Niet zwijmelen maar wel leuk!

Nee, dit is geen zwijmelnummer ben ik bang. Maar eigenlijk voor mij ook wel een beetje...

Fleur kwam vorige week van vakantie thuis en toen liet ze me de foto's zien. Heel erg leuk, moet ik zeggen maar het waren er wel errug veel. Zo'n stuk of 800. Best een lange zit als je dan je foto's even wil laten zien in een verloren uurtje! 

Dus bedachten de vier vriendinnen een oplossing. Ze maakten filmpjes op vakantie en daarin playbackten ze op het nummer "On top of the world" van Imagine Dragons. Dinsdag kwamen de dames bij elkaar en plakten ze wat. Dit was het resultaat:

Als je daar nog niet van gaat zwijmelen als moeder ;))

Hee hoi, koffie?

Kopje koffie? Kom erbij!

plaatje van www.

'k Zit hier een beetje gaar te wezen op de bank... alles is weer stil in huis. Jan naar zijn werk, de diensten beginnen weer voor de komende 6 dagen en Junior is naar school.

Gaat trouwens goed, die school! Best spannend om je kind na jaren speciaal onderwijs weer naar het regulier te zien gaan. Maar hij vindt het allemaal wel best. Alleen de stof is nog wat saai, vindt ie. Hij is zelf natuurlijk een fanatiek computerman en op zo'n opleiding in de I.C.T. begint alles bij de basis. Da's voor hem gesneden koek, dus hij wacht af tot het allemaal wat interessanter voor hem wordt. Gelukkig heeft ie dat geduld wel.

Ook regelt ie z'n zaakjes goed. De trein en de begintijden van de lessen sloten niet echt lekker aan. Of een half uur te vroeg of 2 minuutjes te laat. Hij kwam tot de conclusie dat hij maar eens moest gaan praten met de leraren op school. En meneer heeft nu voor elkaar dat ie elke dag die minuutjes later mag zijn. Scheelt toch 's ochtends een half uur slapen, ook voor mij ;))

Het extra licht in de tuin is heerlijk. Ik kwam net van het ochtendrondje met Tukker weer het hek in, en waar ik normaal altijd een beetje down word van die donkere tuin, scheen nu een ochtendzonnetje vrolijk de tuin in. Yes!

Nou, eerst nog ff dat kopje koffie, en dan de boodschappen halen. Haalde ik die vroeger altijd in het dorp, in 2 verschillende winkels, nu heb ik de goedkope winkel met de L. helemaal ontdekt. Lekker brood, mooi fruit en groente (mijn moestuin is nog niet geheel voorzienend ben ik bang) en ook verder ontdek ik steeds weer lekkere dingetjes. Scheelt me toch zo een euro of 20 (per week) met voorheen. Met het vooruitzicht op het ontslag van Jan is het prettig alvast zulke maatregelen te treffen!

Dus... ik gooi de klep van deze laptop zo dicht en kar even met mijn groene autootje richting stad. Wat zullen ze weer opgelucht zijn hier thuis als de voorraad weer aangevuld is. Was toch een klein beetje afzien de laatste dagen, ik wil het boodschappen doen wel eens een dag of wat uitstellen. Kan je ook als bezuiniging zien!

Tot ziens!!

Aanval van werklust...

Hé, hallo, daar was ik dan toch nog weer een keertje... de weken vliegen voorbij lijkt het wel! Maar vanochtend was er hier in en om huis zo'n bedrijvigheid, daar wilde ik jullie wel even van mee laten genieten.

Van de week gingen we wandelen met de hond. Niets nieuws voor ons, zul je denken en nee, dat klopt ook. Maar wat wel weer nieuw is waren de rijpe vlierbessen langs de route. Die gingen dus met ons mee naar huis.

Op de terugweg haalde ik bij Appie even halfvolle geleisuiker. Een pak of vier, ik was optimistisch. Toen ik er mee naar de kassa liep kreeg ik de vraag van een andere klant of ik daarmee lekkere jam ging maken. Leuk! "Ja hoor, dat was ik zeker van plan!" was mijn antwoord.

