Hangjongeren

Ik ben sinds vorig jaar september bij de haptonoom. Via via terecht gekomen en 't voelt goed. Ik krijg goeie tips voor "dagelijks gebruik" en ook de craniobehandelingen die ze geeft doen me goed. Ik ben vaak zó ontspannen als ik er vandaan kom dat ik constant loop te gapen.

Voor 2 weken geleden, vrijdags, was ik er weer. Ik kreeg toen de tip om iets aan te schaffen waarin ik compleet kon ontspannen. Iets wiegends, zei ze.

In de woonkamer is niet veel plek meer voor een schommelstoel of zoiets. En ik vind het op z'n tijd heerlijk me even terug te trekken. 'k Ben graag alleen. Dus kwam het plan om iets op onze slaapkamer te realiseren. Een hangstoel aan het plafond of zo?
 
Internet aan, googelen op "hangstoel". Toen kwam er één op M.P. tevoorschijn. Van een site die opruiming had. Ze stopten ermee. En hij was voor de helft van het geld. Ik heb niet getwijfeld, maar gelijk besteld.

En hier hangt ie dan. En als je er eenmaal in zit, ben je er nog niet zomaar uit. Want het is heerlijk. Dat vind Fleur ook. Zó wil ze wel voor een keertje een hangjongere zijn!!

Geslaagd!

Ik ben er weer! Wát een aanbod in knutselspulletjes! Je weet niet wat je ziet. Vooral scrapspullen, zeepjes voor zeepkettingen en sieraden waren volop aanwezig. Daar konden we wel wat mee...

Els is al een tijdje bezig met scrappen. Ze maakt de mooiste dingen. Van geschenkdoosjes, kaarten, fotoalbums tot prachtige fotoboekjes. Heel nostalgisch allemaal: Deze heeft Fleur al eens van haar gekregen voor haar verjaardag:

 En volgens haar is deze hobby ook lichtelijk verslavend... Ze kon haar hart ophalen vanochtend. Mooi nieuw papier, bedeltjes, kant en wat gereedschap heeft ze gekocht. En ook zeepjes, net als ik. We hebben afgesproken daar binnenkort een zeepketting van te maken. Samen. Leuk!


En ik ging natuurlijk voor materiaal om kettingen te maken. Laatst , in de stad zagen we een ketting gemaakt met kant en pareltjes. Ik heb nog wat pareltjes over van de ketting van laatst, en díe afgewisseld met stukjes kant worden hoop ik zo'n mooie ketting.

Ook kwam ik fimo tegen. In een ver verleden, toen oudste nog op de peuterschool zat werkte ik daar ook mee. Maar toen meer in de vorm van beertjes en ander schattig spul. Nu dacht ik eerder aan kralen of misschien wel een bedeltje. Ik ga er eens mee stoeien..

Er waren ook kralen. Nota bene de vrouw waar ik altijd m'n spulletjes in het dorp koop stond er ook. Even gebruik gemaakt van de beursaanbiedingen en ik ging met mooie kralen naar huis. Zoals jullie weten fotografeer ik met m'n mobieltje dus de kleur komt niet precies overeen met de werkelijke. 't is een beetje zandkleur met felle kleurtjes:

En petrol, maar door het licht lijken ze hier wat "drukker", sorry...

Hoe vind je m'n bedeltjes, gaaf hè?:

En natuurlijk had ik ook nog ringetjes, slotjes, en andere bijkomstigheden nodig, je moet de kralen nu eenmaal aan elkaar zien te krijgen:

Al met al een heel geslaagde ochtend en met zoveel spullen heb ik weer echt zin om aan de slag te gaan!!

Crea bea.

Vandaag zijn de Crea dagen in Arnhem in de Rijnhallen. Wat vond ik het leuk toen mijn buurvrouw Els me laatst vroeg of ik mee ging! Zo vaak komt het niet voor dat ik iets buiten mijn gezin doe...

Ik zit nu al gedouched op de bank. ´k Heb een behoorlijke bos haar en ondanks dat ik kapster ben ben ik te lui om te lang te föhnen. Dus ik laat het eerst altijd even aandrogen en dan föhn ik het later. En wat doe je dan even in dat verloren half uurtje? Juist... ff kijken of er nog iemand geschreven heeft. Blijft leuk en eigenlijk een beetje verslavend...

Nou, ik ga zo maar eens verder en ik hoop jullie vanmiddag nog even een verslagje te doen! Tot straks!!

Gezellig!

Mirte, onze middelste wordt woensdag alweer 17. En om dat te vieren heeft ze vanavond wat vriendinnen uitgenodigd. Daar horen natuurlijk wat lekkere dingetjes bij!

Vanochtend moest ze nog werken. Dus toen heb ik een lekkere pan bowl klaargemaakt. Zonder alcohol, daar is ze niet zo van...
Met perzik, annanas, mandarijntjes, kersen en wat pitloze druiven. Voeg daar nog een beetje dubbelfris aan toe, perzik/appel en klaar is ie!

