Je bent nooit te oud om te leren...

Verhaaltje dan maar weer eens. Waargebeurd en vers van de pers. Vanochtend vroeg om precies te zijn.

Jan had nachtdienst vannacht. En Junior is, zoals veel kinderen vandaag, vrij van school. Zou je denken dat ik mooi de gelegenheid had om uit te slapen, maar helaas. Om 7 uur was ik klaarwakker.

Jan komt in het algemeen na de nachtdienst zo tegen half 8 thuis. Ik was alvast naar beneden gegaan. Lampen aan en vast een vers potje thee gezet. Vindt Jan lekker, zo even een kopje thee voordat ie het bed in duikt.

Het journaal ging even aan. En ik zag daar bij de verkeersinformatie dat er, vlak bij de route waar Jan voorbij rijdt, een ongeluk was gebeurt. Met als resultaat een flinke file. Daar zou hij geen last van moeten hebben, maar ja.

Jan´s thuiskomst bleef uit. En er verstreek zomaar drie kwartier. Ik was allang in de veronderstelling dat de weg waar hij langs moest door het ongeluk ook zo langzamerhand dichtgeslibt was. Ik had stiekem al een beetje medelijden met hem. Hele nacht gewerkt en dan nog eens een uurtje file erachteraan. Bah.

Gelukkig kwam ons gele monster de oprit op rijden. "Ja, ik zag het al, een flinke file hè?" opperde ik medelevend. "Nee", kreeg ik als antwoord terug, "Ik heb een flinke ochtenwandeling gemaakt!"

Nu is het zo dat Jan vaak van de makkelijke is. Maakt zich niet zo druk op dingen, hij is echt zo'n persoon waarbij alles altijd wel op z'n pootjes terecht komt. Heerlijk om mee te leven, maar héél soms ook niet. Zoals die ene keer dat ik boodschappen ging doen. We hadden een Passaat op gas, en ik had geen idee hoe je daarmee tanken moest. Maar Jan verzekerde me dat er nog méér dan genoeg in zat.

Ik kwam tot om de hoek. Bijna thuis dus en een kofferbak vol boodschappen. De kruiwagen moest erbij aan te pas komen om de boodschappen verder naar huis te vervoeren. En tot overmaat van ramp had ie ook geen benzine in de reservetank zitten. Fleur werd achter het stuur gezet, toen een jaar of 12, en Jan drukte de auto naar voorin de straat. We wonen gelukkig dichtbij het tankstation ;)

En die ene keer dat mijn zwager met hem mee was, en zijn gezicht zo langzamerhand begon te verkleuren bij het zien van het benzinepeil op het metertje in de auto. Kwam ook goed.

plaatje van www.

Of die ene keer dat we op vakantie gingen. Caravan achter de auto, en het bleek dat auto dan gas zóóp... Beetje benzine in de reservetank, niet zo heel veel. We strandden bijna in een heel klein dorpje, op zondagochtend zo ten elven. Laat daar nou nét een tankstation open zijn, en die had ook nog gas...

Gisterenavond, toen Jan naar zijn werk ging, had ie al wel in de gaten dat het dieselpeil niet meer zo heel hoog stond. Maar ach, het lukte vast nog wel om... zo ver stond ie nou ook nog weer niet in het rood...

De bus stopte er dus mee op de terugweg. En Jan mocht lopend naar het tankstation. Om daar voor een schandalige prijs een jerrycan te kopen en er diesel in te gooien. Weer terug en zo kwam het dat hij een uurtje later thuis was...

Ik glimlachte er toch een beetje om. En kon het niet nalaten op te merken dat ik blij was dat hem dit nu een keertje wél overkwam. En dat ie daar dan misschien wel van geleerd had...

"Jaaa", zei Jan... "Ik heb er zéker van geleerd!" "Ik heb geleerd dat mijn tank toch net heel iets kleiner is dan dat ik gedacht had..." Mánnen...