Kniepertjes bakken.

Zoals we al járen doen, gaan we ook dit jaar weer kniepertjes bakken. Ooit een gewoonte overgenomen van een toenmalige buurvrouw en inmiddels niet meer uit ons systeem weg te denken. Men neme:

. 500 gr. bloem.
. 250 gr. suiker.
. 3 eieren.
. 200gr. boter.
. 3 zakjes vannillesuiker.
. ong. 350 ml. lauw water.

Er is een speciale maniet om het beslag te bereiden, maar ik ben meer van het mikmaarbijelkaar.... Wel even de boter een beetje smelten in de magnetron. Daarna zet je het een poosje weg om op te stijven. Een uurtje of 2. Dus ik was vanochtend al vroeg uit de veren...

Het beslag ziet er dan zo uit:

Dan komt het ijzer op tafel en gaat het eerste bolletje erop:

Niet te groot...

Als je het ijzer dan dichtklapt komt de stoom eruit:

Goed kniepen (knijpen in goed nederlands) en dan een paar minuutjes later zie je dit als je ´m weer openklapt:

En dan komt de truc... als het kniepertje nog warm is moet je ´m oprollen. Ik doe dat om een mes. Moet zeggen dat ik er nog beurse vingertoppen van heb....

Maar goed, als je deze foto ziet is dat het allemaal waard....

bovenop past tóch meer slagroom dan erin.....

En dan na een paar uurtjes bakken hou ik dit er aan over:

Zie je die platte in het ronde trommeltje? Die staan  symbool voor het oude jaar... opengeklapt en dus duidelijk wat er was. Die opgerold zijn staan symbool voor het nieuwe jaar. Dat moet zich nog ontvouwen, vandaar!

Zijn best nog veel kniepertjes zo. Maar ze komen wel op hoor. Vanavond gaan er al heel wat mee naar mijn ouders, daar vieren we met de familie oud en nieuw, gezellig met spelletjes. En de rest? Ach, ze zijn geliefd in de familie, dus dat zal wel loslopen.... Rest mij nog jullie een fijne jaarwisseling toe te wensen en dan schrijf ik volgend jaar wel weer ; ))

Groot vervoer....

Tsja... en dan zit je middenin het volgende "avontuur".... Een kind die op kamers gaat. Loslaten betekent dat natuurlijk, maar eerst heeft ze je hulp juist wat meer nodig. Want er moeten dingen geregeld worden. Zoals daar is een verzekering, en een andere bankrekening, of in ieder geval een digipas, ze zal toch haar eigen zaakjes moeten regelen. Deed ze nu ook al, maar dan met onze pas. Niet handig als ze ergens anders woont.

Dus bellen. En gelukkig kon ik deze dingen snel afhandelen. Nu zelf nog even inschrijven in Nijmegen en de studiefinanciering aan laten passen. Een uitwonende krijgt meer, dus de drive is groot dat snel te regelen. Als student telt elke cent....

En dan werd er gisteren een kastje gespot op M.P. Eentje met een uitschuifbaar blad, dus dat zou betekenen dat er ruimte uitgespaard blijft. Want dan kan ie meteen als bureau dienen. Toch wel fijn als je maar 9 vierkante meters in kan richten..

Even bellen, en de afspraak was snel gemaakt. Vanmiddag om een uur of 12 kon Jan terecht. Fleur had andere plannen maar ze vertrouwde wel op haar vader.

Vanochtend na het ontbijt begon Tukker te tellen... Baasje thuis, Vrouwtje thuis... 1 plus 1 is 2! Wandelen???? En hij probeerde het even uit... beetje zeuren, zuchten toen ie terug werd gestuurd op z´n kleed... Omdat wij niet geheel ongevoelig zijn voor z´n smeekbedes was de beslissing al snel gemaakt. We gingen het ophalen van het kastje combineren met een wandeling daar in de buurt. Top! Iedereen blij....