Daarna heb ik me gestort in het maken van wat bladerdeeghapjes. Héél simpel. Een plakje bladerdeeg doormidden snijden, een bitterbal erop leggen, de randen wat aansmeren met ei en dichtplakken. 14 minuten in de oven op 220 graden en smullen maar! Ook heb ik op dezelfde manier er nog wat gemaakt met stukjes frikandel. Dit recept heb ik ooit eens bij Carlo en Irene gezien op zondag en het is al járen een succes met verjaardagen. (ook op school als traktatie!).

Van de week in de stad (Tukker vertelde al dat we daar heen waren geweest) hebben we rolfondant meegenomen voor op cupcakes. Mirte heeft zich hier vanmiddag lekker mee uitgeleefd, dit is het resultaat:

Goed gelukt, vind je niet? Nou, wat ons betreft kan het feest beginnen!!

Vertragen....

Eerst even een update over Tukker. Zijn artrose is weer aardig onder controle. Vorige week leek het erop dat het héél erg snel bergafwaarts ging, maar waarschijnlijk had hij toch ook een verstuikte poot. En na nog wat extra pijnstillers te hebben gehaald lijkt hij nu toch steeds beter te lopen. Dat is even opgelucht ademhalen.. Alleen, gisterenmorgen liet ik hem even achter, de foto zagen jullie op het vorige blogje, en hij rende zoals gewoonlijk met een rotgang naar binnen.

Later op de ochtend viel het me op dat ie wel heel veel aan het likken was aan 'n linkervoorpoot. Daar moest ik het mijne van weten. Na inspectie bleek dat nu z'n nageltje was ingescheurd. Hij hing er echt bij en het bloedde ook een beetje. Jan is met hem weer eens naar de dierenarts geweest en die heeft hem bijgeknipt. We moeten in de gaten houden dat er niet te veel vuil bij komt en als we het niet vertrouwen moet ie met z'n pootje in de Badedas. Gelukkig is ie erg makkelijk, hij laat werkelijk álles toe..

Wát een gedoe allemaal. Soms komen verschillende dingen samen en krijg je het gevoel dat je volkomen gelééfd word. Ik dacht vroeger toen de kids klein waren altijd dat dat de drukste tijd was, maar ik kom erachter dat dat lang niet altijd op gaat. Even wegbrengen ergens heen, soms in 3 etappes eten en vooral soms geheugen voor ze zijn maakt de boel best wel hectisch. Tel daar nog een man bij op die binnen een paar minuten écht geen idee meer heeft wat je hem ook alweer vroeg en het is helemaal compleet.

Ik ben écht zo'n type. Van hélp wat moet ik nu het eerst of het laatst doen.. Want soms lijkt alles wel even belangrijk.  En het feit dat ik het verschrikkelijk vind om "nee"te zeggen doet de boel ook geen goed. Schuldgevoel en verantwoordelijkheidsgevoel kunnen mij enorm in de weg zitten. Die burnout, anderhalf jaar geleden kwam niet uit de lucht vallen. 'k Wist het wel,  alleen ik had er nog even geen tijd voor.

Ik vind de spreuk van Merel op haar site van Loesje, waarin wordt gezegd: "Ik ren en ik denk en ik stop verbaasd waarom liep ik nou te rennen ik heb helemaal geen haast..." heel erg treffend. Ik heb dit inderdaad jarenlang gedaan. En het put jezelf gigantisch uit, nergens voor nodig!

Ik heb nu het toverwoord: Vertraging. Als je met de was bezig bent niet denken: "oh, en nou moet ik straks dít nog en dat.." maar heel bewust alleen maar doen. En als ik nét een kopje koffie op heb heel bewust nog een paar minuutjes blijven zitten. Niets doen, het is voor mij echt een openbaring. Want door deze houding aan te nemen merk ik dat er eigenlijk op een dag nét zoveel of misschien nog wel meer af komt dan anders..

Ik lees de laatste tijd veel op blogjes over vrouwen die momenteel nét zo bezig zijn als ik was voor de burn-out. Tenenkrommend. Want je hebt op dat moment helemaal niet door waar je mee bezig bent, je denkt alleen maar in termen als: dit moet nog af en dat moet nog opgeruimd en als ik dit maar klaar heb dan... Vandaar dat ik dacht, kom laat ik eens mijn eigen ervaring op dat moment op "papier" zetten, misschien hebt je er wat aan..... Fijn weekend, en.. take it easy!!!

Bah, vakantie!

Hallo lezers, 

Deze keer mag ik ook wat zeggen. Ik ben Tukker en als jullie dit blog wel eens vaker gelezen hebben kennen jullie mij al aardig. Ik verveel me momenteel een beetje. Mag nog niet zoveel wandelen van m´n baasjes, want ik heb vorige week héél veel last van mijn poten gehad.

 Het voordeel was wél dat ik nu heel lekker nieuw voer heb gekregen. Maar daar krijg ik niets te veel van, want mijn baasjes moeten mij wel op gewicht houden, anders kunnen mijn poten mij straks helemaal niet meer dragen. En ik krijg elke ochtend hele lekkere tabletjes, ze schijnen voor de pijn te zijn. En een stukje worst met poeder erop van een ander tabletje. Dat moest ook wel, want ik weiger hem zonder worst op te eten. Bah.

