Oei.

Oei... ik heb jullie een beetje verwaarloosd. Niet zo netjes, vind ik zelf ook. Niet of nauwelijks bij gelezen de laatste tijd, en als ik dat al deed liet ik in de reactie niet veel van mij horen.

Plaatje van www.

Ook was de drive om te schrijven ver te zoeken. Gek is dat toch. Als je eenmaal minder vaak schrijft, wordt het steeds moeilijker om je vingers weer over dat toetsenbord te laten gaan.

Niet dat ik niets te melden had hoor, er is zat leuks gebeurt in mijn leventje de laatste tijd. Lekkere receptjes uitgeprobeerd en leuke dingen gekocht. Een ander kapsel aan laten meten en ook best leuke aankopen gedaan.

Ook de tuin doet het goed. Maar daar komt binnenkort weer een schrijfsel over in de vorm van "ik geef nog eens een rondje"...

Enneh, oh ja! Ik ga vrijwilligerswerk doen bij een hondenopvang. Een opvang voor zwerfhondjes die uit Roemenië zijn gered. Aanstaande donderdag begin ik daar. Meer volgt dus snel! Ook zat schrijfstof dus...

Dus daar ligt het niet aan. Ik denk dat het eerder een beetje onzekerheid is. "Zouden ze het wel leuk vinden wat ik schrijf?" "Loopt men hier op te wachten?" en " Echt lekker en vernieuwend dit recept, of ben ik de zoveelste die weer een variant heeft?"

Wat is dat toch gek hè...  Als een ander haar onzekerheid uit op deze manier dan reageer ik vaak meteen van "Natuuuurlijk is het leuk en interessant wat je schrijft!" Maar als je dan bij jezelf ten rade gaat moet het ineens allemaal op zijn minst een beetje perfect zijn. Van wie???

Zoals je leest ben ik er eentje die al schrijvend/pratend tot conclusies komt. Een echt flapuit die zichzelf dan ook wel veel kwetsbaarder opstelt dan ze soms zou willen. Maar goed. Ze is wie ze is. Ze moet er maar mee dealen. Ik hoop dat jullie dat ook kunnen, want ik heb zo mijn plan getrokken. Vaker weer schrijven en me gezellig weer tussen jullie mengen. Want eerlijk gezegd... ik heb het gemist!