Na een heerlijke wandeling kwamen wij iets voor twaalven aan bij het kastjesophaaladres. Een prachtig stekje trouwens. Een verbouwd boerderijtje buitenaf. De bewoners gingen emigreren naar Portugal. Jan vroeg meteen of er al nieuwe bewoners in zicht waren.. helaas wel....

Mee naar de schuur. En het kastje is leuk! Wel oud, heeft een opknapbeurtje nodig, maar dat komt goed. Jan is er as i write al aan begonnen. Toen de eigenaresse hoorde dat het voor een meisje was die op zichzelf ging wonen vroeg ze me nog mee naar binnen. Daar gaf ze me nog een leuke oude kan en een vleeswarendoosje mee. En eenmaal weer buiten zag Jan nog een stoel staan onder een afdakje.

Op de vraag wat daar mee gedaan werd riep ze :"Neem maar mee!" Nadien zijn we nog even naar een winkel geweest waar Jan gisteren al met Fleur was. Daar zag ze een leuk krijtbord met een kapstokje eronder en een muursticker met de tekst: "The best thing about memories is making them". Aangezien ze nog meer spullen nodig heeft liet ze het toen staan. Maar hoe leuk was het haar daar toch mee te verrassen.... Ze was er erg blij mee!

Wat is het toch handig dat een Volvo zo groot is. Vooral als de achterbank plat ligt. Kast erin, stoel erin en de rest van de spulletjes en hond kon er ook nog makkelijk bij:

hij voelde zich niet helemaal op z´n gemakje, maar ja... je moet wat.....

Bepakt en bezakt kwamen we thuis tussen de middag, maar onze ochtend was zéker goed besteed!!

29 december alweer..

Gekke dag vandaag... ik zit doodleuk op de bank dit stukje te schrijven, maar ik heb voor m´n gevoel nog geen fluit gedaan! Nou ja, het ontbijt maken, afruimen, afwasmachine uitgepakt en ik zit aangekleed en opgelapt hier op de bank. En toen, toen zou ik de was ophangen, maar eerst maar even koffie..

En dan is de koffie ingeschonken en dan sla je even je laptop open... fout! maar wel gezellig. En na alle stukjes te hebben gelezen dacht ik zomaar dat het wel handig was om zelf ook even een bijdrage te leveren...

Jan is met Fleur naar Nijmegen, het contract van de kamer tekenen en de sleutel ophalen. Ik dacht dat ze zó terug waren maar bij vertrek werd gemeld dat ze ook nog maar even wat kringlopen afgingen. 5 uur eten hoor, was m´n antwoord. Mirte zou om 6 uur moeten werken maar die werd net gebeld of het een uurtje eerder kon. De rest heeft geen verplichtingen vanavond dus nu zouden ze ook wel wat later thuis kunnen komen. Zal ze zo ff smssen...

Mirte gaat vanmiddag nog even naar mijn ouders, appelflappen helpen bakken. We vieren dit jaar oud en nieuw bij hen en er was een verzoek van een nichtje of er dan wel flappen bij konden zijn, zelfgemaakte wel te verstaan:

plaatje is van www, maar zulke zijn ´t wel..

Oma was het eigenlijk niet van plan. Járen zorgde zij voor de voorraad oliebollen en appelflappen en die waren dan voor de hele familie.Ik kan me nog goed herinneren dat er een emmer beslag in de kamer voor de kachel stond en wij dan op onze tenen moesten lopen, en niet onder de theedoek mochten kijken... best lastig, ik was nogal impulsief vroeger.....

Maar vanmiddag gaan de kleinkinderen oma helpen. Mirte, een nichtje en haar vriend. Leuk idee! En misschien, als ik tijd over heb na de boodschappen kijk ik ook nog even om de deur. Want even snoepen van de mislukkelingen is iets wat herinneringen bij mij oproept. Hoe lekker zijn die! Nog warm en met van die net te harde korstjes...

Maarreh als ik daar nog tijd voor wil hebben, moet ik nu snel naar de was... en de boodschappen, en oh ja, er wacht ook nog een kastje... oeps!!