Vanochtend ritste ik de bessen van de takjes en ik deed nog wat stukjes appel erdoor. Pak suiker erbij en koken maar.. Het leverde uiteindelijk 7 potjes jam op. 5 Met appel erbij en 2 met framboos, ook uit eigen tuin. En lekker dat het is. We probeerden namelijk wat uit op een theebiscuitje, niet te versmaden!

Hier staat m'n oogst, op de kop tot de dekseltjes ingezogen zijn...

Intussen had Jan andere bezigheden. Hij opperde vanochtend dat de seringenboom achterin de tuin er maar eens uit moest. Het ding begon enorme afmetingen aan te nemen. Zo erg, dat de rest van de tuin ervan te lijden had. Weg ermee dus! Jan pakte de zaag en ging aan de slag. Even nog een fotootje van hoe het was:

Tsja...

En toen aan de slag! Jan vindt zulke klusjes vaak niet erg. Flink aanpoten met veel resultaat, wat wil je nog meer... En ook Tukker helpt graag mee:

Een echte houtversnipperaar ;)

Soms liep ik weer eens even naar buiten en dan vond ik Jan bovenin de boom:

Maar goed, de klus is nu geklaard en er is een hoop licht bij gekomen achterin de tuin. Helaas kwam er ook een stuk flink verwaarloosde tuin tevoorschijn. Ik ga daar eerst eens even mee stoeien, en daarna krijgen jullie het resultaat te zien. Voor nu rest Jan nog het opruimen en wegbrengen van de boom:

Spannend hoor, zou dat wel passen ;))

Getverdegetver...

Nee, het zit Jan en mij niet zo mee deze week. Pino in de lappenmand, en Jan dacht zomaar dat de reparatie niet al te lang in beslag zou nemen. Maar dat valt tegen. Al sinds vorige week woensdag doet hij niet anders dan werken en klussen aan de bus. Ik roep dan tussendoor nog wel eens dat het toch een leuke hobby is, zo'n campertje, maar hij vindt dat grapje nu toch echt niet leuk meer :o

Vanochtend moest Jan een paar plaatsen verderop wat onderdelen halen. Ik bedacht me dat het misschien een goed idee was dat Tukker en ik even mee reden in het groene autootje (onze redder op het moment) en dat Jan ons dan even af zette bij een mooi losloopgebied. En gelukkig was Jan ook wel voor dat plan te vinden.

Kwartiertje rijden, wij eruit en Jan reed een dorp door naar de automaterialenzaak. Tuk en ik liepen een rondje in de ochtendzon, helemaal niet gek, en Jan pikte ons op de terugweg weer op. Ging allemaal goed. Jaa, ik zag onderweg wel dat Tukker even op zijn rug ergens ging liggen maar ik maande hem (dacht ik) snel genoeg op te staan...

"Wat stinkt het hier naar poep..." merkte Jan op terwijl we op de terugweg waren. En ik dacht: "Nee hè..." maar het was toch echt zo. Tuk was even vrolijk in de uitwerpselen van zijn soortgenoten gaan liggen rollen. Bah.

Eh ja...

Nou doet het feit zich voor dat ik de hond echt niet alleen kan wassen. Hoe dol ie ook op zwemmen is, de tuinslang is z'n grootste nachtmerrie. Dus er zat maar 1 ding op... laten zwemmen in een lekker schone beek. Jan stapte thuis uit, die moest weer snel verder met de klus, en ik ging nogmaals naar een losloopgebied. Dit keer met zwemgelegenheid.

Leuk voor een keertje, wandelen met je hond, maar als het noodgedwongen is, en je eigenlijk nog best veel te doen hebt, is het toch iets minder. Ik was ff chagrijnig, maar later moest ik stiekem lachen om Tukker's enthousiastme. 2 Keer wandelen op 1 ochtend, wie had dat gedacht??? En ach, een iets langere tijd lopen, daar knapt een mens ook van op. En Tukker is weer heerlijk schoon, ook niet gek. Rest alleen... 't is maar goed dat ie niet weet waar ie die tweede wandeling aan te danken had. En dat laat ik graag zo!

