Mijn kledingstijl...

Gisteren pakte ik mijn kledingkast eens even aan. Lekker als de lente er weer is, dacht ik zo. Ik vind lichte en frisse kleurtjes ook altijd helemaal leuk en dan krijg ik zo de kriebels. Hier zie je hoe ik dat realiseerde...

Die ochtend, nadat ik Jan naar school had gebracht, ging ik even naar mijn favoriete tweedehands kledingwinkeltje. Klik als je wil weten welke dat is. Ik wilde heel graag een net jasje. Moet zeggen dat ik tot nu toe meer van de vesten was hoor. Maar als je dochters er dan zo netjes bij lopen in die jasjes ben je wel benieuwd of dat ook nog kan bij moeder. Dus....

En ja hoor, ik slaagde daar. Kijk maar:

Beetje zandkleurig met een werkje in de stof. En hij zit als gegoten! Voor de prijs hoefde ik het al helemaal niet te laten:

Oei... nu zien jullie gelijk wat voor maat ik draag. Nou ja, er staat maat 40 in het jasje. Klinkt wat vriendelijker ; ) En ook had Lot er nog een mooie ketting bij:

Ook een koopje, toch? Ik denk alleen wel dat ik 'm wat korter en daardoor wat lichter maak. Het is nl. nogal een gewicht om je nek... En dan haal ik er meteen een paar kleine kraaltjes af, leuk voor oorbelletjes..

Hihi, ik vind het eigenlijk best leuk om zo een beetje prijs te geven van hoe ik erbij loop. Nu ik toch bezig ben, even een fotootje van de kleding die ik vandaag draag:

O jee, ook al niet zo charmant zo die foto van bovenaf. Ook maat 40, de broek, echt waar hoor... En vandaag draag ik deze zelfgemaakte oorbelletjes erbij:

Wat voor stijl kleding dit is? Geen idee, zeg het maar. Mijn stijl, denk ik ; ) Ben er namelijk niet zo van, in een hokje plaatsen. Ik voel me er lekker bij, en daar gaat het om, tóch? Stel je toch voor dat iedereen dezelfde smaak had. Wat zou het dan een saaie boel worden!

Nee, ik koop meestal niet te duur, merken zeggen me ook niets. Maar als er een keertje iets leuks tussen hangt en er staat wél een merkje op laat ik het niet hangen hoor!

Wat vind jij leuke kleding om te dragen? Ben wel een beetje benieuwd hoor. Laat je me dat weten??

De tijd vliegt....

Poeh... en dan is het zomaar weer vrijdag. De tijd gaat heel erg snel als je even niet oplet. Ik ben eigenlijk een mens van alles op z´n tijd, maar daar zijn soms de omstandigheden eventjes niet naar.

Van 2 bezoeken naar de tandarts met Junior tot boodschappen halen, een bezoek van de verzekeringsman, een auto die gerestaureerd moet worden (dus op Jan moet ik eventjes wat minder rekenen), bezoekje aan Jan´s moeder en 2 honden die ook hun aandacht nodig hebben. Slinger-slinger, alle kanten gaat het op.

Vandaag het 2de bezoekje naar de tandarts met Junior. Hij had de pech dat ie een paar gaatjes had, dus daar moet ie even wat aan laten doen. Hij vertrouwde mij toe dat poetsen even niet zo zijn prioriteit had gehad de laatste tijd en dat resulteerde helaas tot 3 gaatjes. Gelukkig waren dat de eerste gaatjes die ie had, en is ie nu in één keer zeer fanatiek met het verzorgen van z'n gebit...

Na het bezoekje moet Jan naar school worden gebracht. Normaal rijdt ie met taxivervoer, maar nu moet ik 'm zelf brengen. Ik denk dat ik de ochtend wel kwijt ben als dat gebeurt is. Wie zei er ook alweer dat grote kinderen niet zoveel tijd vroegen ; )

Vandaag is het nationale pannenkoekendag, dus daar doen we maar aan mee dan. We zitten vanavond met z'n drietjes aan tafel, dus dat komt dan ook wel héél goed uit.

plaatje van www.

Kan ik me vanmiddag eens op mijn kledingkast storten. Daarin zijn de zomerkleren nog een beetje verstopt. Ik was van plan eens te kijken wat ik ook alweer had.

