 |
| plaatje van www |
Zoals jullie misschien niet ontgaan is ben ik inmiddels 22 dagen bezig met het ontdoen van alle overbodige spullen hier in huis. En wie dat volgt op mijn blog die ik daarvoor aanmaakte kan zien dat dat niet maar zo een verzinsel van mij is. Het was/is hier ook werkelijk vol.
Natuurlijk, wij zijn met 5 mensen in huis. En we wonen hier inmiddels alweer 15 jaar. In die 15 jaar is er best eens een keer iets opgeruimd maar we zijn ook nogal van je-weet-maar-nooit.... En... ach-misschien-kunnen-we-er-nog-wat-mee. Ook vinden we het lastig te zeggen dat we spullen die ons aangeboden worden eigenlijk niet altijd willen, dus dat-kan-er-dan-ook-nog-wel-bij....
Het gevolg weten jullie inmiddels. Een huis waar elk stukje inmiddels vol was en mijn grootste wens was dan ook al een paar jaar: opruimen! Ook wel duidelijk gemaakt aan de anderen maar er kwam nooit veel van. Want tsja... waar begin je hè?
En toen kwam daar de dag dat ik een kastje per dag in een titel zag staan. Volgens mij was dat bij een berichtje van Mevr. Williams. De eerste reactie was: Overslaan, nu even niet! Maar toen de volgende dag deze letters mij nog steeds aanstaarden deed ik iets wat grote gevolgen had. Ik klikte erop.
Het hek was van de dam. Binnen een uur had ik een blog aangemaakt en daarna heb ik Tukker meegenomen en ben eens gaan wandelen in het bos. Daar besloot ik waar ik zou beginnen. En de rest lees je hier.
Ik vind het heerlijk! Elke dag verheug ik me op de klus en het stukje wat erbij hoort. Ik zou me zo kunnen voorstellen dat de buren zich inmiddels afvragen wat er toch in die dozen en vuilniszakken zit die vaak naar mijn autootje worden gedragen. Om nog maar te zwijgen over de volle papiercontainer. Zaterdag wordt ie geleegd, ik denk dat Jan 'm aan de weg moet zetten, hij is niet meer te verplaatsen voor mij ben ik bang, zo zwaar is ie wel...
En ik geniet vooral van de rust in mijn hoofd. Want het hield me heel erg bezig, die troep. Het kostte me bulten energie. De frustratie en de ergernis waren zeer groot. En dat is nu al weg. Gewoon om het simpele feit dat ik weet dat het goed komt. Nu is het zo dat ik energie krijg als ik zie hoe netjes alles al is na 22 dagen. En als ik m'n projectje gedaan heb voor die dag kan ik verder met de dagelijkse bezigheden en is dat uit mijn hoofd.
Ook de reacties doen me goed. En dat er steeds meer mensen in blogland zijn die eraan beginnen. Voor die het nog overwegen: DOEN! Niet twijfelen maar gewoon beginnen. Ook al is het maar een plankje per dag, maakt niet uit! Want het heeft mij alleen maar heel veel goeds gebracht!
Goed dat het je zo'n goed gevoel & energie geeft! En succes met je de verdere kastjes!
BeantwoordenVerwijderenIk ben dit projectje een tijdje geleden hier en bij mvr. Williams gaan volgen, en vind het super...
BeantwoordenVerwijderenZou het ook wel willen, maar hier is het momenteel wat tijdgebrek, heb gewoon de tijd niet om overdag een laatje te doen..
En ik denk dat er bij mij heel veel terug zou gaan, maar dan is het wel lekker geordend.
Ik heb 10 jaar geleden eens heel veel weggedaan, en heb me daar toch spijt van gehad..
Wil je niet nadelig beinvloeden hoor, maar het ligt aan het soort 'rommel' wat je in huis hebt natuurlijk.
Laatst nog, kwam ik 2 paar oude handschoenen tegen van de kinderen toen die nog naar school gingen, konden nu na zoveel jaar bewaren voor je weet maar nooit, wel weg!!
En ja hoor, toen ze weg waren moest de zoon een paar oude handschoenen hebben..