Dus schooi ik nu elke ochtend. ´k Ben even helemaal vergeten hoe ik me gedragen moet, en ik piep me gek totdat ik m´n zin krijg. Vindt m´n vrouwtje niet leuk...

Misschien dat ze daarom gisteren wel weg ging. Met Mirte. Naar de stad hoorde ik. Mirte heeft vakantie en dan doen ze dat wel vaker. Komen ze met een heleboel spullen terug. Wat ze daarmee moeten, géén idee, ze zijn niet eens om op te eten en ik mag er ook niet mee spelen.

En vanochtend mocht ik op de foto. In de sneeuw. Bij ons achter in de tuin. Maar als ik dan gek ga rennen omdat ik het zo leuk vind, roept ze dat ik rustig aan moet doen. Gék...

Later, binnen ging ze ook nog wat van die spullen van gister fotograferen. Het leken wel fotolijsjes maar dan héél klein. Kan het vrouwtje gebruiken om aan kettingen te maken. Zal ze je nog wel een keer laten zien.

 En ook nog heel kleine schilderijtjes, ook daarvoor. ´k Vind het wel leuk als ze daarmee bezig is, blijft ze tenminste lekker thuis en dan ga ik fijn op haar voeten liggen. Toch nog wel leuk, vakantie....

Mirte's favourite!

Ik ben deze week weer lekker creatief bezig geweest, al zeg ik het zelf. Zoals ik in het berichtje "Yes" al schreef, scoorde ik die dag bij de kringloop ook een parelkettinkje. Het elastiek was erg uitgerekt, maar de kralen gingen er tóch af.

Ik snuffelde even in m'n materialendoosje en daarin kwam ik nog wat grotere ringetjes tegen . De pareltjes heb ik op kettelstiftjes gezet waarna ik er telkens zo'n ringetje tussen plaatste. Toen ie lang genoeg was heb ik nog van satijnband, afkomstig van nieuwe kleding ( ik knip het er altijd uit, zit tóch maar in de weg) strikjes ertussen gemaakt.

Ik vind hem best geslaagd. En ík niet alleen, want het is ook precies de smaak van Mirte, onze middelste. Zij vond het dan ook prima om er even mee te poseren:

Toen ik zat te twijfelen wat voor titel ik dit berichtje zou geven zei ze: doe maar "Mirte's favourite"!

Nog even naar boven...

Hé daar was je weer..  zullen we dan gelijk maar even naar boven gaan? Eerst de trap op, hou je goed vast want hij is nog niet wat ie moet zijn, meer een ladder.... alles op z'n tijd, zo gaat dat hier. Nou de overloop moet je ook maar even snel vergeten, Jan is er druk aan het behangen en dan nog een vloertje i.p.v. zeil..

Als je helemaal door loopt naar achter, zo'n 10 meter dan kom je op Mirte's kamer. In de hoek bij het raam staat haar bureautje. Ook een oudje maar niet zó oud, jaren 80, het is nog van mij geweest. En daarop, dat noemt men in ons blogland ook wel stapelen op vrijdag...

Haar studieboeken liggen er nog want ze heeft vorige week toetsweek gehad en gisteren heeft ze de hele dag achter de kassa gezeten..Je kunt het niet zo goed op de foto zien, maar sommige boeken zijn gekaft met behang. Met bloemetjes, daar was geen kaftpapier in te vinden. Voordeel hiervan is ook nog dat het wat steviger is..

Als je je even omdraait  kun je zien dat we de balken boven zichtbaar hebben gehouden tegen de muur. Geeft toch weer wat sfeer vinden we.

Op naar de kamer  van Jan Jr. Echt een "computerhol" soms, vooral als z'n vrienden ook nog op bezoek komen en ze met z'n drieën gaan gamen. Toch wel handig zo'n groot bureau!

Aan de andere kant staat z'n bed met daarboven...

Cool toch?? De volgende deur is die van de w.c. boven. Mét fonteintje, toch wel handig wat water boven. Dit kamertje is ook nog niet helemaal af dus dat komt ook later nog wel eens..

Wéér een deur.. het domein van Fleur. Met ingebouwde vensterbank, daar heeft ze al heel wat uurtjes lezend in doorgebracht. Fijn uitzicht en heerlijk in het zonnetje..

De laatste deur leidt tot onze slaapkamer. Na járen in een heel klein afgetimmert slaapkamertje geslapen te hebben ( er kon nét een bed in en Jan kon er niet rechtop in staan, hij is bijna 2 meter lang ) hebben we sinds een jaar een "volwassen" slaapkamer.

 Helemaal  afgetimmerd met kraalschroten, net als de rest van de bovenverdieping, maar wij hebben geen vliering boven ons hoofd. Je kijkt zo in de nok van het huis, heel ruimtelijk. Wél heeft Jan boven het trappengat nog een kast gerealiseerd. Compleet met deurtjes.

Daarnaast nog een detail boven de deur, ook leuk dat je hier het behang wat beter kunt zien, dat  is het eerste wat ik elke ochtend zie als ik wakker word en ik vind het nog steeds erg leuk..

