zaterdag 23 april 2011

computerstress....

Eergisteren begon het... Ik was 's ochtends om 9.00 achter de laptop gekropen om even een nieuw berichtje te schrijven. Je weet wel, die ene over inspiratie. Het schrijven ging nog wel goed, maar toen kwamen de foto's.. Foto's maak ik altijd met m'n mobieltje. Misschien niet altijd de beste kwaliteit, maar wel handig. Altijd bij de hand en ik hoef er geen anderen voor lastig te vallen.

Ik heb een stickje waar m'n kaartje van de mobiel in gaat. In de laptop, op afbeeldingen toevoegen klikken en downloaden maar. Bij de eerste foto ging dat prima. Verheugd was ik dat alles tot zover vlot verliep. Ik moest om 10.00 bij een buurvrouw zijn en dat ging makkelijk lukken, dacht ik... Maar bij de tweede foto... ho maar. Hij weigerde te downloaden wat ik ook probeerde... 'k Kwam er na lang klungelen achter dat als ik de blog afsloot en weer aanzette het dan wél lukte. Ik kon 10.00  op het nippertje redden!

Koffie? Vroeg buuf." Nou, daar ben ik wel helemaal aan toe", was mijn antwoord. "'t Was maar goed dat er verder niemand thuis was vanochtend, want het lukte niet met de computer en daar word ik zéér onaangenaam van". Ze schoot in de lach nadat ze m'n relaas had gehoord. "Oh hoe herkenbaar" zei ze. Na de koffie en gezellig bijgekletst te hebben kwam ik weer helemaal uitgerust thuis.

Gisteren was het "stapelvrijdag". Ik hou wel van gewoontes en zo'n "opdracht" maakt wel creatief. En je "ontmoet" weer nieuwe mensen ook altijd leuk. Bloemen gekocht, foto.. Boeket gemaakt, foto. Kransje in elkaar geflanst, foto. Zo, en nu nog even schrijven en publiceren maar. 'k Ging er helemaal voor..

Alles ging perfect! De foto's lieten zich in één keer downloaden en het stukje schreef ook makkelijk weg. Zo. Even een linkje naar Irma. Nu nog even naar háár site. Naam invullen en linken. En dan het stukje publiceren. FOUT!!! Toen ik even checkte of het goed was gegaan kwam er tot m'n ongenoegen een oud stukje tevoorschijn. Ik had éérst moeten publiceren en dan.. Maar ja, 't is op een anderman's blog, dus dat kun je niet meer veranderen..

Weet je wat, dacht ik, ik doe het héle riedeltje nóg een keer en zet bij de tweede publicatie gewoon deze week. Zo gezegd zo gedaan. Was ik alleen vergeten dat m'n adres nog op het vorige blogje stond... Shit, dat staat even suf.. Jan erbij geroepen, 'k was inmiddels al lichtelijk over de kook... Maar die wist ook niets anders te verzinnen dan nóg maar een keer.

Dat heb ik dan uiteindelijk maar gedaan.. 't Kon niet anders. Bálen, maar ja.. Later, toen ik nog een beetje uit m'n hum naar buiten liep vroeg Jan me hoe het toch kwam dat ik alleen achter de computer m'n geduld zo snel verlies. Geen idee, maar dat doet dat ding schijnbaar met me... Mijn humeur was even later helemaal opgeknapt toen ik de reactie van Iris las... driedubbel publiceren is toch ook stapelen..... Zó had ik het nog niet bekeken!

7 opmerkingen:

  1. Heel herkenbaar. Mijn humeur wordt er ook niet beter op als de pc niet doet wat hij zou moeten doen.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Zo herkenbaar en wat heb je dat leuk beschreven!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Computers doen nooit wat wij willen. Dat is een regel....en even snel, werkt ook niet voor dat ding. Dan gooit tie z'n kont in de krib. (hier spreekt een ervaringsdeskundige.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Computers kunnen je zo'n hulpeloos gevoel geven.
    Ik vind het wel heel leuk gevonden van dat stapelen door drie keer publiceren!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Heb wel zitten lachen,met dit stukje van je.
    En het is Oh-zo herkenbaar.
    Ook ik kan dan niet rustig blijven en wordt dat lichtelijk crazy...HiHiHi.

    Groetjes Ans

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Zo was het leven met computers hier ook. Vandaag de dag staan we onder aan de trap en brullen naar boven om hulp. Daar zit namelijk onze zoon die al een behoorlijk eind is met zijn ict-opleiding. Hij heeft tot nu toe alle problemen kunnen verhelpen.

    BeantwoordenVerwijderen

Hé leuk, een reactie! Ben zó benieuwd wat je gaat schrijven...