Volle kasten, dat is waar ik voor zover ik nog terug kan denken al last van had. En waardoor dat kwam? Geen idee, zeg het maar. Kan me zo voorstellen dat ik vaak heb gedacht: "Ach, ik bewaar het nog maar even, je weet maar nooit..." Of dat het door tijdgebrek kwam.
Ik ben in de ogen van familie, en vooral schoonfamilie een poetstante. En een opruimer. (Nou, inmiddels denken jullie daar wel anders over, kan ik me zo voorstellen.). Dat komt omdat het op het oog heel netjes lijkt hier in huis. ´k Heb er ook een hekel aan rommel te zien, ik word er heel onrustig van. En schoonmaken? Da´s hier in huis ook een wekelijkse klus. Een oud huis is nu eenmaal een stofnest. En dan ben ik ook nog gezegend met een stofmijtallergie...
Maar ik ben ook iemand die de boel graag onder controle heeft. Was ook best een drukke boel vroeger toen de kinderen nog klein waren. Ik kreeg er 3 in 4 jaar, dus er moest ook wel een schema zijn. En dan bleek de jongste ook nog een flinke gebruiksaanwijzing te hebben (kreeg ik er alleen niet bij..). Het liefst maak ik het eten al zover klaar ´s ochtends, stel je voor dat er iets tussen komt ´s middags. De oorzaak stamt nog uit de tijd dat Junior helemaal los ging na schooltijd...
Dus van grote klussen, daar kwam weinig van. En toen dat eenmaal anders werd, was ik geblokkeerd. De rommel keek me zo aan als ik de kasten open deed dacht ik dacht: "Weet je wat? Een ander keertje dan maar...". En zo sluimerde het een aantal jaar door. Er werd soms een laagje rommel bovenaf geroomd, dan leek het weer even wat, maar verder....
En toen kwam de dag dat ik een kastje per dag ontdekte. Eerst wou ik er nog niet aan, maar toen ik eenmaal de grote stap gezet had, ging het los. Totdat....
De zolder aan de beurt was. Ik hield mezelf weer voor de gek door te denken dat ik dit project niet alleen aan kon.. hier zie je waarom ik dat dacht:
 |
| Het uitzicht links van de trap... |
 |
| En rechts.... waar begin je met zoiets??? |
Dus zouden we het samen doen. Spraken we nu inmiddels al 2 weken geleden af. Wachten. En nog eens een dagje. En dan realiseerde ik me dat er deze week ook weer niets van kwam...
Dus schreef ik er hier een blogje over en kreeg support! (In de vorm van reacties, maar dat was nu net wat ik nodig had!!). Dus ik begon vandaag. Benieuwd hoe dat gelopen is? Kijk even hier. ´t Is nog niet af hoor, maar ik ben zoooo blij met het resultaat tot nu toe!!!
En of!!! Goed gedaan hoor! Ik moedig je graag aan, dat werkt altijd zó goed!
BeantwoordenVerwijderenJeetje Trudy, je bent al een aardig eind gekomen. Je mag met recht trots zijn op de geklaarde klus. Zelf ben ik altijd bang in mijn opruimwoede dingen weg te gooien waar ik later spijt van zal krijgen, vandaag dat ik dit soort klussen nog maar even voor me uit schuif. Misschien kan ik jou eens inhuren :)?
BeantwoordenVerwijderenwat goed!!! ooit hoop ik een vergelijkbaar iets te hebben. Een zolder waar je weet waar je wat binnen 5 minuten kunt vinden, Super!
BeantwoordenVerwijderenWat goed,zeg.
BeantwoordenVerwijderenNee,ik kan ook echt niet tegen rommel.
Daar kan ik echt sacharijnig van worden,dus ik
waak er voor,vooral sinds we verhuisd zijn,dat
er niet teveel bij komt.
Als er iets bij komt,gaat er iets anders weg.
Groetjes Ans
Ik ga snel op je andere blog kijken!
BeantwoordenVerwijderenWat knap van je! Heel veel succes ermee om het schoon en netjes te houden!
BeantwoordenVerwijderenRuimte in je kastjes is ruimte in je hoofd, zo zie ik dat maar :)
BeantwoordenVerwijderenIk vind het onwijs knap en moedig van je dat je door je blokkade heen bent gegaan en bent gaan aanpakken. En ik heb gezien op je andere blog hoe netjes je zolder nu al is geworden: dikke pluim voor jou! P.S. Als je mijn blog wilt blijven lezen, kom er dan even kijken, want er gaan dingen veranderen.
BeantwoordenVerwijderenHoi Trudy,
BeantwoordenVerwijderenHet zal toch zeker een heerlijk gevoel zijn, al die kasten, kastjes en laden die je tot nu toe al hebt aangepakt. Wat goed van je dus, dat je door die blokkade bent gegaan. Nu kun je met een heerlijk voldaan gevoel door je huis lopen, en denken... Dat heb ik toch maar mooi voor elkaar. Een lekker opgeruimd huis...
Ik wens je een heel fijne dag vandaag,
Lieve groet,
Mirjam
Heel herkenbaar, denken dat je iemand anders nodig hebt terwijl je alle capaciteiten in huis hebt om het in je eentje voor elkaar te krijgen met alle voldoening die daarbij hoort. Geniet van deze overwinning op jezelf.
BeantwoordenVerwijderen