Moet dat nou??

Het valt me de laatste tijd steeds vaker op. Mensen die in het openbaar met hun smartphone bezig zijn. Compleet vertrokken in die andere wereld en zo naar mijn idee alles om hen heen, het echte leven dus, missend.

Jonge moeders achter de kinderwagen. Druk in gesprek met een vriendin. Nee, daar hoef je niet nieuwsgierig voor te zijn om dat in de gaten te hebben. Het gesprek gaat zo luid dat het, of je wil of niet, ook voor jouw oren bestemd is.

Of in de winkel. Met afrekenen moet de kassière er soms moeite voor doen om duidelijk te maken hoeveel ze van de klant in ontvangst wil nemen. Een soort stoorzender lijkt ze dan, zeg maar. Irritant. Om maar niet te spreken over de keren dat je in de trein kan "meegenieten" van een liefdesdrama. Moet dat nou???

Natuurlijk, hier thuis zijn de telefoons ook nadrukkelijk aanwezig. Wat wil je, drie kinderen in de leeftijd van 21, 19 en 17 jaar oud. Het was in deze maand weer tijd voor een nieuw abonnement na 2 jaar. 2 Kids zijn inmiddels voorzien en de derde staat ook op het punt om weer de keuze te maken.

Ik ben altijd blij als dat weer achter de rug is. het gaat de hele tijd over welke het geschiktst ik en wat je er dan mee kan. En als dan eenmaal de deal gesloten is... Joehoe!!!

Vader nam deze keer de telefoon van zoonlief over. Dat scheelt. En aangezien zoonlief hier in huis de vraagbaak is op het gebied van telefoons en computers, wordt ie er best vaak bij gehaald momenteel.

Ach, het gaat wel weer liggen, die storm. En gelukkig valt het telefoongebruik nog wel mee. Zoon heeft zijn mobiel nog wel eens boven liggen. En die van de meisjes is ook niet zo vaak op de plek waar ze zelf zijn. Nou ja, of er moet een nieuwe vlam in de buurt zijn, dan effies wel ;))

Het leukst vond ik nog dat Fleur me gisteren dit filmpje liet zien:  http://youtu.be/UjdQPH1LCc0 Dat filmpje gaat helemaal over dit onderwerp en ik ben het er heel erg mee eens!

Tsja, ik had graag het filmpje zelf op de blog gezet i.p.v. alleen de link... maar goed.... De vraagbaak slaapt nog. Het is nog vakantie namelijk ;)

Niet alleen virtueel!

En dan ben je zomaar weer een paar dagen "alleen".  Niet helemaal hoor, maar met een zoon die lang uitslaapt en daarna liever zijn vrienden bezoekt op de computer, kan je ook niet zeggen dat je veel gezelschap hebt.

Genoeg te doen de laatste dagen, dat wel. Gisteren het huis een goed beurt gegeven en vanochtend ben ik maar begonnen met het verzorgen van mijn "veestapel". Hond, konijntjes, kat van de buurtjes en kippen van de buurtjes. Eten geven, uitlaten (ja, alleen Tukker dan hè) en hokken en kattenbakken verschonen. Zo ben je maar zo weer een paar uurtjes verder.

Na die uurtjes besloot ik dat het gras weer eens een maaibeurt mocht hebben en nu zit ik aan de koffie. En ben ik bij veel van jullie eventjes op bezoek geweest op jullie bloggen. Leuk!

Maar ik zat me net te bedenken dat er ook maar weer eens een schrijfsel uit mijn toetsenbord mocht komen, alleen geen idee waar dat over zou moeten gaan. Totdat...

De brievenbus hier naast mij (ja, die komt in de kamer uit, gek hè...) begon te klepperen. Daar kwam het boek "29 geschenken" tevoorschijn. Dat boek heeft een flinke rondreis gemaakt door blogland.

Er zat een kaartje bij. Ja, die had ik er zelf bij gedaan, maar nu was er ook iets op de achterkant geschreven, kijk maar!

