Zorgen om een computerende zoon.

Speciaal voor Nicole: in jouw reactie op mijn vorige schrijfsel stelde jij mij de vraag: "Maak jij je er wel eens zorgen om dat jouw Jan teveel achter zijn beeldscherm zit?" Nou, het antwoord hierop wordt zo lang dat ik maar besloot er een blogje aan te wijden.

Ja, daar heb ik me best wel eens zorgen over gemaakt. Sterker nog, dat doe ik soms nog steeds. Junior is anders dan zijn zussen. Waren zij als ze thuis waren altijd veel beneden te vinden, Jan maakt zich altijd vrij vlot uit de benen, op naar boven. Daar is zijn heiligdom. Een supersonische computer, 2 beeldschermen, een toetsenbord dat echt het "je van het" schijnt te zijn en een game-muis. Enneh, oh ja, ook nog een koptelefoon met microfoontje, zodat ie gezellig kletsend met zijn vrienden zijn hobby kan uitoefenen.

Als ie de kans krijgt, zit ie daar dagenlang. Vaak in contact met zijn vrienden, oud-klasgenoten en huidige klasgenoten. Het lijkt dan net of ie obsessief aan het gamen is, maar dat valt eigenlijk wel mee, zo kwamen we achter.

Soms verrast ie ons. Zoals laatst, ik schreef er al over, toen kwam hij beneden met een mooi ontwerp voor een nieuwe kledingkast op zijn kamer. Die staat er inmiddels, want zoiets kan je als ouders toch niet negeren ; )

Ook helpt hij vrienden op weg als ze computerproblemen hebben. En dat gaat best ver. Zoals afgelopen zomer. Een vriend van hem kocht een computer in onderdelen. En toen die onderdelen binnen waren, werd het lastig. Samen met Jan senior hebben ze vriend op weg geholpen. Vriend kwam hier thuis met de spullen en Senior deed het technische gedeelte. Junior installeerde de boel. Of die keer dat Junior een nieuwe videokaart kocht. De "oude" waar net iets minder mee kon, werd spontaan weggegeven aan een andere vriend. Prima toch?

Junior weet ook veel. Het blijkt dat ie veel "weet-filmpjes" kijkt over geschiedenis, aardrijkskundige dingetjes en hij is erg geïnteresseerd in nieuwsfeitjes. En natuurlijk filmpjes over technologische en computerontwikkelingen. Soms komt ie met een opmerking en als ik dan verbaasd vraag waar ie dat nou weer van heeft krijg ik als steevast antwoord: "Zag ik op internet!" Voor Jan is dat www. een onuitputtelijke bron van feiten.

Toen Junior de diagnose PDD-NOS kreeg hoorde daar een  psycho-educatie bij. En tijdens die educatie hebben zijn therapeute en hij het ook over zijn computergebruik gehad. Want toen hadden wij als ouders toch al een onderbuikgevoel: "Is Jan niet verslaafd?"

Gelukkig was de conclusie achteraf dat dat absoluut niet het geval is. Ja, Jan is wel veel met de computer bezig, maar hij gebruikt hem op de juiste manier. Wat natuurlijk niet wil zeggen dat ie zo nu en dan niet heerlijk een paar uurtjes kan gamen met een stuk of wat vrienden.

Ik mag toch hopen dat Junior dit niet krijgt...

Momenteel moet Jan een port-folio voor zijn aankomende stage maken. Zij willen weten wat hij zoal kan. Toen ik 'm gisterenavond, toen ie van boven kwam vroeg of hij daar al aan gedacht had kreeg ik een beetje verontwaardigd: "Tuurlijk! De eerst 5 dingen zitten er al in hoor! Morgen ga ik verder!"

Zo zie je maar. Computeren is zoveel meer dan met een lege blik de hele dag spelletjes doen op dat scherm. En ja, 't is onderhand Jan's tweede wereld geworden. Als het goed is gaat ie daar straks ook zijn werk van maken. Ik ben er blij om dat hij iets heeft waar hij passie voor voelt. Wat dat, dat is denk ik het allerbelangrijkst!

P.s. Krijgt Jan net een leuke opdracht via buuf... hij mag een web-site maken voor haar pedicure, hoe leuk is dat!