Voorjaarsbloeiers met een luchtje...

Ach, kijk wat ik nu vanochtend in onze tuin tegen kwam:

Sneeuwklokjes in de border! Nee, die border is nog niet bladvrij gemaakt. Dat doe ik tijdens de winter nooit. Ik ben van mening dat dat voor de grond beter is, en de vogels en egels vinden het ook niet erg. Meestal zo in het begin van het voorjaar, en dat duurt nog een aantal weekjes, dan komt deze klus in zicht.

Doet me trouwens denken aan vanochtend. Ik liep het voor ons o zo bekende rondje met Tukker. Ik denk, als ik Tuk los zo laten, hij zomaar zelf de weg zou kunnen vinden. Alleen, hij speelt graag met andere honden en hij heeft de neiging achter katten aan te gaan. Dus of het zo veilig zou zijn... nou ja, ik loop toch maar even mee, wel zo handig ; )

Aan het einde van het rondje komt onze tuin weer in zicht. En buiten de tuin, voor onze schutting, staan deze:

Het bosje narcissen dat elk jaar weer uit de grond komt zetten. Tukker helpt dat een handje. Nou ja, handje, hij geeft het bosje elke dag wat water, zullen we maar zeggen. Nog duidelijker? Poot omhoog dus.

Elk jaar weer. Totdat de bloemen tevoorschijn komen en er dan een prachtig bosje narcissen staat. En vervolgens... na een paar dagen zijn ze afgeknipt. Wie dat doet? Geen idee. Maar dat die mensen dan een bosje narcissen in de woonkamer hebben staan waar een luchtje aan zit... da's een ding wat wel zeker is : o

Ik ga zo maar eens even wat sneeuwklokjes plukken. Maar dan wel uit eigen border. Zonder luchtje, want Tukker mag niet in de borders komen, hihi...