Rotte bananen.

Tsja, als je zo'n titel voorbij ziet komen krijg je al snel visioenen van stinkend fruit, veel fruitvliegjes en mopperende tieners. Nou, alleen dat laatste was waar.

Junior ergert zich een beetje aan het gedrag van zijn moeder (ik dus). Ik gooi niet zo snel meer heel erg rijp fruit weg tegenwoordig. En laatst liet ie zich nog aan zijn oudste zus ontvallen dat ie dat knap irritant vond. En dat ie stiekem al eens een paar van die gespikkelde bananen weggegooid had :)

Maar vandaag was ik hem voor. Op de fruitschaal had ik zomaar weer een aantal gespikkelde exemplaren klaar liggen. Klaar om verwerkt te worden in heerlijke bananencake. Zo gedacht, zo gedaan. Kijk, hier is het resultaat: (of eigenlijk 1 van de twee, ik kwam op het idee 2 kleine te maken).

Toen ik eenmaal lekker in de kook/bakmood zat ging ik verder dan dit. De verschrompelde nectarines in de koelkast heb ik samen met een paar appels met plekjes ook maar verwerkt. Tot appel-nectarine compote. 4 potjes vol had ik, een mooie aanvulling op de voorraad!

Daarna was ik niet meer te stuiten ;) Ik had ook nog een recept van appelbrood vers in mijn geheugen. Een risico dat je neemt als je veel in blogland vertoeft... dus maakte ik een brooddeeg van bruin zonnebloempittenbroodmix en deed daar tijdens het kneden al rozijnen door. Uitrollen, reepjes snijden en samen met partjes appel puzzelen om zo een quichevorm vol te krijgen. Ik had weer teveel, dus maakte ik er nog maar een klein exemplaar bij:

Toen Jan thuis kwam van zijn werk, zag hij het aanrecht vol staan:

Hihi..  dit is een fotootje van na de koffie...

Natuurlijk namen we een lekker stukje bananencake bij de koffie. En die is goed gekeurd! 't Is wel een beetje veel eten allemaal, zo voor ons drietjes. Maar ik denk dat ik voor het brood en de cake nog wel een plekje in de vriezer heb. Want wie wat bewaard.... mmmmm!