Draai je je iets naar links dan kun je ook hier zien dat de balken weer zichtbaar zijn op de muur.

Je ziet hier ook nog wat kettingen hangen, die maak ik graag zelf en er wordt dan ook vaak wat nieuws gemaakt bij een nieuwe outfit..

Nou, dit was het voor zover dan wel een beetje. Ik zal je weer even uitlaten. Als je het leuk vind, achter is ook een hek, rechtsaf, nog een keer, en dan ben je zó weer op de straat..

Tot ziens!!

Okee dan...

Op verzoek laat ik dan toch maar even wat foto's van de binnenkant van ons thuis zien... Kom binnen...

Dit is onze deur. Daarnaast zie je aan de rollaag nog dat er vroeger in het achterhuis een staldeurtje heeft gezeten. Er werden in dit vertek destijds beesten gehouden....

Het enige beest dat er nu nog regelmatig te vinden is is Tukker. We hebben hier twee jaar geleden een nieuwe vloer in gemaakt. Een oude schoolvloer helemaal uit Breda opgediept. Mét vloerverwarming. Best aangenaam zoals Tukker waarschijnlijk ook vindt.

Kom maar verder hoor...

Dit is onze woonkamer. Een kamer en-suite. Handig als het 's winters erg koud is, dan gaan de deuren 's avonds dicht, scheelt een hoop in de warmte. Misschien ook nog wel leuk om een paar hoekjes te laten zien..

Dit kom je meteen tegen als je de deur van de tussenkamer in komt. Allemaal lijstjes met foto's. Van de kids, wij zelf met zussen en ook Jan's vader staat er nog op. Dat kleine bakkertje in de hoek, z'n opa had een bakkerszaak. Naast  dit hoekje zit een "schouw". We hebben daar een wat sprekend behangetje op gedaan..

Het borstbeeldje heb ik voor mijn verjaardag van de buurvrouw gekregen. Het brilletje komt van een Franse brocante. Hiernaast zit een ingebouwde broodkast:

Vroeger schijnt het een bedstee te zijn geweest. Nu biedt het veel ruimte voor ons dagelijks serviesgoed. Ooit, als de kinderen het huis uit zijn, wil ik er graag raampjes in. Nu vind ik het maar wát makkelijk dat de inhoud niet zichtbaar is aan de buitenkant! Voor de scherpe kijker onder jullie: de drie kids staan op de foto daar aan de muur. V.l.n.r. Fleur, Mirte en Jan. En dan nog even dit: die brievenbus in de muur waar ik het gisteren over had, dat ziet er dus zó uit van binnen:

Soms verdwijnt er wat post  áchter de kast, maar ach, alles went... Nou en dan moet je je even omdraaien...

En dan zie je dus dít, de doorgang naar onze riante keuken!!

Nou ja , riant...het is een hokkie van ong. 3 bij 2 en op de foto zie je (dat gele) de muur waar je lekker tegenaan kunt leunen als je aan het koken bent. Gelukkig was ik niet zwanger in dit huis, want dan had ik er echt niet tussen gepast! En dan nog even een fotootje van de keuken van dichtbij:

Die koeken op het aanrecht had ik vanochtend al gebakken, recept van Teunie,  'k wist dat jullie kwamen..Nu nog even terug naar de hal. Want daaraan grenzen de w.c. en de badkamer nog:

Ons "kleinste" kamertje. Met oude bewerkte tegeltjes. De effen tegeltjes hebben we er bij uitgezocht. Evenals de Portugese vloertegels. Gezellig toch?? Handen wassen moet je daarna nog even in de badkamer doen. De aansluiting voor een fonteintje is er al wel, maar toen Junior nog klein was voorzag ik waterballetten in de w.c. en daarom hadden we het plaatsen ervan wat uitgesteld (zou nu trouwens al zat kunnen, hij is 14.....). Maar goed, op naar de badkamer dus..

Hier is dus de plek waar je je handen kunt wassen. En er wordt nog veel meer gebruik van gemaakt, kijk maar naar de flesjes.. Draaien we ons even om..

Ja, daar stond toch nog weer een oudje. Een tafeltje dat vroeger bij m'n  oom en tante op de badkamer stond. Zou eigenlijk een lampetstel op moeten staan, maar waar laat ik de handdoeken dan??


Nou dit was het voor vandaag wel even. Volgende keer krijg je boven te zien. Jan sliep vanochtend, nachtdienst dus die foto's heb ik nog niet helemaal klaar.. Ik laat je even uit. Tot ziens!! Als je daar langs op loopt kom je weer bij de weg....

Thuis.

Dit is ons (t)huis. Een helft van een twee onder één kap uit 1914. Wij wonen er alweer 14 jaar. Het was een droom om hier te wonen. Het staat maar een straatje verder dan waar we hiervoor woonden en als we er langs kwamen fantaseerden we altijd over hoe het zou zijn als...

Nou,en  zo is het. Niet helemaal perfect nog, want er zijn nog wat dingetjes niet helemaal verbouwd. Wél hebben we inmiddels i.p.v. twee slaapkamers er vier, en er is achter een stuk bij aan gebouwd waar een lekker ruime badkamer zit. Mét ligbad, best lekker zo nu en dan.. Vorig jaar is de "buitenboel"opgeknapt. Nieuwe pleisterlaag erop. nieuw verfje en het pad is opnieuw bestraat.