Mutsenverhaaltjes kunnen toch ook gezellig zijn? :-)
BeantwoordenVerwijderenBij ons is het tamelijk opgeruimd, mijn man is degene in huis die regelmatig dingen weg doet. ik hou dan telkens mijn hart vast "oh nee, DAT toch niet!". Blijven er natuurlijk nog steeds enkele kastjes (met spulletjes van mij waar hij echt niet mag aankomen) onopgeruimd. En als ik dit hier lees zou ik van mijn hart een steen moeten kunnen maken en het DOEN (die bewuste kastjes opruimen bedoel ik dus)! Wie weet begin ik er op een dag toch eens aan! ;-)
BeantwoordenVerwijderenIk herken je verhaal helemaal.
BeantwoordenVerwijderenIk kijk steeds even bij verschillende 'opruimers' maar kan mezelf er nog niet toe zetten.
Als het nou "een kastje per week" heten dan was ik er meteen aan begonnen, haha
Misschien wordt het een goed voornemen voor 2012.
Groetjes Yvonne
Oh Trudy, ik ben ook bezig in mijn hobbykamer... stukje bij beetje. Maar zoveel andere dingen slokken mijn aandacht op. Verjaardagen, feestjes, schooldingen... Dus gaat het niet zo vlot als ik wel wil... Het zal wel januari worden voor ik écht goed verder kan.
BeantwoordenVerwijderenMaar ik gooi niet heel veel weg, het is meer ordenen wat ik doe en ik weet straks weer precies waar ik alles kan vinden, dat geeft een prettig gevoel.
Prima dat je het zo consequent volhoudt. Daar is niets mutsigs aan.
BeantwoordenVerwijderenHoi Trudy,
BeantwoordenVerwijderenWat een heerlijk project! Ik volg je dagelijks bij je opruimwoede en ik moet zeggen, het is enorm aanstekelijk. Ik zal er niet zo gauw een extra blog over maken, want ik kan nu al bijna niet meer alles bijhouden, maar mijn voornemen voor het nieuwe jaar staat al vast; een kastje per week gaat het worden. Het moet gewoon, want anders slibt het hier letterlijk dicht.
Ik heb echt grote bewondering voor je dat je in je drukke dagelijkse bestaan tijd vind om dit te doen. Je zegt wel dat het soms nog geen half uur werk is, maar toch, het moet wel gedaan worden...
En nu al ruim 3 weken bezig en je geniet er van... Fantastisch...
Ik ben weer benieuwd naar je klus van vandaag...
Lieve groet,
Mirjam
Wat goed dat het ook zo duidelijk effect heeft op jouzelf! Dubbel opgeruimd gevoel dus.
BeantwoordenVerwijderenHey lieve muts het is zeker aanstekelijk dat opruimen, ik doe het een beetje anders maar er gebeurd wel wat. Maar o wat moeilijk om dingen weg te gooien. liefs Hélène
BeantwoordenVerwijderenZal ik dan ook maar beginnen ...
BeantwoordenVerwijderenHeerlijk dat je zoveel energie van krijgt en dat het rust in je hoofd geeft!
BeantwoordenVerwijderenIk lees je blogjes met plezier!
Jij muts der mutsen....wat lees ik toch met veel plezier elke dag je post.
BeantwoordenVerwijderenJe weet het he....ik ben 'n beetje van de omgekeerde....ik ben altijd aan 't ruimen...ook niet goed hoor!!!Toen onze zonen nog thuis woonden zeiden ze eens:
ma....als we een scheetje laten sta jij er met stoffer en blik achter om 'm op te vegen....tja...daar kon ik het meedoen.
maar Trudy...fijn dat het jou help rust in je hoofd te krijgen. Ik wens je ontzettend veel plezier met dit project.
Fijne dag, Trudie.
Zoals je weet ben ik er inmiddels ook aan begonnen en ik heb ook alweer lezers van mijn blog aangestoken met dit virus...
BeantwoordenVerwijderenHier een beetje hetzelfde verhaal: we wonen hier 18 jaar en we sparen gewoon van alles omdat het misschien nog bruikbaar is. En daarnaast ben ik niet altijd zo fit en wil ik mijn huishouden nogal eens laten versloffen. Misschien dat het me zo wat beter af gaat, nu iedereen kan mee gluren.
Goed he, ik merk dat ik vaak niet aan het bloggen erover toe kom, maar het wel doe.
BeantwoordenVerwijderenHet is gewoon heerlijk om door de opgeruimde projecten heen te lopen!
Hier valt aan mijn kant van het huis niet veel op te ruimen en alles heeft zijn eigen vaste plek. Maar ik vind het leuk om te lezen dat jij er blij van wordt en er een rustig gevoel van krijgt. Ga zo door!
BeantwoordenVerwijderen