Lieve Jan,

Rustig, kalm en ook niet zo snel van stuk te brengen. Zo heb ik je leren kennen. 17 jaar was je en ik viel als een blok voor je. Nu, 33 jaar verder...

Je bent geen spat verandert. Nou ja, iets gezetter, maar dat mocht ook wel. Je vader grapte altijd dat je telescopische armen had, als er iets aan moest worden gegeven aan tafel. En zo leek het bijna ook. Een lange slungelige tiener was je, en dat is er nu wel af.

Maar het rustige, kalme, dat heb je nog steeds. Met zo nu en dan een uitspatting, dat klopt wel, maar dat was dan vaak niet zonder reden. En hier en daar komen er wat grijze haren door je iets dunner wordende haar, dat hoort er ook zo bij. Gelukkig heb je nog wel een jongensachtige uitstraling, leuk!

Een vrolijke grijns komt er soms naar voren, en dan zeg je niets. Je ogen beginnen dan te glimmen en ik lig dan vaak helemaal in een deuk. Wij tweeën, wij hebben aan een blik genoeg om precies te weten wat er in de ander om gaat.

De mensen schatten je vaak jonger. Vind jij natuurlijk helemaaaal niet erg. Je doet nog graag een beetje mee met de jongere generatie, in de sport bijvoorbeeld. Je kan genieten van een potje volleybal en dan is het ook onderling in het team heel erg gezellig.

Zo dadelijk komen er mensen van het bus-forum waar je bij zit. Gelijkgezinden die heel goed snappen waar de liefde voor die mooie vierkante T3 vandaan komt. De koffie en het gebak staan al klaar. En ook nog even wat lekker brood, want de mensen komen van ver. Uit Maastricht, Noord-Holland en zelfs uit Friesland. En vanavond komen er familie en vrienden over de vloer.

We gaan er een mooie dag van maken Jan. Want dit moet natuurlijk gevierd worden, zo iets speciaals! Want 50 jaar, poeh da's me nogal wat. Laat het allemaal goed tot je doordringen!

Jan, heel hartelijk gefeliciteerd met de eerste halve eeuw, en als het aan mij ligt, doen we er nog een helftje bovenop. Als dat net zo'n helft is als de eerste, dan teken ik ervoor!!!