Maar daar gaat het ons (zoals je uit mijn andere blogjes al misschien wel opgemaakt hebt) niet helemaal om. Het gaat ons om het woonplezier. Het feit dat het een huis is met karakter, er een flinke tuin omheen zit en het  in een hele rustige buurt staat dat is belangrijk.

We hebben er iets eigens van gemaakt. De meeste meubels hier in huis zijn niet nieuw gekocht. Zo zijn er de kastjes van ome Bertus, de ladenkast van m'n moeder, en ook aan veel andere spullen zit een verleden. We zeggen wel eens gekscherend: als je hier één keer "kringloop" roept valt de hele boel in elkaar!

We houden van kleur. Ik weet zeker dat er mensen zijn die een Pippi Langkous gevoel krijgen als ze bij ons door de deur komen. En eén deur is er maar, op de plaats waar vroeger de voordeur zat zit nu alleen nog een brievenbus in de muur. Best handig, de post valt hier zó de tussenkamer in. Ik moest alleen uitkijken dat Jan Jr. de wehkampgids niet op z'n koppie kreeg als ie in de box zat. (Die stond er destijds onder...).

Hoe zuinig we op alles zijn? Dat is best betrekkelijk. Er wordt nog wel eens geroepen bij een ongelukje:"Dan had het maar niet onze..... moeten zijn!" Wel zo relaxed.

Wél houd ik van sfeer. Felle lampen komen er bij ons niet in. En warme kleuren vind ik ook mooi. En ook al staat dat misschien haaks op alles wat je hiervoor las, het moet wél opgeruimd zijn. 'k Krijg de kriebels van rotzooi. Er wordt hier in huis dan ook veel gestapeld, ik zou zó mee kunnen doen met stapelen op vrijdag, alleen dan zijn het voornamelijk studieboeken die op de foto's komen te staan!

We hebben een lekker ruime tuin. Mét ouderwetse waterput aan de zijkant van het huis. Daar is járen geleden al een tafelblad op gemaakt, en daar hebben we al heel wat uurtjes doorgebracht. Lekker in de schaduw, fijn bij hoge temperaturen. Achter, op het zuiden ligt ook nog een behoorlijke lap grond. Vroeger een soort speeltuin, compleet met een paalhut en schommelrek maar die zijn vorig jaar afgebroken. De trampoline staat er nog wél, Fleur vindt het een heerlijk plekje om te lezen in de zomer..

En dan hebben we nog een appelboom. Een oud ras, Bram's Seedley genaamd. Een zure keukenappel, goed voor alle varianten appelgerechten in de nazomer en herfst. En een druif. Een blauwe. En frambozen. En ook nog tamme bramen. Zonder prikkels, erg handig. In combinatie met de planten, ook ouderwetse zoals hortensia's en vrouwenmantel is er altijd het gevoel van rijkdom als we weer eens een rondje door de tuin hebben gemaakt.Goed voor kokkerellen, bloemschikken en kransen maken. Alles voor niets, zó leuk!!

Maar wat voor ons nog het belangrijkste is: 't is óns plekkie, ons THUIS!!

Award !

Jippie! Ik had vanavond de eer om een award van Frederique te krijgen. Vooral de reden vond ik een compliment. Ze schreef dat mijn blog verfrissend is. Dankjewel Frederique! En nu is het de bedoeling dat ik hem ook doorgeef aan anderen.

Dit zijn de spelregels:

Je maakt een verwijzing naar de blog en/of persoon die je de Award heeft gegeven
*Geef vervolgens de Award door aan 3 tot 5 van je favoriete blogs en maak in je bericht een koppeling naar deze blogs
*Laat een berichtje achter op deze blogs dat ze een Award gewonnen hebben.
*En het is de bedoeling dat er vooral aandacht wordt gegeven aan beginnende of nog niet zo bekende blogs.

De volgende blogs krijgen van mij een Award:

Ger van Hoorn Des Overvloeds, zij kan zeker een steuntje gebruiken momenteel en ik vind het een mooi mens, dat blijkt ook zeker uit haar blog.

Agnes van zomaar..., heel gezellige blog, altijd leuk om even te "bezoeken".

En dan nomineer ik nog de blog neutronenvuur. Heel  herkenbaar en met de soort humor waar ik wel van hou...

Gefeliciteerd!!!

Pubers!!

Bij ons thuis lopen 3 pubers rond. Eén van 14, één van 16 en één van 18. Als je zo deze eerste regel leest zou je denken:"oh help daar heb je wat mee te stellen". Nou, niets is minder waar. 't Is genieten.

Onze oudste heet Fleur. Een nuchtere meid van 18. Vorig jaar haar VWO diploma gehaald en die heeft ze niet voor niets gekregen. Er is heel hard voor geknokt. Zo hard dat we in de vierde nog even het idee hadden om haar HAVO examen te laten doen. Maar, zo redeneerde ze ik ben eraan begonnen dus ik maak het af ook! En dat deed ze met een prachtige lijst.  Om maar even duidelijk te maken wat voor doorzetter ze is.