Toch leuk dat blogland nu eventjes niet alleen meer virtueel is! En fijn te lezen dat jullie genoten hebben van het boek! Ik denk dat ik het zelf ook nog maar weer eens lees, 't is alweer effies geleden...

Nou, ik brei hier een eindje aan, Jan komt inmiddels binnen gelopen. Hij is met een reparatie aan de bus bezig en komt even thuis koffiedrinken. Gezellig :))

Souvenir uit Engeland.

In de vakantie waren we de eerst dagen aan de zuidkust van Engeland te vinden. Mooie stranden daar. Wel net even anders dan in ons landje, dat wel. Wat hier zandstrand is, zijn daar kiezels. En... schelpen!

Het zwemmen ging overigens prima daar. Heb ik me laten vertellen. Ik ben zelf niet zo'n zeezwemmer, Jan wel. Kijk maar, hier is het bewijs:

Hier spoelde ie net weer aan ;))

Ik ben op zo'n moment meer van het schelpen zoeken. Junior kwam gezellig helpen. En in mijn hoofd ben ik dan al een krans aan het maken. Zulke mooie grijs- en wit-tinten, daar kan je toch echt niet omheen!!

Gisteren heb ik de schelpen maar weer eens tevoorschijn gehaald. Ik had nog een strokrans liggen en ook het lijmpistool kwam onder het stof vandaan. Na een uurtje plakken had ik dit in elkaar gefröbeld:

En zo heb ik een leuk souvenir, van een hele geslaagde vakantie!

Wat te doen met al die courgettes??

In het begin van deze week was ik bij mijn vriendin. En zij had een aantal courgettes liggen. In het voorjaar was er hier, in de plaatselijke supermarkt, een actie met zaadjes voor de moestuin. Via via kreeg zij er een paar toegestopt, en daar mocht ik ook weer van mee genieten.

Courgette mee naar huis en dan... Maar ik had er ook nog eentje liggen, ik koop wekelijks zo'n ding om overal doorheen te gooien. Door pasta's, maar ook door een hartige taart zijn ze lekker. Meestal gaan er veel verschillende groenten door een gerecht. Dit keer deed ik het anders.

Hartige courgettetaart. Courgette in flinke plakken snijden en heel eventjes in de koekenpan aanbakken. (Wel een beetje zout en kruiden voor de smaak). In deze koekenpan bakte ik eerst een paar plakjes ontbijtspek uit.

Quichevorm erbij, invetten met vloeibaar bakprodukt en dan vijf plakjes bladerdeeg erbij. Daarmee puzzel ik dan een bodem in de vorm. Plakjes uitgebakken spek erop en dan de plakken courgette. Dakpansgewijs. Als je uitgestapeld bent , pak je een maatbeker. 150 ml. melk, 4 eieren en een half pakje roomkaas erbij. (Je weet wel, zo'n niet al te duur pakje gekruide kaas).

Dan even de mixer erdoor. Als het een mooi glad mengsel is geworden kan het erop. Beetje geraspte kaas erover en zo gaat het geheel 45 minuten op 200 graden in de oven. Zo kwam ie eruit:

Ik maakte er nog een simpele salade bij. Echt het proberen waard, dit recept. Althans, wij smulden ervan!!!

Leven in de grot.

Ik kreeg in de vakantie alvast een cadeau voor mijn verjaardag. Bij een winkeltje in Bath kwamen we dit boek tegen, en ik kon dat niet laten liggen!

"The camper cookbook", heet het zoals je ziet. Maar het is zoveel meer dan dat! De schrijver is, net als wij, verknocht aan z'n camper. En beschrijft dus niet alleen het koken en de recepten, maar de hele way of live  er in.

Z'n cave, noemt ie z'n vierwieler. Z'n grot dus, vrij vertaald. En dat is precies wat wij ook ervoeren deze vakantie.