P.S.....En dan nog even een foto update... na het boodschappen doen ging ik even langs voor een kopje koffie en natuurlijk een vers gebakken appelflap:

oma druk aan het bakken...

mijn nichtje en haar vriend kijken de kunst af..

schillen lukt nichtje in ieder geval al prima..

jammer dat het met het mobieltje gefotografeerd is, in het echt zagen ze er véél lekkerder uit, écht!

Cakepops en mijmeren....

En dan is het zomaar weer 2 dagen later. Gisteren schoot het schrijven er even bij in. De hele club is thuis en ´s middags kwam Anna, waar ik hier over schreef, bij Mirte om samen cakepops te maken. Het gaat goed met Anna. Ze moet nog 2 grotere chemo´s en daarna komen er tabletten in zicht. Het bleek laatst dat ze het geluk had dat de soort leukemie die zij heeft tot de lowrisk categorie hoort.

Wat een opluchting was dat! Maar dat wil natuurlijk nog niet zeggen dat ze er nu dan af is. Vandaag weer aan de chemo en dan kan ze het kleine beetje haar wat alweer gegroeid was misschien weer kwijt raken. En ze ziet vooral op tegen de bijwerkingen van de chemo. Best lastig allemaal..

De meisjes hebben heerlijk zitten fröbelen aan de tafel. En dit was het resultaat:

het zijn bolletjes van cake met witte chocolade en versiersels.

Leuk hè? Er leuk en makkelijk te maken met kinderen. Tip?

Woensdag is het vandaag. Rare week, je moet gewoon nadenken over welke dag het is...  maar ik vind het wel een leuke week. Ben gek op de jaaroverzichten op de t.v. en ook de top 2000 is hier favoriet. Heeft iets melancholieks, zo'n laatste week van het jaar..

En wát voor jaar... Het bloggen is wel het beste wat me overkwam en dan kan je als logisch gevolg de opruimactie hier in huis op de tweede plaats zetten. Maar ook het feit dat er veranderingen aan zitten te komen vind ik niet verkeerd. Of zoals Loesje het omschrijft:

Hangt bij ons al jaren op de deur van het toilet... Ik voel het ook echt zo. Natuurlijk is het heel vervelend dat de baan van Jan eindigt over 2 jaar, maar het geeft zeker ook de kans te gaan bedenken wat hij dan straks wil. En ik weet zeker dat hij dit niet had gedaan als hij de "zekerheid" van zijn baan nog had gehad. 't Is maar hoe je ergens tegenover staat.

Dus.... volgend jaar zal een jaar worden dat in het teken staat van de toekomst. Wat het werk van Jan betreft maar ook wat het zelfstandig worden (wonen) van Fleur betreft. En onlosmakelijk is daarmee verbonden welke plek ik daar in ga vinden. Komt goed, ik weet het zeker!

En jullie, al plannen??

En dit is twee.....

En dan is het alweer de avond van tweede kerstdag. Terwijl de meisjes zich optutten om zo nog uit te gaan en Jan even slaapt op de bank (hij moet vannacht nog werken) heb ik de rust om dit even te schrijven. Ook vandaag was het hier thuis geen nare dag. Integendeel, lekker relaxed hebben we genoten van het samenzijn met ons gezin.

Vanmiddag las ik dit. Hoe intens verdrietig is deze dag voor dit gezin. Ik volgde haar de laatste week al met angst en beven en helaas is het ergste senario werkelijkheid voor ze geworden. Het enige wat nog over blijft is een kaarsje voor hen te branden en dat doe ik dan natuurlijk..

Als je zoiets leest word je nog weer eens met de neus erop gedrukt dat geluk niet altijd vanzelfsprekend is. Vanochtend gewoon ontbijten als altijd op zondag en daarna aan de koffie. Vanmiddag nog even met Tukker naar het bos. Fleur wou zelf mee en Jan Jr. moest even. Soms is een frisse neus gewoon goed voor iemand.

Maar dat viel niet helemaal in goede aarde. Hij mokte het eerste stuk een flink eind weg en na even gepraat te hebben ontdooide ie gelukkig weer. Dit was zeker ook een verdienste van Fleur... getuige deze foto´s:

beetje fletse foto, maar ja mobieltje hè..

