Vertragen....

Eerst even een update over Tukker. Zijn artrose is weer aardig onder controle. Vorige week leek het erop dat het héél erg snel bergafwaarts ging, maar waarschijnlijk had hij toch ook een verstuikte poot. En na nog wat extra pijnstillers te hebben gehaald lijkt hij nu toch steeds beter te lopen. Dat is even opgelucht ademhalen.. Alleen, gisterenmorgen liet ik hem even achter, de foto zagen jullie op het vorige blogje, en hij rende zoals gewoonlijk met een rotgang naar binnen.

Later op de ochtend viel het me op dat ie wel heel veel aan het likken was aan 'n linkervoorpoot. Daar moest ik het mijne van weten. Na inspectie bleek dat nu z'n nageltje was ingescheurd. Hij hing er echt bij en het bloedde ook een beetje. Jan is met hem weer eens naar de dierenarts geweest en die heeft hem bijgeknipt. We moeten in de gaten houden dat er niet te veel vuil bij komt en als we het niet vertrouwen moet ie met z'n pootje in de Badedas. Gelukkig is ie erg makkelijk, hij laat werkelijk álles toe..

Wát een gedoe allemaal. Soms komen verschillende dingen samen en krijg je het gevoel dat je volkomen gelééfd word. Ik dacht vroeger toen de kids klein waren altijd dat dat de drukste tijd was, maar ik kom erachter dat dat lang niet altijd op gaat. Even wegbrengen ergens heen, soms in 3 etappes eten en vooral soms geheugen voor ze zijn maakt de boel best wel hectisch. Tel daar nog een man bij op die binnen een paar minuten écht geen idee meer heeft wat je hem ook alweer vroeg en het is helemaal compleet.

Ik ben écht zo'n type. Van hélp wat moet ik nu het eerst of het laatst doen.. Want soms lijkt alles wel even belangrijk.  En het feit dat ik het verschrikkelijk vind om "nee"te zeggen doet de boel ook geen goed. Schuldgevoel en verantwoordelijkheidsgevoel kunnen mij enorm in de weg zitten. Die burnout, anderhalf jaar geleden kwam niet uit de lucht vallen. 'k Wist het wel,  alleen ik had er nog even geen tijd voor.

Ik vind de spreuk van Merel op haar site van Loesje, waarin wordt gezegd: "Ik ren en ik denk en ik stop verbaasd waarom liep ik nou te rennen ik heb helemaal geen haast..." heel erg treffend. Ik heb dit inderdaad jarenlang gedaan. En het put jezelf gigantisch uit, nergens voor nodig!

Ik heb nu het toverwoord: Vertraging. Als je met de was bezig bent niet denken: "oh, en nou moet ik straks dít nog en dat.." maar heel bewust alleen maar doen. En als ik nét een kopje koffie op heb heel bewust nog een paar minuutjes blijven zitten. Niets doen, het is voor mij echt een openbaring. Want door deze houding aan te nemen merk ik dat er eigenlijk op een dag nét zoveel of misschien nog wel meer af komt dan anders..

Ik lees de laatste tijd veel op blogjes over vrouwen die momenteel nét zo bezig zijn als ik was voor de burn-out. Tenenkrommend. Want je hebt op dat moment helemaal niet door waar je mee bezig bent, je denkt alleen maar in termen als: dit moet nog af en dat moet nog opgeruimd en als ik dit maar klaar heb dan... Vandaar dat ik dacht, kom laat ik eens mijn eigen ervaring op dat moment op "papier" zetten, misschien hebt je er wat aan..... Fijn weekend, en.. take it easy!!!