze er waren, ze zijn alleen wel afgeprijsd. U krijgt voor de andere 55 euro een tegoedbon. Of wilt U nog even verder kijken nu?"

Nou, dat liet ik me geen 2 keer zeggen! Ik zocht nog 2 paar pumps uit en met bijbetaling van 5 euro mocht ik de winkel verlaten. Een paar zwarte (altijd handig) en een paar lichte voorjaarspumps. Die blijven staan tot het weer zich ervoor leent. Goh... heerlijk zeg. Zo komt mevr. Splinter door de winter ;))

Mijn nieuwe aanwinsten, gefotografeerd van de kant waar ik ze altijd het eerst bekijk ik de winkel. Want een goed hak, da's mijn belangrijkste voorwaarde : )