Tukker daarentegen vermaakte zich vanaf de eerste minuut. Wat was die hond er aan toe, zo lekker even eruit..

Toen we weer bij de auto aankwamen was Junior wél een beetje moe ; )

was weer over toen we thuis waren, gek hè..

Vanavond genoten we van een klassiek diner met stoofpeertjes en varkenshaas met champignonsaus. Nog even een toetje erachter aan en nu hoef ik voorlopig ff niets.. Zodadelijk tegen 21.00 zijn Jan en de meisjes vertrokken. En Junior is boven, nog druk aan het socialiseren met z´n vrienden op het internet.

Dus ik ben helemaal alleen vanavond.... en dat vind ik helemaal niet erg ; ))

En dat was één....

Ik zit hier lekker even op de bank, te genieten van de stilte die hier in huis nog heerst. De meisjes zijn zó blij dat ze weer eens even uit kunnen slapen na alle drukte en Junior is daar altijd wel voor in. Jan slaapt vanochtend omdat hij vanavond de nachtdienst weer in moet.

Is het alweer tweede kerstdag. En heb ik zomaar een dagje overgeslagen met schrijven. Raar hoor. Eigenlijk heb ik nu ook helemaal geen inspiratie maar ik klets gewoon even lekker een eindje weg.

Gisteren was het genieten. Ook toen sliepen we uit. Voor mij is dat tot half 8, dat is al anderhalf uur langer dan normaal. De rest kwam om 10 uur het bed uit, nadat ik ze verteld had dat ik een heerlijk kerstontbijt had gemaakt. Met eitje, croissantje en een bakje kwark erbij. Glaasje jus, eigenlijk een beetje zoals elke zondag, maar wel lekker.

Daarna werd er lekker aangetut en tussen de middag kwam er een zelfgemaakte kerststol uit de oven:

met spijs..

en nog warm, de lens besloeg ervan..

Dat is toch altijd het lekkerst, zo meteen warm opeten. Vaste traditie hier, op eerste kerstdag. Na de lunch moest er nog een beetje aangepoot worden. 's Middags gingen we met mijn zus en haar gezin en opa en oma kerst vieren. Mét cadeautjes. Voor 10 euro p.p. Maakt het een leuke uitdaging en dat was goed gelukt.

Junior had mijn zwager. Die wou een bezem hebben... is ie niet mooi ingepakt?

Het grappige was dat ze met z'n drietjes zaten in te pakken, hoezo we houden geheim wie we hebben ; )

Junior vindt inpakken niet zo leuk..

Het was gezellig bij mijn zus. Na de cadeautjes kwam er een lekker buffetje op tafel en oma had de soep gemaakt. Wij zorgden voor het toetje. Ijs, pudding en een zelfgemaakte tiramisu. Viel goed in de smaak. Een grote schaal maar helemaal leeg!

's Avonds waren we alweer op tijd thuis. Zo tegen negenen. Heerlijk als je familie zo dichtbij woont. Straatje terug en je bent weer thuis.

Zo. is er toch nog weer wat uit mijn toetsenbord gekomen. Rest me nog jullie een fijne dag te wensen vandaag en wie weet, misschien tot snel!

En oh ja, ik schaam me diep... kijk eens wat mijn romantische wederhelft voor mij kocht met kerst...

mooi hè?

Mijn wens voor jullie..

Deze week kregen we een kerstwens over de mail. Van een collega van Jan die in precies hetzelfde schuitje zit. In de vorm van een kerstboom geschreven met zoveel ontzettend ware one-liners erin! Ik kan voor mijn gevoel niet anders dan er een aantal te delen met jullie. Dit vond ik de mooiste met het oog op de kerst:

* Wanneer luisteren om te reageren over gaat in luisteren om te begrijpen, ontstaat er echt contact.
* Geluk is degene willen zijn die je bent.
* Als gevoel de vrijheid krijgt, verandert leegte in ruimte.
* Gevoel maakt geen denkfouten.
* Het is steeds onze eigen stemming, die aan onze omgeving licht en kleur verleent.