Deze week een beetje op de lijn gelet en dat scheelt dan meteen weer wat. Zo kan ik de kleding dan ook weer lekker aan, ook niet erg. Eigenlijk heb ik ook gewoon zin eraan om die kleding eens te bekijken. Het voelt als shoppen in eigen kast en zo heb ik meteen weer een stukje voor mijn andere blog.

Dus: even stok achter de deur creëren. Vanmiddag kan je hier zien of ik me ook aan mijn woord hield. Tot dan misschien!!

Fleur met kleur op woensdag.

Vandaag wil ik jullie nogmaals laten zien dat je helemaal niet rijk hoeft te zijn om toch leuke decoraties in huis te hebben. Op donderdag doe ik m'n boodschapjes en dan is mijn eerste winkel de Aldi. Daar hebben ze bloemen. Moet zeggen dat ik de kleurtjes van die bloemen vaak niet zo heel bijzonder vind, maar soms tref je het net...

Zoals vorige week. Toen kwam ik deze kleur roosjes tegen:

Ik stelde mijn camera in op een dichtbij-foto, en was zelf een beetje verbaasd over het resultaat... maar 'k dwaal weer af.... De roosjes zette ik op een aantal glazen vaasjes, die ondanks de grote opruiming toch nog in de kelder stonden. En dan krijg je dit effect:

Leuk toch? En als ze een beetje gaan hangen, niet weg doen hoor! Nee, dan laat ik ze drogen en dan heb je weer leuk materiaal voor een krans!

De roosjes steek je in een oasiskrans en met een lijmpistool plak je er een beetje gedroogde mos tussen. En dan krijg je dit:

'k Had 'm als cadeautje gemaakt, maar Jan sputterde een beetje. Hij vond hem voor bij ons in huis ook wel heel erg leuk. Nog maar eens kijken of ik dan nog maar eens weer aan de knutsel ga.... (helemaal niet erg hoor...).

Vind je het leuk om nog van meer fleur en kleur te genieten vandaag? klik dan even naar Veronique!

Takkenkrans....

Er kwam een gevolg op dit blogje... dat kon niet uit blijven. Want als je denkt dat ik niets met het snoeiafval doe wat uit de leilindes kwam, dan ken je mij nog niet. Zonde toch om zulke mooie takken niet te gebruiken?

Eerder maakte ik voor Fleur's kamer al een krans van de takken van het kornoeltje. Maar goed, zo groot was die struik niet, dus deze rode takken waren op. En aangezien ik toch de smaak te pakken had, ging ik verder met wat er nog wél voorhanden was.

Takken van de leilinde in elkaar draaien dus. Beetje nepspul wat ik voor een habbekrats bij de Xenos vandaan had erin en dan heb je een lentekrans:

En dat voor bijna niets! Hield ik nog grotere uiteinden van de takken over, deze zijn te stug om rond te buigen, dus ik knipte ze in stukjes. Een klein strokransje tevoorschijn gehaald en met een lijmpistool plakte ik de takjes erop. Gekleurd raffia, ook van de Xenos (nee, ik heb geen aandelen..) eraan en dan ziet het resultaat er zo uit:

Mijn creatieve poot (zie blogje gisteren..) is weer wat aangesterkt en dat bijna voor nop! Ideetje voor jullie misschien??

Uiterlijk...

Gisteren bladerde ik in een blad wat ik bij de bieb vandaan had gehaald. Psychologie Magazine heet het. Ik vind er altijd heel interessante en herkenbare onderwerpen in staan. Zo ook deze keer. Het artikel wat me vooral aansprak was getiteld: "Je bent meer dan je uiterlijk alleen". Het ging over hoe jij tegen je uiterlijk aan kijkt. En hoe je naar aanleiding daarvan jezelf vergelijkt met mensen om je heen.

Ik zelf ben 1.65 "lang". Op zich niets mis mee, zou je zeggen, ware het niet dat ik een man heb die lang (bijna 2 meter) is. En, als logisch gevolg natuurlijk, 3 kinderen die zo'n beetje 1.80 per stuk meten. De jongste, een jongen van 15, zal daar straks nog wel overheen gaan denk ik zo.

Vooral het feit dat als er een paar kilootjes teveel aan zitten ik meteen een propje lijk, maakt dat ik standaard op hakken loop. En altijd een beetje jaloers ben op lange mensen. Die lijken veel minder snel te stevig...

plaatje van www.

