De vlinder van de meester.

"Wat de rups het einde van de wereld noemt, noemt de meester een vlinder". De mensen die net als wij, ook een kalendertje van de Flow in huis hebben, zullen deze zin onmiddellijk herkennen. 't Was namelijk de quote die er gisteren op stond. En hoe slaat deze op ons momenteel...

plaatje van www.

Jan is bijna begonnen aan de laatste maand werken bij zijn huidige baas. Na 27 jaar. Dat we dit al 2 jaar weten, maakt het voor ons dat het niet als een donderslag bij heldere hemel komt. En dat het bedrijf alles tot in de puntjes geregeld heeft is natuurlijk ook fijn.

Jan heeft in de laatste tijd nog een aantal cursussen mogen volgen op kosten van de zaak. De diploma's die hij daarmee gehaald heeft, zullen wellicht helpen bij het zoeken naar nieuw werk. Ook wordt er een traject begonnen waarbij Jan geholpen wordt in het zoeken. Vandaag heeft ie de eerste voorlichting daarover, volgende week volgt een intake-gesprek.

Financieel zijn de dingen gelukkig ook goed geregeld. Er is een sociaal plan, dit kan toch als vangnet helpen bij de eerste periode werkeloos zijn. Er zijn mensen die het momenteel slechter treffen, dat realiseren wij ons terdege. Maar het feit blijft...

Het feit dat Jan nu ie net 50 is geworden op straat staat. En dus niet alleen zijn zekerheid van een baan kwijt is, maar ook de mensen om zich heen zal gaan missen. Dit maakt al met al dat je uit je comfortzone word gehaald. En dat is iets wat misschien nog wel het zwaarst telt.

Als het feit zich niet voorgedaan had, was Jan waarschijnlijk nog wel 17 jaar blijven werken bij deze baas. Het was fijn en afwisselend en voor Jan uitdagend werk, dus reden om op te stappen had ie niet. Ja, natuurlijk heeft hij best eens gesolliciteerd in de tijd dat hij hier werkte, om vervolgens tot de conclusie te komen dat hij het toch wel erg getroffen had.

En nu... nu moet ie wel. Is dat negatief? Nou, uit mijn omgeving ken ik verschillende voorbeelden waarbij dat helemaal niet het geval was. Waarbij achteraf zelfs gezegd werd dat het misschien wel goed was dat het bedrijf failliet ging. (In die gevallen dan).

Ga ik nog even terug naar de eerste zin in dit schrijfsel... die rups, daar identificeer je je toch het eerst mee. Maar gezien er nu al mensen om ons heen zijn, die Jan al een fictieve leeflijn toewerpen in de vorm van een mogelijke baan, ga ik toch al een beetje als de meester denken. Naïef? Ja, zo zullen sommige mensen het ook noemen. Maar waar hoop is is... die vlinder! Toch??