Inspiratie.

Ik kreeg eergisteren een heel mooi boek:

't Is me op het lijf geschreven. Want als ik ergens m'n creativiteit in kan stoppen dan is het wel in het sieraden maken. Héérlijk vind ik dat. De tijd neemt altijd een loopje met me als ik daar mee bezig ben. 't Lijkt wel een beetje op bloggen, het is zó een uurtje later...

Het begon járen geleden. Kan al wel 10 jaar zijn inmiddels, géén idee. Maar een vriendin- kennis- familielid, 'k weet helaas niet meer wie.. vroeg me mee naar een workshop ketting haken. Met gecoat staaldraad en glazen kralen. De techniek was supersimpel en het resultaat was groots. En verslavend. Ik heb wat kettingen gehaakt in die tijd. En óveral zag ik mooie kralen die ik daar voor kon gebruiken.

Een kennis bracht me later wat technieken bij die ik ook kon gebruiken. En toen was het hek helemaal van de dam. Ik kocht wat tangetjes, boeken en materialen en ik ging aan de slag. Overal kon je deze hobby uitoefenen. En dat deed ik dan ook. Vooral op vakanties. Ik kocht zo'n dienblad voor op schoot en daarmee was het zelfs mogelijk om in de auto aan de slag te gaan. Naar Frankrijk is het altijd een aardig eind. Helemaal als er ook nog zo'n sleurhut achter je auto  zit.

Dus voor de reis begon zocht ik wat kralen op kleur uit, de materialen erbij en als we dan op de bestemming aankwamen waren we weer een aantal leuke kettingen rijker. Met 2 meiden droegen we ze volop, maar het werden er op een gegeven moment wél wat véél om zelf te dragen...

Ongeveer 6 jaar gleden gingen we weer in Frankrijk op vakantie. Een kleine camping meer in het noorden aan de kust. Erg leuk. Er was daar een Nederlands meisje die ook de animatie deed. Haar heb ik op een gegeven moment gevraagd of zij haar baas kon vragen of ik niet wat spulletjes te koop mocht zetten bij de caravan. Oh ja hoor, bleek geen enkel probleem.

Na een paar dagen kwam ze op ons af en vroeg of wij het leuk vonden een demonstratie te houden. En dat kon dan in de recreatietent voor bij de ingang. Best spannend vond ik, 'k ben vaak helemaal niet zo zeker van mijn kunnen ( nog niet trouwens, maar ja..) en aarzelend ging ik akkoord. Fleur en Mirte mochten nog aanplakbiljetten maken voor dit gebeuren en daar maakten ze dan ook graag gebruik van:

Op de dag zelf kan ik me nog herinneren dat ik tegen de meiden zei toen we bepakt en bezakt naar de tent toeliepen: "Nou ja, als we niets verkopen hebben we in ieder geval nog wat leuks gemaakt..." Het spul werd opgezet... rekje met kettingen, wat boekjes met wat kettingen erbij die ook al gemaakt waren en wat bordjes met prijzen erop. En aan de slag ,dacht ik...

Nou de enigen die flink aan het maken zijn geweest waren de meisjes. Ik kwam er niet eens aan toe! Zoveel werd er verkocht. Wat een verrassing was dat. Het was een van de laatste dagen van onze vakantie en dit was de eerste keer dat we met een volle portemonnee weer richting huis gingen!

Na deze vakantie heb ik ook nog wel eens op marktjes gestaan. Niet zo veel, het gekke was dat de hobby toch een beetje op een klein pitje kwam te staan. En nu suddert het een beetje. 'k Zou graag weer wat inspiratie krijgen en met het krijgen van het boek van de week komt dat misschien ook wel weer terug. Want dit hoofdstuk in het boek is ook iets wat me erg aanspreekt. Dus, wie weet.....