Pas op het afvoerputje!!

Ik las laatst in een tijdschrift een collum die ging over het feit dat er steeds meer mensen zijn die het nog moeilijk vinden tevreden te zijn. Die daar dure spullen voor nodig hebben en ver op vakantie moeten gaan. Omdat hun omgeving dat ook doet. En ja, wat moet jij dan zeggen als ze vragen waar deze zomer de reis naar toe gaat?? Wordt je dan nog wel geaccepteerd door je collega's? En ben je nog wel interessant voor die vrienden als je niet die designkeuken of badkamer hebt die bij hun norm past?

En als je kinderen het nou eens niet zo goed doen op school, maar leuk met de middenmoot mee kunnen komen? Hoe zit dat dan met die cito, waar je thuis zo lang op geoefend hebt met je kind? Er zijn zelfs verhalen in mijn omgeving waar de ouders hun kind een feestje beloofden als de score boven een bepaald percentage uitkwam. Arme meid, denk ik dan.

Om maar niet te spreken over een kind met een beperking. Zoals een lichte  vorm van autisme. ( dit gaat ons zelf aan ). Ik heb ooit eens de opmerking naar mijn hoofd gekregen toen ik met onze toen 12 weken oude Labradorpup bij school stond en hij net als zoonlief ook een beetje druk was : "Och, och, en dan hebben ze nog zo'n hond ook.... "

 'k Heb me rotgelachen toen ik daarna thuis kwam. Had plaatsvervangende schaamte voor het inlevingsvermogen van deze "dame" waar de opmerking vandaan kwam. Dacht ze nou werkelijk dat ik mijn geluk af liet hangen van wat zij van ons vond? Nee, natuurlijk niet! 'k zou wel gek zijn.

Want ik ben dankbaar. En tevreden.Voor die heerlijke zoon die ik mag opvoeden. Dat dat aan óns is overgelaten schept me dankbaar. En weet je wat? Het gaat heel erg goed met hem. Ik weet dat ik in het verleden als overbezorgde moeder bestempeld ben. Maar dat is nu eenmaal nodig bij een kind zoals hij. Je moet nu eenmaal vooruitdenken en vooraf ingrijpen. Dat had en heb ik er graag voor over.

En ook als het om het plekje gaat waar we wonen. 't is nog lang niet perfect, als je naar de "norm" kijkt. Maar wél als je naar onze norm  kijkt.  't Is vooral een thuis voor ons allemaal. Een warm plekje waar we tijd nemen voor elkaar. En waar iedereen welkom is. Een kop koffie staat altijd  klaar. Gezellig..Het leukste compliment kwam laatst van de 18jarige vriendinnen van Fleur. Bij ranking de stars, een spelletje wat ze gedaan hadden bij hun sinterklaasviering kwamen wij als leukste gezin uit de bus!!

Dus, ik heb het niet nodig om volgens de norm te leven. Gelukkig niet. Ik ben zeer tevreden met alles om me heen en probeer tegenslagen ook altijd positief te benaderen. Want, zoals Loesje met deze spreuk zo mooi verwoordde: Als je met de stroom mee gaat, moet je uitkijken bij het afvoerputje! Fijne week!