Vandaag was een rare dag. Zoals ik gisteren al schreef is ons jaar niet goed begonnen. En één van de nare dingen die we meemaakten was het sterven van mijn tante. Vanmiddag hadden we de crematie van haar.
Mooie herinneringen heb ik aan de logeerpartijtjes bij haar thuis. Ze had 4 kinderen, en het jongste meisje was 3 jaar ouder dan ik. Dus daar logeerden mijn zus (2 jaar ouder) en ik veel. In dit logje zie je daar nog een foto van.
Ik schreef daar al, hoe fijn het er op de pluk- en sorteerdagen was als kind. Ze hadden een appelboomgaard en we hielpen dan altijd met de hele familie daar. Maar ook het feit dat ze vlak bij de IJssel woonden en heerlijk buitenaf, hielpen mee aan een vrijheidsgevoel tijdens de dagen daar.
Altijd waren we er buiten. Struinen door de uiterwaarden. Ooit, kan ik me herinneren waren we een jonge kat kwijt. De hele dag zochten we met z'n drietjes, maar nergens was ie te vinden. Tot we naar huis liepen. Ineens liep het kleintje mauwend achter ons aan!
Ook maakten we kennis met hele andere aspecten van het buitenleven. Zoals toen tante een kip slachtte. Dat hadden wij nog nooit meegemaakt. En ik moet zeggen dat de schrik heel erg groot was toen de kip letterlijk zonder kop in het rond liep! Mijn zus en ik zien het nog zo voor ons. De rest van de familie daar lag in een deuk, ik kan er tot op de dag van vandaag nog niet echt om lachen, maar ja... 't is maar wat je gewend bent...
Maar vandaag namen we afscheid van tante. Moeilijk natuurlijk, maar ook mooi om nichten en neven weer eens te zien. Zelfs nichten en neef van vaders kant. Bij mij doet het feit zich voor dat oudste nicht van vaders kant getrouwd is met oudste neef van moeders kant. Leerden elkaar kennen op het 12 eneenhalf huwelijksfeest van mijn ouders, die allebei jongsten waren van de fam... Mooi he?
Dus het kijk- en vergelijk was natuurlijk niet van de lucht. Goh zeg, wat lijkt die op... en is dat nou een dochter van... heerlijk is dat. Dat vonden wij niet alleen, want toen ik nicht een hand ging geven voor het naar huis gaan sprak zij uit hoe veel ik volgens hen op mijn moeder ga lijken..
Eigenlijk is het jammer dat je elkaar vooral nog ziet bij dit soort gelegenheden. En dan speelt wel even het idee om eens zomaar met elkaar af te spreken. Of het er van komt, ik betwijfel het, maar leuk zou het zeker zijn!!
Inderdaad vinden de meeste reünies plaats op begrafenissen.
BeantwoordenVerwijderenDat hadden wij laatst nou ook toen mij neef gecremeerd werd. MAar uiteindelijk komt het er vaak niet van. Tja, waar dat nou aan ligt?
BeantwoordenVerwijderenLiefs, Kopka
Ja vreemd he dat de meeste reunies plaatsvinden als iemand overlijdt. Toen mijn vader werd begraven kwam een oude schoolvriend van hem in contact met de nicht van mijn vader. Als kinderen hadden ze veel met elkaar gespeeld en tientallen jaren later worden ze op hoge leeftijd alsnog een stel, hoe mooi is dat? We beweren nu nog dat mijn vader die dag voor Cupido heeft gespeeld :-)
BeantwoordenVerwijderenSterkte vandaag en hopelijk is alles goed met je schoonmoeder!
Groetjes Carolien
Mijn familie is héél klein, omdat dat een paar generaties terug al uit elkaar is gevallen, waarschijnlijk doordat die gezinnen heel groot waren en die van mijn ouders (hun ouders dan hè) niet.
BeantwoordenVerwijderenWel een leuke verhalen komen er dan boven water in je hoofd... Ook al is het dan niet zo'n leuke dag met zo'n crematie, de herinneringen aan die tante zijn natuurlijk geweldig, dan is het toch een dag met een lach.
Gecondoleerd met je tante!
BeantwoordenVerwijderenHet is erg om har te moeten verliezen, maar gelukkig heb je erg goede herinneringen aan haar.
En je hebt gelijk: een begrafenis is soms net een reünie.
We hebben allebei een blogje met herinneringen geplaatst vandaag......
BeantwoordenVerwijderenNogmaals gecondoleerd en ja, jammer he dat je elkaar soms alleen bij deze gelegenheden ziet...
