maandag 3 november 2014

Zuinigheid met vlijt.

Wij hebben hier in het dorp een regionaal krantje. "Is toch helemaal niet zo bijzonder?" hoor ik je bijna denken en nee, daar heb je eigenlijk ook wel gelijk aan.

Maar wat ik wel bijzonder vind was dat ik vorige week een foto van mijn moeder daarin tegenkwam. Een foto van wel zo'n 60 jaar oud, schat ik zo in. En nog meer bijzonder was dat ook mijn moeder deze foto niet bleek te kennen!

Er is een rubriek in onze regiobode. Retro spectief heet het. Daarin worden oude foto's getoond. Nu ben ik daar al eens vaker familieleden tegengekomen, maar als je dan je eigen moeder op de foto ziet staan is het nog leuker:




Voor de kijker 2de van links, dat is mijn moeder.

Ze had het zelf al wel gezien dat ze in het krantje stond, maar nog niet aan ons verteld. En wat is het dan grappig als je er zelf achter komt. Het is een foto van een naaischool. Nu wist ik wel dat ze daarheen was geweest, maar de plaatsnaam die bij het artikeltje stond leek voor mij niet te kloppen. 'k Dacht dat ze in haar eigen woonplaats was geweest. En toch... toch keek ik even naar de gezichten. En dacht toen: "Dat kan niet missen!" Om er helemaal zeker van te zijn pakte ik de telefoon en vroeg ik het na.

Mijn moeder naaide vroeger altijd onze kleding zelf. Heel wat uren bracht ze door achter de machine. Ik was nogal een ongedurig kind en oh... wat had ik een hekel aan het passen! Doordat ik niet stil kon staan heb ik menig per ongeluk speldenprikje gevoeld.

Mam maakte bijna altijd dezelfde kleding voor ons. Kon ze trouwens erg goed, kijk, hier een voorbeeldje:


Mijn grote zus en ik : )

We liepen er altijd best hip bij. In de jaren 70 had ik zelfs zo'n hotpants aan. En toen de wijde broeken ineens strak moesten zijn, presteerde mijn moeder het om hele broeken uit elkaar te halen en er een strakke van te maken, met succes!

Ook met de kerst was ze altijd druk achter de machine. We gingen altijd uit eten met de familie van vader's kant en dan gingen we in het lang. Uren zat ze dan te naaien en je had het exemplaar nooit lang aan. Ik kan me voorstellen dat ze de machine nauwelijks meer gebruikt tegenwoordig...

Ook kon ze (en kan ze nog steeds) goed haken. En een tijdje geleden kwam ze met dit jurkje aan:




Gevonden op zolder, al die tijd bewaard! Het is een jurkje dat ik zo'n beetje op mijn zesde jaar heb gedragen, hoe leuk is dat?

Nu hangt het jurkje aan de kast, op de slaapkamer. Want ik vind het doodzonde om weg te doen.

Zo zie je maar. Mijn moeder was er nog echt een van de oude stempel. Zuinigheid met vlijt. En gelukkig maar. Want ik heb al die maaksels altijd met plezier gedragen mam!

13 opmerkingen:

  1. Wat leuk die foto's en wat een leuk verhaal. fijne dag.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat leuk die foto's en spulletjes van vroeger. Ik weet wel dat vroeger niet per se beter was dan nu maar ik geniet van alles wat te maken heeft met vroeger.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Nee, dat jurkje moet je zeker niet wegdoen, ontzettend leuk! Leuk verhaal.

    Ik heb ook veel jurkjes genaaid voor onze meiden, ook nogal eens hetzelfde stofje maar dan nam ik wel een ander modelletje.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Leuk! En herkenbaar. Niet dat mijn moeder in de krant stond, maar wel dat ze op de huishoudschool heeft gezeten waar ze met de naaimachine leerde omgaan. En ook wij hadden als kinderen altijd zelfgemaakte kleding aan. We vonden laatst een jurkje terug. Die heeft Sophie ingepikt als jurk voor de beer.

    Leuke post.
    Anna Marie.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Oh schattig jurkje zeg :-) dat handige heb je dus van je moedersgenen meegekregen? :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Hoi Trudy,
    Wat leuk om zo'n foto in de krant tegen te komen en zo leuk ook voor je moeder, terwijl zij de foto niet eens kende... Een heel stuk nostalgie komt er dan weer los natuurlijk... zoals de jurkjes van jou en je zus...
    Bij mij was het een breiende moeder, zij breide al vanaf haar 6e of 7e jaar en doet het nog steeds dagelijks moet ik zeggen. Mijn zussen, broers en ik hadden, toen we klein waren, altijd zelfgebreide vestjes, truitjes en twinsetjes aan... Daarvan heb ik ook de bewijzen nog in de foto-boeken zitten... Alleen geen truitje of vestje meer om te tonen. Die zijn destijds altijd doorgegeven naar de kinderen van zussen van mijn moeder... want ook voor hen gold; zuinigheid met vlijt...haha...
    Ik wens je een heel fijne avond,
    Liefs,
    Mirjam

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Wat bijzonder die foto van je moeder! Zo kwam ik mijn vader en moeder laatst tegen op een oude foto op Facebook. Mijn vader leeft al jaren niet meer en dan toch nog op de digitale snelweg te vinden :)

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Wat bijzonder zeg, om zo'n foto tegen te komen. Zeker als het een onbekende foto was. Dat gehaakte jurkje vind ik echt schattig!

    www.huisvlijt.com

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Wat leuk die oude foto van je moeder in de krant te zien staan! En dat gehaakte jurkje: geweldig toch?! Zou ik ook aan de kast gehangen hebben!

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Wat een heerlijk stukje om te lezen zeg! En naaien was toen helemaal hip en betaalbaar. Als ik kijk als je nu iets wilt naaien ben je zoveel geld kwijt aan stof, jammer hoor!

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Wat een rijkdom, het jurkje maar vooral de foto!

    BeantwoordenVerwijderen

Hé leuk, een reactie! Ben zó benieuwd wat je gaat schrijven...