De middelste heet Mirte. Nu zit ze in 5 VWO. Momenteel midden in een toetsweek en dat betekend soms doorleren tot in de kleine uurtjes. Ik ben er soms niet zo blij mee dat ze zo laat pas gaat slapen, maar ze heeft me overtuigd dat dat voor haar geen enkel punt is. Ik heb me er maar bij neergelegd, dat geeft haar ook rust.
En ze doet het ook prima op school, dus waarom zou ik moeilijk doen...

En dan de jongste.Jan Jr. Een kind met een labeltje. Niet dat ík dat labeltje nou zo belangrijk vind, maar in Nederland is het nu eenmaal zo dat als je die niet hebt je geen passend onderwijs kunt krijgen. Dat labeltje bij hem heet PDD-NOS. Een autistische stoornis. Vanaf groep 5 zit Jan op een cluster 4 school. Nadat het op een reguliere basisschool compleet uit de hand liep.

Hij zat toendertijd in een klas met 37 leerlingen. En bij een juf die niets van hem begreep. Want aan de buitenkant zie je niets bijzonders aan Jan. Een heel gewone jongen die soms een beetje "lastig" is. Dat dat lastige voortkomt uit het feit dat hij soms wat langer nodig heeft aan sommige dingen te wennen, dat moet je maar weten. En dan moet je ook nog maar bereid zijn daar iets mee te doen. Het kwam er op neer dat Jan in de laatste periode dat ie daar op school zat vooral heel negatief benaderd werd. En dat mondde bij hem uit in fikse driftbuien. Dus werd er met spoed een andere school voor hem gezocht.

Toen we voor de eerste keer op zo'n cluster 4 school kwamen kijken ging er een wereld voor ons open. Ik had het gevoel dat deze school voor Jan gebouwd was! De kleine klassen, de pictogrammen en de - soms zelfs hele strenge - regels, het was perfect voor hem. Eindelijk was er buiten thuis ook een perfecte situatie gecreëerd en Jan mocht daar elke dag van profiteren! Geweldig!!

We zijn inmiddels ongeveer 5 jaar verder. Jan zit nu in de tweede van het VSO, hij doet TL. Eigenlijk zit er qua intelligentie meer in maar qua concentratie tot voor kort niet. Sinds 2 maanden slikt hij Risperdon, en dat heeft wat dat betreft veel voor hem verbeterd. Ik was er vroeger nooit zo voor, medicijnen,  maar sinds Jan dit slikt is hij een stuk geconcentreeder, en ook staat ie veel meer open voor contact met anderen. Geweldig!

We zijn altijd heel open geweest over Jan's beperking. Maken er zelfs wel eens grapjes over, maar wél met behoud van respect. Ook de meiden zijn heel open en dat maakt dat er altijd ruimte is voor een goed gesprek of discussie. Ik denk als moeder dat het ook heel belangrijk is om je hart open te zetten en naar alle redelijkheid  met elkaar dingen te bespreken. Gelukkig komt dat gesprek ook van beide kanten. Soms horen ze dingen van leeftijdgenoten en dan word er wel gezegd: "dat hadden we hier niet hoeven te proberen, tóch?" Nee, juist dat klopt...

Het mooiste van dit hele verhaal vind ik de studiekeuze van Fleur. Ze heeft gekozen voor de ALPO, een combinatie van PABO en pedagogische wetenschappen op de universiteit. En wat ze ermee wil doen? " Nou, 't lijkt me heerlijk om met kinderen met een beperking te werken of in het speciaal onderwijs" is dan haar antwoord. Hoezo, pubers????

Tukker

Ik heb jullie tussen de regels wel eens verteld over Tukker. Hij is een kruissing Labrador/duitse staande, en hij komt uit Twente, vandaar z´n naam.

Voor Tukker hadden we een kruissing Friese Stabij, Max. 13 jaar is Max geworden. Toen hij stierf was hij helemaal "op". Hij had een hartkwaal en hij was voor zo'n grote hond natuurlijk al best op leeftijd. Je zag hem aftakelen. Eigenlijk hoopte ik er op dat ie een keer 's ochtends dood op z'n kleed zou liggen. Rustig ingeslapen. Maar dat gebeurde niet. Dus we hebben de beslissing moeten nemen hem in te laten slapen. 't Was eigenlijk geen keus meer, maar het was toch erg moeilijk.

Nog geen week nadat Max overleden was begon het erg te knagen bij mij. Ik vond het vreselijk zo'n huis zonder hond, er ontbrak gewoon iets. Ik wist ook niet beter of er was een hond in huis. Van kinds af aan al. Dus de computer ging aan en we gingen voorzichtig eens oriënteren.We zochten bij een kruissing van rassen die we leuk vonden. We dachten dat dat een goed plan was, ze zijn misschien wat sterker zo was onze redenatie..

Toen suitten we op een advertentie. In Langeveen, Twente. Een nest puppies, 1 jochie en 4 meiden. Op een boerderij. Moeder een bruine Labrador, vader een Duitse Staande langhaar.Vanaf de eerst keer dat we zijn gaan kijken waren we verkocht. Dat ene mannetje, dat werd 'm. En we noemden hem Tukker. 'k Vond het nog best een beetje spannend dat aan de boer te vertellen, als ie de humor daar nou maar van in kon zien..