Toen Mirte vroeg of zij ook mee mocht deze reis, heb ik serieuze bedenkingen gehad. De camper is eigenlijk niet zo geschikt voor vier volwassen mensen. Er zitten 3 officiële zitplaatsen in. Nee, niet als je aan het rijden bent, maar het is toch knap lastig om achter het stuur te zitten met je bord op schoot.

Maar ja, ik ben nu eenmaal niet van het soort moeder die haar dochter doodleuk zegt dat ze niet mee mag. Dus natuurlijk ging dat gebeuren. En we hebben er geen spijt van gehad. Want wat was dat leuk zeg! De band tussen broer en zus werd nog iets strakker aangetrokken en ook wij genoten van het feit dat Mirte zomaar 14 dagen in de buurt was. Sinds ze in Utrecht studeert is ze veel en vaak uit beeld geweest. Een buitenkansje dus!

Wat betreft het leven in de grot, ach dat ging zo z'n gangetje. Junior zocht en vond een plekje om zich terug te trekken met z'n geliefde laptop, hier zie je hoe ie dat oploste:

Hier zit ie op de achterbank, maar ook daarachter kon ie heel goed zijn ding doen, al hoorde deze bezigheid daar naar zijn mening eigenlijk niet zo bij!

Je zal maar een theedoek aangereikt krijgen, vluchten kon echt niet op de vierkante meter :)

Maar natuurlijk waren we ook blij met het mooie weer deze vakantie. Zo kregen we de mogelijkheid om het culinaire gedeelte naar buiten te verhuizen. Zowel de voorbereiding van het diner:

Mirte en ik in actie...

Als het bereiden ervan:

En Jan deed ook mannendingen tijdens de vakantie, dat kon niet uitblijven... Hij repareerde onder andere het gasstel:

En zoonlief kijk toe ;)

Hèhè, met zo'n beeld is het net of je thuis bent ;)


Voor mij ging ook de was gewoon door. Het wassen ging prima op de camping, maar die drogers... Ik ging voor ouderwets ophangen. Aan de scheerlijn:

En aan de parasol!

Ja, de bus kan je als grot zien. Maar dan wel een hele gezellige! Waarin 's avonds ook een potje flink klieren in thuis hoort. Getuige deze foto van man en zoon:

En zo zie je maar. 't Is prima leven op een paar vierkante meter. De zorgen van mij waren gelukkig ongegrond. Ik zou het zo weer doen bij een volgend verzoek!!

Rondje Engeland.

Nou ja, 't was eigenlijk maar een klein rondje hoor. Geen zin om dagen in de rijdende bus te zitten. We wilden het rustig aan doen en daar hebben we ons prima aan gehouden. Zo blijft er ook nog genoeg Engeland over voor volgende keren. Want dat die er komen, da's wel zeker!!

Dit rondje maakten we deze vakantie:

Beetje toelichten dan maar??

We vertrokken op woensdagochtend 17 juli om een uurtje of 10 vanuit onze woonplaats. 's Middags kwamen we aan in De Panne, België. Dicht bij Calais, van waaruit de boot naar Engeland vertrok. 2 Nachtjes bleven we op deze camping. Ook nog even een dagje tussendoor om uit te rusten, niet geheel verkeerd na de hectiek van het inpakken. En zeker de moeite waard, De Panne (op het kaartje aangegeven met A), kijk maar:

Altijd mooi, zo'n strand bij zonsondergang!

Zoekplaatje ;))

De volgende dag gingen we richting boot. Naar Calais. Ik vond dat toch nog wel een belevenis hoor! Na de controles goed doorgekomen te zijn (zelfs de hond werd gecheckt op z'n chip...) mochten we de boot op. Natuurlijk werden daar ook weer plaatjes geschoten:

Met zo'n zelfde ferry gingen we het kanaal over.

Broer en zus op de foto, altijd leuk :)

We kwamen om half 12 aan in Engeland. Een half uurtje later maar (de klok ging een uurtje terug, vandaar :))

En toen werd het links rijden, daar schreef ik al over. Op naar de eerste camping. We hadden inmiddels een campingboek gekocht en in diezelfde plaats zou een mooie camping zijn. Dat klopte! In  Bexhill-on-Sea (B), om precies te zijn. We kregen daar een plekje naast mensen uit België, die ook een leuk onderkomen hadden:

Junior was aan het experimenteren met het fototoestel en het nemen van foto's uit een ander perspectief...

