Tukker

Ik heb jullie tussen de regels wel eens verteld over Tukker. Hij is een kruissing Labrador/duitse staande, en hij komt uit Twente, vandaar z´n naam.

Voor Tukker hadden we een kruissing Friese Stabij, Max. 13 jaar is Max geworden. Toen hij stierf was hij helemaal "op". Hij had een hartkwaal en hij was voor zo'n grote hond natuurlijk al best op leeftijd. Je zag hem aftakelen. Eigenlijk hoopte ik er op dat ie een keer 's ochtends dood op z'n kleed zou liggen. Rustig ingeslapen. Maar dat gebeurde niet. Dus we hebben de beslissing moeten nemen hem in te laten slapen. 't Was eigenlijk geen keus meer, maar het was toch erg moeilijk.

Nog geen week nadat Max overleden was begon het erg te knagen bij mij. Ik vond het vreselijk zo'n huis zonder hond, er ontbrak gewoon iets. Ik wist ook niet beter of er was een hond in huis. Van kinds af aan al. Dus de computer ging aan en we gingen voorzichtig eens oriënteren.We zochten bij een kruissing van rassen die we leuk vonden. We dachten dat dat een goed plan was, ze zijn misschien wat sterker zo was onze redenatie..

Toen suitten we op een advertentie. In Langeveen, Twente. Een nest puppies, 1 jochie en 4 meiden. Op een boerderij. Moeder een bruine Labrador, vader een Duitse Staande langhaar.Vanaf de eerst keer dat we zijn gaan kijken waren we verkocht. Dat ene mannetje, dat werd 'm. En we noemden hem Tukker. 'k Vond het nog best een beetje spannend dat aan de boer te vertellen, als ie de humor daar nou maar van in kon zien..

Vanaf dag 1 was het een succes! Tukker werd een deel van ons gezin, ging vanaf dat ie 10 maanden was mee op vakantie, zelfs naar Frankrijk. Ook Oostenrijk heeft ie gezien, het maakt hem niets uit, als ie maar mee kan. Zo gauw we gaan inpakken wil hij de auto in.

Wat wél zo was, Tukker groeide heel erg hard. En hij was altijd superenthousiast. Ik had werkelijk spierpijn als ik de avond daarvoor weer naar socialisatiecursus was geweest met hem. En hij hijgde ook vaak heel erg hard en lang als ie weer eens als een dolle door het bos had gerend, op zoek naar z'n stok. Wij maakten ons wat zorgen, dachten hij zal toch óók geen hartkwaal hebben?

Dus, op naar de dierenarts. Daar hebben ze hem onderzocht, maar in de eerste instantie konden ze niets ontdekken. Ook als ze zijn gewrichten testten gaf ie geen kik. Niets aan de hand, was de conclusie.

Maar wij bleven met het onderbuikgevoel zitten dat er iets niet klopte. Dus op verzoek van ons werden er op 3 jarige leeftijd röntgefoto's gemaakt. En daarop werd het helaas duidelijk. Hij had één versleten kop van een heup en de andere zat wat "slordig" in de kom. H.D. en dus atrose was de diagnose.

Tukker is nu 6. Het ging tot dit weekend prima met hem. Met een voedingssuplement door z'n voer, veel zwemmen en een beetje rekening met hem houden lukte dat. Alleen.. gisteren zijn we weer lekker met hem wezen wandelen. Toen hij de auto uit sprong viel me op dat ie een beetje mank liep. En toen hij later zijn kleed af kwam ging het eerst even helemaal niet meer.. heel stijf en echt op gang moest ie komen.

Deze foto is gisteren in het bos van hem genomen. Zichtbaar hoe hij geniet, als ie maar z'n stokken heeft!

Vandaag naar de dierenarts. Daar werden we weer even met de neus op de feiten gedrukt. De atrose is toegenomen. Vooral in z'n tenen. Dus preventief pijnstillers slikken voor een wandeling en over op ander voer.Nogal kostbaar voer, maar ja dat is nu wel het minst belangrijke.. Tukker is vanaf nu duidelijk een hond die wat minder kan en dat is toch bést even wennen.

De vakantie dit jaar is alweer geboekt. Het word Duitsland.Maar 4 Uurtjes rijden, gelukkig maar. Ik denk dat dat voor Tukker lang genoeg is..