Mooi toch? Ze zijn stuk voor stuk uitspraken om eens bij stil te staan. En dat is waar mijns inziens kerst om draait. Stilstaan bij dat en diegenen die belangrijk zijn voor jou. En natuurlijk ook dankbaar zijn voor al wat is.

Ik wens jullie allemaal een heel fijne en liefdevolle kerst toe!

Checklist....

Het is best een valkuil. Ik had het huis al zo goed als schoon, de boodschappen gedaan en dan denk je zomaar dat er voor vandaag niet zo veel over blijft....

Toch vanochtend maar eens een pen en papier(tje) erbij gepakt en even gebrainstormd (raar woord..). En toen kwam er dit lijstje nog uit:

Da´s nog genoeg te doen voor vandaag... ben maar begonnen met de kip voor de kippesoep op te zetten en de gehaktballetjes voor de tomatensoep te draaien. En nog even het deeg in de bakker gedaan voor de pizza.

Ondertussen deed ik dit. Check.

Daarna maakte ik de pan kippesoep af. Check.

En de pan tomatensoep. Check.

Dan maakte ik de pizza zover klaar dat ie in de oven kon. Check.

Het volgende was het blogje schrijven op mijn opruimblog over de kast. Check.

Het pakje voor Nicole moest ook nog even weggebracht worden. (zij won mijn giveaway). Check.

Ook verwende ik mezelf nog met dit boek. Check.

Toen ik weer thuis was ging ik naar boven om er een doekje door te halen. Check.

zie je 't glimmen?

De was moest ook nog even op m´n rek. Check.

Stofzuigen was ook geen overbodige luxe.... Check.

En dan was er nog één ding over. Daar ben ik momenteel mee bezig. En daarna... even eten en dan heerlijk met de voetjes omhoog. Toch best vermoeiend zo´n dag waarop ik dacht dat er niet zo veel te doen was ; ))



Check!!!!

Aanloopje...

Natuurlijk was het vanochtend weer vroeg dag. Kwart over zes ging de wekker, er moet er altijd wel ééntje vroeg uit... En nou kan je zeggen van ach die redden zich wel, blijf lekker liggen, maar dat kan ik niet helaas... Ik vind het zo ongezellig als ik ze de rest van de dag dan ook niet zie...

Fleur moest vroeg. Mirte wakker maken en zij had zich een beetje verslapen. Wilde nog even douchen en moest nu heel erg opschieten. Het leek heel slecht weer te zijn en het plan was haar even naar school te rijden. Maar later stopte de regen en pakte ze toch de fiets.

Ik was al kant en klaar gewassen en gestreken en dus best lekker vroeg. Genoeg te doen denk ik dan en dan is het niet erg op tijd te beginnen. Even nog de laptop erbij....

Een uur verder. Wát... een uur!!! Wat vliegt de tijd zeg, als je schik hebt... Oeps.... Nou ja ik las ooit ergens dat als je een sprintje wil trekken je dan toch echt eerst een aanloopje moet nemen. Het aanloopje is nu wel lang genoeg geweest en nu moet ik er toch écht aan geloven. Fijne dag allemaal!!

Brief aan Fleur.

Hee Fleur,

Wat kan er in een dag een hoop veranderen... Gisterenochtend was je thuis. Zoals altijd op dinsdag was je vrij. Wij wilden even naar Doetinchem, maar jij vond het niet erg alleen te zijn, je moest tenslotte hard aan het leren. Want vanochtend heb je een tentamen Statistiek.

Dat uitje naar Doetinchem werd voor ons een beetje lastig. Jan Jr. bleek ziek. De dag daarvoor ook al, maar hij leek opgeknapt. Maar toen ie ´s ochtends uit bed kwam had hij toch weer koorts. "Geen probleem hoor mam, ik ben toch bij hem" zei je . Maar we besloten toch maar naar Zutphen te gaan, is maar 10 minuutjes rijden.