Mijn dochters zien dat heel anders. Ze zouden me die centimeters met héél veel plezier willen doneren. Het zijn geen van beide extraverte meiden en het zou volgens hen beter bij hen passen als ze wat kleiner waren... zo zie je maar...

Maar om even op het artikel terug te komen... Er komt een vrouw in voor, Ellen, die altijd al onzeker over haar uiterlijk was. De moeders op het schoolplein zijn altijd veel knapper dan zij, in haar ogen. Door haar coach wordt ze erop gewezen dat ze meer is dan alleen haar uiterlijk. en dat als ze zich wat meer op haar andere kwaliteiten zou concentreren ze heel anders in het leven zou staan.

Ze heeft dan als het ware meer poten om op te staan. Als ik dat dan op mezelf zou betrekken zouden daar zijn als poten: De echtgenote, de moeder, de (schoon) dochter,de vriendin, de kapster, de sieradenmaakster, de creatieveling, de dierenverzorgster, de gezinsmanager en de tuinierster en o ja, natuurlijk, de blogster.

Sta je dán even stevig! Nu alleen er nog voor zorgen dat de poten allemaal ongeveer even lang zijn, dan sta je nog een stuk stabieler!!

Een eye-opener voor mij. Die zomaar, gisterenmiddag in het zonnetje met een heerlijk drankje op een tuinstoel zittend binnenkwam. Het moet bij mij eerst even zakken zoiets. Maar ik weet nu al dat ik er iets mee ga doen! Misschien weer eens de sieradenspulletjes tevoorschijn halen ; )

It's summertime!!!

Elk jaar zo eind maart,
Dan doen ze het weer.
Ze kondigen het op t.v. ook aan.
Dat je de klok of de wekker of wat,
een uurtje vooruit moet laten gaan.

Dus gisterennacht,
ja, ´k ben nooit zo vroeg,
ging het klokje naast m´n bed weer heel snel.
een uurtje naar voor, da´s best lastig.
Want het is nu heel vroeg,
ach ja, dat weten jullie wel.

Maar vandaag is het nog niet zo´n probleem,
Hoogstens gaat de tijd heel erg vlot.
Morgen.... begint het grote wakker maken.
Zit Klaas-vaak ook nog ´ns in het complot.

Dus moeders, bij deze geef ik steun,
als je voor de derde keer naar boven gaat.
En puberlief  niet wakker wil worden,
hoe je ook op ze in praat.

Misschien dan ´s avonds wat vroeger naar bed?
Haha, ja tuurlijk, dream on...
Hebben ze zich net achter t.v. of computer gezet.
Of zitten ze nog buiten in het hoekje in de zon..

Hè gats wat schrijf ik nu negatief..
alsof ik er niets aan vind die zomertijd..
Nee hoor, vroeg opstaan is me heel erg lief..
dus voor mij klopt het helemaal, da's een feit!

plaatje van www.

En voor vandaag wens ik jullie veel buitenplezier,
met zon en een drankje op het terras.
Of een wandeling in het bos met de hond.
Ik lees het vanzelf wel weer,
waar U de eerste zomertijddag was!!

Voorjaarsschoonmaak in de tuin!

Vandaag had ik de finale in de tuin. 13 dagen geleden begon ik met de grote schoonmaak daar. Was eigenlijk een vervolg op een kastje per dag. Binnen was ik zo goed als klaar, en het buiten begon te lonken...

Ik gaf er gewoon aan toe. Niet zo moeilijk voor mij hoor, ik ben altijd graag in de tuin aan het wroeten. Maar het was wel een "beetje" verwaarloosd, helaas. Getuige deze foto's...

Eerst van de voortuin, voor:

En na de schoonmaak:

De zijtuin... voor:

En na de grote klus...

Het terras voor:

En na de puinruiming:

Het veldje achter de badkamer, helaas alleen een na-foto..

Veldje achter rechts, voor:

En na de schoonmaak:

En dan nog het veldje links voor:

En na de klus:

Yeeeeeh!!! Ik heb gewonnen!!!! ('k ben wel een beetje moe trouwens ; )

P.s: als je het hele proces nog eens nalezen/kijken wil, dan kan dat hier...

Au...

'k Ben ff niet zo in m'n hum vandaag. Ik moest naar de tandarts. Een nieuwe in dit geval. Alles leek prima te gaan, maar toen moest er helaas toch behandelt worden... Gelukkig mocht ik meteen, er was een andere patiënt niet op komen dagen...

plaatje van www.