Vanaf dag 1 was het een succes! Tukker werd een deel van ons gezin, ging vanaf dat ie 10 maanden was mee op vakantie, zelfs naar Frankrijk. Ook Oostenrijk heeft ie gezien, het maakt hem niets uit, als ie maar mee kan. Zo gauw we gaan inpakken wil hij de auto in.

Wat wél zo was, Tukker groeide heel erg hard. En hij was altijd superenthousiast. Ik had werkelijk spierpijn als ik de avond daarvoor weer naar socialisatiecursus was geweest met hem. En hij hijgde ook vaak heel erg hard en lang als ie weer eens als een dolle door het bos had gerend, op zoek naar z'n stok. Wij maakten ons wat zorgen, dachten hij zal toch óók geen hartkwaal hebben?

Dus, op naar de dierenarts. Daar hebben ze hem onderzocht, maar in de eerste instantie konden ze niets ontdekken. Ook als ze zijn gewrichten testten gaf ie geen kik. Niets aan de hand, was de conclusie.

Maar wij bleven met het onderbuikgevoel zitten dat er iets niet klopte. Dus op verzoek van ons werden er op 3 jarige leeftijd röntgefoto's gemaakt. En daarop werd het helaas duidelijk. Hij had één versleten kop van een heup en de andere zat wat "slordig" in de kom. H.D. en dus atrose was de diagnose.

Tukker is nu 6. Het ging tot dit weekend prima met hem. Met een voedingssuplement door z'n voer, veel zwemmen en een beetje rekening met hem houden lukte dat. Alleen.. gisteren zijn we weer lekker met hem wezen wandelen. Toen hij de auto uit sprong viel me op dat ie een beetje mank liep. En toen hij later zijn kleed af kwam ging het eerst even helemaal niet meer.. heel stijf en echt op gang moest ie komen.

Deze foto is gisteren in het bos van hem genomen. Zichtbaar hoe hij geniet, als ie maar z'n stokken heeft!

Vandaag naar de dierenarts. Daar werden we weer even met de neus op de feiten gedrukt. De atrose is toegenomen. Vooral in z'n tenen. Dus preventief pijnstillers slikken voor een wandeling en over op ander voer.Nogal kostbaar voer, maar ja dat is nu wel het minst belangrijke.. Tukker is vanaf nu duidelijk een hond die wat minder kan en dat is toch bést even wennen.

De vakantie dit jaar is alweer geboekt. Het word Duitsland.Maar 4 Uurtjes rijden, gelukkig maar. Ik denk dat dat voor Tukker lang genoeg is..

Liefde is...

Een tijdje geleden kwamen Jan en ik 3 leuke boekjes tegen in de kringloop. Vol plaatjes van "liefde is". Voor ons extra leuk, want toen wij ons in 1989 verloofd hebben stond er ook zo'n plaatje op ons kaartje.

Dat verloven gebeurde in Hinterglemm, Oostenrijk. Tijdens de wintersport. De tekst was "liefde is... samen in de sneeuw" en op het plaatje stonden de twee bekende poppetjes met hun skies hopeloos in elkaar. Niemand van onze familie wist ervan, en we hebben toen we terug kwamen het gezellig gevierd met een apres ski. Compleet met jägerthee en strohrum. En ook chocoladefondue.

Inmiddels zijn we alweer 20 jaar getrouwd. En 7 maart kennen we elkaar 30 jaar! Waar blijft de tijd...

Omdat het morgen valentijnsdag is wil ik jullie dit plaatje niet onthouden.

Ik vond het wel toepasselijk bij deze dag... Happy valentinesday!!

Voldoening.

Vandaag een blanco zaterdag. Niets staat er in mijn agenda. Dat betekent niet dat er dan ook geen werk voorhanden is. Zat. De hut moet vandaag eigenlijk weer eens een poetsbeurt hebben, de wasmachine staat ook alweer voor de tweede keer aan en ik heb net 2 kratten schone was opgeruimd. Dat doe ik liever zo snel mogelijk, voor het geval iemand nét die sokken nodig heeft die onderin zaten...

Iedereen hier in huis heeft vandaag z'n eigen bezigheden. Senior heeft vanochtend Juniors fiets schoongepoetst, want die moet vanmiddag mee als inruilobject voor het geval ze een mooie nieuwe tegenkomen. Ook moest er nog het nodige aan accessoires afgesloopt worden. Oudste ging vandaag met vriendin in de stad shoppen, want er kwamen weer verjaardagen aan van vriendinnen en zus en dat is gelukkig een prima reden.. Om vier uur is ze thuis, of ik dan wat te eten voor haar klaar heb staan, want van 5 tot 8 moet ze werken. Middelste was vanochtend druk aan de studie. Proefwerkenweek volgende week. Om 12 uur moest ze ook nog werken, tot 5 uur. En jongste was vanochtend tot 11 uur niet in beeld. Hij sliep uit, ik merk dat ie dat steeds meer nodig heeft, zal z'n leeftijd wel zijn..