Een Jeep met daktent. Daar zagen we er nog een stuk of 3 van onderweg. Minder vaak dan dat je Volkswagenbusjes ziet, dat wel, maar ook leuk!! De volgende dag gingen we weer op pad. Ons doel was Chichester (C), een mooi plaatsje aan de kust. Daar stonden we op een mooie camping, met alweer leuke buren:

Een mooie T2! Deze mensen deden het allemaal een beetje meer basic, het verschil maakt de foto bijna pijnlijk (voor ons dan hè) duidelijk :o Wat een spullen heb je dan allemaal mee zo voor een paar weekjes, oei.. Dat kan misschien wel minder de volgende keer...

Het plaatsje had een prachtig strand. En natuurlijk genoten wij daarvan. 't Was lekker warm zomerweer en dan zorgt de zee voor de nodige afkoeling, voor zowel mens als dier!

Rechts Junior, links Mirte en in het midden Tukker!

Van zwemmen word je moe (zie je die schelpjes aan z'n bek :))

2 Nachtjes dus op deze camping, en weer op naar de volgende! We kwamen uit in het plaatsje Romsey (D), in het gebied New Forest, een prachtig groen gebied een beetje meer in het binnenland van Engeland. Vlakbij Southampton ligt dit plaatsje. De volgende dag hebben we dan ook deze stad bezocht. Er moest natuurlijk ook even geshopt worden in Engeland!

Nog een nachtje slapen en daar ging de bus weer verder. Op naar Stonehenge (E). Wat indrukwekkend was dit! Jammer dat je niet meer dichtbij de stenen mocht komen, maar ja... alles voor het behoud, dat is te snappen!

's Middags reden we door naar een camping vlakbij Bath (F). Mooi plekje hadden we daar! Kijk maar:

Laatste plekje op de camping. Ga met je rug naar de bus toe staan en je zag dit:

Een kabbelend beekje, Tuk vond het heerlijk om daarin te ploeteren...

En Bath zelf was de moeite ook dubbel en dwars waard! Wat een prachtige stad was dat!

He, is dat niet....

De volgende dag... op naar Oxford. Maar eerst kwamen we nog langs Avebury (G). Ook daar vind je stenen, zoiets als bij Stonehenge. Dus dat pakten we nog maar even mee onderweg:

Sterk toch, die zoon van ons ;)

Bij Oxford kwamen we terecht op een wat primitievere camping. Geen stroom, en dat leverde 's avonds dit mooie plaatje op:

Spelletje doen in de bus, bij de gaslamp. Ook leuk!

De volgende dag verdwenen mijn mede-reisgenoten naar Oxford (H). Ik had het even gezien met al die stadse drukte, dus de bus bleef op de camping, Tukker en ondergetekende ook. Jan, Jan en Mirte gingen per lijnbus richting stad. Ze namen wel weer mooie plaatjes mee, een voorbeeld? Kijk!

De laatste bestemming kwam in zicht. We hadden besloten terug te rijden naar Folkstone (I), een plaatsje vlakbij Dover. Daar wilden we nog de kalkrotsen aanschouwen en ook leek het ons fijn eens 3 nachtjes ergens te verblijven. Zo gezegd, zo gedaan. En die rotsen, daar kon je bovenop. Maar da's helaas aan mij niet besteed. Beetje errug hoog, en daar ben ik niet van. De foto's daarentegen waren prachtig, bewijs alhier:

Wie daar zitten? Dat zijn mijn Jannen!

Van beneden af gezien is meer iets voor mij. Hier een idee daarvan. Met bus natuurlijk ;))

En Mirte...

Met de terugvaart op de boot, richting Duinkerken (J) dit keer,was deze vakantie weer ten einde gekomen. Een vakantie die heel erg open was toen we gingen. Geen idee waar de bus ons precies zou brengen maar wat gaf dat een gevoel van vrijheid! Home is where i park it. En zo was het maar net!!

