dinsdag 11 oktober 2011

Webchair.

Ik had er nog niet eerder over vertelt, maar het speelt al een tijdje. Een vriendin van Mirte, laten we haar even Anna noemen (voor haar eigen privacy) heeft Leukemie. Heel heftig allemaal...

Afgelopen zomervakantie, om precies te zijn de zondagavond voor ons vertrek naar Duitsland, ontving Mirte een berichtje van Anna over de computer. Waarin ze haar vriendinnen vertelde dat er Leukemie was geconstateerd bij haar. Eerst werd er gedacht aan de ziekte van Pfeiffer, maar helaas was dit niet het geval.

Moeilijk bericht voor Mirte, zo vlak voor we weggingen... Na natuurlijk gelijk een berichtje terug gestuurd te hebben ging ze in de vakantie nog op zoek naar een mooi kaartje en een schattig klein knuffeltje om daarin te stoppen. En toen we terug kwamen werd er meteen diezelfde week afgesproken.

Mirte was onder de indruk toen ze terug kwam. Om te zien dat je vriendin al heel moeilijk kon lopen na 3 weken ziek zijn en te horen dat haar pruik al uitgezocht was, dat is nogal wat. Om maar niet te spreken over wat het meisje en haar familie allemaal door moeten maken..

Op het moment gaat het redelijk met Anna. Ze zit nog volop in de behandelingen maar ze doet het heel goed. Petje af hoor voor zo'n meisje.

De meisjes zitten in 6 VWO. Dat betekent dat er natuurlijk examen moet worden gedaan. Voor Anna ligt dat een beetje anders. Gelukkig hebben ze een mentor die zeer betrokken is. De beste man heeft zelf een vrouw die ziek is en weet dus maar al te goed wat zo'n meisje en haar familie moeten doormaken. Hij was dan ook zelfs in de vakantie al een aantal keer bij de mensen op bezoek geweest.

Het is een man van tegen de 65. Het is dan ook het laatste jaar dat ie les geeft en hij doet dat in Biologie. Momenteel ook bij Anna thuis. Hij werkt niet meer full-time, dan kan dat dus ook.  En heel soms, als Anna goed te pas is komt ze een uurtje op school. Maar daar komt nu verandering in....

Want er is tegenwoordig de webchair:



 Een hulpmiddel waardoor Anna als het ware in de klas zit maar dan via de computer. Geweldig initiatief. Mirte heeft samen met nog een 2tal andere klasgenoten uitleg gehad over de werking ervan. Want Anna volgt 3 vakken en de stoel moet dan natuurlijk meegenomen worden van het ene naar het andere lokaal. En aangesloten worden.

Ook hadden ze die middag nog even met Anna gesproken via de webchair. Prachtig dat dat zo kan. Mirte was er ook helemaal opgetogen van toen ze thuis kwam. Ze kan er ook niet op wachten te ervaren hoe het is, Anna weer "in de klas". De techniek staat voor niets!!

17 opmerkingen:

  1. Ongelooflijk dat dit allemaal mogelijk is. Neemt niet weg dat 't ontzettend erg is wat zo'n meid allemaal moet meemaken in haar nog jonge leven ....

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Eigenlijk zou zo'n webchair natuurlijk niet nodig moeten zijn, maar wel goed dat deze dingen bestaan!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. wat vreselijk voor Anna.. voor Mirte en voor allen die om Anna heen staan..
    maar wat geweldig dat ze op deze manier bij haar klas betrokken blijft en dat haar mentor ook zo betrokken is!
    ik wens Anna en haar dierbaren veel sterkte!

    lieve groetjes, Tjits

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik moet er van huilen, ik vind het zo oneerlijk allemaal rotziekte.. Jij had er over verteld bij mijn blog over mijn haar, daarom spaar ik dus mijn haar op.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Wel heel fijn dat zo'n webchair dat allemaal mogelijk maakt ....
    Veel sterkte !

    Marjo

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Oh wat een vreselijk verhaal zeg... krijg ik kippenvel van! Fijn dat er qua technologie steeds meer kan!
    Groetjes Carolien

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Geweldig ik mopper soms wat af op al die mobieltjes en computers maar in dit geval is het fijn dat het allemaal op deze manier kan!!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. 'k Heb tranen in mijn ogen, Trudy. Wat een zorgen voor "Anna" en haar familie.

    Maar ook voor jullie dochter en de andere kinderen (wat ze eigenlijk niet meer zijn) op school.

    Liefs voor je dochter en haar vriendin/klasgenoot.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Verschrikkelijk voor Anna en Mirthe. Maar top dat ze niet helemaal in een isolement raakt en via de webchair toch bij haar vrienden kan "zitten". Hopelijk gaat Anna de strijd winnen. En heel goed om te lezen dat ze steun krijgt van haar mentor en haar vriendin! Groeten en sterkte. Anna Marie.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Een heftig verhaal met veel positieve aspecten. Een geweldige leraar, liefdevolle naasten en een unieke webchair. Heel veel sterkte allemaal.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Ik word elke keer weer zo stil als ik verhalen als dit lees ,zo oneerlijk allemaal.En ik hoop dat het goed zal gaan met dit meisje .Wat een uitkomst om toch de lessen te volgen en dat ze daar de kracht voor heeft
    Groetjes Elisabeth

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Hallo Trudy,
    Jeetje, wat een verhaal. Voor zo´n jong meisje is dit natuurlijk vreselijk. Daar zijn helemaal geen woorden voor, maar voor jouw Mirte is het ook niet niks, om dit allemaal zo mee te maken en te verwerken. Wat fijn dat die leraar zo betrokken is en natuurlijk geweldig dat de techniek zo ver gevorderd is... Nu maar bidden dat Anna er heel veel plezier (beetje dubbel in dit geval, maar je weet vast wel wat ik bedoel) van zal hebben... En Mirte ook natuurlijk.
    Lieve groetjes,
    Mirjam

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Wat is zoiets toch heftig.
    Maar wat goed,dat ze toch zoveel mogelijk met de lessen mee doet en dat van de webchair,daar had ik al eens iets van gehoord.
    Wat een pracht-oplossing is dat toch.
    Heel veel sterkte met alles.

    Groetjes Ans

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Wat vreselijk dat dit zo'n jong meisje treft,en ik kan mij voorstellen dat dat ook je dochter en jullie enorm raakt.
    fijn dat school zo meewerkt en ik brand een kaarsje !

    BeantwoordenVerwijderen
  15. dit is zeker heel triest voor haar en nog zo jong he.
    toch wel fijn dat de webchair eris.

    sterkte
    gr Stina

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Wat een heftig verhaal!

    Fijn dat Anna weer in de klas aanwezig kan zijn, maar wat moet het moeilijk zijn. Voor haar, haar familie en voor Mirte.
    Heel veel sterkte...

    Liefs Frederique

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Toen ik op de middelbare school zat, was ook "ineens" een klasgenootje ziek door kanker. Alleen waren er toen nog geen webchairs. Ik vind het een fantastische uitvinding en ik hoop dat het de betrokkenheid tussen Anna en haar klasgenootjes zal vergroten. Je mag trots zijn op Mirte dat ze een vriendin voor Anna is gebleven en dat ze zich ook wil inzetten voor de webchair.

    BeantwoordenVerwijderen

Hé leuk, een reactie! Ben zó benieuwd wat je gaat schrijven...