En dan ik..ik mag het een beetje zelf indelen hoe ik alles aanpak. Best lastig. Dingen moeten en dingen zijn gewoon leuk om te doen. En ik wil vanavond wél een beetje voldoening hebben over wat ik gedaan heb. Daar zeg ik wat..voldoening..

Hoe zat het daar ook eigenlijk ook al weer mee? Wanneer heeft iets wat je doet voor jou vooral zin?  Ik heb ooit geleerd van een yogaleraar die me gelijk wijze lessen bijbracht dat dat hem vooral zit in de balans. Aan de balans tussen de energie die je in iets stopt en de voldoening die je ervan hebt. Als die goed is geeft het een goed gevoel. Dan klopt het. En als ik het dan voor het kiezen heb wat ik ga doen, moet ik vooral daar aan terug denken. Stel ik me voor wat ik aan het einde van de dag gedaan zou willen hebben.

Hoe zit dat bij jullie? Gaat de verplichting altijd vóór? Of haal je ook voldoening uit pleziertjes??

Yes!!

Vanochtend was het vroeg dag. Oudste moest om 8.45 op college zijn, dus dat betekent voor haar 7.00 weg. Nu houden we hier in huis niet van haasten 's ochtends. Dus om 6.00 begint haar dag. Die van mij daardoor om 5.45. Ik ben nou eenmaal een ochtendmens dus 's avonds de tafel dekken, dat wordt hem niet..

Om 7.20 de jongste uitgezwaaid en om 8.20 vertrok middelste. Zo. Dan begint mijn dag.. Eerst een kop koffie en de laptop even aan. Internet deed het wel heel erg langzaam. En later helemaal niet meer.(een stekkertje bleek later, hoe blond..)  Nou, dan ga ik toch eerst even wat klusjes doen.. Hond eruit, kipjes en kat van de buren eten geven (die zijn op vakantie) en de was opgevouwen.

Op één of andere manier kan ik dan toch wat slecht op gang komen. Maar ik herinnerde me dat ik nog even wat boodschapjes moest doen voor het eten van vanavond. Weet je wat dacht ik, ik ga naar A.H. in de stad, de nieuwe allerhande is uit, goeie reden toch, en als ik dan toch in de stad ben kan ik gelijk wel even naar die vesten kijken bij Bristol. Lekker van die flodderdingen, neutrale kleuren dus dat "past" mij wel. En oh ja, er zit daar ook een kringloop in de buurt!

Toen ik in de stad was ben ik eerst even de Bristol in gelopen. En ja hoor, de vesten waren er nog. Een zwarte en een zandkleurige, dus helemaal mijn ding. Ik was al op weg naar de kassa toen mijn oog op bloemetjes viel. Op een rokje wel te verstaan en op een heel leuk shirt. O jee, dat was helemaal niet de bedoeling van de portomonaie.. Maar ja redeneerde ik wanneer kom ik nu weer zo iets leuks tegen? Het is bijna voorjaar en ik kan alles wel héél goed combineren met...

Met mijn tas met vier nieuwe kledingstukken nog even wat boodschapjes bij Appie gehaald en toen op naar de kringloop. Eigenlijk kan ik beter naar huis gaan dacht ik nog. Beter voor het budget.. Maar gelukkig wist mijn autootje de weg dus we waren er zó.

Eerst maar even naar de kettingen. Een leuke parelketting voor 0.95 cent en een lichtgroene met glaskralen voor dezelfde prijs. Helemaal goed. En toen...viel mijn oog op de vitrinekast. Daar stallen ze altijd leuke serviesgoedjes uit. Pastel... jaren vijftig.. Yes!!  Maar er stonden weinig prijzen op. Alleen op een zachtroze sauskommetje stond het kleine prijsje van 1.75 en de rest moest ik maar raden.

Gelukkig was de meneer achter de kassa bereid me te helpen. Tsja, hij wist het eerst ook niet zo goed. Even navragen.. Eenmaal terug beweerde hij dat alles geprijsd was. Samen gekeken maar de prijskaartjes waren spoorloos. Nou ja zei de beste man. Volgens mij vragen we altijd 0.30 voor bordjes en schoteltjes. En 0.25 voor een kopje. En die schalen, nou doe maar een eurootje per stuk.

Mijn hebberigheid nam nogal toe op dat moment (schaam schaam.. ). En ik moest me inhouden om niet te zeggen : "ik neem ze allemaal"! Maar na een kleine selectie kwam ik toch met een klein serviesje thuis. Hieronder de foto's:

De 2 schalen voor een eurootje.

2 ontbijtbordjes en een schaaltje.

3 kop en schotels.

6  gebaksbordjes en nog 1 iets grotere.

En dat allemaal voor 8euro en 10 centen! Ik ben er helemaal blij mee. En de rest van de dag heb ik al zo'n Yes! gevoel als ik er naar kijk. En oh ja, de ochtend werd helemaal een feestje toen ik nog even bij mijn schoonzusje langs ging om haar nieuwste aanwinst te bewonderen:

10 weken oud, wat een schatje hé?