Eten op vakantie.

Ik vertelde jullie voor dat we gingen over de mogelijkheid die we hadden om gratis te overnachten in Engeland. Via Brit stops. Als je hier klikt lees je er meer over. Goed plan hoor, maar helaas niet voor ons.

Het feit dat wij geen sanitaire voorzieningen in de bus hebben maakt dit alles net even te lastig. Ja, vaak hebben ze wel een toilet, maar als de pub/bistro dicht is kun je daar geen gebruik van maken. Niet handig dus.

Wel gingen we even naar zo'n adresje kijken. Net met de boot aangekomen, zo'n 15 minuutjes van de kust af, was daar een prachtige farm met winkels en bistro. Ja, dat zag er allemaal erg mooi uit. We aten er onze eerste echte Engelse sandwich, en dat viel helemaal niet tegen! Heerlijk!

Verder kookten we voornamelijk zelf. Gelukkig hadden we Mirte bij ons. Zij vindt het leuk om te koken, en ook samen doen we dat graag. Ook is ze niet te beroerd op de vitamientjes te letten. Zo kwam het dat er nog best mooie gerechtjes op tafel kwamen. Enkele voorbeelden?

Gevulde champignons, tomaatjes van de grill en garnalenpakketjes.

Pasta met pesto en heel erg veel groenten. Lekker!!

Ze kookte de sterren van de hemel...  Best relaxed zo'n huiskok mee!

Maar natuurlijk probeerden we ook wel lokale gerechten. De fish and chips moesten natuurlijk een keertje geproefd worden:

Maar ook een chickenpie met salade:

Deze pie ging er goed in. Maar aan het einde van de vakantie gingen we naar een lokale boerenmarkt. Daar werden home made spullen aangeboden en de pie's zagen er ook hier weer heerlijk uit. Ik vroeg aan de vriendelijke Engelsman achter het kraampje naar de vullingen. Er werd een riedeltje opgenoemd en ik was blij gehoord te hebben dat ik de laatste kip zat. "Nou, dat lust iedereen hier wel!" was mijn gedachte. Na een verontschuldiging vanwege het aardige bedrag van de pie (viel wel mee hoor, 5 en een halve pond, maar 't ding was ook loeizwaar, dus goed gevuld...)  gingen we er vol verwachting mee naar "huis" (lees de camping).

Jan warmde het ding 's avonds op op de b.b.q., waar hij voor de verandering met folie ervoor een oventje van gebouwd had, en vol verwachting namen we onze eerste hap.

Helaas, er zat kippenlever in! En da's nu net wat ik wel lust, maar de rest niet! Helemaal Mirte niet, zij heeft dit studiejaar al zat van die dingen ontleed vertelde ze en ze wilde ook nog wel eventjes kwijt wat de functie van een lever is. Nou, daar moest ze toch wel even mee wachten tot na het eten ;)

Gelukkig was het leed snel geleden. Een pan kippensoep had ik er al bij gemaakt en dat smaakte volgens Mirte ook prima met een broodje ;)

Maar al met al was het leuk om te ervaren wat Engelse mensen zoal eten. Zo heb ik ook nog een blad meegenomen vol met recepten. Ga ik zeker proberen! En als er een toppertje tussen zit, krijgen jullie 'm ook te lezen hoor!

Aan de andere kant rijden!

Poeh, dat vond ik toch nog wel even spannend hoor. Nee, ik rijd zelf nooit in het buitenland, dat laat ik aan Jan over. En hem maakt het niets uit, gelukkig maar. Anders hadden we deze vakantie nooit mee mogen maken.

In het begin, toen de plannen er net waren om naar Engeland te gaan dit jaar, stond ik er nog niet zo heel erg bij stil. Wie dan leeft, die dan zorgt, is de valkuil waar ik maar al te graag in trap op zo'n moment ;) Maar naar mate de tijd vorderde ging het steeds vaker door mijn hoofd. Links rijden, is dat niet heel erg spannend eigenlijk?? En hoe zou het zijn als je maar zo de rotonde andersom moet nemen??

