Dankbaar zijn...

Oh wat zijn er dagen dat dankbaar zijn best lastig is... als het allemaal eventjes niet zo loopt als je wilt. Als aan het eind van je geld nog een stuk maand zit. Als (zoals bij ons) je hond al mank loopt na een stukje lopen. Terwijl dat stukje niet eens zo ver was en al helemaal niet glooiend of zo. En dat terwijl Tukker ook nog onder de pijnstillers zit op het moment.

Maar ook Mirte, die zich een slag in de rondte leert en dan nog onzeker is over het komende examen en de examens die ze al gemaakt heeft. En als je je schuldig voelt doordat je het idee hebt dat je het nog lang niet iedereen zo naar de zin kunt maken als je zelf wilt. Omdat er ook nog zoiets is als ruimte voor jezelf. En als je dat niet bewaakt wordt het natuurlijk allemaal niets.

Ben je al gestopt met lezen? Want zo gezellig is dit stukje nu ook nog weer niet tóch? Zo'n klagend mens, en wat heeft ze nu helemaal te klagen???

plaatje van www.

Nee dan deze familie... of dit meisje. Ik ben elke keer weer onder de indruk van de wijze hoe zij met hun tegenslag omgaan. Nee niet alleen onder de indruk, ik heb er zeer grote bewondering voor! Dus nu even over de andere boeg:

. Ik ben dankbaar voor het feit dat wij Tukker nog hebben , ondanks dat hij al vanaf z'n derde jaar flink H.D. heeft!

. En ik ben dankbaar voor Mirte, die zo vreselijk ambitieus is. Zij is vastbesloten straks wat voor de wetenschap te betekenen. Zij wil straks in het onderzoek voor medicijnen tegen kanker een doorbraak maken, hoe fanatiek kan je zijn? En daar ben ík de moeder van!

.En nee. Ik kan het momenteel niet iedereen naar de zin maken, maar ik doe m'n best! En volgens mij kom ik daar een aardig eind in!

. En natuurlijk ben ik dankbaar voor de gezelligheid hier in huis. Fleur is een paar dagen hier weer onder dak, en ondanks dat ze een tas was meenam en die natuurlijk zo snel mogelijk weer schoon moet zijn (zondag weer mee...) geniet ik van de bedrijvigheid in huis. Heerlijk... gisteren weer met z'n vijven aan tafel!!

. En oh ja, Femmy... voor jou ben ik ook dankbaar. Ik kan altijd mijn sores kwijt bij jou. Maar we lachen ook samen wat af, gelukkig maar. Vandaag ben je jarig en morgen kom ik gezellig eventjes langs. Gefeliciteerd alvast hoor, als je dit nu leest! Hoe bijzonder, zo'n vriendin als jij. Al een jaar of 37, inmiddels! 10 Jaar waren we toen we elkaar ontmoetten!!

Poeh, heb ik het stuk toch nog een beetje kunnen redden. Want ik realiseer me natuurlijk wel, dat jullie helemaal niet op geklaag zitten te wachten. en als ik het zoals hier omdraai, dat ik er dan zélf ook verder mee kom. Want die kleine citroentjes die het leven mij geeft... daar kun je nog bést lekkere limonade van maken!!!