Een verjaardag met een rode draad...

Het was een reuze geslaagde dag, zaterdag! 's Ochtends vroeg gingen we eerst gezellig met het gezin aan het ontbijt. Een beetje uitgebreider dan normaal, en natuurlijk met cadeautjes. Een van die cadeautjes was een leuk fotoboek. Het fotoarchief was binnenstebuiten gekeerd en weer geordend, en daar kwam dit uit... en hier zat een rode draad in, kijk maar!

De foto voorop.

Volkswagens natuurlijk! En op de omslag stond een toenmalige grote trots van Jan, een T1. Helaas hebben we 'm moeten verkopen destijds. Het ding werd steeds slechter, en het ontbreken van een garage maakte dat we tot de conclusie kwamen dat het beter voor 'm was dat ie van eigenaar zou verwisselen. Ik weet niet of Jan dat nu nog zo bedacht zou hebben, als ie de tijd terug zou kunnen draaien. Of eigenlijk ook wel... we hadden dan nu waarschijnlijk 2 bussen gehad ;)

Het ontbijt was op en daarna kwamen de volkswagenbussen in real-life de straat in gereden. De buurman whats-appte of we misschien een camping waren begonnen...

Met zoveel campertjes zou je dat haast denken! Ook Pino was de avond ervoor al mooi versierd door onze zussen, en natuurlijk moest Jan er even naast poseren:

De pop had een masker op, gemaakt van een foto van Jan zelf. Best een beetje eng hoor, zo'n kleiner broertje ;)


De kinderen waren niet de enigen die een cadeautje in Volkswagen-stijl bedacht hadden. Zo kwamen er mensen met de vlaggetjesslinger die hier onder op de foto te zien is. Wat er op staat? "Captain Slow", Jan's naam op het busforum, hoe leuk is dat!

Ook was er nog iemand op het idee gekomen een bordje te maken om de parkeerplaats van Pino aan te geven:

Zelfgemaakte cadeautjes, ik ben er helemaal weg van! Het hield daar nog niet mee op. 's Avonds kwamen familie en vrienden en ook een van hen maakte iets in bus-stijl:

2 Kussens in de kleur van Pino, en dan mooie applicaties erop. Jan was helemaal verrast. En zo zie je maar, wij vierden het in  kleine kring, maar het effect was zeker groots. Net als de taart trouwens, en je raad nooit wat daar op stond...

En oh ja, André... nog hartelijk bedankt voor het peper en zout stel!

Hihi...