Nu, een halve dag en een paracetamolletje verder die nu, helaas weer uitgewerkt is, voel ik me een héél klein beetje beter. Gelukkig.... ik ben er weer een half jaar vanaf. 't Zal wel nooit m'n hobby worden ; (

Kleur en fleur aan de muur.

Kleur en fleur zát hier in huis. Toen ik net zat te bedenken wat ik ging gebruiken vandaag voor deze rubriek riep Fleur: "Mij!!". Ze heeft momenteel een heel kleurig shirtje aan en dat was misschien best leuk geweest....

Alleen, ze had tóch even geen zin aan een foto. Dus ik keek nog eens even rond in de kamer en toen viel mijn oog hier op:

Een merklap, speciaal voor ons door mijn moeder gemaakt. We kregen het op onze trouwdag van haar. Heel persoonlijk is het.

Bovenaan  zie je onze initialen en daaronder de trouwdatum:

Wat meer naar beneden onze parkiet in het midden. Kikkie heette ie:

En links zie je Shadow. Een hele lieve half-pers:

Ik kocht haar van een toenmalige vriendin. Ik woonde toen op kamers en ze was samen met Kikkie mijn eerste gezelschap daar.

De hele dag liep Shadow achter mij aan. Tel daar de kleur grijs bij op en dan kom je vanzelf bij de naam. Een aantal jaren verder vonden we het tijd worden voor een vriendje voor Shadow. Omdat Persen hele zachte karakters hebben kochten we Bruce erbij, hem zie je rechts op het doek:

Het was echt een match. 5 Kindjes kregen ze later, daar zal ik nog wel eens een blogje aan wijden....

Als je onderaan het doek kijkt zie je het huis waar wij woonden toen we trouwden:

Was voor mijn moeder nog een heel gepuzzel, dat er goed op te krijgen. Het was een rijtjeshuis, en ze woonden zelf in exact hetzelfde exemplaar. (een straatje verderop). Dus kon ze thuis gewoon kijken hoe ze het huis het beste kon naborduren.

Het is me erg dierbaar, deze merklap. Niet in de laatste plaats om het feit dat het met zoveel zorg en aandacht door mijn moeder geborduurd is. En natuurlijk ook omdat het, als zoveel dingen hier in huis een verhaal heeft.

Jammer genoeg komen de kleuren iets minder uit op de foto's. Maar volgens mij is het kleurig genoeg om lekker mee te kunnen doen bij Veronique's item... kleur en fleur op woensdag!!

Hoi Pap!

Potveredikkie! Zit ik hier om half twaalf 's avonds achter mijn laptop om een klinkend stukje voor je te schrijven, heb ik geen idee hoe ik dat vorm ga geven! En nét nu je jarig bent staat er dan niets zinnigs op "papier" ...

Kan toch niet waar zijn... net alsof je zo saai zou zijn. Het tegendeel is waar. Wat ben je nog actief op deze leeftijd!

Maakt niet uit wat voor klusje "ze" voor je hebben. Eerst moet je zelf even vorm geven in je hoofd en geef je aan dat je niets kunt beloven. Om vervolgens met geniale oplossingen te komen voor de meest moeilijke vraagstukjes.

Wie die "ze" zijn? Zeg het maar. Vaak familie, zowel wij als kinderen en kleinkinderen doen vaak een beroep op je, maar natuurlijk ken je in al die jaren (zeg maar rustig je hele leven) dat je in dit dorp woont héél veel mensen. Als ik zeg hoe mijn meisjesnaam is, moet het al gek zijn dat "men" niet weet wie je bent.

Komt ook wel doordat die naam wat meer voorkomt in dit dorp. Je komt uit een gezin met 4 jongens en allemaal kregen ze kinderen. Dat leidde in mijn middelbare schooltijd soms tot verwarring bij de leraren. Ben je een zusje van... nee hoor! Van.... dan? Nee hoor ook niet. En meestal de derde keer was het pas raak!

Maar goed, ik dwaal weer eens af. Dat jij zo handig dingetjes maakt en oplost heeft natuurlijk alles met creativiteit te maken. Diezelfde creativiteit uitte zich ook in de prachtige tekeningen die je maakte voor familie en collega's járen geleden. Ze staan gelukkig nog op foto, ze waren ook vaak een beetje komisch.

