Tekort komen.

Ik heb nog wel eens mijn twijfels. Jaren geleden, toen Fleur nog een peuter was, koos ik ervoor om thuisblijfmoeder te worden. 3 Kinderen in 4 jaar, dat maakte dat dit de daarop volgende jaren ook niet anders werd. Ik vermaakte me wel, zachtjes uitgedrukt.

En toen de jongste eenmaal op school zat, bleek ie autisme te hebben. Daarmee kwamen de gesprekken, therapieën en vooral ook het onbegrip van de buitenwereld  (toen ook nog van school jammer genoeg) in beeld. Dus bleef ik in de buurt. En dat betekende dat mijn rol als thuisblijfmoeder lang behouden bleef.

plaatje van www.

Natuurlijk zagen we om ons heen wel mensen die meer konden (financieel) dan wij. Een nieuwe keuken, een vliegreis met de kinderen naar een warm oord, nee, dat zat er bij ons niet in helaas. Gelukkig maar dat we bij het kopen van ons huis wel uitgegaan waren van 1 loon, daar hoefden we ons toen geen zorgen over te maken.

Deze week kwam het een en ander zo eens te sprake. Ik vroeg me af of Jan Jr. wel eens last had gehad van de situatie hier in huis. En dan bedoelde ik vooral het  feit dat hier altijd op de centjes moest worden gelet. Maar wat had ik dat verkeerd ingezien!

"Jan, heb jij wel eens het gevoel gehad dat je iets tekort bent gekomen vroeger?" was mijn vraag. "Nee, juist helemaal niet!" was zijn antwoord. "Jij was er toch altijd??" Van zo'n antwoord hè, daar bloeit je hart van op. Mijn dag was weer helemaal goed!!