 |
| plaatje van www. |
't Komt zomaar spontaan in me op, hierover te schrijven. Nou ja, zomaar, ook niet helemaal eigenlijk. Ik klikte net even op Marja's blog en kreeg toen dit liedje voor mijn neus. Hoe mooi! Ik heb er 2 keer naar geluisterd. Maar ook: hoe waar!
Mensen willen nu eenmaal erbij horen. Het gevoel hebben dat ze er mogen zijn. Wie niet? Jammer genoeg heeft lang niet iedereen van jongs af aan het gevoel gekregen de moeite waard te zijn. En jammer genoeg kunnen daar hele nare gevolgen aan zitten voor die mensen. Hoe vaak hoor je niet dat het nare gedrag van iemand voortkomt uit een nare jeugd?
En dan denk je: "Jaja... tuurlijk, geef daar maar weer de schuld aan". Maar als je van je ouders al niet het gevoel krijgt de moeite waard te zijn wordt het nadien ook héél lastig daarin te geloven. Tóch?
Gelukkig kan ik hier niet op die manier over meepraten. Ik was één van de gelukkigen die wel een fijne jeugd had. Maar ik wil graag iets met de anderen die dat ook hadden afspreken.
Als een ander je het sein geeft het moeilijk te hebben, is er dan bij jou ook nog een plaatsje? Mag zij of hij, zonder al teveel oordeel dan bij jou? Wat zou de wereld er dan een stuk mooier uit komen te zien zeg!
Zeker weten!
BeantwoordenVerwijderenJa hoor, dat mag zeker!
BeantwoordenVerwijderenMaare, mam, je berichtje staat er twee keer op, is vast niet de bedoeling :)
Dank je Fleur, ik kreeg een beetje rare foutmelding bij de eerste keer plaatsen. Dus ik dacht dat die mislukt was, vandaar. Het probleem is nu opgelost hoor!
VerwijderenJa het is echt waar, je jeugd de dingen die je mee maakt het blijft zo hangen en vroeg of laat komt het er uit. Ik heb gelukkig ook een goede jeugd gehad en probeer dat mijn kids ook mee te geven. En bij mij is er altijd een plaatsje vrij!!!!
BeantwoordenVerwijderenGelijk heb je hoor en goed dat je hierover post. Als je een ervaring van bijv veel afwijzing uit je jeugd heb gehad, of dat je er niet helemaal bijhoorde op school, dan wil dat niet zeggen dat je als volwassene daarin geen keuze kunt maken. Je hebt als volwasse een verantwoordelijkheid naar jezelf en naar anderen toe en dus zul je je eigenwaarde moeten opkrikken indien je deze hebt gemist (even simpel gezegd). dan zul je merken dat je minder oordeel hebt naar anderen toe, want komt dit niet o.a. door onzekerheid over jezelf? hoe scherper het oordeel, hoe verder men vanzichtzelf af staat, denk ik. Ik spreek wel uit ervaring en denk dat iedereen die, ondanks een slechte jeugd kan leren als een volwaardig persoon in deze wereld te staan.
BeantwoordenVerwijderenHopelijk heb ik een niet te zwaar antwoord gegeven, maar je bericht spreekt me erg aan.
Nee hoor, je antwoord is niet te zwaar. Ik vind het fijn als mensen serieus op mijn stukjes in gaan. En ik denk zeker dat je gelijk hebt. Wat betreft het verantwoording nemen als volwassene. Maar blijft het feit dat niet iedereen zo sterk is en daar zomaar mee kan dealen..
VerwijderenJijislief!
BeantwoordenVerwijderenPrachtig he dat liedje, moest er ook aan denken, hoe belangrijk het is om erbij te horen.
BeantwoordenVerwijderenIk heb het liedje beluisterd,erg mooi.
BeantwoordenVerwijderenDe mens is nu eenmaal een kuddedier.
We zijn niet graag alleen.Al hoor je maar bij één iemand,dat is al genoeg.
En daarom is dit liedje prachtig.
Groetjes Ans
helemaal waar hoor. iedereen wil bij iemand of ergens bijhoren. Kijk ik alleen al naar mijn moeder (zij wordt volgende maand 78 jaar). Mama zit nog steeds volledig in de put na papa's overlijden (nu reeds 8 maanden terug), ze zit heler dagen te huilen, voelt zich vaak 'zo slap als een vod', heeft geen energie of zin om ook maar iets te ondernemen, voelt zich zo alleen (ondanks dat ze af en toe met een gezelschap erop uit trekt als ze een goed moment heeft),... Alle tekenen van een depressie dus. Waar ze het meeste nood aan heeft is gezelschap. Maar ja, dat lukt niet alle dagen natuurlijk en dan heeft ze het gevoel dat ze door iedereen in de steek gelaten is...
BeantwoordenVerwijderenMoeilijk voor haar zeg, en ook voor jou denk ik zo. Want jij kan natuurlijk ook niet 24 uur bij haar zijn. Sterkte ermee hoor!
VerwijderenIk word af en toe panisch van het egoisme om mij heen. Iedereen is zo met zichzelf bezig. Ik probeer niet zo te zijn. Niemand weg te sturen die om aandacht vraagt. Soms kost het je maar een kwartier van je dag en heb je iemand misschien heel blij gemaakt.
BeantwoordenVerwijderenZelf tel ik de vlinders op mijn pad maar ik wil ook heel graag iemands vlinder zijn en ik hoop dat t mij af en toe lukt. liefs van mij.
Je bent zeker één van mijn vlinders! Ik vind je stukjes altijd de moeite waard en lig soms ook in een deuk om je humor. Jij hoort erbij!!!
VerwijderenPrachtige blog meid. Ik ben het helemaal met je eens. Maar ik moet eerlijk bekennen, als mijn hoofd vol is van zorgen en andere dingen ik het soms een beetje moeilijk vind om er voor een ander te zijn. Hoe graag ik dat ook zou willen.
BeantwoordenVerwijderenvolmondig : JA.....
BeantwoordenVerwijdereniedereen heeft het weleens nodig om uit te huilen bij een ander,steun te krijgen of gewoon het gevoel krijgen er niet alleen voor te staan!
ik ook en ik weet dat er ook mensen voor mij zijn...dus ik bied andere ook mijn steun of wat ze dan nodig hebben!
Ik probeer elke dag een rondje te maken langs de blogs die ik volg en daar een reactie achter te laten. Kost zoveel tijd denk ik dan weleens, maar jeetje! Twintig minuten, wat is dat nou op de eeuwigheid, nietwaar? Ik probeer positief en open te staan voor anderen in het leven te staan, maar soms vind ik dat weleens lastig. Afijn, je hebt er al over kunnen lezen op mijn blog. Van navel staren word je zeker niet altijd gelukkiger. Het is ook heel goed om je blik eens te laten gaan naar de mensen om je heen.
BeantwoordenVerwijderenZoooo waar! x
BeantwoordenVerwijderen