Ook tekende je voor ons. Als we als gezin vroeger gingen wandelen op zondag pakte je een stok en tekende je in het zand Popeye. En profile. Mét pijp. Als ik wat handiger zou zijn met een tekenprogramma zette ik 'm hier op het blog. Maar helaas...

Nee, hier lijkt het helemaal niet op, maar ik vond het zo'n grappig plaatje  ;  )

Ook fiets je nog graag een stukje weg met mamma. Wat was je blij met de fiets-met-accu die jullie vorig jaar kochten. Ik zie je nog wegscheuren richting huis nadat jullie 'm geshowd hadden aan ons. En een plezier dat jullie er aan hadden vorig zomer! Het mooie weer komt er weer aan, dus...

Pap, ik hoop dat jullie nog lang, heel lang net zo actief mogen blijven als jullie nu al zijn. En stiekem denk ik ook wel dat dat mag lukken. Je bent er in ieder geval eigenwijs genoeg voor ( dat kan ik zeggen, want ik ben dat zelf ook, en ik heb dat niet van een vreemde...).

76 Jaar ben je vandaag geworden. En vanavond komen we met ons vijven gezellig dat vieren bij jullie. Maar voor nu alvast: Van harte gefeliciteerd!!!!

Pleasen...

Ik ben zo'n pleaser, kan d'r niets aan doen,
maar ik zit er ook niet mee. 
Zelfs als ik niets te schrijven heb,
doe ik hier nog mee.


Want stel je voor dat je toch vandaag,
nog kijkt bij mijn blog...
Dan heb je nog heel erg graag,
iets te lezen... dat klopt wel tóch ; )


Dus ik pakte m'n laptop en liet de toetsen
gaan voor deze ene keer.
Ga dan nu even snel de keuken poetsen 
en koken. Tot morgen weer!!!

Energie zat...

En dat heeft ie, dat bruine monster van ons. Maar nu even niet... meer. Vanmiddag gingen we in de buurt een stukje wandelen met hem. Bij het water. En dat betekent voor Tukker rennen en zwemmen!

Moet wel zeggen dat ie er deze keer niet meteen in sprong. Pas nadat we een stok vonden en Jan die in het water gooide dook hij erachter aan.

Ja, dook. Hij springt met een sierlijke zwaai erin en je hoort ook echt een harde plons. Prachtig vindt ie het om zijn baas een plezier te doen door de stok weer terug te brengen! Natuurlijk zijn de eenden ook zeer in trek bij hem. Het is en blijft een jachthond... Maar na een flinke waarschuwing van ons láát ie het gelukkig wel.

Er was een tijd dat ie niet zo goed luisterde. En er regelmatig sneaky tussen uit glipte. Minder geslaagd. Ook al deden we het hek goed dicht, hij kreeg het vaak tóch voor elkaar. Dus deden we hem voor de zekerheid dit om:

Een penning, met op de ene kant zijn naam (best handig voor de vinder..) en de andere kant Jan's mobiele nummer en ons huistelefoonnummer. Tukker is ook gechipt hoor, maar dan moet je eerst weer naar de dierenarts....

En dat werkte! Het kwam voor dat we gebeld werden of we een bruine hond hadden. En dat we 'm op nr..... op konden halen. Was ie stiekem achter iemand aan gelopen die de hond aan het uitlaten was. Dwars door de heg ging ie dan heen... grrr...

En één keer was het wel heel frappant... Jan was op een zondag aan het werk in Nijmegen, hier zo'n 40 km. vandaan. En tussen de middag belde hij op met de vraag of ik niets miste... Bleek hij gebeld te zijn op zijn mobiel dat Tukker was aan komen lopen een straatje bij ons verderop... oeps....

Gelukkig is ie momenteel nooit meer op pad. Hij wordt een dagje ouder en ook gezapiger... gelukkig maar....

Hij was te moe om op te kijken na het zwemmen vanmiddag....

En toen schudde de kamer...

Ik had vandaag eigenlijk niet zoveel inspiratie tot bloggen... Niet dat het een saaie dag was hoor. Nee, voor het eerst ging ik vandaag op bezoek bij Fleur.