`s Middags had je kerstviering op je stageschool, bij de kleuters. Achteraf vertelde je dat het één grote heksenketel was, maar wèl leuk.... Wij waren er om kwart over 2  alweer, Mirte was toen ook weer thuis, dus eigenlijk is Jan niet alleen geweest...

`s Avonds na de viering was er nog een afspraak voor jou. Je was uitgenodigd om te hospiteren. Je reed met een andere stagiaire mee erheen en werd heel leuk ontvangen door de andere 5 meiden die daar woonden. `t Voelde meteen helemaal goed, vertelde je achteraf. Dikke pret, en ze waren zelfs al aan het regelen dat je daar wel bijles kon geven in de stad.

Nadien met de trein naar huis en om 23.00 zou je horen of je de kamer had. Groot was de teleurstelling toen de telefoon stil bleef. Hè, getsie, dacht ik nog, jammer... Je ging naar boven, het was hoog tijd. Je moest immers voor vanochtend weer fris zijn..

Mirte was nog aan het leren beneden. En om half 12 ging jouw telefoon. Mirte was er nét te laat bij. Het bleek het nummer van de meisjes van de kamer te zijn. Je kwam snel de trap af toen Mirte het aangaf en belde terug.

Oei... spannend hoor.... Ik las je gezicht tijdens het gesprek. En de zon brak door! "Ik heb `m!"Riep je uit! "Ik heb gewoon een kamer!!" "Ik vond het al zo gek dat ze niets lieten horen, maar het was gewoon een beetje uitgelopen!".

plaatje van www.

1 Januari kan je de sleutel ophalen. Wát een begin van het nieuwe jaar is dát! Meid, ik gun het je zo! Gezellig met 5 andere meiden in een onvervalst studentenhuis. En gisterenavond was het meteen al zó gezellig. De lokatie is ook prachtig. Vlakbij je stageschool en ook naar de PABO en de Universiteit is het heel erg goed te doen. En ook nog eens een keer dicht in de buurt van 2 klasgenoten die daar ook op kamers zitten en waar je het heel goed mee kunt vinden. TOP!

Ja, ik was het die altijd zei dat je met je 20ste zéker op kamers moet gaan wonen. Klinkt misschien bot in andermans oren, maar ik zei dat puur omdat ik het zelf ook als heel leuk heb ervaren. Lekker op jezelf maar wel met anderen in een huis. Prima begin van een zelfstandig leven. En daar ben je helemaal aan toe.

Eerst gaan we je natuurlijk helpen de boel op orde te brengen. En dan... Heel veel geluk en plezier op je nieuwe plek!!!

Jaaaaaa!!!!

Gisterenavond zag ik het al. Het begon te sneeuwen. En ik kan m´n ogen dan niet van buiten afhouden. Net een klein kind, nou ja.... Als je bij ons door het voorraam kijkt zie je in het schijnsel van de lantaarn precies hoe het sneeuwt. En ook óf het sneeuwt. Hoe vaak ik het daar al niet uit de lucht gekeken heb...

Toen we naar bed gingen lag er al iets wits op de grond. En ik nam me voor deze ochtend de fotocamera erbij te pakken als het wit was. Dat deed ik en dit waren de plaatjes die ik vanochtend om 6.15 schoot:

Je kijkt links bij de deur....

en rechts....

Mooi hè? En stel hè , dat het met kerst nou niet wit is.... dan hebben we altijd de foto's nog!!

Konijn met de kerst....

Wat ga ik eens met dat laatste vrije uurtje doen vanmiddag..... blogje schrijven of toch maar....

Nou ja ik kies toch maar voor het laatste. Als ik het de meisjes vraag hebben ze geen tijd. En dat klopt nog ook momenteel. De één druk met het profielwerkstuk en de ander een lastig tentamen woensdag. En somebody´s got to do it....

De hokken van de konijnen moeten schoon. Dat had ik al wel gezien maar eigenlijk is het niet mijn klusje. Maar ja... als ik bij ze kom zien de konijntjes er zo uit:

Muis.

Dwarrel.