Gecondoleerd met het verlies van je tante,waar je als kind zo fijn gelogeerd hebt.
BeantwoordenVerwijderenEn ja,zo'n dag van afscheid roept vele herinneringen naar boven.
Groetjes Ans
Gecondoleerd.
BeantwoordenVerwijderenJe verhaal doet mij denken aan het afscheid van mijn oma. Mijn oudtante zei toen tegen m'n moeder: 'tot de volgende begrafenis'. Want verder zien ze elkaar nooit.
Toen mijn andere oma en opa overleden zijn heeft de familie rond hun verjaardag (waren 2 dagen na elkaar jarig)een familiedag ingesteld. Nu komen we dus nog elk jaar bij elkaar. Of dat ook zo blijft als alle ooms en tantes ouder worden moeten we maar afwachten. Toch blijven ook veel neven en nichten komen op deze dag. Blijf je toch een beetje op de hoogte (hoewel we nu ook met veel op hyves zitten)
Veel sterkte met het verwerken van dit verlies.
BeantwoordenVerwijderenGroetjes,
Thara
Nog gecondoleerd met het verlies van je tante. Maar inderdaad zijn dat soort crematies een soort van rëunies die veel fijne herinneringen naar boven brengen. Koester de fijne gedachten, daardoor blijven de overledenen altijd in ons leven aanwezig.
BeantwoordenVerwijderenSterkte Trudy, maar wel fijne herinneringen.
BeantwoordenVerwijderenDikke kus!
Mooi om zulke herinneringen te hebben. Op een gegeven moment kom je op een leeftijd dat je inderdaad je familie alleen nog bij dat soort gelegenheden ziet. Omdat wij zowel aan mijn vaders als aan moeders kant een grote familie hebben, wordt er om de 5 jaar een reunie georganiseerd. Nu willen we dat om de 2 jaar gaan doen omdat de ouders nu allemaal tussen de 70 en 80 zijn en toch weg gaan vallen. Ik heb het ook al een keer georganiseerd en is erg leuk om te doen. Groetjes Peggy
BeantwoordenVerwijderenAch Trudy, zoals ik daarnet op je andere blog al zei, het maakt niet uit wat de leeftijd is, het is altijd verdrietig als er iemand wegvalt. Maar inderdaad, het is ook een gelegenheid om velen van de familie weer eens te zien. Zo´n afspraak maken lijkt dan zo logisch maar volgens mij komt dat er meestal dan niet meer van... Ik ben het met je eens dat het jammer is dat je de familie in zo grote getale alleen maar treft bij zo´n gelegenheid. Tenzij je natuurlijk even een ´echte´ familie-reunie gaat organiseren. Is dat nou geen leuk idee? En dan laat je elk jaar een andere neef of nicht het volgende jaar weer eentje organiseren, dan zien jullie elkaar allemaal eens per jaar. Mij lijkt het wel wat... maar om de eerste te zijn... toch een hele opgaaf.
BeantwoordenVerwijderenIk wens je een fijne avond Trudy,
Lieve groet,
Mirjam
Wat een mooie herinneringen aan je tante Trudy.
BeantwoordenVerwijderenEn wat herkenbaar in je verhaal over het weerzien van neven en nichten, vaak alleen met dit soort gelegenheden.
Wat voor jou als een triest begin van een nieuw jaar begon, zo eindigde voor mij het oude jaar. Mijn tante overleed aan het einde van het jaar werd op Oudjaarsdag gecremeerd en ik had hetzelfde gevoel als jij bij het weerzien van neven en nichten.
Vaak maak je dan afspraken, maar er komt in werkelijkheid weinig van terecht.
Veel sterkte.
Lieve groet, Mea
Ja, 't is toch vaak een soort van reünie. Hernieuwd contact met mijn even oude nicht is hierdoor tot stand gekomen op de crematie van mijn vader.
BeantwoordenVerwijderenAch tantes en opa's en oma's vaak zulke mooie herinneringen. Ik hoop dat ik dat ook heb kunnen creeeren voor mijn nichtjes en neefje.
BeantwoordenVerwijderenWat triest voor jullie dat jullie afscheid moeten nemen . Heb jij dat ook dat je dan beseft dat die mooie dingen NOOIT meer terug zullen komen? En inderdaad je neven en nichten weer ontmoeten is dan wel weer mooi. i
k wens je veel sterkte. en dikke kunffel omdat ik je zo lief vind.