Ik pakte m´n groene autootje, ging de snelweg op (jaja...) en binnen een minuut of 40 was ik op station Lent. Daar mocht autootje wachten op mij. Ik pakte de bus en 3 minuten later kwam ik bij de bushalte aan waar Fleur al stond te wachten.

We hadden een missie vandaag. Hier lees je welke.. En daarna natuurlijk nog even Nijmegen in. Fleur woont vlakbij het centrum en dan kan je het niet laten daar even gebruik van te maken. Best leuk geslaagd trouwens!

Terug reed Fleur gezellig mee. Ze werkt nog hier in de buurt bij een kledingboetiek op zaterdag, dus in de weekenden is ze thuis. Vanavond zaten we op de bank. Lekker rustig. T.v. aan en kopje koffie erbij... En toen...

Toen schudde de kamer. Eerst ging het van rommeldebommeldebom. Heel hard. En daarna.... bombedebombede bom. Jr. kwam met een noodvaart van de trap af. Rende de kamer in en riep met héél bezorgd gezicht :"Mijn bureaublad is eraf gevallen!"

In no-time waren we met z'n vieren op zijn kamer. Mirte was nog werken, vandaar met z'n vieren. En daar hing het blad. Twee beeldschermen op de grond en een toetsenbord. Boxjes, afstandbediening en twee muizen. Zo'n kind heeft wat in huis met zo'n hobby... En z'n mobiel was spoorloos...

Bureau in betere tijden..

Meteen aan de slag. Ontkabelt, en de boel op bed gelegd. Het zag er allemaal nog vrij goed uit, en zijn telefoon was ook weer getraceerd. Heel nog. Alleen, op het grootste beeldscherm zat een kras. En de vloer zit nogal onder de deuken. Jan lijmde zijn bureau, en ik nam de stofzuiger even ter hand, zo vaak krijg je niet de kans om daar te stofzuigen met zoveel kabels, dus..

Bleek dat ie even de deur toe had willen doen. En geen zin had op te staan. Toen leunend op één kant van het bureau het toch geprobeerd had... en hij wordt zwaarder... Gelukkig viel alle schade toch nog mee. De kras op het scherm was met de hand weg te poetsen en na enig aansluitwerk doet alles het weer gewoon. Tijd voor een beetje humor..

Ik moest al lachen toen Jr. vertelde dat z'n vriend, waarmee ie rechtstreeks contact had tijdens het accident hem verschrikt vroeg wat er in vredesnaam gebeurde... kon me voorstellen! En later zei ik nog tegen Jr. dat als ie de volgende keer gestofzuigd wilde hebben onder het bureau hij het ook gewoon mocht vragen : )

Best kleurig..

Onze buuf is 50 geworden vandaag. Zaterdag hebben we het feestje maar je kan toch ook niet maarzo deze dag voorbij laten gaan... Moet op z´n minst toch duidelijk zijn dat ze Sarah ziet.

En dan is het hier de gewoonte dat de buurtjes een beetje versieren. Ja, ´t kan natuurlijk ook groots met een pop en heftige rijmen op spandoeken maar dat past niet zo bij deze Sarah. Dus houden we het "rustig".

Met Mirte's verjaardag ontdekte ik in een winkel hier in het dorp ballonletters. En cijfers. Nu heet buurvrouw Els, dus dat maakt het goed betaalbaar. Ik kocht dus in voor vandaag.

Normaal wordt er de avond ervoor versierd, maar gisterenavond was Jan pas heel laat thuis. Werken en nog even langs Fleur om een rolgordijn op te hangen, dus dat werd 'm niet. Dan maar vandaag op tijd uit bed.

Een beetje slaperig nog togen we richting buren. En al snel was de boel opgehangen, we vonden het ook nog heel goed geslaagd. Lekker kleurig zo tóch? Het is zelfs nog geschikt voor Kleur en fleur op woensdag! Ik maakte tussendoor foto's.

Els  was zelf nog in geen velden of wegen te bekennen, maar dat was begrijpelijk, gezien de tijd. Jan dook zijn bed weer in, i.v.m. nachtdienst de komende nacht en ik ging voor een kop koffie. Even écht wakker worden. Ik neem een slok en staar wat voor me uit. En dan zie ik ineens dat ik vandaag wel een heel aparte creatie aan mijn voeten heb:

Tsja, het was nog best vroeg en het is een beetje donker in de gang en.... of zou het ermee te maken hebben dat ik ook al opschiet richting 50......  : S