Beetje in de winterstand lijkt het wel. Allereerst haal ik Muis uit z´n hok en zet ´m in het boodschappenkratje dat Jan ooit eens ombouwde voor de konijnen. Handig joh! En Muis wordt er helemaal nieuwsgierig van:

Even uitscheppen en dan kranten erin. En kijk nou, heeft ie nog wat interresants te lezen : )

En dan het zaagsel en stro erop. Muis mag weer terug en is helemaal vrolijk:

Nog even naar Dwarrel. Hij heeft een speciaal bakje als toilet in het hok en dat hoeft vandaag alleen even. ´t Is maar goed dat deze heren niet weten wat er over hun foto heen gebeurt...

So.... is Dwarrel ook weer blij:

écht hoor... maar weet je hoe moeilijk het is een konijntje te fotograferen....

Je kan het als konijn slechter hebben met de kerst en mijn vrije tijd is weer goed besteed!

Uitslag give-away!

Wat ben ik toch ook een warhoofd. Al een paar dagen bedenk ik me op een gegeven moment dat ik nog een winnaar moet trekken voor de give-away. En gisteren beloofde ik het zelfs aan jullie!

En dan loop ik vandaag tijdens mijn opruimactie toch weer te bedenken waarover ik het weer eens zal hebben op m'n blog vandaag. Schrijf ik het stukje op m'n andere blog, klik ik nog even hierheen om te kijken of er nog reacties op het verhaal van gisteren zijn en moet ik het nog lezen bij mezelf... Of zou het dan toch de leeftijd zijn??

Nou ja, maakt het ook uit... Jan bood zich vrijwillig aan het lootje te trekken (jaaa écht!) en daar gingen we dan....

Vraag ik aan Jan hoe ik het eens mooi ga beschrijven heeft ie daar geen tijd voor... zit de Libelle te lezen en hij heeft het over een gebreid vogelhuisje.. moet ik me nu toch zorgen gaan maken??

Nou, dan laat ik de foto's het werk maar doen:

And the winner is....... 

NICOLE! Van De Nostalgische Nonnevot. Als je me even een mailtje stuur op seealadybird@gmail.com met je adres komen de spulletjes zo snel mogelijk naar je toe. Veel plezier ermee!!

Vliegende laptop...

Vanochtend was ik helemaal in m'n element mijn kastjesproject van vandaag aan het volbrengen, toen ik plotseling een dreun hoorde boven. En nog één.. en nog één....

Net toen ik me afvroeg wat er boven aan de hand zou zijn kwam Mirte stampend de trap af. Helemaal boos maar vooral gefrustreerd. "Ik gooi dat ding nog eens het raam uit!" riep ze."Die stomme laptop ook!!"

plaatje van www.

Ze is al dagen met haar profielwerkstuk bezig. En het begint aardig vorm te krijgen hoor, alleen nog wat aanvulling en wat plaatjes met tekst en... en daar ging het even mis. Bij die plaatjes moest tekst en op de één of andere manier kwamen tekst en plaatje helemaal door elkaar te staan.

Er was ook een andere, wat minder mooie oplossing te bedenken, maar daar wou ze op dat moment nog niets van weten. "Eerst maar eens een kop thee?" was mijn vraag. Dat accepteerde ze gelukkig vlot. En na een gezellig praatje kwam de zon weer door op haar gezicht.

"Weet je waarom een mens zo stampt als ie boos is", vroeg ik. Nee, dat kon ze niet verklaren. Nou, dan aarden ze weer. Door het stampen stuur je de energie die zich teveel bovenin je lichaam heeft verzameld (heethoofd..) naar beneden. En dan ga je je beter voelen.

Gelukkig voelde ze zich alweer een stuk relaxter. De kop thee en even lachen om haar vader, die nog vroeg of ze ging waarschuwen als ze ging gooien, kon ie vangen, deden goed. Nu is ze weer volop aan de slag. Wél beneden. Dan valt de laptop niet zo ver als....

(Bedenk me net tot m'n schande dat ik de uitslag van de give away nog moet bekend maken. Morgen, ik beloof het...)