En dan word je ook nog eens afgeleid door al dat moois op de weg!

Het viel me allemaal reuze mee. Je komt de boot af en je rijdt zo met de meute mee. Zo snel vergis je je op zo'n moment niet. Daar helpen ook de borden langs de weg in Dover erg aan mee. Het wordt pas tricky als je eens alleen op een landweggetje zit. En dan naar dat bordje van die camping die zo leuk leek in het boek op zoek bent. Zoef! dan komt er ineens zomaar een auto rakelings langs de bus heen scheren. Oh ja, links heeft hier natuurlijk ook voorrang! En dat is ook handig om als voetganger in de gaten te houden :o

We kregen van een mede-volleyballer van Jan een tip. "Plak een pijltje naar links op je voorruit!" Zo gezegd, zo gedaan:

Zo word je er vaak aan herinnerd. En dat werkte dus uitstekend. Gewoon, met duct tape, niet te moeilijk doen! Zo ook het afplakken van een klein gedeelte van de koplampen: (tegen het verblinden van je tegenliggers).

Jaaa, op de boot kan je speciale stickertjes daarvoor kopen. Niet doen dus! Ook daar is duct tape prima voor! (Ik gebruikte het trouwens ook voor het afsluiten van b.v. een pakje toastjes... multifunctioneel!) 'k Heb geen aandelen hoor.

Natuurlijk, je rijdt in een auto waar het stuur wel links zit. En dat maakt dat je soms als passagier een beetje moet navigeren, maar goed. Het dode-hoek spiegeltje dat we op de bus hebben liet mij precies zien of Jan niet te dicht bij de streep zat. Maar ook dat was snel gewoon voor Jan. Ging dus prima, allemaal. 't Was eigenlijk helemaal niet nodig om me druk te maken, maar ja... aard van het beestje he ;)

Onderweg.

Dat waren we de laatste 2 weken. Onderweg in Engeland. Hoe of wat... ik ga de komende dagen jullie uitgebreid bijpraten. Maar nu alvast eventjes een paar fotootjes:

Engeland is zo verschrikkelijk mooi... ik ben verkocht!

Het mooie van zo'n reis met de camper is, dat je je realiseert dat het doel van de reis niet belangrijk is. De reis op zich de ervaring waar het om gaat! Zo is het ook in je leven.

Jan Junior werd gisteren 17 jaar. Waar blijft de tijd... Ik kan me nog als de dag van gisteren herinneren dat ik een telefoontje uit het ziekenhuis kreeg dat we de volgende ochtend moesten komen. 38 Weken zwanger was ik en uit bloedonderzoek bleek dat het beter was de bevalling in te leiden. Het was woensdag.

"Nou" zei ik droog... "wacht daar maar even tot maandag mee. Ik ben vrijdag jarig en dan weet ik zeker dat we niet op dezelfde dag jarig zijn!" Maar daar wilde de dokter natuurlijk niets van weten!

De volgende dag werd Jan keurig voor middernacht geboren. En zo kwam het dat Jan 1 augustus jarig is en ik de tweede van deze maand. (vandaag dus :)

Natuurlijk heb je doelen in je leven. Maar zo langzamerhand kom ik er achter dat eigenlijk de reis zelf vooral de moeite waard is. Beetje vertragen en alles bewust meemaken. Waarom zou je jezelf voorbij lopen? Voor wie eigenlijk??

Vandaag doen we het heel erg rustig aan. Gisterenavond waren de grootouders hier en volgende week gaan we eens kijken of we de verjaardag samen kunnen vieren voor familie en vrienden.

Maar vandaag... lekker niets! Boekje erbij, uit de zon in de schaduw en genieten. Da's precies hoe ik het fijn vind. Mag ik dat jullie ook aanraden? En als je toch verplichtingen hebt... vertraag alsjeblieft een beetje. Veel te warm om je druk te maken. Fijne dag!!!